«Μία μούντζα» αναβολές συμπληρώνουν οι εκλογές για τη νέα διοίκηση της Ε.Π.Ο. και όπως φαίνεται θα συνεχιστεί το τροπάριο, καθώς ούτε ο νέος προσδιορισμός τους για το πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου 2021 (έτσι λέγεται) μπορεί να θεωρηθεί ασφαλής.
Η κατάσταση αρχίζει να θυμίζει καλοκαιρινή επιθεώρηση με «νούμερα» που διαδέχονται το ένα το άλλο και πρωταγωνιστές βαριεστημένους, που επαναλαμβάνουν μονότονα ένα μοτίβο και σέρνονται στην εξέλιξη του χρόνου σαν το σκύλο που κυνηγάει την ουρά του.
Ο ορισμός μιας νέας ημερομηνίας διεξαγωγής των πολυπόθητων εκλογών δεν έχει κανένα απολύτως νόημα, επειδή όποτε και να οριστούν εντός του Μαρτίου δεν θα διεξαχθούν. Δεν είναι δα και μεγάλη προφητεία να αντιληφθεί κανείς ότι οι εξελίξεις της πανδημίας από τη μία και οι όροι διεξαγωγής των εκλογών από την άλλη (όπως το ισχύον καταστατικό προβλέπει) δεν πρόκειται να συναντηθούν ούτε τον Μάρτιο.
Επιλογές βασισμένες στην τεχνολογία ή μεταφερόμενες από εκλογικές διαδικασίες άλλων χωρών (δυστυχώς ή) ευτυχώς δεν προβλέπονται, το αντίθετο συμβαίνει.
Αν στα παραπάνω προσθέσει κανείς την διάταξη του ν. 2725/1999, όπως ισχύει, για τα ηλικιακά όρια στα οποία εμπίπτει η υποψηφιότητα του κ. Ψαρρόπουλου, το (λογικό) κενό που δημιουργείται έως βρεθεί αντικαταστάτης του από το σώμα των Ενώσεων ( μάλλον επανέρχεται η υποψηφιότητα Παναγιώτη Δημητρίου) και, το κυριότερο, τη δυναμική της πιθανής υποψηφιότητας Ζαγοράκη τότε κάθε απόπειρα να οριστούν εκλογές για το πρώτο δεκαήμερο του επόμενου μήνα είναι καταδικασμένη.
Δεν έχει κανένα νόημα, συνεπώς, η Ε.Π.Ο. να επιδίδεται κάθε φορά σε ένα διαγωνισμό ανεύρεσης μιας πιθανής και καταστατικά νόμιμης ημερομηνίας, να προσδιορίζει την εκλογική διαδικασία και την ίδια ώρα όλοι να ξέρουν ότι εκλογές δεν πρόκειται να γίνουν και η «εκκρεμότητα» θα συνεχίσει να υφίσταται.
Τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί δεν επιτρέπουν στην Ομοσπονδία κανένα σοβαρό προγραμματισμό ή μάλλον επιτρέπουν μόνο ένα προγραμματισμό: η σημερινή διοίκηση να συνεχίσει να διοικεί κανονικά την Ομοσπονδία ως εάν να μην προβλέπονται στο ορατό χρονικό διάστημα εκλογές και όταν και εάν προκύψουν σημαντικές διαφοροποιήσεις στον ορίζοντα (πανδημία, υποψηφιότητα Ζαγοράκη κ.λ.π.) να προχωρήσει, τότε, στην προκήρυξη των εκλογών.
Η σημερινή διοίκηση είναι και δικαστικά νομιμοποιημένη να το πράξει, χωρίς κανένα κίνδυνο. Υπάρχει ενεργή και χωρίς να έχει προσβληθεί η απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών του 2020, η οποία περιγράφει σαφώς πως το όριο της θητείας της τωρινής διοίκησης είναι ο Αύγουστος του 2021 ( τότε συμπληρώνεται η τετραετής θητεία, καθώς εκλέχτηκε τον Αύγουστο του 2017), παρά την προσπάθεια που κατέβαλε η Ε.Π.Ο. να αναγνωριστεί ως λήξη της θητείας της ο Αύγουστος του 2020.
Η Ε.Π.Ο. δεν έχει παρά να προχωρήσει στην αποδοχή (δεν μπορεί να κάνει αλλιώς) της δικαστικής απόφασης, να «ορίσει» η ίδια το τέλος της θητείας της στη λήξη του καλοκαιριού, να συνεχίσει απτόητη να διοικεί το ελληνικό ποδόσφαιρο (έτσι όπως το διοικεί μέχρι σήμερα) και όταν με το καλό προκύψουν ασφαλείς συνθήκες διεξαγωγής των εκλογών, όπως το ισχύον καταστατικό προβλέπει, να οριστεί η ημερομηνία και να τελειώσει το πανηγύρι.
Η εικόνα που σήμερα αποπνέει στο συγκεκριμένο ζήτημα αρχίζει να προκαλεί το ενδιαφέρον επιθεωρησιογράφων, είναι δυστυχής και κωμική ταυτόχρονα και αποψιλώνει την Ομοσπονδία από τα ελάχιστα ίχνη πολιτικού κεφαλαίου που ίσως της απόμειναν για να καταναλώσει.
Η βιασύνη είναι πάντα κακός σύμβουλος κι η σημερινή Ε.Π.Ο. δεν έχει κανένα απολύτως περιθώριο να βιάζεται διακινδυνεύοντας μια διαδικασία που εύκολα και νόμιμα μπορεί να χαρακτηριστεί παράνομη (καθώς αντίκειται στη γνωστή απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών) και να δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από όσα επιχειρεί, υποτίθεται, να λύσει.
Ο χρόνος που θα πρέπει να κυλήσει χωρίς την πίεση της ανάγκης είναι ο καλύτερος σύμβουλος της Ε.Π.Ο. αυτή την περίοδο, ώστε και η ίδια να πάψει να παρουσιάζει την εικόνα μιας διοίκησης υπ’ ατμόν, περίπου τουριστική, και, ταυτόχρονα να διευκολύνει τις διεργασίες, που κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι συμβαίνουν, για μια ποιοτικότερη επόμενη μέρα.
Καλώς ή κακώς (κάκιστα δηλαδή, αλλά αυτή είναι μια ιστορία που ξεκινάει από το 2015 με τις φανερές κολεγιές των σημερινών διοικούντων με τον Κοντονή για να πέσει η τότε διοίκηση της Ομοσπονδίας) το περιβόητο «ποδοσφαιρικό αυτοδιοίκητο» έχει γίνει σημαία ευκαιρίας και σήμερα πουλάει ελάχιστα ή καθόλου. Εναλλακτική η Ομοσπονδία δεν έχει, παρά τις επιστολές των διεθνών ποδοσφαιρικών αρχών, που αποστέλλονται περισσότερο για να βγει μια υποχρέωση.
Να τιμήσει, λοιπόν, τη θητεία της, να «αποφασίσει» ότι έως τον Αύγουστο του 2021 θα παραμείνει η σημερινή διοίκηση, να ασκήσει κανονικά τις αρμοδιότητες της, να αναλάβει τις ευθύνες της και όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου θα ενημερωθεί αρμοδίως για να κινήσει τις νόμιμες διαδικασίες για τις εκλογές.