Κάποιος παρατηρητής με σχετική εμπειρία στα θέματα του Ολυμπιακού, διαβάζοντας δεξιά και αριστερά όσα γράφονται το τελευταίο 48ωρο είναι λογικό να θεωρεί πως δεν θα αργήσει η ώρα κατά την οποία ο Τάκης Λεμονής θα χρεωθεί μέχρι και το έγκλημα της πρόσληψης του Χάσι.
Ήδη από χθες έχουν αρχίσει δειλά – δειλά να εμφανίζονται κείμενα που – κεκαλυμμένα ή απροκάλυπτα – επιχειρούν να χρεώσουν στον Τάκη τα αρνητικά αποτελέσματα του διαδόχου του, «προφητεύοντας» πως «ήταν θέμα χρόνου μέχρι να χαθούν αυτοί οι βαθμοί» και αφήνοντας να εννοηθεί ότι πάνω – κάτω το ίδιο θα συνέβαινε ακόμα κι αν στον πάγκο του Θρύλου καθόταν ο Μουρίνιο…
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Κανείς δεν έχει τη διάθεση να κάνει τον συνήγορο του Λεμονή στην παρούσα φάση, είτε «τον αγάπησε ξαφνικά» (όπως λένε κάποιοι) είτε τον πίστευε σε όλη του τη ζωή. Και βέβαια, κανένας νορμάλ άνθρωπος δεν μπορεί να ισχυριστεί πως μια ομάδα που έχει βλέψεις και όραμα για κάτι σπουδαίο θα πόνταρε εν έτει 2017/18 στον Σερ Τάκη.
Κάπου εδώ όμως ολοκληρώνονται τα επιχειρήματα των «αντιλεμονικών» (μια και εμφανίστηκε ξαφνικά εν είδει κατηγορίας ή ειρωνείας ο όρος «λεμονικοί»): όσο δίκιο έχει κάποιος που δεν θα ήθελε να ξεκινήσει μια σεζόν βασισμένη στα όποια πλάνα του Λεμονή, άλλο τόσο δίκιο έχουν όσοι πίστευαν και πιστεύουν πως εκεί που έφτασε η κατάσταση με τον Χάσι και τις επιλογές του, η λύση του Τάκη ήταν μονόδρομος. Έστω και ως «αναγκαίο κακό»…
Η «κατηγορία» του ενός, «άλλοθι» του άλλου
Ανεπαρκής; Παρωχημένος; Ξεπερασμένος; Πείτε τον όπως θέλετε, είμαι βέβαιος ότι ο ίδιος δεν παρεξηγείται. Η απάντησή του ήρθε στο γήπεδο. Παρέλαβε μια ομάδα που από τύχη δεν έφαγε εφτά γκολ στην πρεμιέρα του Τσάμπιονς Λιγκ και από το -5 την έφερε στο +1. Χωρίς να ψάχνει για δικαιολογίες, έχοντας «απέναντί» του ένα ισχυρότατο λόμπι παικτών που αποτελούσαν επιλογές ή έστω την «αυλή» του προκατόχου του, ο Λεμονής μέσα σε λίγες εβδομάδες βρήκε την αγωνιστική άκρη ώστε να πορευτεί με το υλικό που του δόθηκε. Αυτό που ανήμερα Πρωτοχρονιάς ήταν «πολύ καλό αλλά δεν μπορεί να το εκμεταλλευτεί πλήρως ο Τάκης» και που το βράδυ της περασμένης Κυριακής έγινε «για πέταμα» και άρα «τι να σου κάνει ο Γκαρθία με τέτοια σαπάκια»;
Δεν ξέρω τι υπηρεσίες νομίζουν ότι προσφέρουν όσοι προσπαθούν να εμφανίσουν ως «εχθρούς του Ολυμπιακού» (ή… βαζελόγαυρους) όποιους για τον σωστό ή τον λάθος λόγο πίστευαν πως ήταν εσφαλμένη η αντικατάσταση του Λεμονή στο σημείο που έγινε. Εκείνο που ίσως δεν θέλουν να καταλάβουν είναι πως δεν τίθεται θέμα «λεμονολαγνείας» αλλά κοινής λογικής: όποιος κι αν ήταν στη θέση του Τάκη – ο Κόντε, ο Γκουαρντιόλα ή ο Μπάμπης ο Τεννές –, από τη στιγμή που ανέτρεψε μια σημαντική βαθμολογική διαφορά σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, την ίδια στήριξη θα (έπρεπε να) είχε. Μετά Χριστόν προφήτης είπατε; Ε όχι δα…
3/1/2018
Το παρακάτω απόσπασμα προέρχεται από κείμενο που δημοσιεύτηκε προτού επισημοποιηθεί η συμφωνία με τον Γκαρθία: «Η αντικατάσταση του Λεμονή στην παρούσα φάση δεν θα είχε καμία λογική. Και τα «χαμένα αποδυτήρια» είναι η πιο αφελής προσέγγιση που μπορεί να υπάρξει. Ποιος προπονητής που «έχει χάσει τους παίκτες» μπορεί να κάνει τέτοια επιστροφή, όταν μάλιστα όλες οι πιθανότητες ήταν εναντίον του; «Χαμένα αποδυτήρια» θα υπάρξουν μονάχα όταν ο κόσμος και η διοίκηση το επιτρέψουν. Όταν οι παίκτες μυρίσουν αίμα, θα κατασπαράξουν τον προπονητή ακόμα κι αν είναι ο Αντσελότι ή ο Μουρίνιο. Το φοβερό είναι πως ενώ εδώ και καιρό κάποιοι έχουν μυρίσει αυτό το αίμα (δε χρειάζεται να λέμε ονόματα), ο Λεμονής έφερε την ομάδα του στην κορυφή από το -5. Μακάρι η όποια επιλογή της διοίκησης να αποδειχθεί επιτυχημένη στο «ταμείο». Ακόμα κι αν είναι η φαινομενικά πιο εξωφρενική»…
Ο «καλύτερος ή ο «πιο κατάλληλος»;
Έχοντας κάμποσες παραστάσεις από την Μπαρτσελόνα, ο Όσκαρ Γκαρθία θα μπορούσε κάλλιστα να αναλάβει τις τύχες των Καταλανών μια μέρα και να τους οδηγήσει στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ. Ίσως να μπορούσε να κάνει και τον Ολυμπιακό «μικρή Μπαρτσελόνα» αν του δινόταν ένα πολύ μεγάλο μπάτζετ και ολόκληρη η υποδομή των μπλαουγκράνα.
Με τις υποθέσεις όμως δεν… γλέντησε κανείς. Θεωρητικά μιλώντας, σχεδόν οποιοσδήποτε Ευρωπαίος προπονητής αυτή τη στιγμή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «καλύτερος του Λεμονή». Πόσοι όμως θα μπορούσαν να διεκδικήσουν τον τίτλο του «καταλληλότερου» για τον Ολυμπιακό υπό τις παρούσες συνθήκες, που μόνο «φυσιολογικές» δεν τις λες;
O καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει σχετικά με το τι θα γινόταν αν έμενε ο Λεμονής. Άλλοι θεωρούν ότι ο Ολυμπιακός θα κατέρρεε αργά ή γρήγορα και άλλοι ότι δεν υπήρχε περίπτωση να χαθεί το πρωτάθλημα με αυτόν στον πάγκο. Στην προκειμένη περίπτωση ωστόσο, η πλειοψηφία του κόσμου («λεμονικού» και μη) τάχθηκε κατά της αλλαγής προπονητή στο σημείο που έγινε, πριν καν αυτή ολοκληρωθεί.
Δυστυχώς, αυτή η πλειοψηφία δικαιώθηκε βλέποντας την ομάδα της στο -4 με τη συμπλήρωση ενός μήνα από εκείνη τη μοιραία – όπως αποδείχθηκε – έμπνευση. «Δηλαδή θα νικούσε την ΑΕΚ ο Λεμονής;» μπορεί να ρωτήσουν κάποιοι με το φρύδι σηκωμένο. Μακάρι να υπήρχε τρόπος να δοθούν απαντήσεις σε μεταφυσικά ερωτήματα. Προς το παρόν, τα μόνα στοιχεία που έχουμε λένε πως ο διάδοχός του (και οι επιλογές του) ήταν αυτός που την έπαθε, πως ο Λεμονής δεν έχασε ποτέ με ανατροπή ως γηπεδούχος αλλά και ότι έφαγε μόλις μια φορά δυο γκολ σε ένα ματς πρωταθλήματος στο Καραϊσκάκη: στο 6-2 επί του ΟΦΗ…
«Λεμονικοί» και «αντιλεμονικοί» θα πρέπει να συμφωνήσουν σε δυο θεμελιώδη πράγματα ώστε να προχωρήσει η κουβέντα σε πιο ουσιαστικά ζητήματα. Αφενός ότι οι περιορισμένες γνώσεις του Τάκη δεν μπορούν να γίνουν βάση δημιουργίας σε ένα σύγχρονο κλαμπ και αφετέρου ότι όταν η κατάσταση στον Ολυμπιακό στραβώνει επικίνδυνα, θα είναι πάντοτε ο ιδανικός για να φέρει το καράβι σε πιο ήρεμα νερά. Όπως είχε πει και ο τρισμέγιστος Χατζηπαναγής σε μια παλιά διαφήμιση: «Στου πουδούσφιρου μιτράει του απουτίλισμα». Αν μπροστά σου έχεις ένα κακοτράχαλο χωράφι, ποιο είναι το καταλληλότερο όχημα για να το διασχίσεις; Μια αγωνιστική Ferrari ή ένα τρακτέρ John Deere;
