Ο Ζινεντίν Ζιντάν όφειλε εξηγήσεις στους οπαδούς της Ρεάλ, που τόσο τον έχουν στηρίξει, και γι’ αυτό αποκάλυψε μέσω «ανοιχτής» επιστολής του που δημοσίευσε η «AS» τους λόγος που τον οδήγησαν να παραιτηθεί από την ηγεσία των «μερένγκες».
Παρελθόν από τον πάγκο της Ρεάλ αποτελεί ο Ζινεντίν Ζιντάν από την περασμένη Πέμπτη (27/5) για δεύτερη -ίσως και τελευταία- φορά στην καριέρα του. Πολλοί έμειναν έκπληκτοι, πολλοί αναρωτήθηκαν και αρκετοί από τους φίλους των Μαδριλένων ενοχλήθηκαν με την απόφαση του Γάλλου τεχνικού να αφήσει την ομάδα.
Προκειμένου ωστόσο, να μην μείνει κανένα αδιευκρίνιστο σημείο και προς αποφυγήν παρερμηνεύσεων και παρεξηγήσεων ο «Ζιζού», μέσα από την ισπανική «AS» έστειλε σε όλους τους οπαδούς της Ρεάλ «ανοιχτή» επιστολή, κατηγορώντας τη διοίκηση των Μαδριλένων ότι έμμεσα του γύρισε την πλάτη.
Αναλυτικά η επιστολή του Ζιντάν:
«Αγαπητοί φίλοι της Ρεάλ Μαδρίτης,
Για περισσότερα από 20 χρόνια, από την πρώτη μέρα που έφτασα στη Μαδρίτη και φορούσα την άσπρη φανέλα, μου δείξατε την αγάπη σας. Πάντα ένιωθα ότι υπήρχε κάτι ιδιαίτερο μεταξύ μας. Είχα την τεράστια τιμή να είμαι παίκτης και προπονητής του μεγαλύτερου συλλόγου που υπήρξε ποτέ ποτέ, αλλά πάνω απ’ όλα είμαι ένας ακόμη οπαδός της Μαδρίτης. Για όλους αυτούς τους λόγους ήθελα να γράψω αυτό το γράμμα, να σας αποχαιρετήσω και να εξηγήσω την απόφασή μου να αφήσω τη θέση του προπονητή.
Όταν, τον Μάρτιο του 2019, αποδέχτηκα την προσφορά να επιστρέψω στη Ρεάλ Μαδρίτης μετά από ένα διάλειμμα οκτώ μηνών, φυσικά, το έκανα επειδή μου το ζήτησε ο Πρόεδρος Φλορεντίνο Πέρεθ, αλλά και επειδή όλοι με ρωτούσατε κάθε μέρα αν θα το κάνω. Όταν γνώρισα κάποιον από εσάς στο δρόμο ένιωσα την υποστήριξή σας και την επιθυμία να με ξαναδείτε με την ομάδα. Επειδή μοιράζομαι τις αξίες της Ρεάλ Μαδρίτης. Αυτός ο σύλλογος ανήκει στα μέλη του, στους οπαδούς του και σε ολόκληρο τον κόσμο. Προσπάθησα να ακολουθήσω αυτές τις τιμές σε όλα όσα έχω κάνει και προσπάθησα να είμαι παράδειγμα. Το να είμαι στη Μαδρίτη για 20 χρόνια είναι το πιο όμορφο πράγμα που μου συνέβη στη ζωή μου και ξέρω ότι το χρωστάω εξ ολοκλήρου το γεγονός αυτό στον Φλορεντίνο Πέρεθ που με στήριξε το 2001, προσπάθησε να με πάρει, για να με φέρει εδώ όταν μερικοί ήταν εναντίον μου. Το λέω από την καρδιά όταν λέω ότι θα είμαι πάντα ευγνώμων στον Πρόεδρο για αυτό. Πάντα.
Αποφάσισα τώρα να φύγω και θέλω να εξηγήσω σωστά τους λόγους. Πάω, αλλά δεν πηδάω στη θάλασσα, ούτε κουράζομαι να προπονηθώ. Τον Μάιο του 2018 έφυγα γιατί μετά από δυόμισι χρόνια, με τόσες πολλές νίκες και τόσα πολλά τρόπαια, ένιωσα ότι η ομάδα χρειαζόταν μια νέα προσέγγιση για να παραμείνει στο υψηλότερο επίπεδο. Αυτή τη στιγμή, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Φεύγω γιατί νιώθω ότι ο σύλλογος δεν έχει πλέον την εμπιστοσύνη σε εμένα που χρειάζομαι, ούτε την υποστήριξη για να χτίσω κάτι μεσοπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα. Καταλαβαίνω το ποδόσφαιρο και ξέρω τις απαιτήσεις ενός συλλόγου όπως η Ρεάλ Μαδρίτης. Ξέρω ότι όταν δεν κερδίζεις, πρέπει να φύγεις. Αλλά με αυτό έχει ξεχαστεί ένα πολύ σημαντικό πράγμα, όλα όσα έχτισα καθημερινά έχουν ξεχαστεί, αυτό που έφερα στις σχέσεις μου με τους παίκτες, με τους 150 ανθρώπους που εργάζονται μέσα και γύρω από την ομάδα. Είμαι φυσικός νικητής και ήμουν εδώ για να κερδίσω τρόπαια, αλλά ακόμη πιο σημαντικό από αυτό είναι οι άνθρωποι, τα συναισθήματά τους, η ίδια η ζωή και έχω την αίσθηση ότι αυτά τα πράγματα δεν έχουν ληφθεί υπόψη, ότι υπήρξε μία αποτυχία να καταλάβουμε ότι αυτά τα πράγματα διατηρούν επίσης τη δυναμική ενός μεγάλου συλλόγου. Σε κάποιο βαθμό, μάλιστα, έχω κατηγορηθεί για αυτό.
Θέλω να υπάρχει σεβασμός για όσα έχουμε επιτύχει μαζί. Θα ήθελα η σχέση μου με τον σύλλογο και τον πρόεδρο τους τελευταίους μήνες να ήταν λίγο διαφορετική από αυτήν των άλλων προπονητών. Δεν ζητούσα προνόμια, φυσικά όχι, λίγο περισσότερη ανάμνηση. Αυτές τις μέρες η ζωή ενός προπονητή στο πάγκο σε ένα μεγάλο κλαμπ έχει δύο εποχές.. Για να διαρκέσει περισσότερο οι ανθρώπινες σχέσεις είναι απαραίτητες, είναι πιο σημαντικές από τα χρήματα, πιο σημαντικές από τη φήμη, πιο σημαντικές από τα πάντα. Πρέπει να ανατραφούν. Γι’ αυτό με πληγώνει τόσο πολύ όταν διάβασα στον Τύπο, μετά από μια ήττα, ότι θα απολυθώ αν δεν κερδίσω το επόμενο παιχνίδι. Μου έπληξε και ολόκληρη την ομάδα γιατί αυτά τα μηνύματα που διαρρέουν σκόπιμα στα μέσα ενημέρωσης επηρέασαν αρνητικά την ομάδα, δημιούργησαν αμφιβολίες και παρεξηγήσεις. Ευτυχώς είχα αυτά τα καταπληκτικά παιδιά που ήμουν μαζί μου μέχρι το θάνατο. Όταν τα πράγματα έγιναν άσχημα με έσωσαν με υπέροχες νίκες. Επειδή πίστεψαν σε μένα και ήξεραν ότι τους πίστευα. Φυσικά δεν είμαι ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο, αλλά μπορώ να δώσω σε όλους, είτε είναι παίκτης, μέλος του προπονητικού τιμ ή οποιονδήποτε υπάλληλο, τη δύναμη και την αυτοπεποίθηση που χρειάζονται στη δουλειά τους. Ξέρω πολύ καλά τι χρειάζεται μια ομάδα. Κατά τη διάρκεια αυτών των 20 ετών στη Μαδρίτη, έμαθα ότι εσείς, οι οπαδοί, θέλετε να κερδίσετε, φυσικά, αλλά πάνω απ’ όλα θέλετε να δώσουμε τα πάντα: από τον προπονητή, το προσωπικό, τους υπαλλήλους και φυσικά τους παίκτες. Και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι δώσαμε το 100% του εαυτού μας σε αυτό το κλαμπ.
Θα ήθελα να εκμεταλλευτώ αυτήν την ευκαιρία για να στείλω ένα μήνυμα στους δημοσιογράφους. Έχω δώσει εκατοντάδες συνεντεύξεις Τύπου και δυστυχώς δεν έχουμε μιλήσει πολύ για το ποδόσφαιρο, αν και ξέρω ότι αγαπάτε το ποδόσφαιρο, αυτό το άθλημα που μας φέρνει κοντά. Ωστόσο, και χωρίς καμία επιθυμία να ασκήσω κριτική ή διάλεξη, θα ήθελα οι ερωτήσεις να μην ήταν πάντα για διαμάχες, ότι θα μπορούσαμε να μιλούσαμε πιο συχνά για το παιχνίδι και πάνω απ’ όλα τους παίκτες, οι οποίοι είναι και θα είναι πάντα οι πιο σημαντικοί σε αυτό το άθλημα. Ας μην ξεχάσουμε το ποδόσφαιρο, ας το φροντίσουμε.
Αγαπητοί φίλοι της Μαδρίτης, θα είμαι πάντα ένας από εσάς.
Hala Μαδρίτη!
Ζινεντίν Ζιντάν»
