Υπάρχει ένας ασφαλέστατος τρόπος για να απαξιωθεί ένα ευρωπαϊκό κλαμπ από τα ελληνικά ΜΜΕ: να κληρωθεί με τον Ολυμπιακό. Άπαξ και αυτό συμβεί, τα υπόλοιπα έρχονται από μόνα τους.
Δεν πάνε και πολλά χρόνια από τότε που οι Πειραιώτες νίκησαν τη φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ (και εν ενεργεία πρωταθλήτρια Ισπανίας) Ατλέτικο Μαδρίτης. Τότε ήταν που είχε γραφτεί το αμίμητο «Ατλέτικο Κερατσινίου» σε έντυπο ιδιοκτησίας Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Και, ΟΚ, το ότι κανείς νορμάλ άνθρωπος δεν πήρε στα σοβαρά τη συγκεκριμένη τρολιά είναι δεδομένο.
Εξίσου δεδομένο όμως είναι ότι αρκετοί προσπάθησαν να αποδώσουν την ήττα της Ατλέτικο (και όχι τη νίκη του Ολυμπιακού) σε διάφορους μεταφυσικούς παράγοντες. Αποσκοπώντας κυρίως στο να μειώσουν τον ερυθρόλευκο θρίαμβο και τίποτε άλλο.
Ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε την Πέμπτη από την Ντιναμό. Τι εστί Ντιναμό Κιέβου; Το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό brand της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και ένα κλαμπ με τεράστια τεχνογνωσία στην παραγωγή παικτών τοπ επιπέδου. Κι αν ο Μπούριακ, ο Μπλαχίν, ο Μπελάνοφ, ο Προτάσοφ, ο Κουζνέτσοφ και τόσοι ακόμη ανήκουν σε μια άλλη «προϊστορική» εποχή, δεν ισχύει το ίδιο για τον Σεβτσένκο, τον Ρεμπρόφ, τον Γιαρμολένκο και πάει λέγοντας.
Όταν λοιπόν, οι Ουκρανοί της Ντιναμό παρήγαγαν παίκτες παγκόσμιας εμβέλειας (τρεις εκ των οποίων έχουν τιμηθεί με τη Χρυσή Μπάλα), εμείς (ως ελληνικό ποδόσφαιρο) κυριολεκτικά βρισκόμασταν πάνω στα δέντρα. Ας αφήσουμε όμως την τεχνογνωσία στην άκρη. Βάσει των τωρινών δεδομένων, η Ντιναμό Κιέβου κοστολογείται στα 83 εκ. ευρώ. Δηλαδή 20 εκ. παραπάνω από την ονομαστική – κατά προσέγγιση αξία – των ρόστερ Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ, δηλαδή των δυο καλύτερων ελληνικών ομάδων αυτή τη στιγμή.
Εκτός από εμπαθής, πρέπει να είσαι και τρομερά αφελής για να προσπαθήσεις να εμφανίσεις μια Ντιναμό Κιέβου ως «κατώτερο αντίπαλο» οποιασδήποτε ελληνικής ομάδας, τώρα ή διαχρονικά. Αν βεβαίως, όλοι αυτοί που έγραψαν τις σαχλαμάρες τους έκαναν τον κόπο να πάρουν τηλέφωνο τον πατέρα Λουτσέσκου και να δημοσιεύσουν τις δηλώσεις του, όλα τα υπόλοιπα θα πήγαιναν περίπατο. Εν προκειμένω βέβαια, δεν τίθεται θέμα αφέλειας αλλά κουτοπονηριάς. Αυτής της γνωστής κουτοπονηριάς που επιβιώνει παρασιτικά κοντά σε οτιδήποτε ερυθρόλευκο.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο βρίσκεται κάτω από το ουκρανικό σε οποιαδήποτε κατάταξη, πρωτίστως όμως στη συνείδηση κάθε ποδοσφαιρόφιλου ανά τον κόσμο. Μόλις πριν λίγα χρόνια το έργο είχε επαναληφθεί: τα ίδια πάνω – κάτω ΜΜΕ ειρωνεύονταν για τον αποκλεισμό από την Ντνίπρο (και μάλιστα με χειρουργείο στο πρώτο ματς) και η ουκρανική ομάδα έφτασε μέχρι τον τελικό του Europa League. Και μιλάμε για σύλλογο με το 1/100 της ιστορίας και του πρεστίζ της Ντιναμό.
Το έργο είναι χιλιοπαιγμένο. Οποιαδήποτε ομάδα βρεθεί απέναντι στον Ολυμπιακό, μετατρέπεται τεχνηέντως σε ομαδούλα της σειράς που αν οι ερυθρόλευκοι δεν την αποκλείσουν, θα πρόκειται για τεράστια επιτυχία. Αν πάλι την περάσουν, ε, δεν έγινε και τίποτα. Υπομονή μέχρι τον επόμενο γύρο και βλέπουμε.
Εδώ ολόκληρη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, εν ενεργεία πρωταθλήτρια, παρουσιάστηκε κάτι μεταξύ Νοτς Κάουντι και Γουόλσολ μετά το 2-0 του Καραϊσκάκη. Κι αν δε μεσολαβούσε το 3-0 του επαναληπτικού, μπορεί και να διαβάζαμε ότι η δυναμικότητά της ήταν επιπέδου Κόνφερενς.
Συμβαίνουν αυτά όμως όταν πέρα από Ολυμπιακός, είσαι πρωτίστως ένας υπάκουος υπάλληλος. Τότε είναι που καταλαβαίνεις πως από την Ατλέτικο Κερατσινίου μέχρι την Ντιναμό Κιέβου της πλάκας μεσολαβεί ένα χαρτζιλίκι δρόμος…