Αφού πέτυχε τον χαμηλότερο -έστω- από τους στόχους της στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Baseball, η Εθνική μας ομάδα ολοκλήρωσε τις αγωνιστικές της υποχρεώσεις. Ο στόχος δεν ήταν άλλος από την παραμονή στην Α’ κατηγορία της Ευρώπης, μία θέση που η χώρα μας είχε μόλις κερδίσει στην αρχή του καλοκαιριού και δεν θα ήθελε σε καμία περίπτωση να την ξαναχάσει, μπαίνοντας εκ νέου στις περιπέτειες των προκριματικών τουρνουά.
Τελικά κατετάγη 14η αποφεύγοντας στο τσακ τις δύο τελευταίες θέσεις που οδηγούν στην δεύτερη κατηγορία εθνικών ομάδων. Έτσι, το 2023, στο επόμενο Ευρωπαϊκό, η Ελλάδα θα έχει την θέση της να την περιμένει στα μεγάλα σαλόνια του Ευρωπαϊκού Baseball.
Για να καταφέρει αυτό το αποτέλεσμα η χώρα μας έδωσε έξι αγώνες απέναντι στην Ιταλία, την Αυστρία, το Βέλγιο, την Σουηδία, την Γαλλία και την Ουκρανία. Από αυτές τις χώρες κέρδισε τις δύο: την Αυστρία και την Γαλλία. Και οι δύο αγώνες ήταν εξαιρετικά δύσκολοι, κρίθηκαν μετά από τρεις παρατάσεις στο 12ο γύρο και ήταν απίστευτοι ψυχοβγάλτες.
Στον αγώνα με την Αυστρία χάναμε με 7-5 και ισοφαρίσαμε στην τελευταία επίθεση. Στον 10 γύρο δεχθήκαμε 5 πόντους και απαντήσαμε με άλλους 5, γεγονός που από μόνο του είναι απίστευτο. Εδώ έγινε ίσως και το καλύτερο χτύπημα όλου του πρωταθλήματος από τον εκπληκτικό και καλύτερο παίκτη μας, τον Δημήτρη Κούρτη. Ήταν έναν Grand Slam και μάλιστα με 3-2 στα balls και strikes που πραγματικά έκοψε τα πόδια των αντιπάλων μας. Τελικά στον τελευταίο γύρο οι Αυστριακοί σκόραραν μία φορά κι εμείς δύο, οπότε πήραμε το παιχνίδι.
Σχεδόν ανάλογη εξέλιξη είχε και το παιχνίδι με την Γαλλία, στο οποίο παιζόταν η παραμονή στην πρώτη κατηγορία. Ο νικητής θα έμενε, ο ηττημένος θα έπεφτε. Εδώ φτάσαμε στον 9ο γύρο χάνοντας 1-3. Στην τελευταία μας επίθεση της κανονικής διάρκειας όμως σκοράραμε δύο φορες και πήγαμε στις παρατάσεις. Στον 10ο γύρο βάλαμε 2 runs και δεχθήκαμε 2. Στον 11ο βάλαμε ένα run και δεχθήκαμε εξίσου ένα. Στον 12ο όμως καθαρίσαμε το παιχνίδι σκοράροντας 6 φορές ενώ δεχθήκαμε μόνο τρεις πόντους.
Ποιοι ξεχώρισαν
Ήδη σας έχω αναφέρει τον Δημήτρη Κούρτη, έναν απίστευτο παίκτη, που μπορεί να παίξει στην τρίτη βάση, μπορεί όμως και να πιτσάρει απίστευτα, ενώ στο ρόπαλο έχει εκπληκτική δύναμη. Πρόκειται για την καρδιά της Εθνικής μας και ήταν τιμή μου που τον γνώρισα. Εξαιρετικός όμως ήταν ο catcher μας Αντώνης Τορρές, ο οποίος σημείωσε δύο home run στο παιχνίδι με το Βέλγιο (στο οποίο χάσαμε επίσης με βασανιστικό τρόπο στην τελευταία επίθεση των Βέλγων). Η θέση του catcher είναι ιδιαίτερα απαιτητική και τα καθημερινά παιχνίδια καταβάλουν πάρα πολύ τα πόδια αυτών των παικτών. Ο Αντώνης ήταν το κατί άλλο και το μαρτυρούν και οι 7 πόντοι που έβαλε σε όλο το πρωτάθλημα και οι 8 πόντοι που έφερε με το ρόπαλό του (RBI). Και στα δύο στατιστικά ήταν ο καλύτερος όλων των Ελλήνων παικτών.
Εξαιρετικός ήταν και ο πολύ χαμηλών τόνων Άρης Σεχόπουλος, ο οποίος με 10 χτυπήματα σε 26 εμφανίσεις στο ρόπαλο είχε τον καλύτερο μέσο όρο με ,385, ενώ και ο Θωμάς Ρούλης ήταν εξαιρετικός στο ρόπαλο, κυρίως όμως ήταν εκπληκτικός στην άμυνα από την πολύ δύσκολη θέση του Short Stop.
Από τους pitcher μας, εκτός από τον Κούρτη που ήταν εκπληκτικός και δέχθηκε μόλις 0,82 runs κατά μέσο όρο σε όλο το πρωτάθλημα, εξαιρετικός ήταν και ο Γιάννης Κούντης με αξιοθαύμαστη σταθερότητα και ηρεμία πάνω στο βουναλάκι.
Οι διαιτητές
Δεν είμαι από τους ανθρώπους που γκρινιάζουν για τους διαιτητές. Το θεωρώ αντιπαραγωγικό. Στο τέλος τέλος, αν είσαι καλός κερδίζεις ακόμη κι αν η διαιτησία είναι άδικη μαζί σου. Ειδικά στο Baseball, το θέμα των διαιτητών σε ότι αφορά το strike zone είναι κάτι για το οποίο μπορούμε να μιλούμε για αιώνες. Ήδη άλλωστε αυτή η συζήτηση διαρκεί εδώ και 180 χρόνια από τότε που δημιουργήθηκε το παιχνίδι. Ειδικά δε, στο Ευρωπαϊκό Baseball – όπου οι διαιτητές δεν βλέπουν πολλά παιχνίδια- η ποιότητά τους είναι κάπως… χαμηλή. Όμως στο παιχνίδι της Εθνικής μας με το Βέλγιο, τα πράγματα ξέφυγαν σε τραγικό επίπεδο και ένα αδιαφιλονίκητο γεγονός το καταδεικνύει.
Το παιχνίδι είχε φτάσει να είναι ισόπαλο στον 9ο γύρο και οι βάσεις μας ήταν γεμάτες από Βέλγους. Έγινε ένα χτύπημα στο outfield και οι δρομείς άρχισαν να τρέχουν. Εκείνος από την τρίτη βάση σκόραρε και το παιχνίδι θεωρητικά (αλλά και πρακτικά) τελείωσε 4-5. Πίσω του έτρεχε με όλη του τη δύναμη και ο δρομέας από τη δεύτερη βάση. “Σκόραρε” και αυτός και ο διαιτητής έδειξε και τους δύο safe, οπότε και ο πίνακας του σκορ έδειξε 4-6, ενώ οι διαιτητές παρέμεναν στο γήπεδο.
Για περίπου πέντε λεπτά κανείς (εκτός από τους Έλληνες) δεν ήξερε αν το παιχνίδι είχε τελειώσει. Κάποια στιγμή ο κεντρικός διαιτητής ρώτησε την γραμματεία αν ήμασταν στον 9ο ή στον 8ο γύρο, αποδεικνύοντας ότι είχε χάσει πλήρως την εικόνα του παιχνιδιού. Εκείνοι του απάντησαν ότι ήμασταν στον 9ο και τότε έδειξε ότι έληξε το παιχνίδι, προς ικανοποίηση και των Βέλγων παικτών, αλλά και θεατών που μέχρι τότε δεν είχαν πανηγυρίσει καθώς περίμεναν τους διαιτητές να βγάλουν απόφαση.
Αστεία πράγματα δηλαδή.
