Το τρίποντο. Η ευχή και κατάρα του σύγχρονου μπάσκετ. Μια «λεπτομέρεια» που μπορεί να οδηγήσει μια ομάδα με 16 περισσότερα σουτ (και δυο βολές παραπάνω) σε διασυρμό. Και που, αντίστοιχα, μπορεί να αναδείξει θριαμβεύτρια μια ομάδα που καταποντίστηκε στα ριμπάουντ. Αυτά γίνονται όμως όταν μια ομάδα σουτάρει με 50% από μακριά και η άλλη με 19%…
Δεδομένο πρώτο. Η Φενέρ ηττήθηκε ξανά κατά κράτος στα ριμπάουντ όπως έγινε και στο ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό. Το αποτέλεσμα ήταν να βρεθούν οι Ισραηλινοί με 21 νέες επιθέσεις, απόρροια των 21 επιθετικών ριμπάουντ που πήραν κάνοντας πάρτι κάτω από το καλάθι των Τούρκων. Στη θεωρία, δε γίνεται να χάσεις ποτέ ένα ματς υπό αυτές τις συνθήκες. Και όμως η Μακάμπι τα κατάφερε.
Δεδομένο δεύτερο. Την ώρα που η Μακάμπι έσπαγε τα σίδερα από μακριά, οι Τούρκοι έβλεπαν το καλάθι σα βαρέλι. Δηλαδή ο Μπόμπι Ντίξον – συμπαθάτε μας, δεν μπορούμε να τον πούμε Αλί Μουχάμεντ – που είχε 5/6, αλλά και οι υπόλοιποι που είχαν 6/16. Αυτό το συνολικό 11/22 από το τρίποντο έκανε την τεράστια διαφορά. Το καταλαβαίνεις όταν βλέπεις το 5/23 της Μακάμπι με το πάμφτωχο 19,2%.
Δεδομένο τρίτο. Η καυτή έδρα που λέγεται Γιαντ Ελιάου, μοιάζει με ξέφραγο αμπέλι στην εποχή του κορωνοϊού. Μια νίκη με το ζόρι στην πρεμιέρα επί της Άλμπα, μια ήττα σοκ από την Μπάγερν και ένας μίνι διασυρμός απόψε.
Η Φενέρ είναι πλέον στο 3-3, η Μακάμπι όμως από το 2-4 θα πρέπει να προσπαθήσει πολύ στη συνέχεια, αν δεν θέλει να πέσει θύμα μιας μεγάλης έκπληξης: να μείνει έξω από τα πλέι οφ. Προφανώς υπάρχει πολύς δρόμος, όμως η ομάδα του Σφαιρόπουλου σε κρίσιμο σημείο. Μια δυο στραβοτιμονιές ακόμη και δεν θέλει πολύ να σε πάρει από κάτω και μετά να μην μπορείς να σηκώσεις κεφάλι με τίποτα…
Τα δεκάλεπτα: 22-18, 38-35, 54-56, 65-75
