Ο ΠΑΟΚ που συνεχίζει να ψάχνεται με τον χρόνο να μην κυλά υπέρ του και ο Ολυμπιακός που έδειξε πως έχει χτίσει ένα σύνολο που μοιάζει αντιμετωπίσιμο, αλλά δεν είναι. Ο Ανδρέας Καταχανάς αναλύει όσα είδε στο πρώτο ντέρμπι των δύο ομάδων για το 2020.
«Οι Ερυθρόλευκοι καλούνται να αποδείξουν πως η ομοιογένεια που έχουν είναι σημαντικότερη από οποιαδήποτε προσθήκη». Αυτό γράψαμε στο τελευταίο blog πριν από το ντέρμπι ανάμεσα σε Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ, ενώ είχαμε επισημάνει πως η ψαλίδα μοιάζει να κλείνει βάσει των προσθήκεων που έχει κάνει η ομάδα του Δεληκώστα (έπεται και ο ακραίος).
Στο Ρέντη δεν είδαμε ένα από τα ποιοτικότερα ντέρμπι των τελευταίων ετών ανάμεσα στις δύο ομάδες, με εξαίρεση φυσικά το τέταρτο σετ. Υπήρχε μεγάλη νευρικότητα στο σέρβις, στα τελειώματα των φάσεων και μια σχετική βιασύνη.
REFUSE TO LOSE
Είδαμε έναν Ολυμπιακό σε πολλά σημεία να θυμίζει την ομάδα που αγωνίστηκε κόντρα στη Μόντενα στο ίδιο γήπεδο. Να είναι απόλυτα συγκεντρωμένος στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, να βγάζει ενέργεια, ομαδικότητα και εκπληκτικές άμυνες.
Ένα σύνολο που δεν αφήνει μπάλα να πέσει κάτω χωρίς μάχη, που ακόμα κι όταν βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο στο σκορ σε μεγάλα παιχνίδια, θα αντιδράσει παρότι η εμπειρία λείπει σε αυτό το ρόστερ (συγκριτικά πάντα με τα προηγουμενα χρόνια).
Δε χρειάζεται να επαναλαμβάνουμε διαρκώς πως ο Μουνιόθ έχει φτιάξει μια νεανική ομάδα που δουλεύει πολύ, δεν έχει τον μεγάλο, ωστόσο έχει παίκτες που έχουν εξελιχθεί σε τεράστιο βαθμό μέσω προπονήσεων. Και αυτό είναι κάτι που πιστώνεται 100% στον Ισπανό σπουδαίο κόουτς και το υπόλοιπο επιτελείο του.
ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΤΖΙΑΒΡΑ
Δεν υπάρχει πιο τρανταχτό παράδειγμα από αυτό του Δημήτρη Τζιάβρα. Ο 21χρονος λίμπερο πήγε το καλοκαίρι στον Ολυμπιακό προερχόμενος από την Α2. Πέρυσι, οι Ερυθρόλευκοι είχαν σε αυτή τη θέση (για δεύτερο) τον Δαρίδη, φέτος ρίσκαραν με την απόκτηση ενός παίκτη χωρίς εμπειρία.
Πλέον, βλέπουμε τον Τζιάβρα να παίρνει αρκετό χρόνο συμμετοχής σε κρισιμότατο ματς, να δίνει ανάσες στον Κοκκινάκη και να είναι απόλυτα προσηλωμένος στην μπάλα. Ο μικρός απλά εξελίσσει το ταλέντο του, ανάμεσα σε παίκτες που έχουν δίψα για διακρίσεις και ματς σε υψηλό επίπεδο: Βουλκίδης, Γκέργκι, Φίνγκερ, Παπαλεξίου.
ΔΙΔΥΜΟ ΔΙΑΓΩΝΙΩΝ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ
Στα του ματς, νομίζω πως δε χρειάζεται μεγάλη ανάλυση, αφού σε αυτό το ντέρμπι έγιναν πράγματα που λίγο πολύ τα περιμέναμε. Ας πούμε, περιμέναμε πως ο Ολυμπιακός έχει σημαντικό βάθος στον πάγκο του και ο Μουνιόθ μπορεί ανά πάσα ώρα και στιγμή να βγάλει τον άσο από το μανίκι του.
Ο Ισπανός ξεκίνησε με τον Ασπιώτη βασικό διαγώνιο που πήρε κρίσιμες επιθέσεις στο πρώτο σετ, βοήθησε μαζί με τον Ανδρεάδη να σπάσουν μπάλες στο μπλοκ, ωστόσο στο δεύτερο «κόλλησε» -έπαιξε αρκετά ο Τερβαπόρτι μαζί του-, αλλά εκεί μπήκε ο Φίνγκερ στην εξίσωση.
Ο Τσέχος διαγώνιος προερχόταν από τραυματισμό, αυτό όμως δεν ήταν αρκετό για να σταματήσει την ορμή του. Έκανε ξανά τη διαφορά, σε σημείο που ο ΠΑΟΚ δεν μπορούσε να τον αντιμετωπίσει. Ήταν ο MVP του Ολυμπιακού στον χρόνο που αγωνίστηκε και επιβεβαίωσε πως παραμένει ο καλύτερος στη θέση του στο φετινό πρωτάθλημα.
Ήταν μια δίκαιη νίκη για τους Ερυθρόλευκους. Μια νίκη πρωτιάς στην κανονική περίοδο αν αναλογιστούμε πως έχουν να αντιμετωπίσουν εντός έδρας Φοίνικα και Παναθηναϊκό. Ο Μουνιόθ είχε διαβάσει σωστά το ματς και κυρίως τις προσθήκες που έκανε ο Κυπελλούχος ΠΑΟΚ.
ΠΑΛΕΨΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΣΕΤ
Οι Θεσσαλονικείς δεν παρουσίασαν βελτίωση συγκριτικά με το παιχνίδι στον Άγιο Θωμά κόντρα στον Παναθηναϊκό. Με εξαίρεση τον Ντεν Ντρις που ανεβάζει επίπεδο το ρόστερ, το πρόβλημα στην πάσα είναι ορατό και χτυπητό. Ο Σωτηρίου έκανε γεμάτο ματς, όμως χρειάζεται και ξένος ακραίος, αφού ο Ιλίνιχ που βαφτίστηκε «βόμβα», θα αποχωρήσει.
Στο διάστημα που ο Ολυμπιακός έριξε αδικαιολόγητα την απόδοση του στο δεύτερο σετ, οι φιλοξενούμενοι έκαναν αυτό που έπρεπε για να ισοφαρίσουν, αλλά στη συνέχεια τους ήταν αδύνατον να ακολουθήσουν τον ρυθμό.
Ο Αρμενάκης ήταν κομβικός σε κρίσιμα σημεία για τον ΠΑΟΚ, την ώρα που ο Μπιέλιτσα ολοκλήρωνε το ματς χωρίς μπλοκ (!). Αν κρατάει σίγουρα κάτι ο Δεληκώστας, είναι η αντίδραση στο τέταρτο σετ και το σερί 0-5 (το 21-18 έγινε 21-23). Δημιουργήθηκε έτσι ενδιαφέρον για την εξέλιξη του ματς, χωρίς αυτό να αλλάζει το αποτέλεσμα: Η ομοιογένεια και η συνοχή κέρδισαν τον Ντεν Ντρις που ήταν εξαιρετικός, αλλά στην πραγματικότητα… μόνος.
Όπως και να έχει, ο ΠΑΟΚ έχει δρόμο ακόμα μπροστά του. Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που ένας προπονητής θα κληθεί να χτίσει μια ομάδα διάρκειας Φεβρουαρίου-Μαΐου. Αφού όμως, οι κανονισμοί επιτρέπουν τόσες αλλαγές, τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Το σίγουρο είναι πως η κλεψύδρα μετρά και πλέον τα λάθη απαγορεύονται αν θέλει να διεκδικήσει τίτλους.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ Ο ΦΟΙΝΙΚΑΣ
Ματσάρα έγινε και στο Ζηρίνειο αυτή την αγωνιστική. Η πολύ ανεβασμένη Κηφισιά που ενισχύθηκε με τον Παλέντζα αντί του Χαντ βρέθηκε μια ανάσα από καθαρή νίκη απέναντι στον Φοίνικα που ξύπνησε με έναν άσο του Μπουτσούγεβιτς λίγο πριν την… καταστροφή και έφτασε τελικά σε μια απίστευτη νίκη.
Οι Συριανοί έχουν μια ομάδα με αθλητικούς παίκτες, που με τον Πέπε έχει ανέβει επίπεδο: Ο Αργεντινός έχει βοηθήσει Στοΐλοβιτς και Στερν να παίξουν πιο μυαλωμένα και πλέον για κανέναν αντίπαλο δεν είναι εύκολο να προβλέψει από που θα… χτυπήσει η ομάδα του Παβλίσεβιτς.
Θα το τονίζω διαρκώς. Όσο ο Μπουτσούγεβιτς (που στα δικά μου μάτια ήταν ο MVP της αγωνιστικής), παίζει τόσο συγκεντρωμένα και μοιράζει το παιχνίδι όπως απέναντι στην Κηφισιά, ο Φοίνικας δεν έχει να φοβάται τίποτα. Τόσο ο Σέρβος πασαδόρος, όσο και οι Στερν-Πέπε δημιουργούν μια τριάδα φωτιά, ικανή για μεγάλα πράγματα στη φετινή σεζόν.
Τα κολλητά παιχνίδια που ακολουθούν με τον Παναθηναϊκό που θα έχει στη διάθεση του τον νεοαποκτηθέντα, Τσάτσιτς, θα φανερώσουν πόση πρόοδος έχει γίνει και κατά πόσο ο σύλλογος (που έχει βάλει ψηλά τον πήχη) μπορεί να ανταποκριθεί στα must win παιχνίδια.
