Καλεσμένος σε τηλεοπτική εκπομπή την περασμένη βδομάδα έλεγα ότι δε βλέπω με ποιον τρόπο θα μπορέσει να αποκλειστεί ο Ολυμπιακός από την Πλζεν. Το ματς στην Τσεχία μου επιβεβαίωσε την παραπάνω άποψη. Ο λόγος είναι απλός: δεν μπορεί να ξαναδούμε τόσο ανήμπορους επιθετικά τους Ερυθρόλευκους την ερχόμενη Τρίτη μπροστά στον κόσμο τους.
Στατιστικά, παραδοσιακά, ένα καυτό Καραϊσκάκη δίνει πάντοτε μια έξτρα ώθηση στον Ολυμπιακό. Την ίδια ώρα, κόβει κάτι από την ικανότητα του αντιπάλου. Όποιος κι αν είναι αυτός. Από Μπαρτσελόνα και Γιουνάιτεντ μέχρι Ατλέτικο και Μίλαν. Με όλο τον σεβασμό στη Βικτόρια, νομίζω ότι δεν έχει το ειδικό βάρος να περάσει αλώβητη από τα δόντια του ερυθρόλευκου λιονταριού…
Δυσκολεύομαι πολύ να πιστέψω ότι οι τρεις μεσοεπιθετικοί θα είναι ταυτόχρονα αρνητικοί σε δεύτερο συνεχόμενο ματς. Ανεξάρτητα από την όποια προσπάθεια – γιατί για τεμπελιά δεν μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς -, Βαλμπουενά, Ποντένσε και Μασούρας δε βρήκαν ούτε μια στιγμή πραγματικής ουσίας στο παιχνίδι τους. Κάτι που είναι αδύνατον να επαναληφθεί μέσα στο Φάληρο.
Να με συμπαθάτε, αλλά δεν είδα «διακριθέντα» τον Μπουχαλάκη. Και ότι έβγαινε εκείνος στην πρώτη πάσα δεν ήταν κατόρθωμα, αλλά εντολή του προπονητή. Είναι σα να λες μπράβο σε έναν τερματοφύλακα επειδή καθόταν κάτω από τα δοκάρια του. Η αγωνιστική υποχρέωση του «Μπούχα» ήταν/είναι να πάρει την μπάλα από τα στόπερ και να τη δώσει εκεί όπου υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες για μια ορθολογική επίθεση. Δυστυχώς, πολλές μεταβιβάσεις σε απόσταση μεγαλύτερη των δέκα μέτρων ήταν λανθασμένες.
Επίσης, δεν ήταν διακριθείς επειδή «βοηθούσε τα στόπερ στο ανασταλτικό κομμάτι». Όταν το υποτιθέμενο εξάρι σου κολλάει πάνω στα στόπερ, σημαίνει ότι δεν έχει την ικανότητα (τη σβελτάδα, την αμεσότητα, πείτε το όπως θέλετε) να αναχαιτίσει την μπάλα ψηλά στη μεσαία γραμμή. Γι’ αυτόν τον λόγο προτιμά να αμυνθεί όσο πιο πίσω γίνεται, επιτρέποντας όμως στον αντίπαλο να πάρει επιπλέον μέτρα στο γήπεδο.
Για να το πούμε απλά. Πότε έχεις καλύτερες πιθανότητες να γίνεις απειλητικός: όταν κλέψεις την μπάλα στο κέντρο ή όταν την πάρεις κοντά στην περιοχή σου;
Η είσοδος του Κάμαρα βοήθησε σε αυτό ακριβώς. Ο Ολυμπιακός άρχισε σιγά-σιγά να αποκτά ισορροπία και να κάνει κουμάντο στη μεσαία γραμμή. Μπορεί να μην κατάφερε να απειλήσει όπως θα ήθελε, ωστόσο το γεγονός πως έκοψε τον επιθετικό βήχα των Τσέχων ήταν από μόνο του σημαντικό στο να μη νιώσει πίεση όταν το ματς πήγαινε προς τη λήξη του.
Για τον Γκερέρο τα πράγματα είναι μάλλον απλά και ξεκάθαρα. Το περυσινό καλοκαίρι ξεγέλασε πολλούς – μεταξύ αυτόν κι εμένα – με τα γκολ του στα πρώτα φιλικά αλλά και κόντρα στη Λουκέρνη. Αποδείχθηκε όμως ότι όποτε η μπάλα έκαιγε, ο Ισπανός λύγιζε και όλα του τα κουσούρια έβγαιναν στην επιφάνεια. Από τα έξι επίσημα γκολ του στο πρωτάθλημα (εκείνο στο ΟΑΚΑ δεν καταγράφηκε ποτέ λόγω της διακοπής), τα τέσσερα ήταν εντός κόντρα σε επαρχιακές ομάδες και άλλο ένα σε βάρος του Άρη με το οποίο γράφτηκε το τελικό 4-1.
Δεν μπορεί να είναι τυχαίο το γεγονός πως ο Μαρτίνς τον άφησε στον πάγκο στα δυο παιχνίδια με την ΑΕΚ αλλά και στο εντός με τον ΠΑΟΚ. Αντιθέτως, τον είχε βασικό στην Τούμπα και εκεί επιβεβαιώθηκε με οδυνηρό τρόπο πως ο Πορτογάλος σωστά ενήργησε στις τρεις προηγούμενες περιπτώσεις. Στα φετινά φιλικά ο Γκερέρο ήταν και πάλι αποτελεσματικός. Νομίζω όμως ότι αυτή τη φορά δεν θα πρέπει να την πατήσει κανείς. Είναι επείγουσα ανάγκη να μπει στο κόλπο ο Ελ Αραμπί και αν θέλετε τη γνώμη μου, ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί και ένα φορ περιοχής. Έναν Χασάν που δεν θα έχει τη θλάση στο τσεπάκι του. Ή έναν… αψηλό με μούσι Χατζηαβάτη που όταν φοράει την ερυθρόλευκη απογειώνεται…
Τα κέρδη
Σε ένα ματς με μηδέν κλασικές ευκαιρίες και μηδέν σουτ στην εστία μπορούν να προκύψουν κέρδη; Εννοείται πως ναι. Οι Ερυθρόλευκοι διαπίστωσαν χθες για πρώτη φορά σε επίσημο ματς πως ο τύπος με το ράστα μαλλί δεν είναι για Ελλάδα. Δεν είναι καν για την Πορτογαλία. Με 5-6 εμφανίσεις σαν τη χθεσινή, ο Σεμέδο θα φέρει το επόμενο καλοκαίρι μια 20αριά εκατομμύρια για πλάκα, από ομάδα μεγάλου πρωταθλήματος. Η λατρεία που θα του δείξει το Καραϊσκάκη θα τον βοηθήσει να λυθεί ακόμα περισσότερο και ενδεχομένως να λειτουργήσει ιαματικά και στο πνευματικό/ψυχολογικό σκέλος. Εκεί δηλαδή που χώλαινε ο Πορτογάλος τα προηγούμενα χρόνια και κόντεψε να διαλύσει μια προδιαγραφόμενη λαμπρή καριέρα.
Ο Ολυμπιακός επιβεβαίωσε για πολλοστή φορά πως έχει έναν σπουδαίο τερματοφύλακα κάτω από τα δοκάρια του. Και επειδή χρειάζεται πάντα και η ρέντα, φαίνεται να την έχει κι αυτήν. Το τσαφ του Γκιλιέρμε έφερε την πιο επικίνδυνη φάση της Πλζεν, αλλά η μπάλα σταμάτησε στο δοκάρι και επέστρεψε υπνωτισμένη στα χέρια του Σα. Μια φορά χρειάστηκε την τύχη ο Πορτογάλος και την είχε στο πλευρό του. Τα υπόλοιπα ήταν απλώς θέμα ικανότητας. Μην κοιτάτε μονάχα τις φορές που επεμβαίνει, προσπαθήστε να αντιληφθείτε και την ασφάλεια που εμπνέει στους αμυντικούς του.
Το μεγαλύτερο κέρδος σε αυτές τις περιπτώσεις σχετίζεται πάντοτε με το αποτέλεσμα. Μια λευκή ισοπαλία στην έδρα του αντίπαλου δεν μπορεί ποτέ να είναι κακή. Ούτε καν «ύπουλη» όπως διάβασα κατά κόρον. Περιμένεις τον επαναληπτικό και γνωρίζεις πως θέλεις μια οποιαδήποτε νίκη για να περάσεις. Δε βρίσκω τίποτε ύπουλο σε αυτό. Ακόμα και στην κακή του μέρα ο Ολυμπιακός έδειξε ότι μπορεί να κουλαντρίσει την Πλζεν, που είναι μια χαρά ομάδα παρεμπιπτόντως.
Αρκετοί ανακάλυψαν το μέγεθος της απουσίας του Κώστα Φορτούνη. Είναι κι αυτή μια παρηγοριά. Μια εκ των υστέρων – και εν πολλοίς κατόπιν εορτής – αναγνώριση για τον τεράστιο αντίκτυπο της παρουσίας του Κώστα στον Ολυμπιακό. Σίγουρα όμως χρησιμότατη ως δικαίωση για έναν παίκτη που σχεδόν σε κάθε λάθος πάσα του εμφανίζονταν διάφοροι που επέμεναν πως «δεν κάνει για ηγέτης».
Έχω κάποιες σκέψεις για την περίπτωση του Φορτούνη και το τι μέλλει γενέσθαι, αλλά θα περιμένω τον επαναληπτικό για να τις διατυπώσω. Προς το παρόν μπορώ να πω τούτο: αυτή τη στιγμή φαίνεται πολύ πιο λογική η μεταγραφή ενός αντι-Φορτούνη που θα κάνει έστω και τα μισά, παρά η προσπάθεια προσαρμογής σε ένα εντελώς διαφορετικό αγωνιστικό πλάνο…
Συνοψίζοντας, ο Ολυμπιακός θα περάσει την Πλζεν και δεν δέχομαι κουβέντα επ’ αυτού. Μόλις όμως εξασφαλίσει το μίνιμουμ ευρωπαϊκό μέλλον του, ο Μαρτίνς θα πρέπει να μπει ξανά στο σχεδιαστήριο. Τότε είναι που θα πρέπει να πάρει τις οριστικές αποφάσεις για το πως θα κυλήσει η ζωή χωρίς τον Φορτούνη. Από το σοκ του τραυματισμού μέχρι τα ματς με τους Τσέχους δεν υπήρχε χρόνος για επανασχεδιασμό. Μετά την Πλζεν όμως, όλο το επιθετικό πλάνο θα πρέπει να αξιολογηθεί από την αρχή.
ΥΓ. Θα ήταν παράλειψη η μη αναφορά στον Μπα. Ο… μακρόστενος στόπερ από τη Σενεγάλη μάλλον δεν περίμενε ότι το ντεμπούτο του με την ερυθρόλευκη θα ήταν σε ένα ευρωπαϊκό ματς και μάλιστα στην πρεμιέρα. Μετά από ένα πολύ σύντομο διάστημα προσαρμογής στάθηκε εξαιρετικά δίπλα στον Σεμέδο: δίχως να υπερβάλει, δίχως να κάνει κάτι τρομερό, ήταν κατά κανόνα εκεί που έπρεπε και κυρίως, δεν έδωσε σε κανένα σημείο το δικαίωμα στους συμπαίκτες του να ανησυχήσουν. Ελπιδοφόρο ξεκίνημα αν μη τι άλλο και μάλιστα σε ένα τόσο απαιτητικό παιχνίδι.