Ο ΠΑΟΚ δεν έπαψε, λόγω της αστείας ήττας από τον Ατρόμητο, να είναι μια καλή για το ελληνικό πρωτάθλημα ομάδα. Έχει ελλείψεις, αλλά διαθέτει και αρετές. Ο συνδυασμός τους δεν είναι για πέταμα, έχει ένα ενδιαφέρον, ανεξάρτητα από το εάν η δημόσια εικόνα κραυγάζει για περαιτέρω βελτιώσεις.
Ο Ολυμπιακός δεν είναι μια καλή ομάδα για το ελληνικό πρωτάθλημα. Είναι μια πάρα πολύ καλή ομάδα για το ελληνικό πρωτάθλημα. Σε «ρήτρα σκάλας» μπορεί κανείς να πει ότι είναι δυο και τρεις σκάλες πάνω από τον ΠΑΟΚ, εκτίμηση που αποτυπώνεται εντός γηπέδου και (κυρίως) εκτός αυτού.
Στην ουσία είναι ένα πάρα πολύ καλό project για το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Τι εννοώ; Την καλή ή την πάρα πολύ καλή ομάδα δεν την κάνει ο προπονητής και οι ποδοσφαιριστές. Τουλάχιστον, δεν είναι αυτοί που έχουν την βασική, την αρχική ευθύνη. Για να γίνει μια ομάδα «πάρα πολύ καλή» από απλώς «καλή» προηγείται, πάντα στην ποδοσφαιρική ιστορία, ένας διοικητικός είτε σε ρόλο ιδιοκτήτη, είτε σε ρόλο εκπροσώπου του ιδιοκτήτη που βάζει στο τραπέζι ένα επιχειρηματικό σχέδιο και το υλοποιεί, ακόμη και σε πείσμα των πρώτων αποτελεσμάτων, έχοντας επιλέξει τους ανθρώπους που θα αναλάβουν να το προχωρήσουν σε ένα καθεστώς σχετικής αυτονομίας μεν, με βάση τον κεντρικό σχεδιασμό δε.
Η μεγάλη, η τεράστια διαφορά του Ολυμπιακού από τον ΠΑΟΚ εκεί εδράζεται. Ο προπονητής, η εμπιστοσύνη, οι ποδοσφαιριστές, οι γιατροί κ.λ.π., όλοι όσοι συνθέτουν το ποδοσφαιρικό τμήμα ακολουθούν. Στην επιτυχία τους αντανακλάται ο κεντρικός σχεδιασμός, στην αποτυχία τους οι διορθωτικές κινήσεις είναι εύκολες και – το βασικότερο – γρήγορες, επειδή στο σύγχρονο ποδόσφαιρο «οι καιροί ου μενετοί».
Κανείς δεν υποστηρίζει ότι κάθε κεντρικός σχεδιασμός είναι υποχρεωμένος να πετύχει ντε και καλά. Η αποτυχία είναι πάντα στο πρόγραμμα, επειδή, εκτός των άλλων, η δόμηση μιας ποδοσφαιρικής ομάδας είναι, κατά βάση, διαχείριση ανθρώπων.
Ο ΠΑΟΚ υπολείπεται του Ολυμπιακού, τόσο σε κεντρικό σχεδιασμό, όσο –και σημαντικότερο- σε στελέχη που θα τον υλοποιήσουν και καλοπροαίρετα, αν απαιτηθεί, θα τον βελτιώσουν.
Ο κ. Ιβάν Σαββίδης, άμα τη αφίξει του στη Θεσσαλονίκη, έδειξε πως έχει εισπράξει εντελώς λανθασμένα την κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Επέλεξε τη γενικευμένη σύγκρουση με ένα, υποτίθεται, σκληρό και περιοριστικό καθεστώς που ήλεγχε ο Ολυμπιακός, αλλά περιόρισε την έκταση της μόνο στο επίπεδο που συνέφερε (στην πραγματικότητα) το εν υπνώσει σύστημα των νταραβεριτζήδων, για το οποίο η έλευση του στην Ελλάδα ήταν μάννα εξ ουρανού, καθώς είχε πολλά χρόνια να καταστεί απαραίτητο.
Δεν ευθύνεται ο κ. Σαββίδης για την επιλογή αυτή. Αυτά του είπαν άνθρωποι που επέλεξε να χρησιμοποιήσει, αυτά πίστεψε. Δεν ήταν εύκολο στην πρώτη περίοδο της παρουσίας του στη χώρα να αναγνωρίσει τα κανονικά σημάδια και να απορρίψει όσα για δικούς τους λόγους του παρουσίασαν οι γνωστοί άγνωστοι με τους οποίους συναγελάστηκε.
Σήμερα, περισσότερα από οχτώ χρόνια μετά, δεν δικαιούται να παραμένει στην ίδια στείρα και ανεπίκαιρη ανάγνωση της πραγματικότητας και να εγκλωβίζει τον ΠΑΟΚ σε επιλογές που τον έχουν καταστήσει τον καλύτερο φίλο κάθε αντιπάλου προπονητή.
Ο ΠΑΟΚ, δηλαδή, ο κ. Σαββίδης χρειάζεται πολύ γρήγορα να αλλάξει level απέναντι στην επένδυση του στον «Δικέφαλο», να αποφασίσει, επίσης πολύ γρήγορα, ότι σημαντικό για την επένδυση του είναι το σχέδιο. Δεν χρειάζεται να το ανακαλύψει, είναι πανεύκολο να το βρει, όλο το ποδόσφαιρο στις αναπτυγμένες χώρες εκεί στηρίζεται και να διασυνδέσει με αυτό τον οργανισμό της ομάδας του, χωρίς να κοιτάξει πίσω και χωρίς να σκεφθεί τι έκανε και τι έπρεπε να έχει κάνει.
Πολύ καλά κάνει και μισεί (αν αυτό τον βολεύει) τον Μαρινάκη και τον Ολυμπιακό. Κανείς δεν του ζήτησε να τους αγαπήσει. Στο κάτω-κάτω της γραφής αντίπαλοι του είναι.
Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να προσπεράσει χωρίς την ελάχιστη ανάγνωση το επιχειρηματικό project του εφοπλιστή ή του Ολυμπιακού, επειδή αυτό είναι που σήμερα τον κάνει να υποφέρει και να γίνεται η χλεύη στα χείλη των οπαδών χωρίς να το αξίζει.
Αν δεν επιθυμεί να το αντιγράψει (δημόσιο είναι), δεν επιτρέπεται να μην το λάβει υπόψη του, καθώς, εκτός όλων των άλλων, ο Μαρινάκης και ο Ολυμπιακός έχουν πετύχει το ελληνικώς αδιανόητο. Λειτουργούν με όρους κεντρικής Ευρώπης ένα ποδοσφαιρικό οργανισμό στα Βαλκάνια. Καθόλου απλή υπόθεση.
Αν, μάλιστα, ευοδωθεί (όπως φαίνεται μάλλον θα το πετύχει) ο σχεδιασμός τους, που συνδέει τον Ολυμπιακό πολύ στενά με τις εξελίξεις στο ζήτημα της δημιουργίας της ευρωπαϊκής Super League (αυτή την εκδοχή του ποδοσφαιρικού NBA), τότε η διαφορά τους με τη δεύτερη ελληνική ομάδα θα καταστεί διαστημική.
Δεν χάνει τίποτε ο Σαββίδης να ρωτήσει. Λίγο την περηφάνεια του ίσως, αλλά μικρό το κακό μπροστά στο όφελος που θα έχει, είτε απευθυνθεί στον Μαρινάκη, είτε σε κάποιο ισχυρό ευρωπαϊκό κλαμπ για τις λεπτομέρειες του επιδιωκόμενου σχεδιασμού.
Αλλιώς, βλέπω πολύ σύντομα όλο τον ΠΑΟΚ να στρέφεται γύρω από το νεαρό Τζόλη και να επιχειρεί να αντλήσει επικοινωνιακά οφέλη από ένα αυθεντικό ποδοσφαιρικό ταλέντο, που είναι εύκολο να καταστραφεί αν κάποιοι ρίξουν στις πλάτες του όλο τον ΠΑΟΚ για να επιβιώσουν οι ίδιοι. Τον θυμάστε τον Νίνη;
Υ.Γ. Μην ταράζεστε λεβέντες. Ούτε στον χειρότερο εφιάλτη μου!!!