Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι ένας άνθρωπος που αποδεδειγμένα έχει χιούμορ. Πολλές φορές υπερβαίνει τα εσκαμμένα της εριστικότητας, αλλά αυτός είναι ο χαρακτήρας του. Βέβαια, η αλήθεια είναι πως καμιά φορά οι «σοβαρές» τοποθετήσεις του βγάζουν περισσότερο γέλιο από τις χιουμοριστικές…
Μετά το τέλος του δεύτερου τελικού με τον Προμηθέα, ο ιδιοκτήτης του Παναθηναϊκού έσπευσε να διαφωνήσει με τον Ρικ Πιτίνο που δήλωσε ότι το ελληνικό μπάσκετ έχει ανάγκη τον Ολυμπιακό. Ποιο ήταν το επιχείρημά του; Ότι ο Ολυμπιακός είναι ένας σύλλογος «που δεν σέβεται νόμους και κανόνες, που στοχοποιεί διαιτητές, που επικροτεί εμετικές ενέργειες των οπαδών του, που έχει ως πιστεύω το “ή εμείς ή κανείς” και πολλά ακόμα».
Αν αποδεδειγμένα υπάρχει ένας σύλλογος στο ελληνικό μπάσκετ που σέβεται νόμους και κανόνες, αυτός είναι ο Ολυμπιακός. Και ακόμα περισσότερο, ο Ολυμπιακός των Αγγελόπουλων. Διότι όχι μόνο σεβάστηκαν τους νόμους και τους κανόνες, αλλά για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα «επέτρεψαν» στους απέναντι να τους καταπατούν σε κάθε ευκαιρία.
Διαιτησίες, αποφάσεις οργάνων της ΕΟΚ και του ΕΣΑΚΕ, μέχρι οικονομικά/φορολογικά ζητήματα, οι Αγγελόπουλοι είχαν επί σειρά ετών αμέτρητους λόγους για να τινάξουν στον αέρα το ελληνικό μπάσκετ. Το ότι το σεβάστηκαν περισσότερο απ’ ό,τι θα έπρεπε τους το χρέωσαν πρώτοι απ’ όλους οι οπαδοί της ομάδας τους.
Σε κάποια άλλη χωροχρονική διάσταση όπου ο ελληνικός Τύπος θα λειτουργούσε «κανονικά», τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο θα τον είχε ξεβράσει το περιβάλλον του αθλητισμού πολύ πριν αναγκαστούν να του το επιβάλουν οι Αρχές. Μιλάμε για τον άνθρωπο που σχεδόν κάθε του ανάρτηση στο instagram θα μπορούσε να επισύρει εισαγγελική παρέμβαση: για εξύβριση, απειλές, ακόμα και για… υπερβολικά υπερβολική ταχύτητα.
Και δε χρειάζεται να πάμε πολλά χρόνια πίσω για να θυμηθούμε τις κατάρες στον Σπανούλη και το τότε αγέννητο παιδί του, γεγονότα για τα οποία θα έπρεπε να έχουν προκύψει και ποινικές κυρώσεις πέρα από πειθαρχικές. Σε μια ψιλοκανονική χώρα, ο παράγοντας συλλόγου που είχε υποπέσει σε αυτό το αδιανόητο παράπτωμα, θα είχε τιμωρηθεί με ισόβια απαγόρευση εισόδου στους αγωνιστικούς χώρους και αποκλεισμό από κάθε ενασχόλησή του με τον αθλητισμό. Χωρίς εξαιρέσεις και χωρίς νομικά τρικ.
Να μιλά για σεβασμό σε νόμους και κανόνες ο άνθρωπος που ήταν τιμωρημένος από τη Euroleague και παρ’ όλα αυτά πήγαινε τσαμπουκά στο γήπεδο, μόνο και μόνο για να δείξει την περιφρόνησή του στη διοργανώτρια; Αυτό ξεπερνά ακόμα και τις καλύτερες στιγμές του Μάρκου Σεφερλή στην παραγωγή γέλιου. Ή που υποκατέστησε την ΚΕΔ στους ορισμούς διαιτητών; Ή που έβαζε κιλότες στον πάγκο του Ολυμπιακού;
Μάνι-μάνι, τον περασμένο Οκτώβριο ο Γιαννακόπουλος ούτε λίγο ούτε πολύ παραδέχθηκε πως 20 χρόνια στο μπάσκετ η διαιτησία είναι σημαδεμένη, με αφορμή μια λανθασμένη υπόδειξη σε αγώνα βόλεϊ: «Είπαμε να τα πάμε όλα 50-50, αλλά δεν μπορείτε λόγω του βρώμικου DNA που έχετε, που σας οδηγεί υποσυνείδητα στην πουσ… και στην κλεψιά. Ετοιμαστείτε να ζήσετε αυτά που ζείτε 20 χρόνια στο μπάσκετ».
Είναι τότε που έγραφα «διακόψτε το πρωτάθλημα», αφού επρόκειτο για κυνική ομολογία όσων επί σειρά ετών βιώνουν και καταγγέλλουν οι άνθρωποι του Ολυμπιακού. Το κακό είναι ότι οι Ερυθρόλευκοι δεν ασχολήθηκαν όσο σοβαρά θα έπρεπε σε εκείνο το σημείο, μέχρι πια να φτάσουμε στον περιβόητο ορισμό της dream team των ανεπιθύμητων ενόψει 13/2. Την οποία μάλιστα είχε φροντίσει να «προλογίσει» μέσω απειλητικών υπενθυμίσεων ο αγαπητός DPG.
Το χειρότερο όμως στην όλη ιστορία δεν είναι η συμπεριφορά, τα καμώματα και τα συχνά ασυνάρτητα (ή ανορθόγραφα, αναλόγως αν πρόκειται για προφορικά ή γραπτά) λόγια του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Είναι η αντιμετώπισή τους από ένα ολόκληρο σύστημα δήθεν σοβαροφανών δημοσιογράφων, οι οποίοι μάλιστα προσπαθούν επί σειρά ετών να διαφοροποιηθούν από την «καφρίλα» των ποδοσφαιρικών. Προβάλλοντας μια υποτιθέμενη αισθητική ανώτερου επιπέδου, η οποία όμως λειτουργεί επιλεκτικά ή… τσουβαλιαστικά, ανάλογα την περίσταση.
Φανταστείτε μια δικαστική αρχή που θα είχε μπροστά της έναν ληστή τραπεζών και ένα παιδάκι που έκανε κοπάνα από την τελευταία ώρα, να λέει επιτιμητικά και στους δυο «εντάξει, από εδώ και πέρα να είστε φρόνιμοι και να μην το ξανακάνετε». Με μια αντίστοιχη φιλοσοφία λειτουργούν και η λεγόμενη μπασκετική πιάτσα…
Ναι, στο ιδιαίτερο και στο «μεταξύ μας» όλοι έχουν κάτι να πουν για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και σχεδόν κανείς δε συμφωνεί με τις πράξεις, τα λόγια και τις πρακτικές του. Αυτό όμως δεν τους απαλλάσσει, ίσα-ίσα τους εκθέτει περισσότερο. Κανείς δεν θα μπορούσε να τους πει το παραμικρό αν για οποιονδήποτε λόγο δήλωναν σύμφωνοι. Όταν όμως λένε – έστω και στο μεταξύ μας – πως διαφωνούν, αλλά μόλις πιάσουν πληκτρολόγιο ή μικρόφωνο βάζουν Αγγελόπουλους και Γιαννακόπουλο στο ίδιο τσουβάλι, εκθέτουν τους εαυτούς τους και ολόκληρο τον χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας.
Εν κατακλείδι, απ’ όσα δήλωσε ο Γιαννακόπουλος μετά το τέλος του ματς με τον Προμηθέα, μόνο τον… λήγοντα έπιασε. Εκεί που είπε για «φάρο», θυμίζοντας την αλησμόνητη ατάκα ενός τύπου που θα τον θυμόμαστε για το καταστροφικό του πέρασμα από το υφ. Αθλητισμού, προτού πάρει μεταγραφή για το Δικαιοσύνης. Κατά τα λοιπά, αν βγάλεις τη λέξη «φάρος» από τις δηλώσεις του Δημήτρη, όλο το υπόλοιπο σετ πάει για πέταμα…