Σύμφωνα με απολύτως ασφαλείς πληροφορίες ο Θόδωρος Ζαγοράκης έκανε την πρώτη, απαραίτητη, κίνηση για να εισάγει στον οργανισμό της ΕΠΟ (και στο ελληνικό ποδόσφαιρο) την Ολιστική Μελέτη, την οποία η ελληνική κυβέρνηση (δια του κ. Μητσοτάκη) παράγγειλε, η UEFA συνέταξε και η FIFA ενέκρινε: τη διαβίβασε επισήμως στα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΠΟ, ώστε αυτά να είναι πλήρως και εγκύρως ενήμερα για το περιεχόμενο της και για τις προτάσεις που περιέχει.
Η πρωτοβουλία του Θόδωρου Ζαγοράκη έχει μια ιδιαίτερη σημασία, καθώς ο Πρόεδρος της ΕΠΟ ξεπέρασε, με εντολή του, την κλασσική γραφειοκρατία της Ομοσπονδίας και ανάθεσε το έργο της διαβίβασης στο Γραφείο του και όχι στην «υπηρεσία». Η επιλογή προκαλεί συγκεκριμένους συνειρμούς και πολύ καλά κάνει.
Είναι σαφές πως ο Ζαγοράκης επείγεται να θέσει την Ολιστική Μελέτη στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος στο ελληνικό ποδόσφαιρο με προφανή στόχο να την οδηγήσει στην απαραίτητη έγκριση από τη Γενική Συνέλευση της Ομοσπονδίας (25.06.2021) και αμέσως μετά να ξεκινήσει να την υλοποιεί με τις προτεραιότητες που ο ίδιος θα αποφασίσει.
Στην ίδια με τον Ζαγοράκη κατεύθυνση κινείται, επισήμως και αυτή, η UEFA. Η προ ημερών επίσκεψη του κονκλάβιου της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας στην Ελλάδα, οι συναντήσεις που έκανε με την κυβέρνηση και οι οδηγίες που μετέφερε (λέγεται με πολύ σκληρό και επιτακτικό τρόπο) στην ΕΠΟ οδηγούν στο ασφαλές συμπέρασμα πως για την UEFA «η έγκριση της Ολιστικής Μελέτης ως πακέτου και όχι κατά περίπτωση είναι πρώτη προτεραιότητα για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Χωρίς την έγκριση αυτή τίποτε δεν θα είναι πια το ίδιο για το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα και έξω από αυτή».
Λογικά, η στάση της UEFA στη διαδικασία έγκρισης της Ολιστικής Μελέτης θα κυμανθεί στη λογική «του μαστίγιου και του καρότου», ώστε να αρθούν όλες οι ενδεχόμενες ενστάσεις των μελών της Γενικής Συνέλευσης της ΕΠΟ και η Ολιστική Μελέτη να εγκριθεί ομόφωνα εάν είναι δυνατόν.
Στην κατεύθυνση αυτή ισχυρός σύμμαχος της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας εμφανίζεται το πρωθυπουργικό γραφείο και η κυβέρνηση συνολικά, καθώς από την πλευρά τους έχουν ήδη υλοποιήσει και σχεδιάζεται να υλοποιήσουν το σύνολο των αλλαγών που έχουν αναλάβει από τη Μελέτη, εξέλιξη που η UEFA κρίνει ως πολύ θετική και πλήρως εναρμονισμένη με τις υποσχέσεις που η κυβέρνηση παρείχε τον Φεβρουάριο του 2020 με τη γνωστή συμφωνία.
Παρόλα τα παραπάνω και παρά την κοινά αποδεκτή πεποίθηση, πως χωρίς την υλοποίηση των προβλέψεων της Ολιστικής Μελέτης το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν έχει καμία, απολύτως, τύχη στα επόμενα χρόνια να ορθοποδήσει και να καταστεί ανταγωνιστικό, τίποτε, όσον αφορά στην πλευρά των Ενώσεων – μελών της ΕΠΟ, δεν προοιωνίζεται μια γρήγορη και ασφαλή έγκριση στη Γενική Συνέλευση του Ιουνίου.
Η μεγάλη αντίδραση που καταγράφεται δεν αφορά τόσο στις αντιδράσεις «προς ίδιον όφελος» των Ενώσεων: μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν κατανοητή και θα είχε υπαρκτή βάση. Κανένας, σχεδόν, δεν επιθυμεί να δει την όποια εξουσία του έχει απονεμηθεί να μειώνεται ή να ακυρώνεται χωρίς να προσποριστεί ο ίδιος κάποιο άλλο, σημαντικό όφελος που θα μειώσει τη χασούρα του.
Το ίδιο κατανοητή θα ήταν η αντίδραση των Ενώσεων στην προβλεπόμενη από την Μελέτη επανίδρυση της σχέσης εξουσίας μεταξύ του ερασιτεχνικού και του επαγγελματικού ποδοσφαίρου με το βάρος να μεταφέρεται στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο και στις Λίγκες, δεν είναι εύκολο κάποιος να το δεχθεί αγόγγυστα.
Δεν συμβαίνει όμως ούτε το ένα, ούτε το άλλο! Οι Ενώσεις – Μέλη της ΕΠΟ που σήμερα εξουσιάζουν, με βάση το ισχύον καταστατικό, την πλειοψηφία τη Γενικής Συνέλευσης εμφανίζονται να οδηγούνται στην απόρριψη της Ολιστικής Μελέτης για λόγους που αφορούν συμφέροντα τρίτων και όχι δικά τους, τοπικά, ποδοσφαιρικά.
Την υιοθέτηση από τη Γενική Συνέλευση της ΕΠΟ της Ολιστικής Μελέτης την αρνείται και την απειλεί ένα σύστημα εξουσίας στο ελληνικό ποδόσφαιρο που έχει αγκυρωθεί εντός του συστήματος των Ενώσεων και καθοδηγεί με τρόπο σκληρό και ανελαστικό όλες τις επιλογές τους, ώστε το ίδιο να διατηρήσει ακέραιη την εξουσία του και να συνεχίσει να επενδύσει στα δικά του οφέλη.
Ένα σύστημα εξουσίας που διαχειρίζεται τις Ενώσεις, στο πρόσωπο των προέδρων τους, ως τιμάρια ή τσιφλίκια και είναι σε θέση, με διαδικασίες γνωστές και άγνωστες, να επιβάλλει την άποψη του να μην αλλάξει τίποτε στο άθλημα.
Ο Ζαγοράκης, η κυβέρνηση και η UEFA απέναντι σε αυτό το σύστημα θα βρεθούν στην προσπάθεια που (υποτίθεται πως θα) καταβάλουν να αλλάξουν τη μοίρα του ελληνικού ποδοσφαίρου και να το οδηγήσουν να προσεγγίσει τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Πρόβλεψη: δεν έχουν καμία τύχη να πετύχουν στον σχεδιασμό τους. Απολύτως καμία.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων για αυτούς το σύστημα θα τους προσφέρει στο πιάτο μερικές ανώδυνες εγκρίσεις σε ζητήματα περιφερειακά που δεν απειλούν τη σημερινή βασική δομή εξουσίας και δεν του προκαλούν πονοκέφαλο και μέχρι εκεί. Τίποτε περισσότερο.
Ουδόλως απασχολεί την ουσιαστική εξουσία της Ομοσπονδίας αν ο Ζαγοράκης παίζει τα ρέστα του στην Ολιστική Μελέτη ή αν η UEFA θα «εκδικηθεί» την ΕΠΟ σε ένα άγνωστο μέλλον. Τους ανθρώπους που σήμερα κάνουν κουμάντο στο «μαγαζί» τους παρακινούν πολύ συγκεκριμένα, πολύ υλικά θέματα και δεν πρόκειται για κανένα λόγο να συμπράξουν στην ακύρωση της εξαιρετικά προσοδοφόρας εξουσίας τους.
Οι εξελίξεις στην ΕΠΟ έχουν, έτσι ή αλλιώς, ορίζοντα την Γενική Συνέλευση του Ιουνίου ό,τι και να συμβεί σε αυτή.
Από την επομένη το ελληνικό ποδόσφαιρο θα είναι εντελώς διαφορετικό, είτε προς τη μια κατεύθυνση, είτε προς την άλλη. Οι προβλέψεις δεν είναι καθόλου ευοίωνες.