Σωτηρία καμία και από πουθενά. Εγκλωβισμένος σε ένα τρομακτικό σπιράλ αυτοεπιβεβαίωσης μιας συνωμοσιολογικής ανάγνωσης των γεγονότων ο επίσημος ΠΑΟΚ συνεχίζει να βαδίζει προς την ακραία γελοιότητα και να θέτει σε άμεσο κίνδυνο τους αμέσως επόμενους αγώνες του στο UEFA Europa League.
Πλήρης ο αποσυντονισμός όλων, καμία διάθεση για στοιχειώδη αυτοκριτική ανάγνωση της διετίας που παρήλθε και καθόρισε με κάτι Έστερσουντ, Βίντι και Μπάτε τη βαθμολογία της ομάδας στο UEFA Ranking, ούτε ψύλλος στον κόρφο για όσους επιμένουν ότι στα δυο ματς με τον Άγιαξ ο Δικέφαλος πήγε ακριβώς ό,τι άξιζε και κανείς διαιτητής δεν του έφταιξε σε τίποτε αν οι αμυντικοί του μπήκαν στους αγώνες με τη νοοτροπία που τους έχει δημιουργήσει το ελληνικό πρωτάθλημα.
Ποιος είναι ο τελευταίας εσοδείας καημός του ΠΑΟΚ; Να τιμωρηθεί ο Πόουσον. Θεωρεί, μάλιστα, η ΠΑΕ πως η τιμωρία του είναι δεδομένη και επιβεβλημένη. Ότι στις διοργανώσεις και στη λογική της UEFA δεν υπάρχει τιμωρία διαιτητών από καμία ΚΕΔ κανείς στον Δικέφαλο δεν δείχνει να το λαμβάνει υπόψη.
Εκεί, στη Θεσσαλονίκη, όλοι είναι ικανοποιημένοι από το παιχνίδι των ανακοινώσεων και των αναρτήσεων στα social media, εκτιμούν (για να το κάνουν) ότι με τον τρόπο αυτό απαντάνε πειστικά και επίσημα «στα όσα τράβηξαν από την UEFAmafia», χαίρονται παρέα με τους οπαδούς τις μαζικές αντιδράσεις σε μια υποτιθέμενη σφαγή και… πέρα βρέχει.
Είναι τρομακτικό (όσο και η απόδοση του ΠΑΟΚ στο πρώτο ημίχρονο) αν το σκεφθεί κανείς και εξόχως διδακτικό για τα μελλούμενα.
Στις αμέσως επόμενες μέρες ο ΠΑΟΚ θα κληθεί να παίξει τη φετινή του παρουσία στο ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι απέναντι σε μια ομάδα, τη Σλόβαν Μπρατισλάβα, που εμφανίζεται αγωνιστικά κατώτερη του, αλλά περισσότερο διψασμένη για διάκριση.
Λογικά ο Δικέφαλος δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να κάνει δύο νίκες και να βρεθεί στη φάση των ομίλων της διοργάνωσης.
Από τη λογική, όμως, έως τον ακραίο παραλογισμό μεσολαβεί… ο ΠΑΟΚ, δηλαδή μια ανερμήνευτη και απροσέγγιστη ψυχαναλυτικά πραγματικότητα με μια ιδιότυπη προσκόλληση σε φαντασιακές δομήσεις της προσωπικότητας του. Με άλλα λόγια ένας οργανισμός που ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν δημιουργημένο από τον ίδιο και τις τρομακτικές ανάγκες αναγνώρισης που τον διακατέχουν, που έχει δικές του νόρμες ερμηνείας των καταστάσεων και αδυνατεί, σε σημαντικό βαθμό, να αντιληφθεί την πραγματικότητα που τον περιβάλλει.
Μπορεί αυτός ο ΠΑΟΚ σε έξι μέρες ν’ αλλάξει μυαλά, να δει τη νέα διοργάνωση ως μια καταπληκτική ευκαιρία να κάνει, όπως μπορεί, ευρωπαϊκό πάταγο, να χρησιμοποιήσει την πολύ καλή ομάδα που έχει για να επενδύσει βαθμολογικά και να «απαντήσει» έτσι σε όσους, δήθεν, οργάνωσαν τον αποκλεισμό του;
Δύσκολο έως αδύνατο το εγχείρημα. Η πρόσδεση του ΠΑΟΚ στην εγγενή συνωμοσιολογική ανάγνωση των γεγονότων δεν ακυρώνεται εύκολα. Μάλιστα, είναι τέτοια η ένταση της, που έχει εγκλωβίσει ολόκληρη την ομάδα σε μια διατεταγμένη, από ένα, δήθεν, κοινό αίσθημα, συμπεριφορά, την οποία υπαγορεύει «ο γίγαντας λαός της», την αντίληψη του οποίου για τα γεγονότα διαμορφώνουν οι κάθε λογής «ειδικοί» (με μεροκάματο ή όχι).
Κι όμως αυτή η ομάδα έχει, όπως και να τη δει κανείς αγωνιστικά, πολύ μεγάλα περιθώρια στο UEFA Europa League να πάει πολύ μακριά. Κυρίως για να αποδείξει στον ίδιο τον εαυτό της ότι αλλάζει και προσαρμόζεται στο ευρωπαϊκό status.
Εκτός κι αν αποφασίσει ο Σαββίδης να βρει ένα δικό του Γραμμένο για την ευρωπαϊκή ΕΠΟ κι εξυγιάνει και το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Μη γελάτε… Κάποιοι μέχρι και αυτό μπορεί να σκεφθούν.
