Η ισοπαλία του Ολυμπιακού με την Τότεναμ, η εμφάνιση των ερυθρόλευκων και η αποθέωση που ακολούθησε την πρωτοφανή ανατροπή του σκορ είναι παρελθόν.
Η δήλωση Μαρινάκη, αμέσως μετά το τέλος του αγώνα και με έντονη την συγκινησιακή φόρτιση, ήταν προμελετημένη, ειδικά στο κομμάτι της διασύνδεσης όσων συμβαίνουν στο μπάσκετ με την τραγικότητα της κατάστασης που βιώνει το ποδόσφαιρο. Για το λόγο αυτό είναι το μέλλον.
Η αναφορά «στο πρωτάθλημα των Πρεσπών» μπορεί να ακούγεται ως υποτιμητικό σχόλιο για το πρωτάθλημα που ο ΠΑΟΚ κατέκτησε, αλλά θα ήταν μεγάλο λάθος να την αναγνώσει κάποιος ως οπαδικό πικάρισμα από το στόμα ενός ιδιοκτήτη ΠΑΕ «που δικαιούται να πει και μια κουβέντα παραπάνω την ώρα που θριαμβολογεί για την ομάδα του».
Ουδεμία σχέση. Ο κ. Μαρινάκης με την συγκεκριμένη αναφορά του έθεσε, με ισχυρή είναι αλήθεια απήχηση, ένα κορυφαίο θέμα: την καταλυτική, προς όφελος των ειδικών συμφερόντων ενός επιχειρηματία (Σαββίδης) ιδιοκτήτη μιας ομάδας (ΠΑΟΚ), διασύνδεση της εξουσίας ενός στενού, ιδεοληπτικού και εμμονικού κυβερνητικού πυρήνα με το ποδόσφαιρο και τις κορυφαίες αλληλοεξυπηρετήσεις που προέκυψαν από τη διασύνδεση αυτή, τόσο στο πεδίο του αθλήματος (πρωτάθλημα ΠΑΟΚ) όσο και σε αυτό της πολιτικής (Συμφωνία των Πρεσπών).
Η διασύνδεση αυτή είναι γνωστό… και στις λάσπες δεν αμφισβητείται (ούτε αμφισβητήθηκε ποτέ) από κανένα εχέφρονα στη χώρα αυτή. Διανθίστηκε, μάλιστα, με τις γνωστές εκλογικές εκτιμήσεις του κ. Σαββίδη για το κυβερνητικό μέλλον του κ. Μητσοτάκη και τους αντίστοιχους διθυράμβους «για τον Έλληνα Πούτιν» κ. Τσίπρα.
Αυτή η κορυφαία, επωφελής και για τις δύο πλευρές συνεργασία επέτρεψε στον κ. Τσίπρα να ολοκληρώσει με το μικρότερο δυνατό κόστος την υποχρέωση που είχε αναλάβει έναντι του κ. Γιουνκέρ «για την επίλυση του Μακεδονικού». Σε αυτό το έδαφος μια ολόκληρη κυβέρνηση, με το επίσημο κράτος αλλά και ένα «δικαστικό παρακράτος», συνέργησε ξεδιάντροπα και ολοφάνερα υπέρ των συμφερόντων ενός επιχειρηματία και μιας ομάδας, που είχαν τη δυνατότητα να περιθωριοποιήσουν και να εξουδετερώσουν, στο όνομα ενός πρωταθλήματος, τις δεδομένες αντιδράσεις ενός ολόκληρου κόσμου απέναντι σε μια κορυφαία πολιτική επιλογή, που τους αφορά.
Αυθεντικό προϊόν αυτής της κρατικο – επιχειρηματικής συνεργασίας και της συνακόλουθης κινητοποίησης όλων των παρακρατικών μηχανισμών είναι τα όσα συνέβησαν στο ελληνικό ποδόσφαιρο και στην ΕΠΟ από τον Ιανουάριο του 2015 μέχρι και την νομιμοφανή εκδίωξη, τον Οκτώβριο 2016, μιας εκλεγμένης διοίκησης της Ομοσπονδίας και κορυφαίων στελεχών της με την εφιαλτική χρησιμοποίηση της δικαιοσύνης προς όφελος ονοματισμένων, γνωστών και υπαρκτών επιχειρηματικών συμφερόντων.
Την εξέλιξη αυτή ευλόγησαν με την καταλυτική συμμετοχή τους στα δρώμενα οι διεθνείς ομοσπονδίες. Είναι οι ίδιες που συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να στηρίζουν σκληρά και ολοκληρωτικά ένα καθεστώς εκβιασμών, απειλών, επιθέσεων, τραμπουκισμών, εξαγορών και συναλλαγών κάτω από το τραπέζι και όσους το διαχειρίζονται (δικούς τους και ντόπιους).
Ο κ. Μαρινάκης αυτή την κατάσταση περιέγραψε και για τις μελλοντικές εξελίξεις στο ισχύον σήμερα διοικητικό μοντέλο του ελληνικού ποδοσφαίρου μίλησε.
Προφανώς, έθεσε σειρά ζητημάτων που έχουν σχέση με τις επόμενες κινήσεις στην ΕΠΟ και στο διοικητικό μοντέλο που την απομυζά και την έχει καταντήσει συνώνυμο της απόλυτης γελοιότητας και επιχείρησε να καταστήσει συνακροατές τόσο την κυβέρνηση όσο και τις διεθνείς ομοσπονδίες.
Τι θα πετύχει με την κίνηση του αυτή ουδείς γνωρίζει. Στην ουσία είναι αμφίβολο αν θέλει να πετύχει κάτι συγκεκριμένο.
Ότι έθεσε τα ζητήματα με τέτοια ένταση, με μια προαποφασισμένη αναφορά και με έναν λόγο σκληρό και αιχμηρό την ώρα που πανηγύριζε για την ομάδα του, είναι άκρως επικίνδυνο. Για… τους απέναντι.
Η επόμενη κίνηση είναι απλές, σχεδιασμένες και οργανωμένες κινήσεις και πρωτοβουλίες, αν δεν έχουν ξεκινήσει ήδη. Συνήθως έτσι πάει!
