18.7 C
Athens

Ας μιλήσουμε όμως για «τύχη» στην Ευρώπη

 

Ο Ολυμπιακός πέρασε την Μπασακσεχίρ με δυο νίκες και συνολικό σκορ 3-0. Το 2-0 του Καραϊσκάκη ασφαλώς κολακεύει τους Ερυθρόλευκους. Το καταλαβαίνεις από τα καθολικά εγκώμια στο πρόσωπο του Ζοσέ Σα: δεν είναι ότι έκανε μια – δυο καλές επεμβάσεις, αλλά ότι για 90κάτι λεπτά έπεισε τους Τούρκους πως δεν υπάρχει τρόπος να νικηθεί. Ρωτήστε και τον Ρομπίνιο να σας πει…

Οι Πειραιώτες πήραν μια πολύ σπουδαία πρόκριση, κόντρα σε μια ικανότατη ομάδα που ήρθε στην Ελλάδα να τα παίξει όλα για όλα. Παρά τις απουσίες, παρότι ο προπονητής της βρισκόταν στην εξέδρα, η Μπασακσεχίρ έδειξε ένα εξαιρετικό αγωνιστικό πρόσωπο στο Καραϊσκάκη. Προφανώς και με ευθύνη του Ολυμπιακού. Ό,τι και να λέμε, μια εκτός έδρας νίκη στο πρώτο ματς πάντοτε σε επηρεάζει. Πάντοτε σου δίνει μια αίσθηση ανωτερότητας και μια εντύπωση πως στο δικό σου γήπεδο είναι σχεδόν αδύνατον να απειληθείς.

Πόσο δύσκολο νομίζετε ότι ήταν να πάθει ο Ολυμπιακός ό,τι και η Πόρτο; Σε αυτές τις περιπτώσεις, εκείνος που πετυχαίνει το πρώτο γκολ κατά κανόνα ορίζει και την τύχη του ματς. Δεν θέλω καν να σκέφτομαι τι θα γινόταν αν οι Τούρκοι έκαναν το 0-1 σε μια από τις αρκετές ευκαιρίες που έχασαν στο πρώτο μέρος. Το ότι αυτό δε συνέβη, οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στον Σα. Αυτή τη φορά, οι αναφορές σε γρανιτένια μετόπισθεν και σε διακριθέντες αμυντικούς ήταν υπερβολικές και παραπέμπουν περισσότερο σε ανθρώπους που δεν είδαν το ματς και απλώς διάβασαν κάπου το σκορ.

Η άμυνα άφησε πολλές φορές εκτεθειμένο τον τερματοφύλακα. Ακόμα κι αν εξαιρέσω το καθαρό οφσάιντ από το οποίο ξεκινά η τεράστια ευκαιρία του Ρομπίνιο, οι χαμένες μάχες σε πτέρυγες και άξονα ήταν περισσότερες από τις κερδισμένες. Κάποια στιγμή, θα πρέπει να μάθουμε (πρώτο το σινάφι μου) να μην επηρεαζόμαστε από το αποτέλεσμα όταν κάνουμε κριτική. Διότι όσο διαιωνίζεται αυτή η λογική, τόσο θα διαβάζετε για «κακή ανασταλτική λειτουργία» επειδή μια ομάδα έφαγε γκολ στη μια και μοναδική ευκαιρία που της έκανε ο αντίπαλος και τόσο θα αποθεώνεται εκείνη που κράτησε το μηδέν, ασχέτως αν χρειάστηκε ο τερματοφύλακάς της να κάνει τον Σούπερμαν.

Κατά τα λοιπά, είναι τόσο μεγάλη η κρισιμότητα των αγώνων και τόσο πρόωρο το χρονικό σημείο που οποιαδήποτε «υψηλή κριτική» κινδυνεύει σοβαρά να εκτεθεί στο αμέσως επόμενο 90λεπτο. Για να τελειώσουμε με αυτό, ο Ολυμπιακός της Πόλης ήταν σαφώς καλύτερος και πιο διαβασμένος από εκείνον του Καραϊσκάκη. Την πρόκριση όμως την πήραν και οι δυο μαζί. Και σε διπλά ματς, προκρίνεται σχεδόν πάντα η συνολικά καλύτερη ομάδα.

Οι Ερυθρόλευκοι έφτασαν κιόλας στο τέλος της διαδρομής. Πλέον, θα είναι κρίμα να μείνουν έξω από το Τσάμπιονς Λιγκ. Όχι επειδή θα παίξουν με την Κράσνονταρ αντί της Πόρτο (οι «δράκοι» απέδειξαν ότι είναι σε πολύ κακή κατάσταση), αλλά γιατί θα πρέπει να σπάσουν ένα μεγάλο ταμπού. Κακά τα ψέματα, η μοναδική ελληνική ομάδα που θα μπορούσε να βρεθεί σε ομίλους Τσάμπιονς Λιγκ από το league path (αυτό που καταχρηστικά αποκαλούμε «μονοπάτι μη πρωταθλητών») είναι η κορυφαία της χώρας. Αν δεν το πετύχει ο Ολυμπιακός φέτος, θα πρέπει να περιμένουμε την επόμενη ερυθρόλευκη απόπειρα…

Έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, μέχρι και μουρμούρα θα υπάρξει αν τυχόν ο Θρύλος αποκλειστεί από τους Ρώσους. Και την ώρα που οι μόνιμοι γκρινιάρηδες παραμονεύουν στη γωνία, υπάρχουν και οι αντιολυμπιακοί που θα κάνουν συγκρίσεις και θα προσπαθούν να σας πείσουν πως είναι άλλο να αποκλείεσαι από την Μπενφίκα (του 2018) και τον Άγιαξ (του 2019) και άλλο από την Κράσνονταρ.

Ήδη, οι τίμιοι αγωνιστές του μεροκάματου έχουν ξεχυθεί από χθες σε διαδίκτυο, πιεστήρια και ερτζιανά για να μιλήσουν για τον «σφαγμένο ΠΑΟΚ» και τον «τυχερό Ολυμπιακό». Για το πρώτο, τοποθετήθηκε ευστοχότατα ο Χρήστος Υφαντής στο FWS. Για το δεύτερο, η υπόθεση σηκώνει (ψυχ)ανάλυση…

Που ακριβώς στάθηκε τυχερός ο Ολυμπιακός; Σύμφωνα με τους πάσης φύσεως μυαλοπώληδες αυτού του τόπου, η τύχη συνδυάζεται με τον Σα. Λες και δεν είναι η δουλειά του τερματοφύλακα να προσπαθεί να σταματήσει τον αντίπαλο. Ή, χειρότερα, λες και επρόκειτο για κάποιον περαστικό που έπαιζε για πρώτη φορά και κανείς δεν ήξερε τι μπορεί να κάνει. Θέλετε να μιλήσουμε για ευρωπαϊκή τύχη; Ευχαρίστως.

Τύχη λοιπόν, είναι να περνάς 90 λεπτά κρεμασμένος στα δοκάρια σου και με μια, άντε δυο κατεβασιές να βάζεις ένα γκολ και το ματς να λήγει 0-1. Όσοι δεν είχατε προλάβει τα περιβόητα «διπλά» του Παναθηναϊκού σε Άμστερνταμ, Αμβούργο, Γκελζενκίρχεν και Μιλάνο, όλο και κάπου θα βρείτε αντιπροσωπευτικά βιντεάκια από το πως προέκυψαν οι ομολογουμένως σπουδαίες νίκες των Πρασίνων. Αλλά και πως επιβεβαιώθηκε το πατροπαράδοτο… παρατσούκλι του Παναθηναϊκού που παραπέμπει σε λιπαντικό παράγωγο πετρελαίου.

Τύχη και Ολυμπιακός δεν μπαίνουν ποτέ στην ίδια πρόταση όταν η κουβέντα φτάνει στην Ευρώπη. Αυτό θα έπρεπε να το ξέρουν όλοι οι άνω των 30. Άσε που σε μια διαδικασία διπλής αναμέτρησης οι πιθανότητες να προκριθεί ο πιο «τυχερός» είναι λιγοστές. Απειροελάχιστες, για την ακρίβεια. Ο Ατρόμητος για παράδειγμα, στάθηκε πολύ τυχερός στη Βαρσοβία. Δίχως την παραμικρή διάθεση ή ικανότητα να παίξει ποδόσφαιρο, έφυγε με 0-0 παρά το πολωνικό σφυροκόπημα. Οι επαναληπτικοί όμως υπάρχουν για να διασφαλίσουν ότι στο τέλος θα περάσει ο καλύτερος. Εκτός αν έχει μεσολαβήσει κάποια σοβαρή διαιτητική αλλοίωση, όπως είχε γίνει στο αλησμόνητο Μπαρτσελόνα-Παρί 6-1 που το αραβογαλλικό αίμα έφτασε ως τα παράλια της Αφρικής.

Εννοείται πως η διαιτησία μπορεί να παίξει σοβαρό ρόλο σε μια διπλή αναμέτρηση. Ο Ολυμπιακός θα έπρεπε να είναι το κλασικό παράδειγμα σε αντίστοιχες συζητήσεις. Στην περίπτωση του ΠΑΟΚ πάλι, τέτοια περίπτωση δε συνέτρεξε. Και είναι κρίμα που οι άνθρωποι των νταμπλούχων μείωσαν με τέτοιον τρόπο την υπερπροσπάθεια των παικτών τους. Οι συμπεριφορές που παρατηρήθηκαν στην Ολλανδία μόνο καλό δεν έκαναν στους ίδιους, την ομάδα τους και εντέλει στο ελληνικό ποδόσφαιρο και τη χώρα μας συνολικά. Όσο για τα κείμενα που ανέβηκαν στα ΜΜΕ επιρροής Σαββίδη; Αφήστε το καλύτερα. Ευτυχώς που ο ΠΣΑΤ και η ΕΣΗΕΑ έχουν(;) σοβαρότερες δουλειές από το να ασχολούνται με όσους βγάζουν ακόμα χειρότερο όνομα σε ένα ήδη «σημαδεμένο» επάγγελμα…

ΥΓ. Ο αγώνας για το μεροκάματο/χαρτζιλίκι έχει γίνει σκληρός και ο ανταγωνισμός για το ποιος θα σαλιώσει καλύτερα την ξέρετε ποια του αφεντικού είναι μεγάλος. Βρισκόμαστε πλέον σε νέα φάση: από την οπαδική δημοσιογραφία περάσαμε στην προεδρική. Στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται για υποστήριξη συλλόγων αλλά πρωτίστως των συμφερόντων του προέδρου/ιδιοκτήτη που τυγχάνει να έχει ή ελέγχει κάποια ΜΜΕ. Άρα και αφεντικού. Από ένα σημείο και μετά, το συμφέρον του αφεντικού έρχεται σε πρώτη μοίρα και ακολουθεί εκείνο της ομάδας. Αυτή όμως είναι μια ιστορία που χρειάζεται χιλιάδες λέξεις για να αναλυθεί επαρκώς.

ΕΥΘΕΩΣ με τον Γιώργο Χαλά Γιώργος Χαλάς