Πριν αρχίσει κάποιος να μιλάει για το πόσο αδύναμος αντίπαλος είναι η Εσθονία, καλό θα είναι να κάνει μια παύση και να σκεφτεί ότι μόλις πέρυσι η ίδια ομάδα παραλίγο να μας στερήσει τη δεύτερη θέση στον προκριματικό όμιλο του μουντιάλ. Εκείνο το 0-0 στο Καραϊσκάκη στις 31/8 έβαλε την Ελλάδα σε μπελάδες και ουσιαστικά το Βέλγιο ήταν εκείνο που μας έβαλε στα πλέι οφ, νικώντας εκτός έδρας τους Βόσνιους.
Το εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο της εθνικής μας έκανε πολλούς να πιστέψουν ότι για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια η Ελλάδα μπορεί να παίξει και πολύ καλό ποδόσφαιρο, πέρα από το να επιζητεί απλώς μια νίκη με μισό – μηδέν. Συνδυασμοί, εμπνεύσεις και επιθετικός οίστρος από τους «μπροστινούς» που άπαντες βρέθηκαν σε πολύ καλό βράδυ. Και όμως, ένα ματς που όδευε για ελληνικό θρίαμβο, κόντεψε να εξελιχθεί σε τραγωδία…
Μπορεί μια ομάδα που υπερέχει κατά κράτος στον αγωνιστικό χώρο να καταρρεύσει στη στιγμή, επειδή τραυματίστηκε ο σέντερ φορ της; Η απάντηση είναι απολύτως καταφατική, ειδικά αν ο προπονητής δείξει φόβο. ΟΚ, δεύτερος Μήτρογλου δεν υπάρχει στην εθνική. Εδώ καλά – καλά δεν υπάρχει πρώτος στα περισσότερα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα της Ευρώπης. Αυτό όμως δεν αθωώνει τον Μίχαελ Σκίμπε για το έγκλημα που διέπραξε σε βάρος της ομάδας του. Το ότι δεν προέκυψε τιμωρία, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να λειτουργήσει απαλλακτικά για τον Γερμανό…
Ακόμα κι αν ο Κώστας Μήτρογλου δε βρισκόταν σε δαιμονιώδη φόρμα (θυμηθείτε την απίθανη ασίστ στο γκολ του Φορτούνη, αλλά και την αδιανόητη, σχεδόν… no look πάσα που έβγαλε τον Μάνταλο φάτσα με το τέρμα στη μεγαλύτερη χαμένη ευκαιρία της Ελλάδας), η παρουσία του και μόνο θα ήταν αρκετή για να καθηλώσει τα δυο στόπερ των Εσθονών κοντά στην περιοχή τους, παρασύροντας έτσι πολλά μέτρα πίσω ολόκληρη την αμυντική γραμμή των αντιπάλων.
Το δώρο για τους Εσθονούς λοιπόν, ήταν διπλό στο 50′: όχι μόνο έφυγε από το ματς ο εφιάλτης τους, αλλά τη θέση του πήρε ένας παίκτης (Μπακασέτας) που δεν είχε ούτε την ικανότητα, ούτε και τις οδηγίες να υποδυθεί τον φορ κορυφής. Το γήπεδο έγειρε και σε αρκετές περιπτώσεις η μπάλα μας έκανε το χατίρι να μην καταλήξει στα δίχτυα του Μπάρκα…
Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που εν τη απουσία του Μήτρογλου δημιουργείται αντίστοιχο πρόβλημα. Ένας άλλος προπονητής, τέσσερα χρόνια νωρίτερα είχε κάνει μια εξίσου λανθασμένη εκτίμηση, με τη διαφορά πως δεν είχε προκύψει καν θέμα αναγκαστικής αλλαγής τότε. Το ότι κι εκείνος τη γλίτωσε πολύ φτηνά, είναι ένα ακόμη κοινό στην ιστορία…
Στο εδώ ματς με τη Γιουβέντους το 2014, ο Μίτσελ είχε την έμπνευση να αποσύρει τον Μήτρογλου στο 69′, βλέποντας ότι η μπάλα έφτανε δύσκολα σ’ αυτόν. Ο σενιόρ έβαλε στη θέση του τον Αφελάι και μέσα σε λίγα λεπτά το Καραϊσκάκη άρχισε να μοιάζει με απότομη πλαγιά: στην κορυφή βρισκόταν η εστία της Γιούβε και στους πρόποδες εκείνη του Ρομπέρτο. Τι είχε συμβεί;
Με το που έφυγε ο «Μητρογκόλ», τα στόπερ των Ιταλών πήραν ανάσες. Μπονούτσι, Κιελίνι και Ογκμπόνα σταμάτησαν να ανησυχούν για τον Έλληνα σταρ, η άνοδός τους έδωσε επιπλέον μέτρα στη Γιουβέντους, ενώ λίγο αργότερα ο Αλέγκρι έβγαλε τον τελευταίο για να βάλει τον Περέιρα. Για να παραμείνει το 1-0 χρειάστηκε ο Ρομπέρτο να κάνει τον Σούπερμαν, «απαλλάσσοντας» έτσι τον προπονητή του από τις ευθύνες που δικαίως θα του καταλογίζονταν.
Ας γίνουν από εδώ και πέρα τα παραπάνω μάθημα στους υπόλοιπους προπονητές: το να παίζεις χωρίς φορ ή έστω χωρίς ικανό παίκτη στην κορυφή, δε σου προκαλεί μονάχα ζημιά στο επιθετικό κομμάτι, αλλά και στο ανασταλτικό. Αν μάλιστα η απώλεια έχει το όνομα του Κώστα Μήτρογλου, ακόμα χειρότερα…