Για «κολοσσιαία» αποτυχία κάνει λόγο η εφημερίδα Guardian σε άρθρο της για τα προγράμματα διάσωσης της Ελλάδας, ενόψει της λήξης του τρίτου προγράμματος.
Με ένα ιδιαίτερα αιχμηρό άρθρο που υπογράφει ο Λάρι Ελιοτ η βρετανική εφημερίδα σημειώνει ότι η χώρα μπορεί επιτέλους να αποχωρεί από τα μνημόνια και αυτό να παρουσιάζεται ως το ελληνικό success story, ωστόσο κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα.
Συγκεκριμένα το άρθρο του Λάρι Έλιοτ αναφέρει:
«Επειτα από οκτώ χρόνια, η Ελλάδα θεωρείται από αύριο Δευτέρα αρκετά ισχυρή, ώστε να σταθεί στα δικά της πόδια. Το διεθνές πρόγραμμα διάσωσης που έχει παράσχει στην Αθήνα οικονομική βοήθεια έκτακτης ανάγκης τερματίζεται. Εκτός από τους βαρύτατους δημοσιονομικούς κανόνες, που ισχύουν για την επόμενη δεκαετία ή και περισσότερο, οι Έλληνες μπορούν να «αποχαιρετήσουν» την τρόικα -τους αξιωματούχους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης- που στην ουσία έχει διαχειριστεί τη χώρα από το 2010»
«Πρόκειται για μία διαφημιστική εκστρατεία, που παρουσιάζει την Ελλάδα ως ένα success story, ένα φόρο τιμής στην αλληλεγγύη και μια λογική προσέγγιση που έχει αποκαταστήσει την οικονομική σταθερότητα και παρεμπόδισε την Ελλάδα να είναι η πρώτη χώρα που θα εγκαταλείψει το ευρώ. Τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια.
Η Ελλάδα ήταν μια κολοσσιαία αποτυχία. Πρόκειται για μια ιστορία ανικανότητας, άσκοπης καθυστέρησης και των συμφερόντων των τραπεζών που τέθηκαν πάνω από τις ανάγκες των ανθρώπων. Και θα υπάρξουν μακροπρόθεσμες συνέπειες», συνεχίζει.
Οταν η Ελλάδα έλαβε για πρώτη φορά βοήθεια το 2010, το σχέδιο ήταν να έχει πρόσβαση στις χρηματοπιστωτικές αγορές εντός δύο ετών. Εχει λάβει δύο επιπλέον πακέτα διάσωσης και έξι χρόνια για να συμβεί αυτό, τονίζει και προσθέτει: Παρά τα πακέτα διάσωσης η ελληνική οικονομία έχει τεράστιο έδαφος για να καλύψει, καθώς έχασε το 1/3 του ΑΕΠ της κατά τα χρόνια της κρίσης.
Σύμφωνα με το άρθρο του Guardian, το αρχικό σχέδιο διάσωσης προέβλεπε χρηματοδοτική βοήθεια ύψους 110 δισ. ευρώ σε αντάλλαγμα τη συρρίκνωσης του ελλείμματος κατά 7,5% το 2010. Αυτό δεν ήταν ποτέ εφικτό αλλά βασίστηκε στη θεωρία ότι η δέσμευση για συρρίκνωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και για μείωση των επιπέδων δημόσιου χρέους θα ενίσχυε την εμπιστοσύνη των χρηματοπιστωτικών αγορών.
Οι επενδυτές θα απαιτούσαν χαμηλότερη πριμοδότηση για την κατοχή κρατικού χρέους και αυτό θα οδηγούσε μακροπρόθεσμα σε χαμηλότερα επιτόκια. Η ελληνική κυβέρνηση ξεκίνησε ένα πρόγραμμα περικοπών των δημοσίων επενδύσεων, που είχε το αντίθετο αποτέλεσμα από το προσδοκώμενο. Η μείωση των μισθών του δημόσιου τομέα και η μείωση των παροχών οδήγησαν σε χαμηλότερη κατανάλωση και περαιτέρω συρρίκνωση των ιδιωτικών επενδύσεων.
«Τελικά αυτή η προσέγγιση οδήγησε σε μια σπειροειδή πτώση καθώς χάθηκαν θέσεις εργασίας και συρρικνώθηκαν τα φορολογικά έσοδα. Το δημόσιο χρέος αυξήθηκε αντί να μειωθεί οδηγώντας σε πιέσεις για ακόμη μεγαλύτερες περικοπές», σημειώνει στο άρθρο του ο Guardian.
