Την περασμένη Παρασκευή το FWS αποκάλυψε την πιθανότητα επιστροφής του Σεμπά στον Ολυμπιακό, ξεκινώντας έτσι ένα μεγάλο γαϊτανάκι δημοσιευμάτων. Χθες το μεσημέρι, πάλι το FWS ήταν εκείνο που έριξε τη βόμβα, αποκαλύπτοντας ότι ο Βραζιλιάνος είναι ήδη στην Αθήνα και πως για το μέλλον του θα αποφασίσει ο Πέδρο Μαρτίνς.
Το ότι όλη η πιάτσα πλέον ασχολείται με το συγκεκριμένο θέμα, συνιστά μια μεγάλη επιτυχία του FWS σε μια εποχή που οι αποκλειστικότητες – και μάλιστα εις διπλούν – είναι κάτι δυσεύρετο. Το ότι όλη η πιάτσα (πλην του sportime) ασχολείται με το συγκεκριμένο θέμα δίχως καν να αναφέρει την πηγή, είναι κι αυτό ένα «σύμπτωμα» της εποχής. Αυτά όμως είναι θέματα που αφορούν περισσότερο εμάς. Πάμε λοιπόν, σε εκείνα που ενδιαφέρουν εσάς τους αναγνώστες…
Ο… «τρισκατάρατος» Σεμπά είναι μια από τις πιο ιδιαίτερες περιπτώσεις που έχουν περάσει τα τελευταία χρόνια από τον Ολυμπιακό. Ήρθε με τις… γνωστές «συστάσεις» των σεσημασμένων για την υπερβολή τους ΜΜΕ: δαιμόνιος, ζογκλέρ, με φοβερή ταχύτητα και εξαιρετική ντρίμπλα. Που αν υπήρχε Αστυνομία Τύπου, ειδικά αυτοί που τον έγραψαν ζογκλέρ και ντριμπλέρ θα έπρεπε να εκτίουν ποινή ισόβιου αποκλεισμού από οτιδήποτε έχει σχέση με πληκτρολόγια και μικρόφωνα…
Την πρώτη φορά που ο Σεμπά βρέθηκε στο Καραϊσκάκη, έτυχε να κάθεται δίπλα του ένας καλός μου φίλος που τα μιλάει μια χαρά τα πορτουγκέζικα. Τον ρώτησε λοιπόν, το πιο φυσικό πράγμα του κόσμου: «το αριστερό ή το δεξί είναι το καλό σου;» για να πάρει την απάντηση που προκαλεί γέλιο μέχρι δακρύων πια, «και τα δυο». Τέτοια μετριοφροσύνη ο γίγαντας. Ο οποίος πάντως, είχε κάνει χοντρές πλάκες στον Παναθηναϊκό, ως παίκτης της Εστορίλ…
Για έναν ολόκληρο χρόνο επί Σίλβα, ο Σεμπά θεωρούταν από αυτούς που δήθεν βλέπουν όσα δεν μπορούν να δουν οι άλλοι ως «ακρογωνιαίος λίθος» στην εύρυθμη λειτουργία της ομάδας. Σιγά – σιγά τα περί ζογκλέρ, μπαλαδόρου κλπ πήγαν στην άκρη, για να φέρουν στην επιφάνεια τα «εργαλείο», «παίκτης του προπονητή» και δε συμμαζεύεται. Την επόμενη σεζόν ωστόσο, ο Βραζιλιάνος βρήκε χώρο, τρόπο και ρέντα ώστε να γίνει υπερπολύτιμος. Όταν όλοι οι άλλοι γύρω του έδειχναν σε πολύ κακή κατάσταση, με ένα πολύ καλό τρίμηνο ο Σεμπά έθεσε υποψηφιότητα ακόμα και για πολυτιμότερος παίκτης της χρονιάς.
Πέρυσι πάλι, η χρονιά του ήταν κάκιστη. Χάσι και Λεμονής του έδειξαν εμπιστοσύνη σε αρκετές περιπτώσεις, αλλά η εικόνα του ήταν αποκαρδιωτική. Με το που ήρθε ο Γκαρθία δε, ο Σεμπά δεν ξαναείδε ενδεκάδα σε αγώνα πρωταθλήματος και αυτό συνεχίστηκε ως το τέλος.
Το φινάλε της περασμένης περιόδου τον βρήκε σε δυσμένεια και υπό παραχώρηση. Το κατά πόσο τον ήθελε πράγματι ο Μαρτίνς – όπως λέγεται και γράφεται κατά κόρον σήμερα -, δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω από πρώτο χέρι. Βάζω όμως κάτω τα πράγματα και βάσει λογικής καταλήγω στο εξής αυτονόητο συμπέρασμα: υπήρχε ποτέ περίπτωση να έλεγε ο τότε νέος προπονητής της ομάδας «αυτόν τον χρειάζομαι πραγματικά» και η διοίκηση να τον έδιωχνε με το ζόρι; Εδώ έγιναν άλλα κι άλλα χατίρια του Πορτογάλου, εδώ θα κολλούσε το πράγμα;
Κατά πάσα πιθανότητα, ο Σεμπά θα έβρισκε χώρο στο ροτέισον του Μαρτίνς, αλλά όχι ότι είχε καμιά καούρα ο Πέδρο να τον κρατήσει το καλοκαίρι. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Όπως ξεκάθαρο πρέπει να είναι και το γεγονός ότι αυτός αποφασίζει για το ρόστερ. Γιατί αν δεν είναι ο προπονητής αυτός που έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο για το ποιος του κάνει και ποιος όχι, τότε ανοίγει μια εντελώς διαφορετική κουβέντα…
Στο προκείμενο τώρα. Με δεδομένο ότι είμαι από εκείνους τους λίγους που δεν «ψήθηκαν» ποτέ με τη χρησιμότητα του Σεμπά στον βαθμό που πάσχιζαν ορισμένοι να την παρουσιάσουν, νομίζω ότι η άποψή μου ίσως να έχει λίγη παραπάνω σημασία από τον «μέσο όρο». Ειδικά αν έχει θετική χροιά.
Αυτή η άποψη λέει ότι στο παρόν ρόστερ – καλώς ή κακώς – ο Σεμπά θα είχε μια χαρά ρόλο. Δεν θα ξεκινούσε βεβαίως η ενδεκάδα από αυτόν, αλλά σίγουρα θα μπορούσε να προσφέρει λύσεις: είτε σε ματς ειδικών συνθηκών, είτε ως… ρεπατζής του Ποντένσε στα αριστερά.
Καταρχάς, θαρρώ ότι δεν μπορεί να γίνει καν σύγκριση μεταξύ Σεμπά και Ναουέλ. Το παρήγορο με τον Βραζιλιάνο ήταν πως ακόμα και στις βραδιές που αδυνατούσε να προσφέρει αρκετά πράγματα επιθετικά – και δεν ήταν και λίγες αυτές -, το ότι «μελάνιαζε» τους αντιπάλους του ήταν ένα μίνιμουμ κέρδος.
Πολλοί, όλοι σχεδόν, μιλούν για πισωγύρισμα στο άκουσμα μιας πιθανής επιστροφής Σεμπά. Στην περίπτωση του Ολυμπιακού ωστόσο, το συγκεκριμένο πισωγύρισμα δεν έχει και τόσο αρνητική χροιά. Εν προκειμένω, ο Σεμπά της εποχής Σίλβα αγωνίστηκε μόλις 760 λεπτά στο πρωτάθλημα και είχε δυο γκολ και δυο ασίστ. Σε 847′ ο Ποντένσε έχει ένα γκολ και μια ασίστ, ενώ ο Λάζαρος έχει ένα γκολ και μηδέν ασίστ σε 619′.
Παρένθεση: Ο Λάζαρος έχει σκοράρει 5 φορές στο Γιουρόπα Λιγκ (τέσσερα γκολ κόντρα στη Λουκέρνη και το εκπληκτικό ψαλίδι με τη Ντουντελάνζ), ενώ ο Ποντένσε έβαλε το πολυτιμο γκολ μέσα στο Μπέρνλι. Η κουβέντα όμως γίνεται αποκλειστικά για το πρωτάθλημα…
Για τις επιδόσεις του Σεμπά στη δεύτερη σεζόν δεν το συζητάμε καν: 3 γκολ και 10 ασίστ στο πρωτάθλημα, άλλα 3 στους ομίλους του Γιουρόπα και συνολικά 7 γκολ 12 ασίστ. Μεταξύ μας, αν κάποιος από τους παρόντες εξτρέμ έκλεινε τη χρονιά με ανάλογη επίδοση, θα μιλούσαμε για σούπερ επιτυχία…
Στην περυσινή τραγική χρονιά του, ο Σεμπά είχε μια ασίστ στη Σούπερ Λιγκ σε 698 λεπτά, η διαφορά όμως είναι τα περισσότερα τα έπαιξε ως αναπληρωματικός. Με απλά λόγια, ακόμα και στα χειρότερά του οι αριθμοί του – δυστυχώς – δεν ήταν και πολύ κατώτεροι από εκείνους των δυο νυν βασικών ακραίων. Πάντα μιλώντας για αγώνες πρωταθλήματος.
Εν ολίγοις, για έναν άνθρωπο όπως εγώ που δεν πίστεψε ποτέ του ότι ο Σεμπά είναι αναντικατάστατος ή έστω «υπερπολύτιμος» κατά την ερυθρόλευκη τριετία του, ενδεχόμενη επιστροφή του μάλλον δεν θα ήταν βάρος στο τωρινό ρόστερ. Και για να τα λέμε όλα, σε κάποια ματς που ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί περισσότερα μπράτσα και δύναμη παρά τεχνική, ο Σεμπά σίγουρα θα είναι πολύ πιο χρήσιμος από τον μικροκαμωμένο Ποντένσε που όταν υποπτεύεται σύγκρουση αλλάζει δρόμο.
Αν πάλι, υπάρχει η δυνατότητα να έρθει ένας παίκτης καλύτερος από τον Βραζιλιάνο, τότε δεν το συζητάμε καν. Φτάνει να μπορεί κάποιος να εγγυηθεί ότι αυτός που θα έρθει θα είναι όντως καλύτερος, αλλά και θα μπορεί να προσαρμοστεί άμεσα και όχι μετά από κάποιους μήνες. Είναι κι αυτό ένα σοβαρό ζητούμενο όταν πρόκειται για μεταγραφές τον Γενάρη. Τα ίδια ισχύουν πάνω – κάτω και για τον Ερνάνι, έστω και σε μικρότερο βαθμό: Έχοντας περάσει ένα χρόνο στο Λιμάνι, ο Πορτογάλος ξέρει τα κατατόπια και γνωρίζει τις απαιτήσεις που υπάρχουν…
Για να το τελειώνουμε. Η πρόθεση του Ολυμπιακού είναι να απαλλαγεί οριστικά και αμετάκλητα από τον Σεμπά. Σεβαστή, αν αναλογιστούμε ότι θα προέκυπτε οικονομικό όφελος που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για την απόκτηση κάποιου άλλου παίκτη. Από την άλλη, αν οι Πειραιώτες δεν καταφέρουν να τον «ξεφορτωθούν», κακό δεν θα πάθουν. Στη χειρότερη, θα είναι ένας αναπληρωματικός που θα μπορεί να δώσει κάποια βασικά πράγματα. Στην καλύτερη, θα διεκδικήσει θέση στο αρχικό σχήμα κι έτσι θα αναγκάσει τον Ποντένσε να φορτσάρει παραπάνω. Κακά τα ψέματα, όταν ένας παίκτης ξέρει πως πίσω του υπάρχει το χάος, εύκολα μπορεί να χαλαρώσει. Με απλά λόγια, είτε μείνει είτε φύγει ο Σεμπά, πρόβλημά δεν θα είναι…