Ότι μέχρι σήμερα υπονοούταν ή υπολογιζόταν ως πιθανή εξέλιξη συνέβη. Και συνέβη με ένα τρόπο κάθετο, που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση και δεν χωράει ερμηνείες.
Ο ΠΑΟΚ βγήκε παγανιά και αποφάσισε το αυτονόητο: αυτή η Ε.Π.Ο. «της κάθαρσης και της εξυγίανσης», παρεάκι με την ΑΕΚ και κολλητηλίκι με την κυβέρνηση και τον Κοντονή … ετελείωσε. Εξέπνευσε. Ετελεύτησε τον (συντομότατο άλλωστε) βίο της και μας αποχαιρετάει πλήρης αποτυχιών και έρμαιο των επαγγελματιών πτωματοφάγων που διακόρευσαν το κορμί της.
Κι επειδή ότι ετελεύτησε, εξέπνευσε και ετελείωσε ούτε διορθώνεται, ούτε τροποποιείται, η επιλογή για την Ε.Π.Ο. ήταν μονόδρομος. Εκλογές εδώ και τώρα.
Η επιλογή είναι σαφώς του κ. Σαββίδη (χωρίς την άδεια του και τη θετική του στάση ούτε διανοείται κανείς να θέσει ένα τόσο σοβαρό ζήτημα), γεγονός που προσδίδει στην απόφαση τελεσίδικο χαρακτήρα και δεν επιτρέπει ούτε σκέψη για υπαναχώρηση ή ένα κάποιο βόλεμα «και βλέπουμε»…
Αν, μάλιστα, στα παραπάνω προστεθεί και η γενική μεν, χαρακτηριστική δε, περιγραφή του ακραίου επεισοδίου που συνέβη την Πέμπτη 26 Ιουλίου στο γραφείο του κ. Γραμμένου με την είσοδο του κ. Θωμαΐδη και τους διαλόγους που ακολούθησαν (και είχαν εντονότατο το στοιχείο της απευθείας απειλής), τότε η εξέλιξη είναι αναπότρεπτη. Οι ημερομηνίες ήδη τρέχουν και μια πρώτη ανάγνωση τοποθετεί την διεξαγωγή εκλογών για την ανάδειξη νέας διοίκησης στις αρχές Οκτωβρίου 2018, με δεδομένο πως στις 27 Αυγούστου θα εκλεγεί από τη Γενική Συνέλευση της Ε.Π.Ο.η αναγκαία από το καταστατικό Εκλογική Επιτροπή.
Η εμφαντική δημοσιοποίηση από τον ΠΑΟΚ της απόφασης του να οδηγήσει την ΕΠΟ σε εκλογές και να διαρρήξει (ποερί αυτού πρόκειταιθ) κάθε σχέση με την ΑΕΚ και τη φιλοσοφία που την διέπει βάζει, αντικειμενικά, στο τραπέζι ένα κορυφαίο ζήτημα νέων συμμαχιών από τη μια και ένα ερωτηματικό για τη στάση των υπερεθνικών ποδοσφαιρικών αρχών από την άλλη.
Θεωρείται απίθανο ο ΠΑΟΚ (δηλαδή ο κ. Σαββίδης) να προχώρησε σε μια τόσο πομπώδη αναγγελία της απόφασης του να αλλάξει δραματικά το τοπίο χωρίς να έχει διασφαλίσει νέες συμμαχίες (όπου αυτές είναι απαραίτητες) ή χωρίς να έχει ρητή τη διαβεβαίωση από τις υπερεθνικές ποδοσφαιρικές αρχές για «ευμενή ουδετερότητα» απέναντι στην πρόδηλη ανάγκη να γίνει η Ε.Π.Ο. μια … ποδοσφαιρική ομοσπονδία. Το τι ακριβώς είναι τώρα δεν είναι της παρούσης.
Που θέλει να οδηγήσει την ΕΠΟ και το ελληνικό ποδόσφαιρο ο ΠΑΟΚ, ως η δύναμη με την μεγαλύτερη εκλογική επιρροή, δεν είναι καθαρό σήμερα, ούτε απολύτως σαφές. Εικάζεται, ότι οι Θεσσαλονικείς «έβαλαν μυαλό από τα χαστούκια που έφαγαν» και κατανόησαν, πως «δεν μπορεί να γίνει προκοπή με ένα κρατικό ποδόσφαιρο και μια ΕΠΟ να λειτουργεί ως εταιρεία του ευρύτερου δημόσιου τομέα και να διευθετεί την κυβερνητική πολιτική των προσλήψεων». Λέγεται, ότι στη Θεσσαλονίκη έκαναν το τελευταίο διάστημα ταχύρρυθμα μαθήματα ξένων γλωσσών με εμφανή την επιμονή στο λήμα «Ρήτρα Ανεξαρτησίας»…
Σε κάθε περίπτωση ο ΠΑΟΚ θα χρειαστεί να καλύψει σε πολύ λίγο χρόνο μια τεράστια απόσταση και να επιβεβαιώσει ότι «έπαθε και έμαθε», κυρίως σε ότι αφορά στην εμπλοκή του κράτους στο ποδόσφαιρο. Το ίδιο και για την εμπλοκή κάθε είδους «συμμάχων» που ήταν πάντα ευνοούμενοι υπουργών και πρωθυπουργικών συμβουλατόρων.
Ότι και να αποφασίσει πάντως ο κ. Σαββίδης ξέρει πολύ καλά πως οι σημερινές δυνατότητες του ΠΑΟΚ δεν επαρκούν για να αντιμετωπίσουν τα ζητήματα και να λύσουν τα προβλήματα που πνίγουν την Ομοσπονδία και το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Που θα ακουμπήσει για να τα βγάλει πέρα είναι ένα ζητούμενο. Κι εκεί, κάπου στο βάθος του ορίζοντα, παρέα με την απόφαση για την επιβολή της κανονικότητας (τεράστια κουβέντα) στο άθλημα, ξεπροβάλλει … ο Ολυμπιακός. Δηλαδή ο Μαρινάκης. Δηλαδή η μόνιμη και σταθερή και συμφωνημένη ποδοσφαιρικά συνεργασία ΠΑΟΚ-Ολυμπιακού.
Μετρημένα κουκιά φαίνεται η ιστορία.