O Άλκης Φιτσόπουλος στέλνει «γράμμα» στον Λίνεκερ για να το διαβάσει ολόκληρη η Αγγλία
Ο Ντιέγκο Μαραντόνα είναι αυτός που είναι. Αυτός που ήταν πάντα. Ζήτησε ποτέ… δανεικά από κανέναν; Ζήτησε την αδερφή του να την παντρευτεί; Πρώτος και καλύτερος ο Γκάρι Λίνεκερ, έσπευσε να πει ότι ο Μαραντόνα γίνεται γραφικός, μετά το λιποθυμικό επεισόδιο που είχε ο Αργεντινός στο παιχνίδι της Αργεντινής με τη Νιγηρία, αλλά και την πρόταξη του μεσαίου δακτύλου και των δυο χεριών του στο γκολ του Ρόχο. Ο Γκάρι Λίνεκερ, που κάνει καριέρα… κλόουν στην αγγλική τηλεόραση, λέγοντας σαχλαμάρες στους τηλεθεατές και βγαίνοντας ακόμα και με το σώβρακο στην εκπομπή του (όταν πήρε πρωτάθλημα η Λέστερ).
Ουδείς μπορεί να κατανοήσει την επίθεση του Λίνεκερ στο Μαραντόνα. Ουδείς του ζήτησε να προβεί σε κάποια κοινωνιολογική ανάλυση του φαινομένου. Ως τι μίλησε ο Γκάρι Λίνεκερ για τον Μαραντόνα; Ως άνθρωπος του ποδοσφαίρου, όχι ως ψυχολόγος – ερευνητής με ειδικότητα στην ψυχολογική κατάπτωση ενός ειδώλου.
Ως άνθρωπος του ποδοσφαίρου, λοιπόν, να μας πει ο Λίνεκερ, πως εκείνη την ημέρα στο Μουντιάλ του Μεξικού τον κυνηγούσαν όλοι οι Άγγλοι, μαζί κι οι… θεατές και δεν μπόρεσαν να τον σταματήσουν. Ν’ αναλύσει τα χαρακτηριστικά του, να δώσει την άλλη διάσταση του ταλέντου του Μαραντόνα. Αυτό θα είχε μία αξία.
Επειδή, ωστόσο, ο Γκάρι Λίνεκερ είναι ο ίδιος ένας γελωτοποιός στην αγγλική τηλεόραση, έδωσε την διάσταση που ήθελαν ν’ ακούσουν οι «θαυμαστές» του, οι τηλεθεατές του. Διότι όπως γίνεται και στην Ελλάδα, έτσι και στην Αγγλία, καριέρα στην τηλεόραση καριέρα κάνουν μόνο οι εξεζητημένοι κι οι σαχλαμαράκηδες κι αυτός δεν είναι υπερβολή. Το γνωρίζω και το γράφω. Δεν το φαντάζομαι.
Έχει, επίσης, τεράστια «εθνική» σημασία για τους Άγγλους να απομυθοποιείται ο Μαραντόνα. Τέσσερα χρόνια νωρίτερα, τοι 1982, οι Αργεντινοί είχαν εισβάλει και καταλάβει στρατιωτικά τα νησιά Φόκλαντς. Οι Άγγλοι έστειλαν τις αρμάδες τους και τα πήραν πίσω, μετά από πόλεμο λίγων ωρών. Ο Μαραντόνα δεν σταμάτησε ποτέ από τότε να τους επιτίθεται λεκτικά και να τους χλευάζει. Μέχρι που τους διέσυρε και με το χέρι του Θεού» και το καλύτερο γκολ όλων των εποχών. Ναι, αυτός ο «γραφικός και ο γελωτοποιός», που σκούζει ο Λίνεκερ, αλλά κατά βάθος πονάει που δεν ήταν ποτέ Μαραντόνα…
