Στις αρχές Αυγούστου του 2016, ο Ολυμπιακός πετάχτηκε μέχρι την Πόλη για να παίξει φιλικό με την Μπεσίκτας. Την παράσταση τότε είχε κλέψει το φρεσκότατο τατουάζ του Βαγγέλη Μαρινάκη, έτσι όπως αυτό απαθανατίστηκε για πρώτη φορά δημόσια από τον φωτογραφικό φακό. Δεν ήταν κάποιο περίεργο αφηρημένο σχέδιο, μονάχα έξι λέξεις στα αγγλικά: DREAM LOVE CREATE FIGHT SURVIVE WIN. Δηλαδή, «ονειρέψου, αγάπα, δημιούργησε, πάλεψε, επιβίωσε, νίκα»…
Εκείνος ο καιρός ήταν ήδη ζόρικος για τον ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού, με τον ίδιο να δέχεται πόλεμο από παντού. Κυβέρνηση, «αντιολυμπιακή συμμαχία των τριών» και μια λεγεώνα ΜΜΕ ορκισμένων να τον δουν να πέφτει και μαζί του να παρασύρει τον μεγαλύτερο ελληνικό σύλλογο. Όσο και να θέλει κάποιος να το παρουσιάσει ως «προσωπική υπόθεση του Μαρινάκη», μόνο οι αφελείς γελιούνται. Όλοι οι υπόλοιποι γνωρίζουν καλά πως τίποτε απ’ όλα αυτά δεν θα συνέβαινε αν καθόταν στα… επιχειρηματικά αβγά του και δεν αναλάμβανε τις τύχες του Ολυμπιακού. Όπως ακριβώς συνέβαινε στην προ Θρύλου εποχή.
Κάπου εκείνη την εποχή είχαν αρχίσει και οι πρώτοι σοβαροί κλυδωνισμοί στην ομάδα. O Μάρκο Σίλβα είχε ήδη αποχωρήσει και ο Βίκτορ μετρούσε ώρες στον πάγκο των Πειραιωτών. Η έλευση του Μπέντο έφερε μια σχετική ηρεμία, αν και αυτή δεν κράτησε πολύ. Παρότι ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρωτάθλημα και έφτασε πολύ κοντά στους «8» του Europa League, η κρίση είχε ήδη ξεκινήσει.
Τρία χρόνια μετά, ο Ολυμπιακός μετράει ήδη δυο σεζόν χωρίς τίτλο. Αν το έλεγες αυτό σε κάποιον τότε, θα ορκιζόταν πως το Καραϊσκάκη θα ήταν ήδη ένα απέραντο πάρκινγκ, αφού θα το είχαν ισοπεδώσει οι ορδές των αγανακτισμένων οπαδών. Ποιος να περίμενε ότι ο κόσμος θα ήταν πιο συσπειρωμένος και πιο αποφασισμένος από ποτέ, βλέποντας μπροστά του μια ομάδα που χτίστηκε με ποδοσφαιρική λογική και που έχει αρχή, μέση και τέλος.
DREAM, LOVE
Ο Μαρινάκης αγαπά τον Ολυμπιακό από τότε που γεννήθηκε. Το 2010 ονειρεύτηκε μια ομάδα που θα λειτουργούσε πάνω σε ευρωπαϊκά πρότυπα και δεν θα είχε καμία σχέση με την ελληνική – μίζερη – πραγματικότητα. Στα χρόνια που μεσολάβησαν, οι Ερυθρόλευκοι μετατράπηκαν σε ένα καθόλα αξιοσέβαστο brand name παγκοσμίως. Πέρα από τις όποιες αγωνιστικές επιτυχίες κόντρα σε μεγαθήρια και τους τίτλους που κατακτήθηκαν ως το 2017, ο Ολυμπιακός έφτασε στο σημείο να απογειώνει καριέρες και να πουλάει ακριβά σε συλλόγους κορυφαίων πρωταθλημάτων.
Όλα αυτά την ώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη μια παραγωγική διαδικασία, η οποία παρότι δεν έχει σταθεροποιηθεί σε υψηλά επίπεδα, ήδη φέρνει καρπούς. Πριν από δυο καλοκαίρια ο Ρέτσος έγινε η ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, ενώ ακόμη και ο Δημήτρης Νικολάου έφερε φέτος 3,5 εκ. ευρώ στα ταμεία της ΠΑΕ. Σκεφτείτε πόσο μπορεί να πουληθεί ο Τσιμίκας, η εξέλιξη του οποίου μοιάζει ραγδαία σε αυτά τα πρώτα ματς της σεζόν…
CREATE, FIGHT, SURVIVE
Ο Μαρινάκης δημιουργεί σε σταθερή βάση από τον Ιούλιο του 2010. Όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά και στον Ερασιτέχνη που σε λίγο θα χρειάζεται ουρανοξύστη για να φιλοξενεί όλα του τα τρόπαια. Για χρόνια έδωσε μάχες κόντρα σε όλους. Πρώτα διέλυσε την ανίερη συμμαχία που απλώς ήθελε να καταστρέψει τον Ολυμπιακό για να οικειοποιηθεί το μεγαλείο του και στη συνέχεια επιβίωσε από έναν πόλεμο εναντίον του ίδιου και της ομάδας του που μαινόταν καθημερινά, για χρόνια.
Θα μπορούσε βέβαια να κάνει το εύκολο: να «διευκολύνει» την προηγούμενη κυβέρνηση και τους ευνοούμενούς της, με αντάλλαγμα την απαλλαγή του από τις έτσι κι αλλιώς αστείες κατηγορίες που του αποδόθηκαν. Έχει περάσει τόσος καιρός και δεν τόλμησε κανείς από τους πολιτικούς απατεώνες που βρέθηκαν ανέλπιστα στην εξουσία να του κάνει μήνυση, για τα όσα σοβαρότατα κατήγγειλε περί δανειοδότησης του Καλογρίτσα κατόπιν αιτήματος του «μεγάλου». Αντί για χατίρια, έδωσε αγώνα προκειμένου να τους εξαφανίσει από τον χάρτη.
Τι απομένει από τις έξι λέξεις του τατουάζ; Αυτή που αχνοφαίνεται. Η νίκη. Σε προσωπικό επίπεδο, η νίκη έχει ήδη έρθει αφού οι μεθοδεύσεις εμπλοκής του σε κάθε πιθανό και απίθανο αδίκημα πηγαίνουν σιγά – σιγά στον αγύριστο. Οι προηγούμενοι βεβαίως ήξεραν ότι τίποτε απ’ όλα αυτά που προσπαθούσαν να του προσάψουν δεν θα μπορούσε να σταθεί σε δικαστήριο, ακόμα κι αν η σύνθεσή του αποτελούταν από εγγεγραμμένα μέλη της Κουμουνδούρου. Γι’ αυτό και επιδίωξαν τη διαιώνιση της υπόθεσης και την «ομηρία» του με κατηγορίες που ήταν αδύνατον να αποδειχθούν.
WIN
Η νίκη για τον Βαγγέλη Μαρινάκη έρχεται και σε συλλογικό επίπεδο. Τα υπό ασφυκτική πίεση που έγιναν στη διετία 2016-2018 φαίνονται πια πολύ μακρινά. Μπορεί το ποδόσφαιρο να διοικείται ακόμη από τα κατάλοιπα της λαίλαπας ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σε λίγο κανείς πια δεν θα ασχολείται με τους Γραμμένους. Ο Ολυμπιακός ετοιμάζεται να γίνει η μοναδική ελληνική ομάδα που θα έχει μπει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ μέσω του League Path και δίνοντας τρεις(!) προκριματικούς. Ακόμα κι αυτή η τεράστια επιτυχία όμως δεν θα έχει τη βαρύτητα της επιστροφής στην κορυφή της Super League. Αυτής που θα αποτελέσει την τελική νίκη του Βαγγέλη Μαρινάκη και ολόκληρου του Ολυμπιακού απέναντι σε ένα σύστημα που πάσχισε για την εξόντωση αμφοτέρων.
DREAM LOVE CREATE FIGHT SURVIVE WIN. Έξι λέξεις, μια κοινή έννοια: ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ…
