Το 2004 η εθνική Ελλάδας έκανε τη μεγαλύτερη έκπληξη στην παγκόσμια ποδοσφαιρική ιστορία. Ο Παναθηναϊκός είχε μόλις κατακτήσει το νταμπλ, σταματώντας την επταετή κυριαρχία του Ολυμπιακού. Ήταν τα χρόνια που όλοι οι αντιολυμπιακοί αναμασούσαν τη λέξη «παράγκα».
Η τότε ΕΠΟ ήταν «χρεωμένη» στον Ολυμπιακό και προσωπικά τον Σωκράτη Κόκκαλη. Και για πολλά χρόνια ακόμη. Μέσα σε μια νύχτα (σε καμιά 25αριά για την ακρίβεια), όλοι οι αντιολυμπιακοί ξέχασαν πως η ΕΠΟ ήταν «ολυμπιακοκρατούμενη» και ότι «το ελληνικό ποδόσφαιρο στέναζε κάτω από την μπότα του ερυθρόλευκου δικτάτορα». Για εκείνα τα πεφωτισμένα μυαλά, η ΕΠΟ «του Ολυμπιακού» δεν είχε καμία συμβολή στην επιτυχία. Τα πέτυχαν όλα μόνοι τους οι παίκτες και ο Ρεχάγκελ.
Το εισιτήριο για το μουντιάλ του 2006 χάθηκε, αλλά το 2008 η Ελλάδα επέστρεψε στο Euro, δίχως επιτυχία αυτή τη φορά. Ακολούθησε το μουντιάλ του 2010 με την καταδικαστική πρεμιέρα κόντρα στους Κορεάτες και την αίσθηση πως χάθηκε μια καλή ευκαιρία για πρόκριση στα νοκ άουτ.
Από το 2010 κι έπειτα, η «παράγκα» έδωσε τη θέση της στην «εγκληματική». Και ο Ρεχάγκελ στον Φερνάντο Σάντος. Με το Ολυμπιακό στοιχείο να κυριαρχεί πλέον, η Ελλάδα βρέθηκε στα προημιτελικά του Euro 2012 (παρά το ιατρικό έγκλημα που ουσιαστικά έκοψε στη μέση την καριέρα του Αβραάμ Παπαδόπουλου), για να αποκλειστεί από τη (σχεδόν) αχτύπητη Γερμανία.
Δυο χρόνια αργότερα, ο Κέιλορ Νάβας (και κάμποσα ελληνικά λάθη σε πάγκο και αγωνιστικό χώρο) άφησαν την εθνική εκτός προημιτελικών μουντιάλ. Αν προκρινόταν, η Ελλάδα θα έβρισκε μπροστά της την Ολλανδία που μόνο αχτύπητη δεν ήταν: το ότι απέκλεισε την Κόστα Ρίκα στα πέναλτι ενισχύει την παραπάνω άποψη.
Καλοκαίρι του 2014, ο Ρανιέρι διαδέχεται τον Φερνάντο Σάντος που είχε ανακοινώσει εδώ και μήνες την αποχώρησή του (αναλαμβάνοντας την εθνική Πορτογαλίας με την οποία κατέκτησε το Euro 2016). Ήδη, ο πόλεμος κατά του Ολυμπιακού και του Μαρινάκη μαινόταν και για τον λόγο αυτό μάλιστα χρηματοδοτήθηκε αδρά ένα σάιτ που θα χτυπούσε νυχθημερόν τους Ερυθρόλευκους.
Η εθνική Ελλάδας και η ΕΠΟ βρίσκονταν από νωρίς σε κατάσταση πολιορκίας. Ήταν τόσο μεγάλη η αγάπη για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα όλων αυτών που δηλώνουν «εθνικάρες» σήμερα, που περίμεναν πως και πως τη δεδομένη αποτυχία του Ρανιέρι για να τα βάλουν ξανά με τον Ολυμπιακό και τον Μαρινάκη. Μέσε σε αυτό το αρρωστημένο κλίμα η εθνική μετατράπηκε σε κέντρο διερχομένων και εννοείται ότι υπαίτιος γι’ αυτό ήταν ο Ολυμπιακός. Και ο Μαρινάκης.
Πέντε χρόνια μετά τον Ρανιέρι, στην εποχή της εξυγίανσης πια, η εθνική Ελλάδας συνεχίζει να ξεφτιλίζεται. Με έναν προπονητή – ανέκδοτο στον πάγκο της και με μια ΕΠΟ από πίσω που δεν της καίγεται καρφί. Όσοι ήταν τόσο χάνοι ώστε να πιστέψουν πως η άλλοτε «συμμαχία» ΠΑΟΚ – ΑΕΚ – Παναθηναϊκού ενδιαφερόταν για το καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου, πήραν πολύ γρήγορα την απάντηση. Ο Ιβάν Σαββίδης έσφαξε έναν – έναν όλους τους «συμμάχους» του, αν και ο Μελισσανίδης του την έφερε πέρυσι βγάζοντας την ΑΕΚ πρωταθλήτρια.
Το διάγραμμα της πορείας της «συμμαχίας» αποτυπώνεται εύγλωττα μέσα από το σάιτ που προανέφερα. Από εκεί που έπαιζε δυνατά και τους τρεις αντιπάλους του Ολυμπιακού, σιγά σιγά άφησε έξω τον (ποδοσφαιρικό) Παναθηναϊκό και στη συνέχεια άνοιξε μέτωπο με την ΑΕΚ. Μέχρι που η Ένωση το αποκήρυξε – ή επικήρυξε, ό,τι προτιμάτε.
Με την ΕΠΟ να ανήκει στον Ιβάν Σαββίδη (το είχε δηλώσει ο ίδιος για τον «δικό μας» πρόεδρο, Βαγγέλη Γραμμένο), η λογική λέει πως όλοι εκείνοι που σκίζονταν για το καλό της εθνικής και τα έβαζαν με τους… ερυθρόλευκους καταστροφείς της, θα διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους για τις αποτυχίες και κυρίως για το χάλι των τελευταίων μηνών. Και ψάχνοντας να βρουν τους ενόχους, εύλογα θα κατέληγαν στον επικεφαλής της ΕΠΟ αλλά και σε εκείνον που τον τοποθέτησε εκεί…
Γίνεται όμως να τα βάλεις με το αφεντικό σου και να δαγκώσεις το χέρι που σε πληρώνει; Σε καμία περίπτωση. Συνεπώς, αντί να συνεχίσεις τη… μαχητική τακτική της εποχής Ρανιέρι, εκτελείς κωλοτούμπες και ακροβατικά κάνοντας επίθεση σε αυτούς που δεν αγαπάνε και δε στηρίζουν την εθνική «στα δύσκολα». Την ίδια εθνική που μετά από μια δεκαετία επιτυχιών την ξέσκισες, στην προσπάθειά σου να πάρεις τον έλεγχο της ΕΠΟ για να ρίξεις τον Ολυμπιακό από την κορυφή και να πανηγυρίσεις ένα πρωτάθλημα.
Γιατί για ένα πρωτάθλημα έγιναν όλα, αυτό που πήρε ο ΠΑΟΚ φέτος. Πλέον, τα γραμμάτια εξοφλήθηκαν. Υποχρεώσεις βγήκαν, συμφωνίες (εθνικής μειοδοσίας μάλιστα) υπογράφηκαν, συμβόλαια εκτελέστηκαν. Ό,τι και να γίνει από εδώ και πέρα, ο επόμενος πρωταθλητής θα φορά ερυθρόλευκα. Με πλέι οφ, με VAR, με ξένους διαιτητές, με… εξωγήινους αρχιδιαιτητές, με τα πάντα όλα. Κι αν γίνει καμιά στραβή στο μεταξύ και ξηλωθεί η τωρινή ΕΠΟ, τότε θα ξαναδείτε όλους αυτούς τους σημερινούς «εθνικάρες» να σκούζουν για «τα χάλια της εθνικής» κάθε φορά που αυτή δεν θα νικά. Διότι ως γνωστόν, για οτιδήποτε πάει στραβά στην Ελλάδα, φταίει ο Ολυμπιακός. Από το ποδόσφαιρο και την οικονομία, μέχρι τον (κακό) μας τον καιρό…
ΥΓ. Αλήθεια όμως, πως γίνεται να κουνάνε το δάχτυλο σε όσους επικρίνουν τις καταστροφικές συνέπειες της «εξυγίανσης» αυτοί που καπηλεύονταν για χρόνια την εθνική; Αυτοί που στις εποχές των επιτυχιών έβριζαν την «ΕΠΟ του Ολυμπιακού» αλλά αποθέωναν την «εθνική του Καραγκούνη, του Σάντος, του Ρεχάγκελ» και οποιουδήποτε δεν είχε σχέση με τους Ερυθρόλευκους; Εκείνοι που… φωταγωγούσαν την Παιανία και πανηγύριζαν την πρόκριση της εθνικής βαφτίζοντάς τη «δική τους»; Και βέβαια, πως γίνεται να το παίζουν «εθνικάρες» εκείνοι που έλεγαν «Έλληνες είστε και φαίνεστε», αρνούμενοι να φιλοξενήσουν την Ελλάδα στο γήπεδό τους; Οι «ούτε πάνω απ’ το πτώμα μας η εθνική στην Τούμπα»; Ή εκείνοι που κυνήγησαν την εθνική το 1997 κατά τη διάρκεια της παραμονής της στη Θεσσαλονίκη, με αποτέλεσμα την καταδικαστική ήττα από τους Κροάτες στο Καυταντζόγλειο;