«Ναυάγιο, διάλυση, καταστροφή, παρατημένη ομάδα, ντροπή, ο χειρότερος Ολυμπιακός των τελευταίων 30 ετών, Αγγελόπουλοι δείτε τι κάνατε». Αυτές είναι μονάχα μερικές από τις… τελεσίδικες κρίσεις των «ειδικών» που εκπροσωπούν την μπασκετική δημοσιογραφία. Των τύπων που η καλή τους η τύχη το ‘φερε να το παίζουν αυθεντίες, να μιλάνε λες και κάνουν διάγγελμα και να γράφουν σα να είναι οι νέοι Ευαγγελιστές που τους ανατέθηκε το σίκουελ της Καινής Διαθήκης.
Αρκετοί εξ αυτών βέβαια, όταν κλήθηκαν να σχολιάσουν τη… στραπατσάδα του Παναθηναϊκού με το -17 στη Μόσχα, θυμήθηκαν ξανά πως το να κάνεις κριτική ενός αγώνα δε σημαίνει πως δικαιούσαι να ισοπεδώσεις παίκτες, προπονητές, διοίκηση, ακόμα και έναν ολόκληρο σύλλογο. Και κάπως έτσι επανήλθαν οι αναλύσεις για το τι δεν πήγε καλά, τι έκανε καλύτερα ο αντίπαλος και πως μας πετσόκοψε έτσι ο Τζίτζι ο Λαμόνικα.
Ποτέ και για κανέναν λόγο δεν θα διαβάσεις σε ντροπιαστική (που αίφνης μεταλλάσσεται σε… διδακτική) ήττα οτιδήποτε μπορεί να αναφέρεται πιο «πάνω» από τον προπονητή. Λογικό, θα πει κάποιος. Η διοίκηση του μεγαλομετόχου και προέδρου Μάνου Παπαδόπουλου, αλλά και του στενού του συνεργάτη Δημήτρη Γιαννακόπουλου τα κάνει όλα τέλεια. Γι’ αυτό και πάντα φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από την ΚΑΕ. Συζητάμε για κανονική ταχυδακτυλουργία…
Δεν θα βγει ποτέ κανείς «αντικειμενικός» για παράδειγμα να πει «κύριοι, ο άλλοτε κραταιός Παναθηναϊκός επί ημερών (δηλαδή ετών) Δημήτρη Γιαννακόπουλου έχει ξεχάσει τι θα πει φάιναλ φορ και αυτό δε γίνεται να μην είναι ευθύνη του ίδιου». Αυτό βεβαίως δεν ισχύει μονάχα για τους «αντικειμενικούς», αλλά και αρκετούς που συστήνονται ως «Ολυμπιακοί». Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Φοβούνται; Κάτι άλλο;
Αν ισχύουν όμως αυτά, τότε διάλεξαν λάθος επάγγελμα. Και το ίδιο το επάγγελμα θα έπρεπε να τους έχει ξεράσει, αν υπήρχε οποιοσδήποτε τρόπος να αυτοπροστατευτεί…
Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί μπορεί ο κάθε φίτσουλας να γράψει την παπαριά του για την ΚΑΕ Ολυμπιακός και τους Αγγελόπουλους, αλλά στην περίπτωση του Παναθηναϊκού προσπαθεί να βρει οποιονδήποτε άλλο υπαίτιο πλην του ιδιοκτήτη του; Αυτό είναι ένα πραγματικά σπουδαίο κατόρθωμα του Δ. Γιαννακόπουλου και του περιβάλλοντός του. Από τη στιγμή που καταλαβαίνεις ότι αυτοί που πιάνουν μικρόφωνα και πληκτρολόγια είναι στην πλειοψηφία τους ανήμποροι να ορθώσουν ανάστημα ή απλώς ανεπαρκείς, δεν είναι και τόσο δύσκολο να επιβάλεις τους δικούς σου κανόνες. Ειδικά όταν είσαι χρηματοδότης ενός ΜΜΕ με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
Η δουλειά τότε γίνεται εύκολη. Παίρνεις δυο – τρεις «αυθεντίες» στη δούλεψή σου, βαφτίζεις τέτοιες μερικούς ακόμη τενεκέδες ξεγάνωτους (που έλεγε ο αείμνηστος Βαγγέλης Γιαννόπουλος) και ο στρατός είναι έτοιμος να βγει στη μάχη της ενημέρωσης. Δηλαδή της παραπληροφόρησης. Την ίδια ώρα λοιπόν, που όλοι οι δήθεν σοφοί του αθλήματος κουνάνε το δάχτυλο στους Αγγελόπουλους και στήνουν ακόμα και post game με τύπους έτοιμους να ξεσκίσουν παίκτες, προπονητή και κυρίως διοίκηση, χρειάζονται ειδική άδεια ακόμα και για να συλλαβίσουν το όνομα «Γιαννακόπουλος».
Αν τους ρωτήσεις δημόσια γιατί λένε όσα λένε, θα σου πουν με ύφος πρωθυπουργού και φρύδι σηκωμένο «αδερφέ, εγώ κάνω δημοσιογραφία». Αν όμως τους ξεμοναχιάσεις σε μια γωνίτσα και τους πιάσεις αγκαζέ, είναι βέβαιο πως θα σου ψιθυρίσουν κάτι άλλο και σίγουρα με πολύ λιγότερη μαγκιά από αυτή που βγάζουν στα μικρόφωνα, τις οθόνες και τα πληκτρολόγια.
Όταν λοιπόν σας ξαναμιλήσουν όλοι αυτοί για δημοσιογραφία, ρωτήστε τους απλώς ποιος φταίει που ο Παναθηναϊκός των έξι ευρωπαϊκών θα συμπληρώσει σύντομα δεκαετία βλέποντας τα φάιναλ φορ από την τηλεόραση. Δε χρειάζεται καν να τους φέρετε σε πιο δύσκολη θέση, ζητώντας τους να τοποθετηθούν για τη διαιτησία στην Ελλάδα τα τελευταία 20 χρόνια. Αυτό για τα φάιναλ φορ θα είναι αρκετό…
Ο Ολυμπιακός πήρε μια επική νίκη στην ΤΣΣΚΑ. Ξαφνικά, εμφανίστηκαν οι πανηγυρτζήδες και οι ακροβάτες του τσίρκου με τις φανταχτερές κωλοτούμπες. Και αν κάνει κάνα δυο νίκες ακόμη στα επόμενα ματς; Τότε θα δείτε τις πύλες της ψυχιατρικής κλινικής να πλησιάζουν απειλητικά. Τα «σας τα ‘λεγα εγώ» θα είναι πιο πολλά και από μυρμήγκια που έχουν μαζευτεί γύρω από ένα ξεχασμένο πτώμα κατσαρίδας. Αν υπάρχει ιδανικό τάιμινγκ για μια ξεγυρισμένη μαλαστούπα, αυτό είναι. Μετά βέβαια, θα αρχίσει ξανά το θάψιμο και η πλήρης απαξίωση διότι είναι δεδομένο πως θα προκύψουν νέες ήττες για μια ομάδα που θα χτίζεται για κάμποσους μήνες ακόμη…
Πέρασα αρκετά χρόνια κριτικάροντας συγκεκριμένες επιλογές των Αγγελόπουλων. Ακόμα και τότε που όλοι πανηγύριζαν για τις προκρίσεις στα φάιναλ φορ, εγώ υπενθύμιζα ότι ο πραγματικός αυτοσκοπός ήταν το ελληνικό πρωτάθλημα και η εγχώρια κυριαρχία. Από εκεί ξεκινάς και τα υπόλοιπα ακολουθούν. Είτε πρόκειται για ένα από τα κορυφαία πρωταθλήματα του κόσμου, όπως αυτό που είχαμε στα 90’s, είτε για το πιο απαξιωμένο της Euroleague, όπως κατάντησαν την Basket League η ΕΟΚ και ο ΕΣΑΚΕ, ο μεγαλύτερος σύλλογος της χώρας οφείλει εντός συνόρων να δείχνει πανίσχυρος.
Η νοοτροπία «δε μας ενδιαφέρει το πρωτάθλημα, αλλά η Euroleague» με την οποία πορεύονταν πολλοί όλα τα προηγούμενα χρόνια, αποδείχθηκε λανθασμένη. Όπως αποδείχθηκε λάθος και ένας πρώην προϊστάμενός μου που προσπαθούσε να με πείσει να μην κάνω κριτική μετά από μια ήττα – σοκ από τον ΠΑΟΚ, επειδή «κανείς δεν ασχολείται με το πρωτάθλημα». Χρειάστηκε να φτάσουν πολλοί κόμποι στο χτένι μέχρι να γίνει κατανοητό ότι δεν μπορείς ως σύλλογος να ανέχεσαι το γλεντοκόπι ομοσπονδιών, συνεταιρισμών και αντίπαλων εις βάρος σου.
Όταν ο Ολυμπιακός πάρει την απόφαση να επιστρέψει στην Α1, οι ιδιοκτήτες του θα πρέπει να είναι ουσιαστικά οι εγγυητές ολόκληρου του ελληνικού μπάσκετ. Αν μη τι άλλο, τα έργα και οι ημέρες τους έχουν αποδείξει πως το μόνο που δεν τους απασχολεί είναι η οποιασδήποτε μορφής κατάχρηση εξουσίας. Μεγαλύτερη απόδειξη από το ότι ανέχονται να ακούνε και να διαβάζουν τη γνώμη του κάθε απίθανου εις βάρος τους, δεν μπορεί να υπάρξει.
Στις 13 Φεβρουαρίου οι Αγγελόπουλοι τράβηξαν μια γραμμή και είπαν «ως εδώ». Όλοι αυτοί που το έπαιζαν Ολυμπιακάρες εκ του ασφαλούς, ήρθε η ώρα να μετρηθούν. Θα το γράψω για πολλοστή φορά: στον πόλεμο στοιχίζεσαι. Συστρατεύεσαι. Αυτολογοκρίνεσαι. Πράγματα που θα τα έγραφες άνετα σε περίοδο ειρήνης, εν καιρώ πολέμου αποκτούν άλλη βαρύτητα και γι’ αυτό οφείλεις να είσαι πολύ πιο προσεκτικός. Ή να σε κάνουν πιο προσεκτικό κάποιες παραινέσεις, αν εσύ δεν έχεις την ικανότητα να το αντιληφθείς από μόνος σου.
Στην τελική, δεν είναι και τόσο δύσκολο. Το διδάσκουν εδώ και χρόνια οι πάσης φύσεως «αντικειμενικοί», όπως και οι ρεπόρτερ – αρθρογράφοι του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Όταν νικάει η ομάδα, είναι προσωπική νίκη του Γιαννακόπουλου «που τα σκάει και φέρνει παιχταράδες». Όταν χάνει, είναι ήττα των παικτών, του προπονητή, των ηλεκτρολόγων του ΟΑΚΑ και πάει λέγοντας. Υπάρχουν χιλιάδες αποδεικτικά στοιχεία για να γελοιοποιήσει κάποιος όλους αυτούς τους προφέσορες. Φτάνει να τους θυμίζει κάθε φορά που παραπονιέται για τη διαιτησία στη Euroleague ο Παναθηναϊκός ότι «στο μπάσκετ κερδίζει ο καλύτερος 99 στις 100», αλλά και ότι οι διαιτησίες δεν επηρεάζουν το αποτέλεσμα…
Το απόλυτο ξεβράκωμα της δήθεν αντικειμενικής δημοσιογραφίας ήρθε το απόγευμα της Τετάρτης. Η είδηση για την καταδίκη σε 20μηνη φυλάκιση (με αναστολή) του Δημήτρη Γιαννακόπουλου είτε δεν ανέβηκε καθόλου, είτε ανέβηκε και κατέβηκε μετά από λίγο, είτε καταχωνιάστηκε σε σημείο που δεν το βρίσκει ούτε ο Inspector Campbell. Προσέξτε, μιλάμε για καταδίκη κανονικού δικαστηρίου, όχι σαν κι αυτές που μοιράζει εδώ και χρόνια γνωστό και μη εξαιρετέο σάιτ στον Μαρινάκη μέσω ανύπαρκτων ονομάτων υπαρκτών υπαλλήλων.
Ο Ολυμπιακός κατέβασε την καταδίκη Γιαννακόπουλου «σε ένδειξη ανωτερότητας»!
Το ξεφτιλίκι γίνεται ακόμα μεγαλύτερο όταν αναλογίζεσαι ότι δεν επρόκειτο για κάποια φήμη ή έστω «αποκλειστική πληροφόρηση» αλλά για επίσημη ανακοίνωση της ΚΑΕ Ολυμπιακός. Επί της ουσίας δηλαδή, φιμώθηκε ο μεγαλύτερος σύλλογος της χώρας και εκ των κορυφαίων πολυαθλητικών του πλανήτη, επειδή κάποιοι δεν ήθελαν να… χαλάσουν την καρδιά του καταδικασθέντα Δημήτρη Γιαννακόπουλου.
Κλείνοντας, οφείλω να υπενθυμίσω τη μεγαλύτερη απόδειξη για την αθλιότητα που επικρατεί στη λεγόμενη «μπασκετική δημοσιογραφία». Άνθρωποι που λένε δεξιά και αριστερά ότι ο Μαρινάκης τους χαλάει την αισθητική, να κάνουν ό,τι δεν τρέχει τίποτα κάθε φορά που ο λογαριασμός dpg7000 εκτοξεύει απειλές και προκαλεί. Άνθρωποι που το παίζουν κουλτουριάρηδες και αφ’ υψηλού, τολμούν να βάζουν την ίδια κουβέντα τους Αγγελόπουλους με τον Δ. Γιαννακόπουλο. Και άνθρωποι που το παίζουν δαιμόνιοι ρεπόρτερ, δεν έχουν ρωτήσει μια φορά τον Δ. Γιαννακόπουλο για το ποια ακριβώς είναι η ιδιότητά του σε σχέση με την ΚΑΕ Παναθηναϊκός…
Πώς δηλαδή γίνεται να την εκπροσωπεί και να μιλά εξ ονόματός της κάποιος που δεν είναι πρόεδρος, δεν είναι μέλος του Δ.Σ. και δεν έχει μετοχές της στο όνομά του. Όταν δοθούν επαρκείς απαντήσεις στα παραπάνω, τότε θα συζητήσουμε ξανά για το επίπεδο της «μπασκετικής δημοσιογραφίας» και ποιοι είναι αυτοί που την ασκούν. Μέχρι τότε, όσες αφ’ υψηλού αναλύσεις και όσες αγγλικές εκφράσεις κι αν σας αραδιάσουν, να θυμάστε ότι πρόκειται για ακατάσχετη μπουρδολογία που προσπαθεί απλώς να αλλάξει την κουβέντα και να αποφύγει ό,τι είναι πραγματικά σοβαρό. Κι ας μην είναι τόσα πολλά τα λεφτά, Άρη…
