Η ταπεινή μου άποψη: «Χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι» αν ο Ολυμπιακός, μετά την ήττα από τον ΠΑΟΚ, δεν θα κατακτήσει αήττητο το πρωτάθλημα. Έχει ήδη κατακτήσει έξι.
Επίσης «ξαναχέστηκε η φοράδα» αν θα το κατακτήσει με δεκαπέντε, είκοσι, τρεις ή μισό βαθμό διαφορά από τον δεύτερο. Ουδείς θα θυμάται μετά από λίγες μέρες τις διαφορές των βαθμών και όλα αυτά τα στατιστικά.
Ο εστί μεθερμηνευόμενον «καλή η πλάκα και η επικοινωνία μεταξύ των οπαδών», αλλά ο τίτλος έχει σημασία. Τα υπόλοιπα είναι για συζητήσεις στους καφενέδες και ξεκατίνιασμα στα social media, για να τη λέει ο ένας στον άλλο και να φαντασιώνεται ο οπαδός του ΠΑΟΚ ότι είναι μεγάλη ομάδα, την ώρα που έχει τους ίδιους τίτλους με τον Άρη.
Δεν υποστηρίζω ότι είναι χωρίς καμία αξία η επικοινωνία! Το αντίθετο. Και αξία έχει και δουλειά πολύ καλή κάνει όταν χρησιμοποιείται με μέτρο. Αλλά, το μέτρο της πραγματικότητας το δίνει ο τίτλος του πολυαγαπημένου site των απανταχού εξυγιαντών, που αποτυπώνει την πάσα αλήθεια αναφέροντας «αγκαλιά με τη δεύτερη θέση ο ΠΑΟΚ». Η πραγματικότητα, η ουσία αυτή είναι.
Συνεπώς, δεν είναι συμβατό με την πραγματικότητα να αποθεώνεται ένα επικοινωνιακό κατασκεύασμα και να ωθείται στο περιθώριο η τεράστια σημασία, η μοναδική πρακτική αξία της κατάκτησης του φετινού πρωταθλήματος από τον Ολυμπιακό.
Να το ξαναπούμε λοιπόν: ο Ολυμπιακός φέτος δεν κατακτάει απλώς ένα ακόμη πρωτάθλημα. Ο Ολυμπιακός φέτος ακυρώνει, πάνω στο χορτάρι, εκεί όπου λάμπει η πάσα αλήθεια, μια ολόκληρη ιδεολογική και πολιτική κατασκευή μιας κανονικής εγκληματικής οργάνωσης και προσφέρει το τέλειο άλλοθι, την ιδεατή ερμηνεία στις κατακτήσεις που προηγήθηκαν από τον ίδιο με τις μεγάλες ομάδες της προηγούμενης εικοσαετίας.
Ο Ολυμπιακός εξαερώνει με την απόδοση του και την δικαιότατη κατάκτηση του τίτλου ό,τι σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε σε βάρος του (και σε βάρος του ιδιοκτήτη του) όλα τα προηγούμενα χρόνια σε διάφορα επιχειρηματικά γραφεία, με την αμέριστη συνδρομή εισαγγελέων και δικαστικών και είχε ως μοναδικό στόχο να τον καταστρέψει, να τον εξαφανίσει ποδοσφαιρικά.
Ο Ολυμπιακός αποδεικνύει στην πράξη ότι το ποδόσφαιρο διαθέτει μια απίστευτη εσωτερική δικαιοσύνη και μπορεί (υπό προϋποθέσεις) να ξεφτιλίσει όλους εκείνους που το χρησιμοποιούν ως όχημα για να ικανοποιήσουν επιχειρηματικές τους επιδιώξεις.
Ο Ολυμπιακός έδειξε σε όλους πως η ποδοσφαιρική υγεία, η κανονική διοίκηση, οι επιτυχείς επιλογές συνεργατών, ένας κανονικός προπονητής και ποδοσφαιριστές με δίψα για διακρίσεις είναι σε θέση να ξεφτιλίσουν συμμαχίες, συνεργασίες και κάθε είδους κατασκευές εκείνων που εξακολουθούν στο πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα να πιστεύουν, ότι οι τίτλοι είναι απόρροια της γεμάτης ή όχι τσέπης του κάθε βλαχοπροέδρου ένωσης.
Αν όλα αυτά θα τα πετύχαινε αήττητος ή όχι είναι ζήτημα δευτερότριτης σημασίας και σε κάθε περίπτωση άνευ πρακτικής αξίας.
Εντάξει, θα ήταν ένα επιπλέον επιχείρημα για την πλάκα και τον χαβαλέ, αλλά έως εκεί. Τίποτε περισσότερο.
Μεταξύ μας, το βράδυ της Κυριακής συντελέστηκε αυτό που η ίδια η ζωή επιβάλλει σε όλες τις ανάλογες ιστορίες. Η μετοχή του Ολυμπιακού στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο μετά τα απανωτά λίμιτ απ τη προηγούμενης περιόδου παρουσίασε σημάδια διόρθωσης. Πάντα έτσι συμβαίνει και κανείς δεν πανικοβάλλεται από την φυσιολογική αυτή εξέλιξη.
Τώρα το θέμα είναι άλλο. Οι επόμενες σοβαρές υποχρεώσεις και η αξιολόγηση τους. Ιεραρχικά (και όχι χρονικά) προηγείται το ματς με τη Γουλβς και ακολουθεί ο τελικός του Κυπέλλου.
Οι κανονικές ομάδες έτσι αξιολογούν τις υποχρεώσεις τους κι ανάλογα προετοιμάζονται και κατανέμουν δυνάμεις.
