20.5 C
Athens

Ελληνικό VAR: Πρωτοφανής ξεφτίλα ανθρώπων και τεχνολογίας

Σοβαρά τώρα και χωρίς την παραμικρή διάθεση κριτικής ή αντιπολίτευσης προς οποιονδήποτε. Χρειάζεται πολύ γρήγορα, άμεσα δηλαδή, να οργανωθούμε και να πάρουμε μια πολύ απλή απόφαση: Πόσο χρόνο και πόσες φάσεις πίσω δικαιούται ή επιβάλλεται από το πρωτόκολλο να γυρίζει ο Video Assistant Referee (VAR) για να αποφαίνεται ή να επισημαίνει στον διαιτητή αγωνιστικού χώρου μια βέβαιη ή πιθανή παράβαση, ώστε να αποφασιστεί αν ένα γκολ πρέπει να κατακυρωθεί ή όχι;

Με άλλα λόγια πόσες επαφές μπορούν να μεσολαβήσουν μεταξύ μιας, αρχικής φάσης που εμφανίζει (σωστά ή όχι είναι άλλη ιστορία) ζήτημα παράβασης κανονισμού έως την τελική ενέργεια και την επίτευξη ενός γκολ, για να αποφασιστεί από το ανθρώπινο μάτι και την τεχνολογία αν το γκολ είναι έγκυρο ή όχι;

Στην παλαιότερη (στην ουσία ισχύει πάντα) κανονιστική ερμηνεία της εξέλιξης ενός αγώνα ο κανόνας ήταν «όταν αλλάξει η φάση δεν υπάρχει παράβαση». Ερμηνεία που είχε τις εξαιρέσεις της μόνο για φάσεις εντός περιοχής και ειδικότερα γι’ αυτές που προηγούνταν της τελευταίας, της τελικής επαφής.

Κανείς και για κανένα λόγο δεν διανοούνταν ότι μπορεί από μια πρώτη, αρχική φάση/επαφή να μεσολαβήσουν άλλες πέντε, δέκα ή περισσότερες επαφές και ο διαιτητής να γυρίσει το χρόνο πίσω, να μεταφέρει, δηλαδή, το παιχνίδι σε πρότερο χρόνο και να ακυρώσει ένα γκολ, που είναι απολύτως κανονικό.

Η απορία, λοιπόν, είναι σαφής και την περιέγραψε ευκρινώς αυτός που αναρωτήθηκε «εάν ο γκολκίπερ της μιας ομάδας κερδίσει τη μπάλα από τον επιθετικό με υποψία φάουλ, ο διαιτητής αφήσει το παιχνίδι να εξελιχθεί, η ομάδα επιτεθεί, μεταφέρει τη μπάλα με τον ορθολογικό τρόπο, με αλλεπάλληλες επαφές, στην αντίπαλη περιοχή και βάλει γκολ θα γυρίσει η διαιτησία το παιχνίδι στην αρχική επαφή γκολκίπερ – επιθετικού για να αποφασίσει αν είναι σωστό ένα γκολ που μπήκε αφού μεσολάβησαν είκοσι πάσες;»

Οι απορίες έχουν σαν αφετηρία τους δύο τελευταίους αγώνες του Ολυμπιακού με ΟΦΗ και ΑΕΚ, αλλά ισχύουν απολύτως για όλες τις ομάδες και όλους τους αγώνες. Μπορεί να συμβεί και «στις καλύτερες οικογένειες», άρα είναι ζήτημα που χρειάζεται να επιλυθεί άμεσα για να μην παρουσιάζονται φαινόμενα σαν κι αυτά των αγώνων του Ολυμπιακού.

Επίσης, είναι ο Video Assistant Referee (VAR) η λύση «δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν;». Είναι ποτέ δυνατό να έχει βάλει ο Καμαρά το γκολ που έβαλε απέναντι στον Τσιντώτα, να ξεκινάει όλη η ΑΕΚ με κατεβασμένο το κεφάλι για τη σέντρα, η κανονικότητα της αλληλουχίας των φάσεων να είναι εκκωφαντικά υποδειγματική δια γυμνού οφθαλμού (ούτε επαφή δεν υπήρξε) και να περιμένει ένα ολόκληρο γήπεδο να δει (δήθεν) ένας διαιτητής μπροστά σε μια οθόνη την εξέλιξη και να αποφανθεί;

Είναι ο διαιτητής αγωνιστικού χώρου, που διαμηνύει «απελπισμένος από την εξέλιξη» στον VAR «να ψάξει μπας και βγάλει από τη μύγα ξύγκι» ή προκύπτει μια διατεταγμένη αγωνία του VAR να βρεθεί κάτι μπας και δικαιολογείται, έστω τραβηγμένη από τα μαλλιά, η ακύρωση του γκολ και να λύσει έτσι την αγωνία του συναδέλφου του;

Αυτή την πρωτοφανή ξεφτίλα ανθρώπων, τεχνολογίας, κρίσης και διατεταγμένης υπηρεσίας δεν κατανοείτε ότι πολύ γρήγορα θα έρθει η στιγμή που θα την ξεπεράσει στην πράξη η οπαδική δυναμική σε κάποιο γήπεδο;

Καλώς ή κακώς οι απαντήσεις χρειάζεται να δοθούν γρήγορα και να είναι δημόσιες για να είναι πειστικές. Η ώρα που σε ένα γήπεδο θα αντιμετωπιστεί διαφορετικά η ίδια, ακριβώς, φάση με κάποιο άλλο δεν είναι μακριά. Έρχεται. Πλησιάζει με δρασκελιές όσο η βαθμολογική κατάταξη είναι η σημερινή.

Το πρωτάθλημα δεν αντέχει κι αυτό το γαϊτανάκι που συνδέει την εξυγίανση και την κάθαρση με τις γνωστές παρεούλες και τις παρα-ποδοσφαιρικές εξουσίες.

Υ.Γ. Αν η εγχώρια ΚΕΔ (ο Θεός να την κάνει!) αδυνατεί να παράσχει επαρκείς εξηγήσεις γίνονται δεκτές και οι επίσημες ερμηνείες της FIFA. Φτάνει να σωθεί η κατάσταση…

ΕΥΘΕΩΣ με τον Γιώργο Χαλά Γιώργος Χαλάς