Ένα από τα δημοφιλέστερα – αλλά και πιο πιασάρικα – κλισέ στην υπόθεση αρκετών παραμυθιών με τα οποία μεγαλώσαμε, ήταν η ύπαρξη της «κακιάς μητριάς» που κατά κανόνα είχε πάρει τη θέση της αποβιώσασας στοργικής μητέρας…
Στις 18 Μαρτίου του 2017 ο μεγαλύτερος δημοσιογράφος/εκδότης στην ιστορία του αθλητικού Τύπου άφησε την τελευταία του πνοή. Λίγες εβδομάδες μετά τον θάνατό του, τίποτε δεν θύμιζε το «ΦΩΣ» που ο ίδιος ίδρυσε και με το οποίο ανατράφηκαν γενιές Ολυμπιακών…
Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, η εφημερίδα που πλημμύριζε από την πατρική στοργή του δημιουργού της, απέκτησε τάσεις που έμοιαζαν εκδικητικές, στρεφόμενη αρχικά εναντίον των δικών της ανθρώπων. Στελέχη που επί δεκαετίες ήταν κυριολεκτικά δίπλα στον Θόδωρο Νικολαΐδη βίωσαν μια συμπεριφορά ανεπίτρεπτη που ο ίδιος ο τεράστιος εκδότης θα την εισέπραττε ως ευθεία προσβολή προς το πρόσωπό του. Νομίζετε ότι είναι τυχαίο πως από τους εκατοντάδες ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκε ο κυρ Θόδωρος, είναι ζήτημα αν βρισκόταν έστω κι ένας να πει γι’ αυτόν κακή κουβέντα; Ακόμα και όταν ήταν εν ζωή…
Ξέρεις τι είναι να τελείς επί δεκαετίες διευθυντής της μεγαλύτερης αθλητικής εφημερίδας, να είσαι ο άνθρωπος που εμπιστευόταν τυφλά ο κυρ Θόδωρος και μέσα σε μια νύχτα να σε τρώνε λάχανο;
Ξέρεις τι είναι να γράφεις για δεκαετίες το ανεξάντλητο «Α-Ω», να παραμένεις ακμαιότατος όπως στα 25 σου και παρ’ όλα αυτά να σε παύουν δίχως ποτέ κανείς να αναλάβει μπροστά σου την ευθύνη για τη συγκεκριμένη απόφαση; Να σε κοιτάξει στα μάτια βρε αδερφέ και να σου πει «ξέρεις κάτι, εγώ σε έκοψα γιατί δε μου κάνεις» και όχι να λέει «δεν είναι δική μου απόφαση, είναι του αλλουνού»…
Υπήρξαν βέβαια και άνθρωποι που απομακρύνθηκαν και παρ’ όλα αυτά πήγαν στη γιορτούλα που στήθηκε για να τιμηθούν για την προσφορά τους. Ή κάποιοι που ευχαρίστησαν τις αδερφές Νικολαΐδου μέσα από τις σελίδες του ΦΩΤΟΣ για την «κατανόησή» τους, θεωρώντας πως η προφορική συμφωνία είχε την αξία της γραπτής. Στην περίπτωσή μου αναφέρομαι, όταν αφελώς εξέφρασα δημοσίως τις ευχαριστίες μου για τη συμφωνία… απόλυσής μου, η οποία προέβλεπε – ως ένδειξη σεβασμού στην προσφορά μου προς την εφημερίδα – να πάρω ολόκληρη την αποζημίωσή μου και όχι τη μισή μέσω της απόλυσης με τετράμηνη προειδοποίηση. Αφελής σε βαθμό ηλιθιότητας…
Τους τελευταίους πέντε μήνες δέχτηκα αμέτρητες φορές το ερώτημα «γιατί έφυγες από το ΦΩΣ;». Για να ξέρετε λοιπόν, κανείς μας δεν έφυγε από το ΦΩΣ. Απλώς, το ΦΩΣ έφυγε από μας. Κάποιοι λίγοι αποχώρησαν ικανοποιημένοι (σε βαθμό που ήρθαν να καταθέσουν εναντίον συναδέλφου τους και υπέρ της νέας εργοδοσίας παρότι φρεσκοαπολυμένοι!), οι περισσότεροι ωστόσο ένιωσαν ότι τους πρόδωσε το σπίτι τους.
Την παραμονή του εδώ αγώνα με την Μπαρτσελόνα, δυο μόλις μέρες μετά το 1-0 της Λεωφόρου, η νέα ηγεσία του ΦΩΤΟΣ αποφάσισε να τυπώσει μια συνέντευξη που μονάχα εχθροί του Ολυμπιακού θα δημοσίευαν εκουσίως, με τον συγκεκριμένο τρόπο και στο συγκεκριμένο τάιμινγκ.
Αν και διαφώνησα από την πρώτη στιγμή με τα όσα γράφτηκαν, αλλά και με το χρονικό σημείο που δημοσιεύτηκαν, δυο μέρες αργότερα υπερασπίστηκα το ΦΩΣ απέναντι στην ανακοίνωση της ΠΑΕ Ολυμπιακός, τουλάχιστον σε ό,τι αφορούσε τις αναφορές στην προ 18ης Μαρτίου του 2017 ιστορία του. Εννοείται πως ο κυρ Θόδωρος είχε κάνει αρκετές φορές λάθος, αλλά αν σκεφτείς ότι σχεδόν 18.000 φύλλα κυκλοφόρησαν επί των ημερών του, τα λάθη του ποσοτικά έμοιαζαν με σταγόνα στον ωκεανό…
Το «ευχαριστώ» των νεόκοπων ιδιοκτητών ήταν να μου επιβάλουν νέα μείωση μισθού λίγες μέρες αργότερα και να με υποχρεώσουν να υπογράψω μια ντροπιαστική καινούργια σύμβαση εργασίας με όρους ρωμαϊκής γαλέρας με το «πειστικό» επιχείρημα «ή υπογράφεις ή φεύγεις». Όταν βέβαια, ξεκαθάρισα πως τουλάχιστον δυο παράμετροι θα έπρεπε να αλλάξουν προκειμένου να υπογράψω – καθότι μετέβαλλαν άρδην την ως τότε εργασιακή μου σχέση με το ΦΩΣ – η απάντηση ήταν πως «αυτά είναι γενικά, εσύ θα συνεχίσεις όπως και πριν». Ναι αμέ…
Στις 8 Μαΐου η συνεργασία μου με το «νέο» ΦΩΣ ολοκληρώθηκε. Έτσι κι αλλιώς, το «παλιό» το πήρε μαζί του φεύγοντας ο κυρ Θόδωρος, κάτι που έγινε αντιληπτό ακόμα και στους μη αναγνώστες του. Την ίδια μέρα, η ΠΑΕ Ολυμπιακός πήρε δημόσια θέση, αποκαλύπτοντας πως ο λόγος της αποχώρησής μου είχε να κάνει με ένα (ακόμη) λογοκριμένο κείμενο το οποίο έβαζε την προσφορά του Βαγγέλη Μαρινάκη στον σύλλογο στις πραγματικές της διαστάσεις. Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη, καθώς δεν είχα την παραμικρή πληροφόρηση ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο και ότι η περίπτωσή μου θα έπαιρνε τόσο μεγάλες διαστάσεις…
Το φύλλο της 9ης Μαΐου ήταν γεμάτο… Χαλά. Μπορεί εγώ να μην είχα πει ή γράψει το παραμικρό σχετικώς, ωστόσο η νέα διοίκηση της εφημερίδας θεώρησε σκόπιμο να επιτεθεί σε έναν (πρώην πια) συντάκτη της, ο οποίος υπερασπίστηκε τα συμφέροντά της με τεράστιο προσωπικό κόστος για σχεδόν μιάμιση δεκαετία. Ποια θεωρούσα «συμφέροντα» της εφημερίδας; Αυτά που συμβάδιζαν με τις αρχές της και δη με την προάσπιση της ιδέας του Ολυμπιακού. Όσο για την ακρίβεια του περιεχομένου της επίθεσης, ούτε λόγος: σαν το πλασέ του Φετφατζίδη στο 94’…
Στο δικό μου μυαλό θα λογιζόταν ως αλητεία να απευθύνεσαι στους οπαδούς του Ολυμπιακού, να έχεις κερδίσει με το σπαθί σου το προσωνύμιο «ευαγγέλιο» και παρ’ όλα αυτά να κάνεις τον Πόντιο Πιλάτο σε θέματα που (σου) επέβαλαν να πάρεις ξεκάθαρη θέση. Θεωρώντας λοιπόν, πως η πολιτική του ΦΩΤΟΣ συμβάδιζε με τη στήριξη του Ολυμπιακού όταν και όποτε αυτή κρινόταν απαραίτητη, έκανα εχθρούς και έκλεισα πολλές πόρτες ακολουθώντας πιστά αυτή την επιλογή.
Τα έβαλα με κανάλια, με ραδιόφωνα, με σάιτ, με εφημερίδες, με οποιονδήποτε θεωρούσα ότι παίζει βρώμικο παιχνίδι σε βάρος του Ολυμπιακού. Το τίμημα αυτής της επιλογής ήταν να παραμείνω «περιορισμένος» στο ΦΩΣ. Μου κόστισε οικονομικά, μου κόστισε σε επίπεδο δημοσιότητας, αλλά αν γύριζα τον χρόνο πίσω, ακριβώς την ίδια επιλογή θα έκανα. Θεωρούσα ότι αυτή η στάση θα συνέχιζε να εκτιμάται και μετά το φευγιό του κυρ Θόδωρου. Το πρώτο δείγμα «εκτίμησης» ήρθε στις αρχές Μαΐου με την αποπομπή μου από τις σελίδες του ερυθρόλευκου ρεπορτάζ και με μια τεράστια μπιστολιά στις αποδοχές μου. Μέχρι που ακολούθησαν και τα υπόλοιπα «δείγματα»…
Δεν απάντησα ποτέ σε εκείνη τη μαγιάτικη επίθεση από επιλογή. Και δεν το έκανα ούτε όταν «επιστρατεύτηκε» στο φύλλο της 10ης Μαΐου ένας «αγανακτισμένος αναγνώστης» που έστειλε(;) επιστολή στο ΦΩΣ η οποία περιείχε μηνύσιμες αναφορές. Από το ανυπέρβλητο ήθος του κυρ Θόδωρου μέχρι εκείνο το σημείο, η κατηφόρα ήταν μεγάλη και απότομη…
Δεν έχω αποδείξεις για να επιβεβαιώσω ή να διαψεύσω τα όσα έγραψε χθες ο διευθυντής Επικοινωνίας της ΠΑΕ Ολυμπιακός, Κώστας Καραπαπάς, στο facebook περί χορηγιών του ΟΠΑΠ, αλλά και για τα ποσά που τυχόν έχουν εισπραχθεί από τον Οργανισμό τα τελευταία χρόνια. Μπορώ όμως να υπογράψω με χέρια και πόδια πως άνθρωποι που δεν είχαν πατήσει ποτέ το πόδι τους στις εγκαταστάσεις της εφημερίδας μέχρι και την αποφράδα ημέρα της 18ης Μαρτίου 2017, βρέθηκαν ξαφνικά να έχουν λόγο στα πράγματα. Όχι ότι είναι κακό σώνει και καλά κάτι τέτοιο, ωστόσο εξηγεί σε μεγάλο βαθμό γιατί το ιστορικό ΦΩΣ από πρώτο σε κυκλοφορία βρέθηκε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα τρίτο – κάτω και από τη Live Sport! – και με τον οργανισμό που λέγεται Ολυμπιακός «απέναντι» του…
Πασχίζουν οι νεόκοποι ιδιοκτήτες της εφημερίδας να πείσουν εαυτούς και αλλήλους ότι ξαφνικά τρελάθηκα και έφυγα από μόνος μου. Το ότι λογοκρίθηκαν δις κείμενά μου (που όλως τυχαίως είχαν εγκωμιαστικές αναφορές για τον Βαγγέλη Μαρινάκη) προφανώς δε συνιστά γι’ αυτούς αιτία διακοπής συνεργασίας με απολύτως δική τους υπαιτιότητα. Όπως δε συνιστά βλαπτική μεταβολή η… μεταμεσονύκτια παύση του ΕΥΘΕΩΣ από τις σελίδες της εφημερίδας και η εντολή να επιστρέψω στα «Διεθνή»! Δηλαδή, να γυρίσω πίσω στο 2003 και στις μέρες που πρωτοπήγα στο ΦΩΣ ως απόφοιτος σχολής, μέχρι να μου αναθέσει ο κυρ Θόδωρος πιο «εμπορικά» ρεπορτάζ τέσσερις μήνες αργότερα…
Το «ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ» του Θεόδωρου Νικολαΐδη ήταν το μεγαλύτερο brand name στην ιστορία του ελληνικού αθλητικού Τύπου. Και το ότι εκεί γεννήθηκα και ενηλικιώθηκα δημοσιογραφικά θα το εκτιμώ μέχρι να πεθάνω. Μέχρι να έρθει όμως εκείνη η ώρα που θα «χαιρετήσω», θα έχω να λέω για το πόσο κρίμα είναι όλα όσα έγιναν από την επομένη κιόλας του θανάτου του κυρ Θόδωρου. Ξέρεις τι είναι να φτάνεις στο σημείο να πιστεύεις πως σέβεσαι πολύ περισσότερο τη μνήμη ενός ανθρώπου απ’ ό,τι κάποιοι οικείοι του;
Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι επιθυμούσε κάποιος από τους σχεδόν 40 απολυμένους/αποχωρήσαντες του ΦΩΤΟΣ να χάσει τη δουλειά του; Έστω και με σχεδόν 50% μείωση όπως αυτή που μου επιβλήθηκε σε δυο δόσεις; Επειδή δεν μπορώ να μιλήσω εξ ονόματος άλλου συναδέλφου, περιορίζομαι στα δικά μου. Δεν θεωρώ ότι ήταν τυχαία η απόφαση της αποπομπής μου από τις σελίδες του ερυθρόλευκου ρεπορτάζ, ούτε βέβαια και η εν συνεχεία παύση του ΕΥΘΕΩΣ που μου γνωστοποιήθηκε εν είδει… «πραξικοπήματος»: με ένα μεταμεσονύκτιο email κι ενώ η εφημερίδα είχε ήδη τυπωθεί με το τελευταίο μου κείμενο να πέφτει θύμα λογοκρισίας…
Τώρα, το γιατί υπήρχε τόσο μεγάλη σπουδή και αγωνία να σταματήσει να γράφει έστω και μια λέξη για τον Ολυμπιακό ένας άνθρωπος που επί μια δεκαετία το όνομά του συνδέθηκε επαγγελματικά με τη μεγαλύτερη ελληνική ομάδα, το ξέρουν άλλοι καλύτερα από μένα. Εγώ μπορώ μονάχα να υποθέτω. Το σίγουρο είναι πως επρόκειτο για το πιο θλιβερό επαγγελματικό φινάλε της ζωής μου..
ΥΓ. Κανείς δεν μπορεί να πει σε κανέναν ποιον να διαβάζει και ποιον όχι. Όταν όμως υπάρχει τόσο μεγάλο παρασκήνιο όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, καλό είναι να αναρωτιέστε και να αναζητάτε την αλήθεια. Εκτός κι αν έχετε πειστεί ότι μαζί με μένα και τους υπόλοιπους αποχωρήσαντες από το ΦΩΣ, τρελάθηκε ξαφνικά και η ΠΑΕ Ολυμπιακός. Και μην τα βάζετε με τους συντάκτες της εφημερίδας γιατί αυτοί δεν φταίνε σε τίποτα…
ΥΓ2. Δεν ακούγεται τρομερά αστείος ο ισχυρισμός ότι προσπάθησα να δημιουργήσω πρόβλημα «στις σχέσεις Φωτός» και ΠΑΕ Ολυμπιακού», όπως ατυχώς – αν και σκοπίμως – γράφτηκε σε εκείνο το θλιβερό «αφιέρωμα» σε βάρος μου;
ΥΓ3. Μεταξύ μας, το να σε υποστηρίζει το sdna συνιστά τη χειρότερη δυνατή διαφήμιση όταν υποτίθεται ότι απευθύνεσαι στον κόσμο του Ολυμπιακού. Έστω και στους πιο γκρινιάρηδες…
ΥΓ4. Κριτική στον Ολυμπιακό έκανα και θα συνεχίσω να κάνω όποτε το κρίνω σκόπιμο. Απλώς δεν θα ισοπεδώσω πρόσωπα και πράγματα επειδή κάποιοι λίγοι «φτιάχνονται» στην παραπάνω ιδέα…
ΥΓ5. «Πες τους να μου βρουν τη διαθήκη του Αλέξανδρου Κατσαντώνη». Ποιος το είπε και γιατί;
ΥΓ6. Ένας από τους πιο επιφανείς… τετράμηνους (από αυτούς δηλαδή που έχασαν τη μισή αποζημίωσή τους) είναι ο Παντελής Διαμαντόπουλος. Να κάνεις λόγο για «ασέβεια» και να έχεις φερθεί με τέτοιον τρόπο σε ανθρώπους που συνδύασαν το όνομά τους με το ΦΩΣ…