23.5 C
Athens

Ο οδηγός της Volley League: Η μάχη του τίτλου και οι πιθανές εκπλήξεις

Το FWS παρουσιάζει τους 8 μονομάχους του φετινού πρωταθλήματος: Ο έμπειρος Ολυμπιακός, οι Φοίνικας, Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ που τον απειλούν και οι τέσσερις ομάδες που διεκδικούν το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα

Νέο πρωτάθλημα, διαφορετικό σύστημα διεξαγωγής, οι ίδιες οχτώ ομάδες. Η Volley League αρχίζει με την ελπίδα η φετινή σεζόν να μην έχει διακοπές λόγω κορωνοϊού και άπαντες να είναι υγιείς για μεγάλες μάχες στο τάραφλεξ.

Τα χρήματα που λαμβάνουν οι ομάδες φέτος από το στοίχημα είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητικά. Οι τέσσερις πρώτες της περσινής χρονιάς θα παίξουν στην Ευρώπη, η Κηφισιά συμμετείχε στο Βαλκανικό Κύπελλο και ένα οικονομικό άνοιγμα έγινε σε μεγάλο ή μικρότερο βαθμό από όλους.

Μένει να δούμε αν αυτό το «άνοιγμα» θα αποτυπωθεί όχι μόνο στο αγωνιστικό σκέλος αλλά συνολικά στον οργανωτικό τομέα των σωματείων. Γιατί καλά τα μεγάλα ονόματα και οι μεταγραφές, αλλά να έχουμε και τα γύρω-γύρω. Και εννοείται η ΕΣΑΠ να δώσει πρώτη το καλό παράδειγμα. Μικρή παύση για να γελάσουμε και συνεχίζουμε.

πρωτάθλημα τίτλος

Πρωτάθλημα που θυμίζει κλειστή λίγκα, με τις γνωστές ομάδες και με ένα σύστημα χωρίς πλέι οφ: Πράγμα που σημαίνει πως κάθε απώλεια σετ μετρά στο τέλος και το βάθος στα ρόστερ θα παίξει σημαντικό ρόλο λόγω των συνεχόμενων παιχνιδιών.

Πάμε να κοιτάξουμε αναλυτικά τι έκαναν οι οχτώ του πρωταθλήματος, ποιους ξένους έφεραν και τι περιμένουμε. Για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, η σειρά είναι με βάση την τελική κατάταξη της περσινής σεζόν.

 

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Για τον πρωταθλητή Ολυμπιακό ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει. Ή καλύτερα, αλλάζει όσο το δυνατόν λιγότερο για να μην επηρεαστεί η επιτυχημένη συνταγή που τον έφερε εμφατικά στην κορυφή παρά τα πολλά προβλήματα λόγω κορωνοϊού εξαιτίας του οποίου αρκετοί στην ομάδα πέρασαν την πόρτα του νοσοκομείου.

Πλέον όμως, όλα αυτά ανήκουν στο πρόσφατο παρελθόν: Οι αποχωρήσεις των Φρομ και Όκολιτς καλύφθηκαν από δύο παίκτες που βρέθηκαν στις 4 κορυφαίες ομάδες του Eurovolley και του VNL.

ολυμπιακός βόλεϊ

Η προσθήκη του Άλεν Παγένκ είναι τεράστια για το ελληνικό επίπεδο. Ο Σλοβένος διεθνής έπαιζε στα κόκκινα όλο το καλοκαίρι, είναι σε τρομερή φυσική κατάσταση και αποτελούσε τον βασικό κεντρικό μιας εκ των πιο επιτυχημένων εθνικών ομάδων στον κόσμο τα τελευταία χρόνια.

Ένας κεντρικός παγκόσμιας κλάσης που αναλύσαμε κατά τη διάρκεια των τουρνουά του καλοκαιριού ουκ ολίγες φορές στο FWS: Εκπληκτικός στην επίθεση – σε βαθμό αψεγάδιαστου – απίθανο σέρβις (δύσκολα αντιμετωπίσιμο), ευφυής και γρήγορος στον τρόπο που διαβάζει τις φάσεις και κλείνει γρήγορα στο μπλοκ είτε για να πάρει τον πόντο είτε για να δώσει κόντρα επίθεση στους συμπαίκτες του.

Τι θέλει; Να παραμείνει ο Στιβαχτής στο περσινό επίπεδο (ο διεθνής πασαδόρος είναι στα 41 του) και να τον αξιοποιήσει περισσότερο από ό,τι έκανε πέρυσι με τον Όκολιτς για να έχουν μια καλή συνεργασία και το κέντρο του Ολυμπιακού να κάνει ζημιές.

Ο δεύτερος ξένος που αποκτήθηκε είναι ο Πάβλε Πέριτς. Ο 23χρονος ακραίος κατέκτησε το πρωτάθλημα στη χώρα του με τη Βοϊβοντίνα, είχε συμμετοχές με την εθνική Σερβίας και στα πρώτα του παιχνίδια με τον Ολυμπιακό έδειξε γιατί ποντάρουν οι άνθρωποι του ερυθρόλευκοι επιτελείου στην κλάση του.

Ο Πέριτς δεδομένα με το σέρβις που έχει, το ύψος του, την αθλητικότητα, το άλμα και τους πόντους που μπορεί να πάρει από σκοτωμένες επιθέσεις μπορεί να γίνει μελλοντικά ένας από τους παίκτες που θα κάνει καριέρα σε μεγάλα πρωταθλήματα (Ιταλία, Ρωσία κλπ.).

Σίγουρα στην υποδοχή θα αντιμετωπίσει αρκετά προβλήματα. Άλλωστε με αυτό το ύψος δεν είναι εύκολο να έχεις διαρκώς σωστή στάση σώματος και γρήγορες αντιδράσεις στα σέρβις. Οι αντίπαλοι θα τον σημαδέψουν και εκεί θα χρειαστούν ο Ζήσης και ο Μιγιαΐλοβιτς για να κρατήσουν σε καλή κατάσταση την πίσω ζώνη ώστε ο Πέριτς να απελευθερωθεί και να κάνει στην επίθεση ό,τι και ο Φρομ την περασμένη σεζόν.

Μια… αθόρυβη κίνηση που ίσως αρκετοί να μην έδωσαν σημασία ήταν εκείνη του Νίκου Ζουπάνι: Ως κεντρικός και στο πλευρό του Παγένκ, ο διεθνής πρώην παίκτης της Κηφισιάς – που επέλεξε να φορέσει ξανά τα ερυθρόλευκα – μπορεί να τελειώσει γρήγορα τις φάσεις, να ψηλώσει κι άλλο το μπλοκ και εννοείται να φανεί ακόμα πιο επικίνδυνος στο σέρβις συγκριτικά με τον περσινό Όκολιτς.

Το υπόλοιπο ρόστερ είναι γνωστό και οι απαιτήσεις προφανείς. Ο Ολυμπιακός μοιάζει και φέτος να ξεκινάει ένα βηματάκι μπροστά από τους υπόλοιπους και λόγω χημείας, αλλά και των στοχευμένων προσθηκών.

Το σέρβις θα είναι ακόμα πιο βελτιωμένο με τους δύο κεντρικούς (Παγένκ – Ζουπάνι αντί Όκολιτς – Ανδρεάδη), το μπλοκ τακτικής θα διατηρηθεί στο ίδιο επίπεδο και μένουν μόνο δύο ερωτηματικά που θα κληθεί να απαντήσει ο πρωταθλητής κατά τη διάρκεια της μεγάλης αυτής σεζόν.

Θα δούμε τον περσινό Στιβαχτή που φέτος θα έχει πίσω του τον πιο έτοιμο Σταύρο Κασαμπαλή να του δίνει ανάσες; Κι αν ναι, πώς θα είναι η συνεργασία του με Παγένκ και Πέριτς;

Ποια θα είναι η αντίδραση όταν ο Σέρβος θα συναντήσει προβλήματα στην υποδοχή σε απαιτητικές αναμετρήσεις; Όλα αυτά θα απαντηθούν στην πορεία, με τους Ερυθρόλευκους πάντως να έχουν ένα σοβαρό προβάδισμα για τον τίτλο έναντι των υπολοίπων.

 

ΦΟΙΝΙΚΑΣ ΣΥΡΟΥ

Η στήριξη της ONEX στον Φοίνικα απέδωσε καρπούς και έφερε τίτλο στο κυκλαδίτικο νησί στο φινάλε της περασμένης σεζόν. Η όρεξη άνοιξε περισσότερο και οι Συριανοί (και) φέτος θα κυνηγήσουν ξανά τρόπαιο και θέλουν φυσικά να τερματίσουν όσο το δυνατόν ψηλότερα στο πρωτάθλημα.

Ο σχεδιασμός έγινε αρκετά γρήγορα αφού πρώτα έκλεισαν οι συμφωνίες με τους παίκτες που θα έμεναν στο νησί. Σε θέμα βάθους στον πάγκο, τους Συριανούς τους κοντράρει μόνο ο Ολυμπιακός.

Φοίνικας Σύρου

Η έλευση του Φούλβιο Μπερτίνι φέρνει ιταλική λογική και είναι προφανές πως στη Σύρο θεωρούν πως με ξένο προπονητή τα πάντα λειτουργούν καλύτερα. Ο Ιταλός που εργάζεται και ως ασίσταντ στην εθνική Ανδρών της Τσεχίας, έχει ένα πολύ καλό προφίλ και δεν θα μπορούσε να μη δίνει έμφαση στο μπλοκ-άμυνα και στο σέρβις των παικτών του.

Από την περασμένη σεζόν, στις Κυκλάδες παραμένουν ο Καρασαββίδης (θα διεκδικήσει με τον Κωνσταντινίδη τη θέση του βασικού λίμπερο), ο Μήλης, ο Παπαγγελόπουλος που θα συναγωνιστεί τον Ντέιβιντ Κόστα (Βραζιλιάνος κεντρικός με μικρή εμπειρία στην Ευρώπη αλλά μακρά παρουσία στο δυνατό πρωτάθλημα της πατρίδας του) και ο Ζίγκα Στερν που έχει βρει το δικό του λιμάνι: Ο Σλοβένος είναι ακόμα ανέτοιμος λόγω Eurovolley και όσο πιο σύντομα επιστρέψει τόσο το καλύτερο, αφού έχουμε δει πόσα προσφέρει σε άμυνα και επίθεση.

Ο Φράγκος που επαναπατρίστηκε, ενισχύει την πίσω ζώνη περισσότερο όσον αφορά στην υποδοχή και ακολούθως στην επίθεση, με τους Π. Παπαδόπουλο και Καπετανίδη να περιμένουν τις ευκαιρίες τους. Ο πρώτος είναι έμπειρος στην κατηγορία και στα φιλικά είχε καλή εικόνα.

Την καλύτερη βέβαια την είχε ο Δημήτρης Τζούριτς. Τον διεκδίκησαν όλοι, αλλά τελικά αποσύρθηκαν και οι Συριανοί άδραξαν την ευκαιρία για να τον υπογράψουν ως κεντρικό με σούπερ συμβόλαιο.

Εμφανώς αδυνατισμένος και με καλύτερη φυσική κατάσταση, είναι φανερό πως θέλει να αποδείξει πράγματα. Το ύψος του – εφόσον παραμείνει υγιής και δεν ταλαιπωρηθεί από άλλους τραυματισμούς – δίνει απίστευτη δύναμη στο φιλέ ενώ ταυτόχρονα το σέρβις του είναι κίνδυνος-θάνατος.

Η τελευταία κίνηση που (τελικά) δεν ήταν στοίχημα ήταν εκείνη του πασαδόρου. Με την παραχώρηση του Τσίμερμαν, προχώρησε η απόκτηση του Ιερεσουέλο. Ο Κουβανός πέρα από εκπληκτικό σέρβις έχει στο ρεπερτόριο του τρομερό άλμα και γρήγορο διάβασμα στις φάσεις για να κλείσει στο μπλοκ αλλά και να κρατήσει ζεστούς τους συμπαίκτες του με τις πάσες του.

Ο διεθνής Σλοβάκος διαγώνιος, Πέτερ Μιχάλοβιτς, δεν είναι το «βαρύ» όνομα που έχουν οι υπόλοιποι διεκδικητές του τίτλου στη συγκεκριμένη θέση, όμως το παρελθόν του και τα νούμερα του επιβεβαιώνουν πως πρόκειται για παίκτη υψηλών παραστάσεων που δεν σου… γεμίζει το μάτι, αλλά η στατιστική του είναι πάντα καλή όχι γιατί είναι φιλότιμος, αλλά περισσότερο γιατί είναι αθόρυβος και θα πάρει τους πόντους που πρέπει να πάρει.

 

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Ο Παναθηναϊκός θα βασιστεί και φέτος στον ελληνικό κορμό του. Ανδρεόπουλος και Ράπτης δεν θα μπορούσαν να λείπουν από το ρόστερ της ομάδας του Δημήτρη Ανδρεόπουλου στο οποίο υπήρξαν ποιοτικές πινελιές αναβάθμισης.

Ο Πρωτοψάλτης μετά από μια σεζόν με πολλές διακυμάνσεις στον Φοίνικα, φόρεσε τελικά την πράσινη φανέλα για να ενισχύσει τόσο την υποδοχή, όσο και την επίθεση. Το σημαντικότερο είναι πως αλλάζει τη δυναμική του τριφυλλιού στο σέρβις αφού στην καλή του μέρα ο διεθνής ακραίος θα δημιουργήσει πολλά προβλήματα στο αντίπαλο τερέν.

Παναθηναϊκός

Παράλληλα, ο Ράπτης βρίσκεται σε θέση να επανακάμψει μετά από μια σεζόν ως διαγώνιος – στην οποία δεν πέτυχε – αρκεί και ο ίδιος να δουλέψει περισσότερο την υποδοχή του. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η συγκεκριμένη ελληνική τριάδα καλύπτει όλα τα κομμάτια στα άκρα, με την υποσημείωση πως λείπει ένας τέταρτος ακραίος που θα δώσει βάθος στις (πολύ πιο αυξημένες) υποχρεώσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Η έλευση ενός βαριού κορμιού στη διαγώνιο όπως ο Βαν Ντεν Ντρις θεωρητικά θα λύσει πολλά προβλήματα των Πράσινων. Ο διεθνής Βέλγος δεν μας είναι άγνωστος, τον είδαμε στον ΠΑΟΚ όπου «ξεζουμίστηκε» και με καλή διαχείριση και υποστήριξη στο τάραφλεξ από τους συμπαίκτες του θα ενισχύσει και το μπλοκ πολύ περισσότερο από ό,τι έκανε πέρυσι ο Ράπτης αγωνιζόμενος σε αυτή τη θέση.

Και εδώ μοναδικό μειονέκτημα όπως και πέρυσι το γεγονός πως δεν υπάρχει δεύτερος (όσο ταλαντούχος κι αν είναι ο Μάρκου μιλάμε για ομάδα πρωταθλητισμού) που σημαίνει ότι δεν υπάρχει περιθώριο ούτε για ελαφρύ τραυματισμό.

Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Γιάκομπσεν, ο οποίος όμως φέτος θα έχει πίσω του καλύτερη υποδοχή. Τόσο οι ακραίοι όσο και η παρουσία του έμπειρου Δημήτρη Γκαρά στη θέση του λίμπερο του εξασφαλίζουν μεγαλύτερη ψυχραιμία στο μοίρασμα της μπάλας, αρκεί φυσικά ο έμπειρος πασαδόρος (που μεγαλώνει ηλικιακά) να διατηρήσει το καθαρό μυαλό του και να κάνει καλή διαχείριση δυνάμεων. Είναι ίσως και μια καλή ευκαιρία για τον Ρουσσόπουλο να πάρει έναν πιο ενεργό ρόλο στο ρόστερ.

Στο κέντρο η τριάδα είναι αρκετά δυνατή και σε μεγάλο βαθμό ισάξια. Δίπλα στον γνώριμο Ρανγκέλ προστέθηκε ο «άπειρος» Σάσο Στάλεκαρ που ψάχνει ακόμα τη στιγμή για να κάνει το ξεπέταγμα με εμφανές θέμα σε τοποθετήσεις αλλά μεγάλο ατού το ύψος του που του επιτρέπει να ασκήσει με καλό άλμα έξτρα πίεση στο φιλέ. Ο Αχιλλέας Μπάσης λογίζεται για τρίτος, όμως στο χέρι του είναι να διεκδικήσει κάτι περισσότερο. Έχει εκπληκτικό σέρβις ως κεντρικός, είναι «επιθετικός» στον τρόπο που αγωνίζεται και μοιάζει να ταιριάζει πολύ με τον Σλοβένο.

Εν κατακλείδι, ο Παναθηναϊκός θα κυνηγήσει ενισχυμένος τον τίτλο και ευελπιστεί να μην παρουσιαστούν προβλήματα τραυματισμών αλλά και να διατηρήσει την ίδια δυναμική των τελευταίων ετών στο μπλοκ για να έχει όσο το δυνατόν λιγότερες βαθμολογικές απώλειες στην κούρσα του τίτλου.

 

ΠΑΟΚ

Το μεγάλο ζόρι των τελευταίων ετών στον ΠΑΟΚ είναι η θέση του προπονητή. Δεν γίνεται να αλλάζει τόσο εύκολα ο κόουτς με την παραμικρή αφορμή. Δεν γίνεται να είναι όλοι «ακατάλληλοι» ούτε ασφαλώς το ρόστερ να μεταμορφώνεται ολοκληρωτικά μέσα σε λίγους μήνες επειδή ήρθαν κάποια ανεπιτυχή αποτελέσματα.

Υπομονή; Δεν υπάρχει αυτή η λέξη. Αν θα διαψευστούμε φέτος, θα είναι μόνο λόγω του Γιάννη Καλμαζίδη που έφερε πρωταθλήματα στον ΠΑΟΚ και ξέρει καλά πώς λειτουργεί ο οργανισμός, πέρα από το ότι είναι ένας πολύ καλός κόουτς.

Η πρόσληψη του συνεπάγεται με προσπάθεια επιστροφής στη λογική παρότι το ρόστερ στη θεωρία δημιουργεί αρκετά ερωτήματα.

Ο ΠΑΟΚ φέτος θα ποντάρει πολλά στο κέντρο με μια ισάξια τετράδα αποτελούμενη από τους Πετρέα, Τακουρίδη και Γάτση καθώς και τον Μπράουν που την περασμένη σεζόν ήταν ο κορυφαίος κεντρικός στην Ελλάδα αγωνιζόμενος με τον Φοίνικα. Το μπλοκ δύσκολα δεν θα εξελιχθεί σε ατού των Ασπρόμαυρων.

Το πρώτο – ίσως όχι τόσο μεγάλο ερώτημα – έχει να κάνει με τον Ούντρις. Ο Λευκορώσος διαγώνιος ήταν πολύ καλός στη Ρωσία με τη Φάκελ πριν δύο χρόνια, έκτοτε οι εμφανίσεις του δεν ήταν ανάλογες σε Γαλλία και Πολωνία. Είναι θηρίο 212 εκατοστών και στην καλή του μέρα μπορεί να πάρει το ματς μόνος του. Το επίπεδο δεν είναι δα και τόσο υψηλό στην Ελλάδα, οπότε αν δεν έχει κάποιο τραυματισμό θα αποτελέσει μακράν την πιο αξιόπιστη λύση του Δικεφάλου.

Από εκεί και έπειτα, ο Κοκκινάκης προέρχεται από κακές εμφανίσεις στο Eurovolley και συνολικά μια μέτρια σεζόν με τον ΠΑΟΚ. Αν δεν ανακάμψει, το πρόβλημα στην υποδοχή θα είναι τεράστιο, αφού και στα άκρα πλην του Κουκλίνσκι (που το δυνατό του σημείο είναι αυτό) δεν υπάρχει άλλος τόσο αξιόπιστος σε αυτόν τον τομέα. Ο Γουόλς είναι καλή περίπτωση πασαδόρου, θα έχει χημεία με τον Μπράουν (είναι και συμπατριώτες) ενώ προέρχεται από μια σούπερ σεζόν στη Χάλκμπανκ.

Το ζητούμενο για τον ΠΑΟΚ είναι να έχει τον εύκολο πόντο και από τα άκρα. Θυμίζουμε πως ο Κουμεντάκης δεν βρίσκεται σε καλό επίπεδο τα τελευταία χρόνια, οπότε αποτελεί στοίχημα για τον Καλμαζίδη να τον επαναφέρει σε μια ομάδα που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό και που φέτος έχει ανάγκη να βασιστεί στη δουλειά που θα γίνει στο σύνολο και όχι αποκλειστικά στην ατομική ποιότητα που θα βγάλει στο τάραφλεξ ο κάθε αθλητής.

 

ΚΗΦΙΣΙΑ

Για την Κηφισιά η φετινή σεζόν είναι μεταβατική. Το αν θα είναι προς το καλύτερο θα φανεί στην πράξη. Το βέβαιο είναι πως η χρονιά ξεκινά με δύο σημαντικές αλλαγές και η πρώτη αφορά στην παρουσία του Γιάννη Ορφανού στον πάγκο.

Μετά από μια πολύ σύντομη παρουσία στον Φοίνικα Σύρου, ο 41χρονος κόουτς θα βρεθεί σε ένα περιβάλλον πολύ πιο «ασφαλές» για να φτιάξει την ομάδα που θέλει σε μια προσπάθεια να αποδείξει πως μπορεί να δημιουργήσει ένα τρομερά ανταγωνιστικό σύνολο (όπως είχε κάνει με τον Ηρακλή) που θα κοντράρει τους 4 που θα διεκδικήσουν τον τίτλο.

Το υλικό που έχει στα χέρια του είναι σαφώς καλύτερο από αυτό που διέθετε πέρσι ο Νίκος Ζαλμάς: Τέσσερις ξένοι, οι δύο εξ αυτών με εμπειρία στην Ελλάδα. Αναφερόμαστε στον πανύψηλο Μίχαλι, τον Κροάτη κεντρικό που φιλοδοξεί με την εμπειρία του να σκεπάσει το φιλέ, αλλά και τον Αμπράο που θα κρατήσει την υποδοχή και θα δώσει βοήθειες στην άμυνα απελευθερώνοντας τον ανεβασμένο Κωτσάκη που εκτός απροόπτου θα βρίσκεται στο πλευρό του στο άλλο άκρο.

Σημαντική είναι και η προσθήκη του Λινάρδου στο κέντρο ο οποίος το καλοκαίρι είχε τις πρώτες του παραστάσεις με την εθνική και το μόνο που του λείπει – γιατί το ταλέντο υπάρχει – είναι η εμπιστοσύνη και ασφαλώς να παίξει.

Στη διαγώνιο έχει έρθει ο Κριστόφ Μαρκς που άφησε πέρυσι καλές εντυπώσεις στον ΟΦΗ και έχει το ταλέντο για να προκαλέσει σύγχυση στην αντίπαλη υποδοχή. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να διατηρηθεί στο περσινό επίπεδο και να βρει χημεία με τον Ολλανδό πασαδόρο, Φρικ Ντε Βάιερ.

Η Κηφισιά πέρασε μια… ζωή με τον Δημήτρη Νικολάκη στην πάσα και για πρώτη φορά το καλοκαίρι έκανε προετοιμασία με ξένο στη θέση του (αυτή είναι η δεύτερη αλλαγή για την οποία μιλήσαμε στην αρχή). Και όχι έναν οποιονδήποτε ξένο: Ο Ολλανδός ήρθε με εξαιρετικές συστάσεις, αγωνίστηκε σε VNL και Eurovolley με την εθνική του ομάδα και βγαίνει για πρώτη φορά από την πατρίδα του. Καλό σέρβις, γρήγορο παιχνίδι και ψηλή πάσα, παίκτης που κάνει τη διαφορά στην καλή του μέρα και ανεβάζει επίπεδο τους συμπαίκτες του.

Στόχος του συλλόγου δεν μπορεί να είναι άλλος από την 5η θέση αφού οι τέσσερις πρώτες θέσεις μοιάζουν καπαρωμένες.

 

ΜΙΛΩΝΑΣ

Μετά τον Παναθηναϊκό και ο Μίλωνας θα βασιστεί σε τετράδα ακραίων αμιγώς ελληνική. Μια ομάδα με παράδοση στην ανάδειξη αθλητών, θα έχει και φέτος στις τάξεις της τον Σπύρο Χανδρινό που την περασμένη σεζόν είχε θεαματικές επιδόσεις και δύσκολα θα χάσει τη θέση βασικού ακραίου που κέρδισε με το σπαθί του.

Είναι σημαντικό συνολικά για το ελληνικό βόλεϊ ο συγκεκριμένος αθλητής να βγει με το πακέτο των χαρακτηριστικών που διαθέτει και είναι τυχερός που έχει έναν προπονητή σαν τον Σάκη Ψάρρα που ξέρει να πάρει το καλύτερο από τους παίκτες του.

Δεν είναι τυχαίο πως δεν έχει υπάρξει ξένος που να έχει έρθει στην Ελλάδα – το είχαμε επισημάνει πολλάκις την περασμένη σεζόν – με δική του εισήγηση και να μην βγάλει μάτια.
Σε αυτό το πλαίσιο, περιμένουμε να δούμε φέτος τους δύο ξένους κεντρικούς – τον Κουβανό Μπράιαν και τον Πολωνό Μπόρις – αλλά και τον πασαδόρο Πάμπλο Ούρτσεβιτς. Ο 20χρονος Αργεντινός ενδεχομένως να χρειαστεί ένα μικρό χρονικό διάστημα προσαρμογής καθώς θα αγωνιστεί για πρώτη φορά μακριά από την πατρίδα του, ωστόσο το ότι αποτελεί ένα από τα μεγάλα ταλέντα στη θέση του και είναι διεθνής, μάς κάνει να αισιοδοξούμε πως θα δούμε ωραία πράγματα.

Στη διαγώνιο θα βρίσκεται ο Σάμουλι Καϊσλασάλο που για ένα εξάμηνο τη σεζόν 2018-2019 είχε περάσει από τον Φοίνικα Σύρου. Ο Φινλανδός δεν έχει το βαρύ κορμί που συνηθίζουμε να βλέπουμε στη συγκεκριμένη θέση, όμως έχει υψηλή αποτελεσματικότητα στις επιθέσεις του και μένει να το αποδείξει στην πράξη.

Κατά τα άλλα, σημαντική η παραμονή του Δορδοκίδη στο κέντρο καθώς και η έλευση παικτών όπως ο Σπυριούνης (είχε συνεργαστεί με τον Ψάρρα ξανά στον Εθνικό), ο Βελούδης και ο Βασίλης Μούχλιας που καλείται να αποδείξει πως κακώς στον Παναθηναϊκό δεν πήρε περισσότερες ευκαιρίες και ενώ το ρόστερ ήταν μικρό.

Περιμένουμε να δούμε έναν Μίλωνα που και φέτος θα χτυπήσει όλα τα ματς, θα κόψει βαθμούς και θα κάνει ζημιές με ένα άκρως νεανικό σύνολο.

 

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΒΕΡΟΙΑΣ

Ο Φίλιππος Βέροιας στη δεύτερη σεζόν του στη μεγάλη κατηγορία διατηρεί ορισμένες σταθερές. Η μία εξ αυτών είναι ο Σωκράτης Τζιουμάκας που πραγματοποίησε την περασμένη σεζόν εξαιρετική δουλειά.

Η ομάδα της Ημαθίας έπαιξε και εκείνη λόγω κορωνοϊού αρκετά ματς με ελλείψεις, αλλά ήταν ανταγωνιστική σε όλα και μάλιστα έφτασε στον τελικό του Λιγκ Καπ αποκλείοντας τον ΠΑΟΚ.

Φίλιππος Βέροιας

Χωρίς άγχος για παραμονή, ο Φίλιππος κράτησε κάποια βασικά κομμάτια στο ρόστερ (Μπουράκης, Προύσαλης, Γ. Τζιουμάκας) ωστόσο έχασε σημαντικά τη δυναμική του στο κέντρο. Όχι μόνο γιατί αποχώρησαν ο Φέρελ και ο Μπίσετ – άλλωστε ήρθε ο έμπειρος Χέπμπερν που είχε περάσει στο παρελθόν από την Κηφισιά – αλλά γιατί έφυγε και ο Γάτσης που ήταν μεταξύ των κορυφαίων κεντρικών στο περσινό πρωτάθλημα.

Επέστρεψε και ο Ντίνας στα 40 του πλέον χρόνια. Ο Ρουμελιωτάκης είναι δυνατή προσθήκη στα άκρα με μεγάλη εμπειρία στην κατηγορία, δυνατό σέρβις και αξιόπιστη υποδοχή, ενώ σημαντική είναι η παραμονή του Βραζιλιάνου ακραίου, Στουντζίσκι, έστω κι αν δεν είναι ο ξένος που μπορεί να κάνει τη διαφορά.

Σε επίπεδο προσθηκών και αλλαγών στο ρόστερ, η Βέροια έχει μια ομάδα δύο κλικ πιο πίσω συγκριτικά με την περσινή και από τις υπόλοιπες που έχουν τους ίδιους στόχους (Κηφισιά, Μίλων, ΟΦΗ) μοιάζει η πιο αδύναμη στα χαρτιά.

 

ΟΦΗ

Ο ΟΦΗ για πρώτη φορά στη σύντομη παρουσία του στη μεγάλη κατηγορία έκλεισε νωρίς το ρόστερ του αφού πρώτα συμφώνησε με τον Κώστα Δεληκώστα. Ο άλλοτε προπονητής του εξαιρετικού Παμβοχαϊκού για διάφορους λόγους δεν κόλλησε στον ΠΑΟΚ (όπως συνέβη και με πολλούς άλλους τεχνικούς που πήγαν στην ομάδα της Θεσσαλονίκης) και αναλαμβάνει μια ομάδα που είναι οργανωμένη και φιλοδοξεί για το κάτι παραπάνω πέρα από μια άνετη παραμονή.

Η λογική στις μεταγραφές ήταν να αποκτηθούν από τους Κρητικούς παίκτες που θα έχουν μεγάλο ταλέντο, όρεξη και θα υπηρετήσουν το πλάνο για να φανούν αντάξιοι των προσδοκιών και να μην είναι «ομάδα μιας χρήσης» αλλά να υπάρξει διάρκεια.

ΟΦΗ βόλεϊ

Από τους ξένους που αποκτήθηκαν, ξεχωρίζουν ο Βάργκας (Πορτορικανός ακραίος) και ο Ντιγουίζ (Αμερικανός διαγώνιος). Και οι δύο ψαγμένες επιλογές από το NCAA, με τον τελευταίο μάλιστα στα 23 του να έχει ήδη βραβευθεί ως ο κορυφαίος σκόρερ στο Πανεπιστημιακό πρωτάθλημα της Αμερικής και να μπαίνει… κατευθείαν στα βαθιά με φοβερές εμφανίσεις στα φιλικά παιχνίδια των Κρητικών.

Οι προσθήκες από την άλλη άκρη του Ατλαντικού δεν σταμάτησαν εκεί, μιας και στο ρόστερ βρίσκονται οι Αργεντίνοι Φερνάντο Αρπάχου (πασαδόρος) και Λουσιάνο Κότο (ακραίος).

Οι Κρητικοί ξεκινούν με δύσκολα παιχνίδια, απαιτήσεις για βαθμούς με Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό δεν υπάρχουν, οπότε στα ματς με Μίλωνα, Κηφισιά και Φίλιππο Βέροιας θα φανεί η όποια πρόοδος.

Στην ομάδα βρίσκονται και Έλληνες που επέστρεψαν από το εξωτερικό (Βαϊόπουλος, Τσέλιος, Κάλλας) και στον ΟΦΗ έχουν τη δυνατότητα να δείξουν πόσο εξελίχθηκαν σε (περισσότερο) οργανωμένες αθλητικά χώρες.

ΕΥΘΕΩΣ με τον Γιώργο Χαλά Γιώργος Χαλάς