Είναι γνωστό σε όλους πόσο απαιτητικός είναι ο κόσμος του Ολυμπιακού, κάτι που προσωπικά θεωρώ απολύτως σωστό και υγιές. Εξάλλου αν θες να πας ψηλά πρέπει να κοιτάς ψηλότερα. Νόμος είναι αυτός. Ωστόσο, δεν είναι οι λίγες οι φορές που χάνεται το μέτρο και ζούμε ένα θέατρο του παραλόγου. Παιχταράδες και παιχταράδες έχουν αποδοκιμαστεί κατά καιρούς και έχουν δεχτεί έντονη κριτική με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον σπουδαίο Τζιοβάνι που… δεν έτρεχε!
Για να έρθουμε στα τωρινά, ήδη τις τελευταίες μέρες ξεκίνησε ένας κύκλος αμφισβήτησης με αφορμή τις πρόσφατες κινήσεις του συλλόγου στις μεταγραφές. Ο Μιράντα που ανακοινώθηκε και οι Μεριά, Κούκα που ουσιαστικά έχουν κλείσει είναι ποδοσφαιριστές που ελάχιστοι από όσους τους αμφισβητούν, τους έχουν δει να αγωνίζονται.
Οι εποχές που ο Ολυμπιακός μπορούσε να τους πείσει και να φέρει στην Ελλάδα παίχτες τύπου Μέλμπεργκ, Γκαλέτι και Καρεμπέ έχουν περάσει εδώ και καιρό λόγω των συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί πια στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Εξάλλου επί εποχής Μαρινάκη αποτελούν πλειοψηφία οι περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που όταν έπιασαν λιμάνι τους ήξεραν ελάχιστοι και πρόσφεραν αγωνιστικά αλλά και στα ταμεία του συλλόγου. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά. Αντίθετα, τις περισσότερες φορές που ήρθαν «ονόματα» τα τελευταία χρόνια, συνήθως έδωσαν ελάχιστα στην ομάδα.
Έχουμε ξαναπεί πως η περσινή σεζόν πρέπει να είναι διδακτική για όλους για να μην επαναληφθούν τα ίδια λάθη. Για τους συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές ούτε εγώ έχω άποψη πέρα από κάποια βίντεο στο youtube, ωστόσο πρέπει να περιμένουμε να τους δούμε πρώτα. Το παζλ συμπληρώνεται και έτσι όπως δείχνει το πράγμα οι μεταγραφές θα ξεπεράσουν τις 15 και όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις κάθε ομάδα χρειάζεται χρόνο. Ας αφήσουμε λοιπόν τον Μαρτίνς και τους «νέους» να δουλέψουν και τους κρίνουμε μετά.
