Ο Ολυμπιακός έχασε στην έδρα της περυσινής φιναλίστ του Champions League. Που τυγχάνει να είναι μια ομάδα με πολύ γερές βάσεις, η οποία είχε ένα πολύ κακό ξεκίνημα στη σεζόν, αλλά πλέον βρίσκεται σε φάση ανάτασης με έναν προπονητή – σούπερ σταρ στον πάγκο της. Δεν υπάρχει τίποτε πιο φυσιολογικό από μια τέτοια ήττα. Το αφύσικο είναι πάντοτε το δράμα που επικρατεί όταν οι Ερυθρόλευκοι χάνουν. Και το μεταφυσικό είναι ότι κατά κανόνα όλο και κάποια αδιανόητη γκάφα θα εμφανιστεί προκειμένου να αλλάξει η κατάσταση σε βάρος της ομάδας. Είπαμε, το κεφάλαιο «Ολυμπιακός και Ευρώπη» είναι ένα από τα πιο πονεμένα στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
Αυτό που κάνει ο Μεριά στ0 1-2 δεν είναι λάθος, είναι έγκλημα. Και επειδή είναι ήδη σεσημασμένος, δεν υπάρχει απολύτως κανένα ελαφρυντικό. Η δουλειά του κάθε Μεριά που αμείβεται ετησίως με όσα χρήματα δεν παίρνει κάποιος εργαζόμενος σε μια ζωή, είναι πολύ συγκεκριμένη. Πρέπει να διασφαλίζει ότι ηλιθιότητες σαν αυτήν που έκανε στο τέλος του ημιχρόνου δεν μπορούν να συμβούν. Η μπάλα έρχεται με χαμηλή ταχύτητα από ένα σημείο απόλυτα ελεγχόμενο. Όλοι έχουν δικαίωμα στο λάθος, θα πει κάποιος. Ακόμα και σε τέτοιο λάθος. Πράγματι, όλοι έχουν αυτό το δικαίωμα. Ο Μεριά όχι. Το δικό του δικαίωμα έχει χαθεί εδώ και καιρό. Τότε που μέσα σε τέσσερις μέρες έκανε το ίδιο έγκλημα: ανόητο πέναλτι στον Κέιν και ακόμα πιο ανόητο στον Μακέντα.
Φορέθηκε πολύ η λέξη «λεπτομέρειες». Τη χρησιμοποίησε και ο ίδιος ο Πέδρο Μαρτίνς στις δηλώσεις του μετά το ματς και οφείλω να ομολογήσω ότι πρόκειται για ασέβεια προς τον αντίπαλο. Δεν μπορείς να φας τέσσερα γκολ από «λεπτομέρειες». Και κανείς φυσιολογικός άνθρωπος δεν θα σου ζητήσει τα ρέστα επειδή έχασες από την Τότεναμ στο Λονδίνο. Δεν έχασες όμως στις λεπτομέρειες. Λεπτομέρεια είναι το ball boy που είναι δασκαλεμένο να δίνει την μπάλα γρήγορα στον παίκτη της ομάδας του. Η γκάφα του Μεριά αλλά και η ανασταλτική συμπεριφορά στο 2-2 δεν ανήκει στις λεπτομέρειες, αλλά στα βασικά.
Στο 49:02 ο Γκαζανίγκα κάνει ένα βαθύ βολέ. Γιατί να το κάνει αυτό αντί να ξεκινήσει το χτίσιμο της επίθεσης με μια κοντινή πάσα; Διότι στον ορίζοντά του υπάρχει ένας ξεχαρβαλωμένος σχηματισμός. Ακριβώς μπροστά του, ο τερματοφύλακας της Τότεναμ έχει τους δυο αντίπαλους στόπερ. Ο Μεριά μάλιστα είναι εκείνος που προσπαθεί να τον παρενοχλήσει στο βολέ! Πόσο χρόνο χρειάστηκε ο πρώτος εκ των δυο στόπερ του Ολυμπιακού (Σεμέδο) για να φτάσει στο όριο της περιοχής του κινούμενος κάθετα; Ακριβώς 14 δευτερόλεπτα για μια απόσταση 70 μέτρων! Ο Πορτογάλος βρίσκεται στη μεσαία γραμμή στο 49:08 και χρειάστηκε άλλα 8 δευτερόλεπτα για τα υπόλοιπα 35 μέτρα ως το όριο της περιοχής. Διότι μόλις φτάνει στη σέντρα και βλέπει την μπάλα να καταλήγει πλάγιο, κόβει το βήμα του για να κερδίσει (;) κάποιες ανάσες.
Πέραν λοιπόν του κάκιστου διαβάσματος της φάσης (σε ό,τι έχει να κάνει με τον Σεμέδο), υπάρχει ένα γενικότερο «έγκλημα». Το ματς είναι στο 49′ και ο Ολυμπιακός προηγείται. Για να βγεις τόσο απρόσεκτα μπροστά και μάλιστα στην έδρα ενός τέτοιου αντιπάλου, σημαίνει ότι είσαι πίσω στο σκορ και δεν έχεις τίποτα να χάσεις. Ειδάλλως πρόκειται για πραγματικό έγκλημα, που δε μετριάζεται από το ότι δεν καταλόγισε φάουλ στον Τσιμίκα ο Βούλγαρος. Είναι θέμα αγωνιστικής απειθαρχίας της στιγμής; Είναι θέμα κακών τεχνικών οδηγιών; Κανείς δεν ξέρει. Σίγουρα όμως δε συζητάμε για «λεπτομέρειες»…
Πάμε και στο προκείμενο. Όπως έγραψα και στο προηγούμενο ΕΥΘΕΩΣ, στο Λονδίνο δεν διακυβευόταν το παραμικρό. Αυτά τα περί τρίτης θέσης και συνέχειας στο Europa τα ακούω βερεσέ. Το αποκλειστικό ζητούμενο της χρονιάς είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Και επειδή είμαι βέβαιος ότι (τουλάχιστον) δυο ματς μέσα στον Φλεβάρη θα λειτουργήσουν πλήρως διασπαστικά στην προσοχή και την προσήλωση των Ερυθρόλευκων, ενδεχόμενη τέταρτη θέση με δυο βαθμούς (δηλαδή ισοπαλία με τον Ερυθρό Αστέρα) μόνο ως καταστροφή δεν θα πρέπει να εκληφθεί.
Σε βραδιές ήττας, μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Δεν μπορείς να αγνοήσεις την εξαιρετική εμφάνιση του πρώτου μέρους, ούτε όμως και τη συνολική συμπεριφορά στο β’. Από την εποχή του 1-4 με την Παρί γράφω τα ίδια: ένα ποδοσφαιρικό ματς διαρκεί 90 λεπτά και εκείνο που έχει σημασία είναι το τελικό σκορ. Την καλύτερη μπάλα του κόσμου να παίξεις στα πρώτα 45 λεπτά, αν στο τέλος φας περισσότερα γκολ από αυτά που έβαλες δεν υπάρχει καμία παρηγοριά. Αυτό δε σημαίνει πως κάποιοι παίκτες δεν ήταν πραγματικά εξαιρετικοί ή ότι ο προπονητής έκανε σοβαρά λάθη όπως λένε αρκετοί.
Ο Μαρτίνς και ο εκάστοτε Μαρτίνς δε γίνεται να κριθούν στην έδρα ομάδων που ο φορ τους κοστίζει περισσότερο από ολόκληρο το ρόστερ του Ολυμπιακού (Λεβαντόφσκι – Κέιν). Είτε φάνε δυο γκολ είτε πέντε, μικρή σημασία έχει. Εκεί που κρίνονται είναι στα καθ’ ημάς. Με τις Ξάνθες, τους Πανιώνιους, τους Παναθηναϊκούς του Χατζηγιοβάνη και του Μπουζούκη και βέβαια, με τον επικρατέστερο ανταγωνιστή που αυτή τη στιγμή είναι ο ΠΑΟΚ. Πέρυσι υπήρχαν ένα σωρό άλλοθι. Φέτος είναι πολύ λιγότερο. Όλοι ξέρουν τι γίνεται στα παρασκήνια του ελληνικού ποδοσφαίρου και ότι ο Ολυμπιακός δεν πρόκειται να έχει διαιτητική βοήθεια ή να παίξει φιλικά. Γι’ αυτό και θα έπρεπε προπονητής και παίκτες να καταστήσουν σαφές στους αντιπάλους τους πως όσο περισσότερο αντιστέκονται, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η τιμωρία τους. Δυστυχώς, κάποια πράγματα φαίνεται ότι δεν θα αλλάξουν ποτέ. Το εύθραυστο 0-1 της Νέας Σμύρνης θεωρήθηκε επαρκές σκορ για… καλαμπαλίκι στο τελευταίο μισάωρο και τις συνέπειες τις είδαμε.
Πλέον, υπάρχει μόνο ένα ματς μπροστά. Από την έκβασή του και από την εικόνα του Ολυμπιακού θα κριθούν πολλά. Και πολλοί. Και μεταξύ μας, παράλογο δεν είναι. Το δείγμα θα είναι πλέον υπεραρκετό για να δούμε προς τα που πάει το πράγμα και αν έχει σημειωθεί πραγματική πρόοδος. Ο φετινός ΠΑΟΚ είναι σίγουρα κατώτερη ομάδα από τον Ολυμπιακό. Η ισοβαθμία τους είναι κάτι πλασματικό και οφείλεται σε συγκεκριμένες διαιτητικές αποφάσεις: μόνο τα ματς με Άρη και Παναθηναϊκό να υπολογίσουμε, συζητάμε για τρεις βαθμούς δώρο. Μέσα στο Καραϊσκάκη λοιπόν, οι Ερυθρόλευκοι είναι υποχρεωμένοι να αποδείξουν αυτήν ακριβώς την ανωτερότητα. Αν δεν το καταφέρουν, σημαίνει ότι κάτι δε γίνεται όπως θα έπρεπε. Όσο για τη διαιτησία, αλίμονο σε οποιονδήποτε πιστέψει ότι προκαλώντας τον κόσμο του Ολυμπιακού μπορεί να προσφέρει «υπηρεσίες» και να μην έχει συνέπειες…
