17.7 C
Athens

Ελλάδα – Καναδάς 91-97: Καλή η επίθεση, αλλά τα ματς θα τα κερδίζει πάντα η άμυνα…

Η εθνική μπήκε ακομπλεξάριστη στο παιχνίδι, αλλά όταν ήρθε η κρίσιμη ώρα κατάλαβε πως έπρεπε να έχει κατεβάσει νωρίτερα τον ρυθμό απέναντι στους σούπερ ταλαντούχους πλην όμως ασύνδετους Καναδούς

Για περίπου 25 λεπτά η επιλογή του run ‘n’ gun έδειχνε να αποδίδει. Εδώ και εβδομάδες ο Ρικ Πιτίνο είχε ξεκαθαρίσει τις προθέσεις του να μετατρέψει την παραδοσιακά «σφιχτή» Ελλάδα σε… Γουόριορς. Και το γεγονός πως η εθνική έχει πάει στον Καναδά ουσιαστικά ξεγραμμένη στη συνείδηση όλων, φάνηκε να λειτουργεί ευεργετικά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Όταν όμως τα γάλατα έσφιξαν και κάθε κατοχή είχε μεγάλη σημασία, οι Καναδοί έχτισαν μια διαφορά που τους επέτρεψε να πάνε ως το τέλος χωρίς τρομερό άγχος. Ακόμα και στις στιγμές που οι παίκτες του Νερς εμφάνιζαν αυτοκτονικές τάσεις…

Η μισή αλήθεια είναι πως η εθνική εμφανίστηκε αρκετά ανταγωνιστική κόντρα σε ένα σύνολο σούπερ ταλαντούχων παικτών που στην πλειοψηφία τους διαπρέπουν στο NBA. Η άλλη μισή όμως λέει ότι η Ελλάδα βρέθηκε απέναντι σε μια ομάδα με ανύπαρκτη χημεία, αφού οι Καναδοί μπήκαν στο προολυμπιακό χωρίς να έχουν παίξει έστω ένα φιλικό.

Λαμβάνοντας υπόψη το παραπάνω, καθίσταται σαφές πως η ελληνική ομάδα έχασε μια τεράστια ευκαιρία να αιφνιδιάσει ένα γκρουπ που τώρα προσπαθεί να βρει τα πατήματά του, σε άμυνα και επίθεση. Αντί λοιπόν, ο Ρικ Πιτίνο να προσπαθήσει να ξεβολέψει τους αντίπαλους που έδειξαν να προσαρμόζονται πλήρως μετά από δυόμισι περιόδους, συνέχισε να ζητά πολλές και γρήγορες επιθέσεις. Και από τη στιγμή που φαινόταν ότι θα κέρδιζε αυτός που θα βάλει τα περισσότερα και όχι εκείνος που θα φάει τα λιγότερα, η κατάληξη έμοιαζε προδιαγεγραμμένη.

Για ένα ημίχρονο η εθνική έδινε την εντύπωση μιας ομάδας που δεν έχει απολύτως τίποτε να χάσει, απαλλαγμένη πλήρως από οτιδήποτε σχετίζεται με πίεση. Μέχρι που οι διεθνείς μας άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι η νίκη απέναντι στο ασύνδετο σύνολο του Νικ Νερς μόνο απίθανη δεν ήταν. Τότε ξεκίνησαν οι λανθασμένες επιλογές, που σχεδόν καθεμιά από αυτές πληρώθηκε ακριβά. Δεν είναι ότι έκαναν πολλά λάθη οι παίκτες του Πιτίνο (14 έναντι 17 των Καναδών), όσο το ότι έδειξαν να θολώνουν σε ένα σημείο που θα έπρεπε να θολώνει ο αντίπαλος. Αυτός με το περίσσιο ταλέντο αλλά και το σαφώς λιγότερο δέσιμο. Ακόμα και όταν οι ουσιαστικά γηπεδούχοι αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν, το ελληνικό μυαλό ήταν ήδη θολωμένο και αποκαμωμένο τόσο ώστε να μην μπορεί να βάλει τη θηλιά στον λαιμό των αντιπάλων…

Αν με τον american way η εθνική κατάφερε να τρομάξει τον Καναδά για σχεδόν τρεις περιόδους, είναι σίγουρο πως με τον… greek way των λάου – λάου επιθέσεων και του πατροπαράδοτου «ξύλου» στην άμυνα οι πιθανότητες νίκης στο τελευταίο δεκάλεπτο θα αυξάνονταν δραματικά. Πλέον, η νίκη επί της Κίνας τα ξημερώματα της Παρασκευής είναι μονόδρομος, αν η Ελλάδα θέλει να μείνει ζωντανή στο κυνήγι του ονείρου μιας ολυμπιακής πρόκρισης…

Τα δεκάλεπτα: 23-19, 50-46, 71-74, 91-97

Διαιτητές: Κόντε, Άντερσον, Καστίγιο

Τα στατιστικά της Ελλάδας: 24/39 δίποντα, 10/31 τρίποντα, 13/15 βολές, 31 ριμπάουντ, 24 ασίστ, 14 λάθη, 11 κλεψίματα, 1 κόψιμο

Τα στατιστικά του Καναδά: 26/38 δίποντα, 10/27 τρίποντα, 15/20 βολές, 35 ριμπάουντ, 19 ασίστ, 17 λάθη, 6 κλεψίματα, 1 κόψιμο

Ελλάδα (Ρικ Πιτίνο): Αντετοκούνμπο 4, Καλάθης 12 (1 τρίποντο, 9 ασίστ, 5 λάθη), Χρυσικόπουλος 6 (2), Γιαννόπουλος 6 (2), Κασελάκης 10 (2), Κατσίβελης 2, Καββαδάς 6 (5 ριμπάουντ), Λαρεντζάκης 8, Μήτογλου 14 (2 τρίποντα, 10 ριμπάουντ), Παπαγιάννης 11 (5 ριμπάουντ), Σλούκας 12 (1 τρίποντο, 8 ασίστ)

Καναδάς (Νικ Νερς): Αλεξάντερ-Γουόκερ 18 (2), Μπάρετ 22 (1 τρίποντο, 5 ριμπάουντ), Μπένετ, Ντορτ 3, Τζόζεφ 3, Λάιλς 8 (1), Μέλντερ 3 (1), Νίκολσον 5 (1), Πάουελ 12 (7 ριμπάουντ), Γουίγκινς 23 (3 τρίποντα, 6 ριμπάουντ)

ΕΥΘΕΩΣ με τον Γιώργο Χαλά Γιώργος Χαλάς