Ήταν θέμα χρόνου να γίνει και συνέβη στην Τούμπα. Δεν αποδόθηκε και δεν επισημάνθηκε όπως πρέπει. Στο 6ο διαδοχικό ματς του Ολυμπιακού με το σύστημα 3-4-3 (4 νίκες, μία ισοπαλία, μία ήττα), ο αντίπαλος προπονητής προσαρμόστηκε απόλυτα στο τακτικό πλάνο του Πέδρο Μαρτίνς. Ο Πάμπλο Γκαρσία χρησιμοποίησε ανάλογη διάταξη για λογαριασμό του ΠΑΟΚ, ακολουθώντας τον προπονητή του Ολυμπιακού και αυτό «λέει» πολλά!
Ένας τρόπος αντιμετώπισης και αναχαίτισης είναι αυτός. Να κάνεις ό,τι κάνει ο αντίπαλος προπονητής! Με μία πρώτη ανάγνωση, αυτό το κόλπο έπιασε. Ο ΠΑΟΚ νίκησε τον Ολυμπιακό σε ένα, βαθμολογικά, αδιάφορο παιχνίδι για τους Ερυθρόλευκους. Πάντως, οι Ασπρόμαυροι δεν «έβγαλαν» φάσεις και δεν δημιούργησαν κλασικές ευκαιρίες για γκολ. Οι Πρωταθλητές Ελλάδας πλήρωσαν δύο ατομικά λάθη (από Παπαδόπουλο και Χολέμπας) και δέχτηκαν δύο γκολ σε τρεις φάσεις του αντιπάλου, ενώ δεν εκμεταλλεύτηκαν το καλό τους πρώτο ημίχρονο, όταν και έφτιαξαν φάσεις, παίζοντας με ένταση και ταχύτητα.
Πλέον, το δείγμα είναι ικανοποιητικό. Από το Emirates μέχρι και την Τούμπα, πέρασε ακριβώς ένας μήνας. Είχα υποσχεθεί ένα άρθρο για το 3-4-3, που ιντριγκάρει και αρέσει. Μέχρι τον επαναληπτικό με την Άρσεναλ για τη φάση των «16» του Europa League (18/3), ο Πέδρο Μαρτίνς δεν είχε ενσωματώσει στη φιλοσοφία του το συγκεκριμένο σύστημα. Μία φορά το είχε δοκιμάσει μέσα στην τρέχουσα σεζόν λόγω των πολλών απουσιών, στον εντός έδρας αγώνα με τη Μάντσεστερ Σίτι για το Champions League. Πλέον, ο προπονητής των Πειραιωτών δουλεύει το συγκεκριμένο σύστημα εδώ και ένα μήνα. Το 3-4-3, πάντως, δεν μπορεί να κριθεί κόντρα στον ΠΑΟΚ γιατί ο Ολυμπιακός παρατάχθηκε χωρίς τους δύο βασικούς στόπερ του (Σεμέδο, Μπα). Ο Αβραάμ Παπαδόπουλος έπαιξε ύστερα από πολύ καιρό αγωνιστικής απραξίας, ενώ ο Χολέμπας αγωνίζεται, πλέον, ως αριστερός κεντρικός αμυντικός και προσπαθεί να βρει σταθερότητα σε ένα νέο ρόλο. Με τον Σεμέδο και τον Μπα, το ματς στην Τούμπα θα ήταν διαφορετικό.
Ο Πέδρο Μαρτίνς έχει τη δυνατότητα μέχρι το τέλος της σεζόν να δοκιμάσει ακόμα περισσότερο το σχηματισμό με τους τρεις κεντρικούς αμυντικούς και να το έχει στη… φαρέτρα του ενόψει της νέας αγωνιστικής περιόδου. Είναι ένα επιθετικογενές σύστημα, που εξασφαλίζει δύο πράγματα: αμυντική ασφάλεια (και ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος ταιριάζει… γάντι σε αυτό το σύστημα) και αστείρευτη επιθετικότητα με επτά ποδοσφαιριστές να συμμετέχουν στην ανάπτυξη του παιχνιδιού είτε όταν η ομάδα έχει την μπάλα στην κατοχή της και παίζει κυριαρχικό ποδόσφαιρο είτε όταν δεν έχει την μπάλα στα πόδια των παικτών της και καλείται να κάνει άμεση μετάβαση παιχνιδιού από την άμυνα στην επίθεση.
Είναι ευκαιρία, λοιπόν, να εντοπιστούν οι ατέλειες και τα αγωνιστικά κενά για το υπόλοιπο της σεζόν και η μεταγραφική ενίσχυση της ομάδας το προσεχές καλοκαίρι να προσαρμοστεί στα δεδομένα και αυτού του συστήματος. Άλλωστε, ο Μαρτίνς δεν δείχνει «κολλημένος» σε ένα σύστημα και τη φιλοσοφία του. Το αγαπημένο του τακτικό πλάνο είναι το 4-2-3-1, αλλά εδώ και μία τριετία έχει χρησιμοποιήσει ακόμα τρεις διατάξεις (4-3-3, 4-4-2, 3-4-3) βάσει της εξέλιξης που είχαν οι τρεις σεζόν (και των δεδομένων που προέκυψαν είτε με απουσίες είτε με αποχωρήσεις παικτών, όπως αυτή του Ποντένσε) και του έμψυχου δυναμικού που έχει στη διάθεσή του και καλείται να διαχειριστεί.
Συμπερασματικά έως τώρα, ο Ολυμπιακός του 3-4-3 παραμένει ελκυστικός και για να υπηρετήσει ακόμα καλύτερα το εν λόγω σύστημα χρειάζεται δύο καλύτερους ακραίους μπακ από αυτούς που έχει τώρα και με τον αστερίσκο να βρίσκεται πάνω στον Λαλά, ο οποίος θα κριθεί την επόμενη σεζόν, καθώς ακόμα δεν έχει προσαρμοστεί και δεν έχει δείξει πράγματα, προερχόμενος από ένα άλλο (καλύτερο) Πρωτάθλημα και δοκιμάζοντας για πρώτη φορά την τύχη του εκτός Γαλλίας.
Ο Ανδρούτσος τώρα μαθαίνει τη θέση του δεξιού μπακ (και του δεξιού μπακ-χαφ γενικότερα), είναι φιλότιμος και αποδίδει καλύτερα από τον Λαλά, δίνοντας ενέργεια στο υπόλοιπο σύνολο, αλλά η ομάδα θέλει πρωτοκλασάτο παίκτη για τη δεξιά πλευρά, αν αποφασίσει ότι θα χρησιμοποιήσει και του χρόνου τη συγκεκριμένη διάταξη. Το ίδιο ισχύει και για τον Ρέαμπτσιουκ, ο οποίος είναι φιλότιμος, μαχητής και παθιασμένος, αλλά και περιορισμένων δυνατοτήτων επιθετικά. Το γεγονός ότι καθυστερεί χαρακτηριστικά ακόμα και για να κάνει μία απλή σέντρα στην αντίπαλη περιοχή και αργεί χαρακτηριστικά να πάρει αποφάσεις, δείχνει ότι δεν διαθέτει επιθετικό ένστικτο και ποιότητα και δεν εμπιστεύεται το όποιο ταλέντο έχει δημιουργικά και εκτελεστικά. Ο Ολυμπιακός για να ανταποκριθεί σε αυτό το σύστημα χρειάζεται δύο ακραίους φουλ μπακ, που να συνδυάζουν φυσικά προσόντα και αντοχή, ταχύτητα (σε σκέψη και εκτέλεση), τεχνική, αλλά και τακτική προσαρμοστικότητα και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Η ένταση και η ενέργεια, φυσικά, είναι ακόμα δύο στοιχεία που απαιτούνται.
Από εκεί και πέρα, αναφορικά με τους δύο παίκτες που αγωνίζονται κοντά στον επιθετικό, η διάταξη 3-4-3 ευνοεί τους δύο ποδοσφαιριστές κοντά στον σέντερ φορ, καθώς «ανοίγονται» περισσότεροι χώροι και η συμμετοχή του δεξιού και του αριστερού μπακ-χαφ δίνουν πλάτος στον αγωνιστικό χώρο και αυξάνονται οι επιθετικές επιλογές, με τους τέσσερις παίκτες (τους δύο κεντρικούς μέσους και τους δύο ποδοσφαιριστές μπροστά τους) να βρίσκονται στην αντίπαλη μεγάλη περιοχή με μεγαλύτερη συχνότητα. Ο Ολυμπιακός θέλει να αποκτήσει τουλάχιστον έναν winger πρώτης γραμμής, που θα κάνει τη «ζωή» της ομάδας πιο εύκολη στον αγωνιστικό χώρο, ενώ αυτή η διάταξη ευνοεί και παίκτες, που δεν έχουν την ικανότητα στην ντρίμπλα ή να παίζουν πάνω στη γραμμή (εκκινώντας από εκεί τις επιθετικές προσπάθειές τους) και είναι πιο all around (και περιφερειακοί) επιθετικοί. Ένας εξ αυτών είναι ο Γιώργος Μασούρας, όπως είχα γράψει πρόσφατα.
Οι Ερυθρόλευκοι έχουν παίκτες από τη μέση και μπροστά, που τους αρέσει να έχουν την μπάλα στα πόδια τους και να πατούν περιοχή. Από τη στιγμή που οι δύο ποδοσφαιριστές, οι οποίοι πλαισιώνουν τον παίκτη στην κορυφή της επίθεσης, αγωνίζονται πιο κεντρικά (και όχι ακριβώς στα δύο «φτερά») και κινούνται με μεγαλύτερη άνεση στο χώρο. Για αυτό και είναι απαραίτητο οι δύο ακραίοι αμυντικοί να συμμετέχουν ενεργά στην επιθετική ανάπτυξη της ομάδας είτε σε κανονική ροή αγώνα είτε στη μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση.
Αν ο Μαρτίνς σκοπεύει να διατηρήσει το σύστημα 3-4-3 και για τη νέα σεζόν (όχι απαραίτητα από την αρχή και σε ολόκληρη τη διάρκειά της), αλλά να υπάρχει ως εναλλακτικό σχέδιο), χρειάζονται τρία συστατικά. Η απόκτηση δύο καλύτερων ακραίων αμυντικών, δεξιά και αριστερά, που να εξυπηρετούν το σύγχρονο και το μοντέρνο ποδόσφαιρο. Ενός winger, που να κάνει τη διαφορά (δημιουργικά και εκτελεστικά), ενώ είναι απαραίτητο να υπάρχει και ένα γκρουπ έξι κεντρικών αμυντικών, πέντε έμπειρων και ενός νεότερου (που θα έχει συμπληρωματικό ρόλο) προκειμένου να υπάρχει πληρότητα στο κέντρο της άμυνας. Και μία υποσημείωση: από τους κεντρικούς αμυντικούς που διαθέτει ο Ολυμπιακός, μόνο ο Σεμέδο έχει την ικανότητα με την μπάλα στα πόδια να κάνει παιχνίδι και να μπορεί να «χτίσει» τις επιθέσεις από την άμυνα, κάνοντας το λεγόμενο «built up». Οπότε, στο μεταγραφικό σχεδιασμό πρέπει να τεθεί υπόψιν και αυτή η παράμετρος.
https://athlosnews.gr/to-thema-einai-na-min-epanalifthei/
