Το καλοκαίρι του 2014 ο Ολυμπιακός επαναπάτρισε τον Κώστα Φορτούνη. Η μεταγραφή του αντιμετωπίστηκε ως μια «μελλοντική προοπτική». Κανείς δεν περίμενε και δεν είχε την απαίτηση από τον παιδί που είχε μάθει μπάλα στις ακαδημίες του Ολυμπιακού να πάρει μεγάλο χρόνο συμμετοχής, πόσο μάλλον να κάνει τη διαφορά.
Εκείνο το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός απέκτησε τον Αφελάι και τον (πολυδιαφημισμένο τότε) Ντουρμάζ, πήρε τον Κασάμι, τον Αμπιντάλ, τον Μασουακού, τον Ντοσεβί, τον Μπενίτες, τον Μιλιβόγεβιτς, έφερε πίσω τον Μήτρογλου. Όπως καταλαβαίνετε, η περίπτωση του Φορτούνη ήταν μοιραίο να περάσει στα ψιλά.
Που θα έπαιζε ο Φορτούνης και για ποια θέση προοριζόταν; Έλα ντε. Για τα άκρα ήρθαν οι Αφελάι, Ντουρμάζ και Ντοσεβί, αλλά και ο Γκαζαριάν. Στον άξονα τα πράγματα ήταν ακόμα πιο ζόρικα. Ο Τσόρι δεν άφηνε περιθώρια αμφισβήτησης, ο Φουστέρ αποτελούσε πάντα μια καλή λύση όποτε ήταν υγιής, ενώ και ο Κασάμι χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές σε ρόλο επιτελικού. Ο Μίτσελ συνήθιζε άλλωστε εκείνη τη σεζόν να παίζει με αρκετούς κεντρικούς μέσους: Μανιάτης, Εντινγκά, Κασάμι και Μιλιβόγεβιτς δημιουργούσαν πολυκοσμία στον άξονα, κόβοντας πολλές φορές όχι μόνο μια θέση ακραίου, αλλά ακόμα και αυτή του καθαρόαιμου επιτελικού (Τσόρι) ή του δεύτερου επιθετικού, όπως αρεσκόταν να κινείται ο Φουστέρ πίσω από την πλάτη του φορ.
Στον (αναμενόμενα) λιγοστό χρόνο συμμετοχής που έδωσε στον Φορτούνη ο Μίτσελ, τον τοποθετούσε κατά κανόνα στα αριστερά. Τη μια και μοναδική φορά που τον ξεκίνησε στον άξονα, ο Κώστας ήταν ο καλύτερος παίκτης του γηπέδου: στο 1-1 του κυπέλλου με τον Πανιώνιο. Το χαρτί γύρισε μόλις ήρθε ο Περέιρα. Με επτά γκολ και τέσσερις ασίστ σε όλες τις διοργανώσεις από τον Γενάρη κι έπειτα, ο Φορτούνης έδειχνε πως όχι απλά έβρισκε ρυθμό, αλλά και ότι ήταν σε θέση να διεκδικήσει στα ίσια θέση βασικού την επόμενη σεζόν.
Ο Μάρκο Σίλβα τον πίστεψε και ουσιαστικά έχτισε πάνω του την ομάδα που έκανε το μεγαλύτερο ρεκόρ νικών στην ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος (το οποίο διεκόπη από τον Πλατανιά) και που κατέγραψε την επική νίκη μέσα στο Έμιρεϊτς. Ο Φορτούνης έκλεισε την περίοδο 2015/16 με το ασύλληπτο 21 γκολ/17 ασίστ, γράφοντας ιστορία ως ο μοναδικός παίκτης της Super League που κατατάσσεται πρώτος σκόρερ και πασέρ ταυτόχρονα.
Πριν καν ξεκινήσει το επόμενο πρωτάθλημα, ο Φορτούνης βρισκόταν ήδη σε θέση… κατηγορούμενου! Η αναμπουμπούλα εκείνου του καλοκαιριού (με την ξαφνική αποχώρηση του Σίλβα και την αλλαγή δυο προπονητών συνολικά) έφερε τον αποκλεισμό-σοκ από τη Χάποελ και με κάποιον περίεργο τρόπο ένα μεγάλο μέρος της αποτυχίας χρεώθηκε στον Φορτούνη.
Μάλιστα, στον επαναληπτικό με την Αρούκα υπήρξαν κάμποσοι στην εξέδρα που τον αποδοκίμασαν, αναγκάζοντάς τον να σηκώσει στα social media μια σοκαριστική φωτογραφία με τον αστράγαλό του να έχει τριπλάσιο μέγεθος του κανονικού από το πρήξιμο. Παρένθεση: Ο Κώστας είχε ήδη χάσει τον αγώνα της Πορτογαλίας λόγω του συγκεκριμένου τραυματισμού…
Εν μέσω έντονης αμφισβήτησης, ο Φορτούνης έκλεισε τη σεζόν με 8 γκολ και 8 ασίστ. Δεν είχε κάνει πάταγο, δεν ήταν όμως και τόσο κακός όσο παρουσιαζόταν από πολλούς. Για κάποιον ακατανόητο λόγο, ένα σημαντικό κομμάτι της εξέδρας είχε βρει στο πρόσωπό του τον μόνιμο υπαίτιο για όλα. Ακόμα και στην καταστροφική χρονιά του Χάσι (και του… «στρατηγού» Όσκαρ Γκαρθία που ισοπέδωσε ό,τι με κόπο είχε χτίσει ο Τάκης Λεμονής), ο Φορτούνης ήταν πολύ πάνω από τον μέσο όρο, κλείνοντας με 11 γκολ και 14 ασίστ.
Και πάλι, εμφανίστηκαν τότε διάφοροι «περίεργοι» – που η σχέση τους με το ποδόσφαιρο θα πρέπει να… διερευνηθεί -, οι οποίοι προσπαθούσαν να πείσουν εαυτούς και αλλήλους πως ο Φορτούνης δεν είχε τη στόφα αλλά και τις ικανότητες του ηγέτη. Οι επιδόσεις του πέρυσι θύμισαν σε μεγάλο βαθμό εκείνες της εποχής Σίλβα και τα στόματα των αμφισβητιών έκλεισαν. Αν και αυτό δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν κάποιοι που τον περιμένουν στη γωνία για να κάνει μια – δυο κακές εμφανίσεις και να υπενθυμίσουν χαιρέκακα πως «σας τα ‘λεγα εγώ, δεν κάνει»…
Ο Κώστας Φορτούνης είναι από σήμερα ο πιο ακριβοπληρωμένος Έλληνας ποδοσφαιριστής της Super League, μακράν του δεύτερου. Ίσως θα έπρεπε να είναι και ο πιο ακριβοπληρωμένος γενικώς, αφού όσο κι αν ψάξουμε, δεν μπορούμε να βρούμε άλλον παίκτη στην Ελλάδα με τέτοιες επιδόσεις αλλά και τέτοια επίδραση στο παιχνίδι της ομάδας του.
Η μεγαλύτερη ευλογία για τον Ολυμπιακό έχει να κάνει με το γεγονός πως ο Φορτούνης βίωσε από μικρός ένα ξένο πρωτάθλημα. Σε πολύ άγουρη ηλικία και σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες εννοείται, ωστόσο πήρε μια γερή γεύση από τα γήπεδα της Μπουντεσλίγκα. Συνεπώς, δεν είχε την περιέργεια που έχουν όσοι δε βγήκαν ποτέ από τα ελληνικά σύνορα.
Αν προσθέσουμε το δέσιμο που απέκτησε με τον Ολυμπιακό, τη στοργή που του δείχνουν όλοι στον σύλλογο με πρώτο – πρώτο τον Βαγγέλη Μαρινάκη, αλλά και το γεγονός πως εξασφάλισε ένα σούπερ συμβόλαιο, μπορούμε να πούμε με μεγάλη βεβαιότητα ότι μονάχα μια αστρονομική πρόταση από σύλλογο κορυφαίου πρωταθλήματος θα μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα μιας ενδεχόμενης πολυετούς παραμονής του στο Λιμάνι…
ΥΓ. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο πως οι δυο καλύτερες σεζόν στην καριέρα του Κώστα ξεκίνησαν και ολοκληρώθηκαν με Πορτογάλο προπονητή στο τιμόνι της ομάδας. Αν στους Σίλβα και Μαρτίνς προσθέσουμε και τον Περέιρα, επί των ημερών του οποίου έγινε το μεγάλο ξεπέταγμα του Φορτούνη, το ενδεχόμενο της σύμπτωσης θα πρέπει να αποκλειστεί. Ίσως να είχε γίνει το ίδιο και στην περίπτωση του Μπέντο, αν δεν μεσολαβούσαν οι τρομεροί κραδασμοί του ταραγμένου Ιουλίου του 2016.