Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι ο τελευταίος προπονητής ελληνικής ομάδας που κατέκτησε την Ευρωλίγκα. Επίσης, ήταν ο πρώτος Έλληνας τεχνικός που το κατάφερε και ο μοναδικός – μάλλον για αρκετά χρόνια ακόμη – που το πέτυχε σε πάγκο ελληνικού συλλόγου, δίχως το τρελό μπάτζετ μιας ΤΣΣΚΑ.
Ο άνθρωπος που οδήγησε τον Ολυμπιακό στο back to back το 2013 μίλησε στο Documento και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στον αγώνα που κάνουν οι Ερυθρόλευκοι εδώ και περίπου τέσσερις μήνες. Σύμφωνα με τον Μπαρτζώκα, οι Ερυθρόλευκοι έχουν 100% δίκιο για όσα καταλογίζουν στην ΕΟΚ και τα αρμόδια όργανα του ελληνικού μπάσκετ.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Γιώργου Μπαρτζώκα στο Documento:
Για το αν η μεταχείριση του Ολυμπιακού είναι άνιση: «Θέλεις τη γνώμη μου; Έχει 100% δίκιο! Άσχετα με τη μέθοδο που επέλεξε για να διαμαρτυρηθεί. Δε θέλω να πάρω θέση στη διαμάχη δύο κολοσσών, γιατί φοβάμαι ότι θα γίνω αντικείμενο χλεύης. Μου είπαν ότι φανατίζομαι υπερβολικά επειδή μεγάλωσα ως οπαδός του Ολυμπιακού, αλλά δεν ισχύει αυτό. Παθιάζομαι με όλες τις ομάδες στις οποίες δουλεύω και τις υποστηρίζω ακόμη και όταν αποχωρήσω, χωρίς να υπολογίζω πικρίες. Στη δουλειά μου επιβιώνουν οι σκληροί και θεωρώ τον εαυτό μου σκληρό, αλλά πρώτα από όλα είμαι συναισθηματικός άνθρωπος. Μόνο συναισθηματικός. Ακόμη και κόντρα στη λογική».
Για το τι σημαίνει το «βήμα» του στο εξωτερικό: «Θεωρητικά, προς το άγνωστο. Ουσιαστικά, βήμα προς τα εμπρός. Δεν υπήρχε πια δουλειά για μένα στην Ελλάδα. Πήγα στη Ρωσία μοναχός, χωρίς την οικογένειά μου, αλλά εκεί μου άνοιξαν ορίζοντες. Ταξίδεψα σε άγνωστους προορισμούς, γνώρισα μια κουλτούρα της οποίας την ύπαρξη αγνοούσα. Οι Ρώσοι είναι κλειστή κοινωνία, παγωμένοι υποτίθεται και όχι έξω καρδιά σαν εμάς, αλλά συνεχώς μου έκαναν δώρα, κυρίες έφτιαχναν κουλουράκια με το πρόσωπό μου πάνω, ακόμη και σήμερα φτιάχνουν και μου στέλνουν βίντεο με ευχές στα ελληνικά για τα γενέθλιά μου. Στη Βαρκελώνη πήγαν όλα στραβά και αναγκάστηκα να φύγω σε έναν χρόνο, αλλά η πρόταση της Χίμκι μου ξανάφτιαξε τη ζωή. Δε μου αρέσουν οι πολλές αλλαγές».
Για την παραίτησή του μετά την ήττα στο Κύπελλο από τον Παναθηναϊκό: «Όταν σε μια ομάδα λαϊκής βάσης απαιτούν οι φίλαθλοι να φύγεις, πρέπει να φύγεις. Δε γίνεται διαφορετικά. Εκείνοι το απαίτησαν. Δε δέχονται να χάνουν από τον Παναθηναϊκό. Οι Αγγελόπουλοι μου ζήτησαν να μείνω και μάλιστα περισσότερες από δυο τρεις φορές. Αλλά αποφάσισα με γνώμονα το συναίσθημα. Ξέρω ότι ο κόσμος του Ολυμπιακού δεν είναι αυτοί οι λίγοι που ήρθαν στο πάρκινγκ, αλλά δεν το έχω μετανιώσει ούτε θεωρώ ότι ήταν θυσία. Και πάλι έτσι θα το χειριζόμουν αν γύριζα τον χρόνο πίσω. Η αλλαγή προπονητή έκανε καλό στην ομάδα, αφού αποφορτίστηκε και ξαναβρήκε την ηρεμία της. Θα ήταν λάθος για τη διοίκηση που βάζει 10-12 εκατομμύρια τον χρόνο να έχει τον κόσμο στα χαρακώματα. Κάποιος θα πει ότι οι δυνατοί δεν παραιτούνται. Αλλά υπάρχει και η ευθιξία. Επίσης άφησα στο τραπέζι πολλά χρήματα. Δε γνωρίζω πολλούς που θα το έκαναν αυτό. Μετριέται και έτσι, ξέρετε, η ευθιξία!».
Για το αν του έκανε καλό: «Με επηρέαζαν πολύ όσα διάβαζα στα social media και σε κάποιες εφημερίδες. Αυτό ήταν το σφάλμα μου. Τώρα, βέβαια, όπου με συναντούν με χειροκροτούν και μου λένε “γύρνα”. Η καριέρα μου στον Ολυμπιακό ξεκίνησε με ένα εφιαλτικό “πρέπει”. Η ομάδα είχε αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης με τον Ντούντα, κερδίζοντας το λόττο. Νίκησε έναν τελικό τον οποίο είχε παρατήσει. Και μπράβο της, μαγκιά της. Κατόπιν πήρε και το ελληνικό πρωτάθλημα. Συνεπώς, την επόμενη σεζόν ήταν αδύνατο να συμβιβαστεί με κάτι λιγότερο από το back-to-back».
Για το τι θα έκανε, αν είχε ισοδύναμες προτάσεις από μια ομάδα της Ελλάδας και μια από το εξωτερικό: «Θα προτιμούσα 100% την ξένη ομάδα. Πέρα από το συναίσθημα, δεν υπάρχει πια η Ελλάδα ως επιλογή. Ούτε γυρίζει εύκολα πίσω όποιος φεύγει. Είναι κοινωνικό το θέμα, αλλά και αθλητικό. Και δε με ενοχλεί πια που είμαι άνθρωπος δίχως σπίτι. Οι περισσότεροι στις μέρες μας ονειρεύονται μια διαδρομή σαν τη δική μου. Οπότε γιατί να μετράω το αντίστροφο δρομολόγιο;».
Για το τι να ψηφίσουμε: «Μα, δεν έχω δικαίωμα να επηρεάσω κανέναν. Αν είμαι γνωστός, είναι επειδή ξέρω να μπιστάω μια μπάλα, άσχετα με τις πολιτικές μου καταβολές. Η πρωτοβουλία ανήκει στους ανθρώπους του πνεύματος, όχι του αθλητισμού. Ο αθλητής οφείλει να έχει φωνή για να υπερασπίζεται τον άνθρωπο και τα δικαιώματά του. Όχι για να υπαγορεύσει στον κάθε πολίτη τι να επιλέξει, εκτός πια αν μιλάμε για ακραίες περιπτώσεις τύπου Τραμπ. Πάντως ο Έλληνας ψηφίζει με κριτήριο το βόλεμά του, το βύσμα και το ρουσφέτι του. Οπότε έχουμε και τους πολιτικούς που μας αξίζουν και που αρμόζουν σε ένα λαό χωρίς αισθητική. Μέσα στην απογοήτευσή ας ψηφίζουμε το μη χείρον».
