Χτες είχαμε ολονυχτία στην Πορτοκαλί Στοά. Δε χρειάζεται να σας πω, καταλαβαίνετε. Σαν κηδεία ήταν όλοι, μόλις ακούστηκε η «χοντρή» στο Βιλερμπάν. Εκτέθηκαν και κάποιοι που δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τα συναισθήματά τους. Όσο κι αν έριχναν την κουκούλα στα μούτρα τους, ήταν εύκολο να πάρεις χαμπάρι πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Όχι τίποτα άλλο, είχαμε και καλεσμένους κάτι Αμερικάνους που ήρθαν για βίζιτα.
Από αυτούς όμως έβγαλα λαβράκι. Εκεί που κρυφάκουγα, κατά την προσφιλή τακτική μου, εν μέσω κάτι ακατάληπτων που έμοιαζαν σαν να τσακώνονται λήσταρχοι σε γουέστερν, πιάνω ένα «Ρικ Πιτίνο». Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν ανενημέρωτα τα Αμερικανάκια και ότι νόμιζαν πως είναι ακόμη προπονητής του Παναθηναϊκού ο συμπατριώτης τους. Όμως όχι. Η συνέχεια της κουβέντας μαρτυρούσε πως κάτι άλλο παίζει. Λέω, εδώ είμαστε.
«Εξκιούζ μι, κεν γιου τελ μι γουάτ εκζάκτλι ιζ γκόινγκ ον γουίθ μίστερ Πιτίνο;» τους είπα με αποσβολωτική προφορά που θα ζήλευε και πετρελαιάς στο Χιούστον. Μόλις με άκουσαν τα Αμερικανάκια με πήραν για δικό τους άρχισαν να ξανοίγονται. «Οφ κορς γνωρίζουμε ότι ο Ρικ Πιτίνο δεν είναι επίσημα ο προπονητής του Παναθηναϊκού» μου λέει ο πιο ψηλός. Κάγκελο εγώ. «Τι εννοείς «επίσημα», μπρο;» ρωτάω με αγνή αφέλεια κοπαδιού μαρίδων που ταξιδεύει στον οισοφάγο ενός καρχαρία νομίζοντας ότι βρίσκεται στην ασφάλεια μιας απόμερης σπηλιάς.
«Καλά, δεν ξέρατε ότι θα επιστρέψει ο Ρικ στον Παναθηναϊκό;» με ρωτάει ο ψηλός. «Χάου ντιντ γιου σέι δατ μάι φρεντ;» τον ξαναρωτάω. «Ο Ρικ Πιτίνο θα επιστρέψει στον Παναθηναϊκό. Μάλιστα στη δική μας Πορτοκαλί Στοά στη Μασαχουσέτη ακούγεται πως κάποιοι από τους συμπατριώτες μας που παίζουν στους Γκρινζ ήταν επιλογές του Ρίκι». Πέφτω από τα σύννεφα, παραμίλησα χαμηλόφωνα. «Γουάτ;» μου λέει ο ψηλός. «Άι εμ φόλινγκ φρομ δε κλάουντζ, μαν» του είπα.
Εξακολουθούσα να μην πιστεύω στα αυτιά μου («νοτ μπιλίβ ιν μάι ίαρζ» για να μην ξεχνιόμαστε), αλλά ο ψηλός μου έριξε και τη χαριστική βολή. «Ακουγόταν ότι θα επιστρέψει Ελλάδα κατά τα Χριστούγεννα, τότε που κάνουν ρεβεγιόν και τα bouzoukia, αλλά αν συνεχίσει έτσι βλέπω ο μίστερ Μήτσος να διώχνει τον Άρτζι πριν την παρέλαση». Ψηλέ, θα μας τρελάνεις του είπα και επέστρεψα βιαστικά στη σκοτεινή γωνιά μου. Η δουλειά είχε γίνει…
