Ζύγισις, προσοχή, ανάπαυσις. Ακριβώς έτσι ξεκινά η μυθική περιγραφή του αξέχαστου Αθηνόδωρου Προύσαλη, όταν κλήθηκε να περιγράψει τον χαοτικό καβγά που είχε λάβει χώρα στο κέντρο διασκεδάσεως που του ανήκε, «Το Παλουκάκι». Όπου «Κατάστημα Το Παλουκάκι», εσείς μπορείτε να βάλετε «πρωτάθλημα Η Super League». Κι αυτό την ίδια εικόνα έχει μετά από εννιά αγωνιστικές: είναι «σα δρόμος που του περνάνε καλώδια»…
Σχεδόν οι μισές ομάδες της Super League εξέδωσαν ανακοινώσεις μέσα στο τριήμερο που πέρασε, καταγγέλλοντας στην πλειοψηφία τους όχι απλώς μια μεμονωμένη κακή διαιτησία αλλά έναν ολόκληρο μηχανισμό που δρα εις βάρος τους. Οργανωμένα και μεθοδικά, εξυπηρετώντας συμφέροντα που όλοι λίγο – πολύ αντιλαμβάνονται, ακόμα κι αν δεν είχαν κατονομαστεί πολλάκις από τον Ολυμπιακό. Μέχρι και ο Βόλος επιτέθηκε στον Κουτσιαύτη, για λόγους που ο Αχιλλέας Μπέος γνωρίζει καλά…
Το ποιος και κυρίως με ποιον τρόπο κάνει κουμάντο στο δύστυχο ελληνικό ποδόσφαιρο δε χρειάζεται να είσαι ντετέκτιβ για να το καταλάβεις. Ούτε καν ιδιαιτέρως ευφυής. Όπως δεν είναι ευφυείς και αυτοί που το κάνουν. Αν ήταν, δεν θα είχαν μπλέξει τόσο πολύ τα μπούτια τους προσπαθώντας να σπρώξουν τόσο πολύ μια συγκεκριμένη ομάδα, δημιουργώντας μια ολόκληρη αλυσίδα κίβδηλων αποτελεσμάτων κάθε αγωνιστική. Ή έστω απόπειρα χάλκευσής τους, όπως απροκάλυπτα συνέβη στο Ολυμπιακός – ΑΕΚ την προπερασμένη Κυριακή. Τότε που οι επίλεκτες δυνάμεις του ελληνικού VAR χρειάστηκε να κάνουν ταξίδι στο χρόνο, προκειμένου να ανακαλύψουν οποιαδήποτε υποψία παράβασης που θα έδινε έστω αφορμή για να ακυρωθεί το πεντακάθαρο γκολ του Ελ Αραμπί.
Ο μηχανισμός βεβαίως δεν περιλαμβάνει μονάχα τη διαιτησία και όλα όσα συμβαίνουν μπροστά στις κάμερες της τηλεοπτικής μετάδοσης. Τα γρανάζια του βρίσκονται κρυμμένα(;) σε ΠΑΕ δορυφόρους, ομάδες με ομιχλώδες ιδιοκτησιακό καθεστώς για το οποίο γίνονται διαρκώς καταγγελίες αλλά, περιέργως, δεν ιδρώνει κανένα αυτί ώστε να προσφύγει στη Δικαιοσύνη. Έστω και για τα μάτια βρε αδερφέ.
Το περυσινό ονομάστηκε «πρωτάθλημα των Πρεσπών» για λόγους που όλοι γνωρίζουν και που άπαντες πλην των οπαδών του ΠΑΟΚ παραδέχονται. Μαζί πήγε δώρο και το κύπελλο, αφού τα χειρουργεία σε Πανιώνιο και Αστέρα Τρίπολης έγιναν χωρίς αναισθητικό, ενώ ακόμα και η ΑΕΚ διαμαρτυρήθηκε για αλλοίωση αποτελέσματος στον τελικό. Για να τα λέμε όλα, οι αντιδράσεις πέρυσι ήταν ελάχιστες. Ο λόγος εν πολλοίς σχετιζόταν με το ότι ο Ολυμπιακός έχασε έδαφος νωρίς και κυρίως, ότι ενδόμυχα οι άνθρωποί του ήταν εν πολλοίς συμβιβασμένοι με την ιδέα πως το πρωτάθλημα «έπρεπε» να πάει στη Θεσσαλονίκη.
Φέτος όμως, η ψυχολογία των Ολυμπιακών είναι διαφορετική. Οι Πειραιώτες έχουν μπει με αποκλειστικό στόχο την κατάκτηση του 45ου, μετά από δυο χρόνια χωρίς τίτλο. Το κακό είναι πολλοί – έξω από τον χορό – πίστεψαν ότι με την αποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία θα άλλαζε το έργο και στα κουμάντα του παρασκηνίου. Μονάχα οι μυημένοι διαβεβαίωναν πως το πράγμα θα παρέμενε έτσι, εκτός αν προέκυπτε κάτι δραματικά απρόοπτο. Όπως λοιπόν, θα έχετε διαπιστώσει, τέτοιο πράγμα δεν έχει συμβεί. Και γι’ αυτό οι άνθρωποι του Ολυμπιακού είναι στα κάγκελα και δεν αφήνουν πλέον τίποτε να περάσει έτσι.
Η σεζόν ξεκίνησε με μια… δήθεν εξυπηρέτηση στον Ολυμπιακό: την περιβόητη φάση του Μπαράλες στην πρεμιέρα. Η οποία θα στοιχειοθετούσε πέναλτι βεβαίως, αν ο παίκτης του Αστέρα δεν ήταν σε θέση οφσάιντ και αν δεν αποκτούσε με αντικανονικό τρόπο πλεονέκτημα, τραβώντας τον Ελ Αραμπί προκειμένου να βγει μπροστά του. Η επιχείρηση προβοκάτσιας πήγε στράφι από νωρίς και ίσως να θυμάστε ότι το FWS ήταν το πρώτο Μέσο που πήρε άμεσα θέση για τον εκτεθειμένο παίκτη του Αστέρα. Η προσπάθεια δήθεν εύνοιας του Ολυμπιακού έπεσε στο κενό και από την αμέσως επόμενη αγωνιστική όλοι κατάλαβαν το γιατί.
Οι Ερυθρόλευκοι είχαν πολεμική αντιμετώπιση από διαιτητή και VAR στη Λάρισα, ενώ λίγη ώρα αργότερα το καθαρό επιθετικό φάουλ στο νικητήριο γκολ του ΠΑΟΚ με τον Πανιώνιο γινόταν γαργάρα. Στην τέταρτη αγωνιστική ο ΠΑΟΚ είχε… Σιδηρόπουλο και η εφεύρεση του τελευταίου στην αποβολή του Σάσα βοήθησε τους πρωταθλητές να πάρουν έστω τον βαθμό από τον Άρη. Το ίδιο βράδυ ο Παναθηναϊκός βαρέθηκε να εκτελεί πέναλτι στο αιώνιο ντέρμπι, με το ένα (τουλάχιστον) να είναι αυστηρότατο…
Στην 5η αγωνιστική υπάρχει ένα ακυρωμένο γκολ της ΑΕΚ για οφσάιντ (κόντρα στον ΠΑΟΚ) που ποτέ δεν έγινε σαφές αν υπάρχει όντως παράβαση, ενώ στην αμέσως επόμενη είχαμε το διπλό πέναλτι υπέρ του Αστέρα που το κατάπιαν Μανούχος και VAR προκειμένου να φύγει ο ΠΑΟΚ νικητής από την Τρίπολη. Μεσολάβησε η παρωδία του Βόλου και η απίθανη… ελληνοπορτογαλική παραγωγή στο Ολυμπιακός – ΑΕΚ, για να φτάσουμε στο ξεβράκωμα της περασμένης Κυριακής με το πέναλτι που έπρεπε πάση θυσία να δοθεί προκειμένου να σωθεί έστω κι ένας βαθμός αλλά και να διατηρηθεί το αήττητο. Και βέβαια, για να κοπεί ο βήχας στον Παναθηναϊκό αναφορικά με τη διεκδίκηση μιας θέσης στην εξάδα.
ΥΓ. Θέλετε την πρόβλεψή μου; Το πρωτάθλημα αυτό πολύ δύσκολα θα τελειώσει, δίχως να προκύψει κάτι συνταρακτικό στο μεταξύ. Με δεδομένο ότι όλα (τα σχέδια) οδηγούν στο Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ της πρώτης Δεκεμβρίου, η αίσθησή μου είναι πως αργά ή γρήγορα το μπραφ θα γίνει και τότε θα πρέπει να μεσολαβήσει άνωθεν παρέμβαση για να μη ζήσουμε ακραίες καταστάσεις.
Μέχρι τότε, θα προσπαθούμε να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα με χιούμορ και να βρίσκουμε μια νότα αισιοδοξίας στο επικό ρεσιτάλ της περιγραφής όσων συνέβησαν στο «Κατάστημα Το Παλουκάκι». Στη Νέα Σμύρνη…
