Η χρήση βίντεο (VAR) «μπήκε» στο ποδόσφαιρο για να φέρει δικαιοσύνη στο άθλημα. Έτσι έλεγαν. Έτσι λένε. Γελάει ο κόσμος… Είναι χυδαίο και προκαλεί το κοινό αίσθημα, σε αυτό το επίπεδο, στη φάση των «16» του Europa League, οι νίκες, οι αγώνες και οι προκρίσεις να κρίνονται από τη διαιτησία και να μην επιτρέπεται σε όλες τις ομάδες να διεκδικήσουν τις πιθανότητες που έχουν για να «τρυπήσουν» το ταβάνι τους και να ξεπεράσουν τα όριά τους.
Η UEFA έστειλε έναν ακόμα διαιτητή-«καμικάζι» σε παιχνίδι του Ολυμπιακού. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει ούτε θα είναι η τελευταία. Έχει καταντήσει πια μία κακόγουστη, επαναλαμβανόμενη, φάρσα. Το ποτήρι της οργής και του εκνευρισμού έχει ξεχειλίσει προ πολλού. Με ακριβοδίκαιες διαιτησίες, όλα αυτά τα χρόνια, η απόλυτη υπέρβαση θα είχε, ήδη, γίνει από τον Θρύλο της Ελλάδας και της Ευρώπης. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, όμως, η διαιτησία, η ατυχία και οι λεπτομέρειες είναι μονίμως εναντίον του.
Ο ανεκδιήγητος Ντάνιελ Ζίμπερτ στον αγωνιστικό χώρο και ο Μάρκο Φριτς στο VAR διαμόρφωσαν αυτό το 1-3 στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Αλλοίωσαν την εξέλιξη και το αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα, όπως και την πρόκριση σε ένα ολόκληρο ζευγάρι. Η φάση του 1-2 και το αντικανονικό γκολ που μέτρησε, προκαλεί τη νοημοσύνη μας. Ο Ολυμπιακός δεν είναι «επιθυμητός» και αρεστός στα κλιμάκια της UEFA. Την αιτία και το λόγο πρέπει να τον αναζητήσουν ο σύλλογος και αυτός που διοικεί και πληρώνει: ο Βαγγέλης Μαρινάκης.
Είχα εκφράσει τις ανησυχίες μου αμέσως μετά τον ορισμό του Ζίμπερτ. Πρώτος από όλους. Θυμόμουν λεπτομερώς το παιχνίδι με την Πόρτο στο «Ντραγκάο» κατά τη διάρκεια της τρέχουσας σεζόν. Ο Γερμανός, τότε, δεν είχε κάνει το μεγάλο λάθος σε βάρος του Ολυμπιακού, αλλά «η γλώσσα και η στάση του σώματος» αρκούσε και «έλεγε» πολλά… Οι Ερυθρόλευκοι έπαιρναν φάουλ μόνο με… αίμα και ο Ζίμπερτ, με τις κινήσεις του, είχε τηρήσει σκληρή και άτεγκτη στάση μόνο απέναντι στους ποδοσφαιριστές της ελληνικής ομάδας, «ξεκόβωντας» τα πάντα: να μη μιλάνε, να μη διαμαρτύρονται, να μη διεκδικούν το δίκιο τους… Η συμπεριφορά του και τότε στην Πορτογαλία, όπως και τώρα στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», ήταν προκλητική. Δύσκολες και οριακές φάσεις είναι πιθανό να προκύψουν σε έναν αγώνα. Μπορεί και όχι. Ωστόσο, τα διαιτητικά κριτήρια, το ύφος του διαιτητή και τα όρια που θέτει απέναντι στις δύο ομάδες, «δείχνουν» την «κατεύθυνση» και τη λογική του ανθρώπου που σφυρίζει και των εντολών που εκτελεί.
Κάτι ανάλογο συνέβη και στο πρώτο παιχνίδι με την Άρσεναλ. Ο Ζίμπερτ ήταν σκληρός, άτεγκτος και εχθρικός απέναντι στους Πειραιώτες και «έκλεισε» τον Ολυμπιακό στην άμυνά του με διαδοχικά φάουλ και στα δύο πρώτα ημίχρονα. Στον αντίποδα, οι παίκτες του Πέδρο Μαρτίνς έπαιρναν φάουλ με τα χίλια ζόρια. Μόνο στον Ρέαμπτσιουκ έγιναν δύο φάουλ-μαρς έξω από τη μεγάλη περιοχή της Άρσεναλ στο πρώτο ημίχρονο και ο Ζίμπερτ έκανε πως δεν τα είδε. Αν θυμάμαι καλά, γύρω στο 60′, οι νταμπλούχοι Ελλάδας είχαν κερδίσει τρία ή τέσσερα φάουλ και συνολικά 5 φάουλ σε 95 λεπτά αγώνα!
Αυτή «η γλώσσα του σώματος» από τον Ζίμπερτ ήταν σαν να έλεγε ξανά «… ό,τι και να κάνετε, η Άρσεναλ πρέπει να κερδίσει. Και όταν βρω την ευκαιρία, θα σας δείξω εγώ. Θα δείτε τι θα πάθετε». Αυτή η φάση ήρθε στο 79′. Ένα επιθετικό φάουλ, που θα το καταλόγιζε και ο Αρτέτα, έκανε τη διαφορά και άλλαξε τις ισορροπίες. Ο Γκάμπριελ στηρίχθηκε πάνω στον Εμβιλά και με τον αριστερό αγκώνα χτύπησε το πίσω μέρος του κεφαλιού του Γάλλου μέσου, αλλά οι Ζίμπερτ και Φριτς δεν είδαν τίποτα. «Ήθελε» τόσο πολύ να μετρήσει το γκολ ο Ζίμπερτ, που αν το προσέξατε, όταν ο Εμβιλά σωριάστηκε στο έδαφος από το χτύπημα του αντιπάλου στο σβέρκο του, ο Γερμανός διαιτητής έκανε την ίδια κίνηση με τα δύο χέρια, δύο φορές, ότι και καλά δεν υπήρξε φάουλ. Τόσο σίγουρος ήταν… Τόσο πολύ ήθελε να δει την μπάλα να μπαίνει στα δίχτυα του Ολυμπιακού για δεύτερη φορά, στην τελική ευθεία της αναμέτρησης. Μάλιστα, δεν πήγε καν στο μόνιτορ προκειμένου να δει τη φάση και να αποκτήσει μία πιο σαφή εικόνα. Για αυτό δεν υπάρχει το VAR, ρε λαμόγια; H συγκεκριμένη φάση στο 79ο λεπτό «έκοψε τα πόδια» των παικτών του Μαρτίνς με συνέπεια να σημειωθεί και τρίτο γκολ από την Άρσεναλ, όταν η ομάδα είχε καταρρεύσει ψυχολογικά και ο Ελνένι βρήκε ελεύθερο πεδίο και πολλά μέτρα χωρίς αντίπαλο, σκοράροντας μόλις το 2ο γκολ του στη σεζόν…
https://athlosnews.gr/olympiakos-arsenal-diaititis-o-simpert/
Ο Ολυμπιακός έδωσε τον πρώτο του αγώνα με φόντο τα προημιτελικά της δεύτερης ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης, παίζοντας χωρίς τον καλύτερο κεντρικό αμυντικό του. Τον Σεμέδο. Με τον Μπα, που πλαισίωνε στα περισσότερα ματς τον Πορτογάλο, να κάνει ένεση και υπερπροσπάθεια για να δώσει το «παρών», αλλά στην προθέρμανση να μην τα καταφέρνει. Σε λιγότερο από μία ώρα πριν από την προγραμματισμένη σέντρα, ο Πέδρο Μαρτίνς υποχρεώθηκε να αλλάξει το τακτικό πλάνο του για την αναμέτρηση. Ίσως, να μην έπρεπε να φτάσουμε τόσο οριακά πριν από την έναρξη και να υπήρχε εναλλακτικό σχέδιο, από τη στιγμή που ο Μπα πονούσε στη μέση από την περασμένη Κυριακή μέχρι ανήμερα του παιχνιδιού.
Δεν χρειάζεται να έχεις δίπλωμα προπονητή για να παρατηρήσεις ότι η μετατόπιση του Εμβιλά στο κέντρο της άμυνας έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον αγώνα. Ο Γάλλος είναι ο παίκτης που δίνει ισορροπία στην ομάδα και κρατάει ενωμένες τις γραμμές. Είναι ο συνδετικός κρίκος της άμυνας με το κέντρο και την επίθεση. Ο Ολυμπιακός θα έπαιζε με τρεις χαφ και υποχρεώθηκε να παίξει με δύο. Έχασε μεγάλο μέρος της δύναμής του στο κέντρο και γενικότερα της δυναμικής του πάνω στο χορτάρι. Αυτή η αλλαγή σχεδιασμού επηρέασε 100% τον τρόπο με τον οποίο άρχισαν το ματς οι Ερυθρόλευκοι, τους οποίους και αποδιοργάνωσε στο πρώτο εικοσάλεπτο. Οι Πρωταθλητές και Κυπελλούχοι Ελλάδας εκκίνησαν την αναμέτρηση μπερδεμένοι. Χωρίς αυτοπεποίθηση, καθαρό μυαλό και με εικόνα μιας σοκαρισμένης ομάδας, που «ξέμεινε» με έναν διαθέσιμο κεντρικό αμυντικό στο πιο κρίσιμο παιχνίδι της σεζόν και έχασε τον καλύτερο παίκτη της στη μεσαία γραμμή, που προσφέρει ασφάλεια στην πρώτη πάσα και σιγουριά στην κυκλοφορία της μπάλας.
Ο Παπασταθόπουλος έκανε ένα τέλειο και συγκλονιστικό ματς, κρατώντας όλη την άμυνα μόνος του. Η Άρσεναλ πίεσε πολύ στην αρχή και είχε ένα εκπληκτικό για την ίδια πρώτο δεκάλεπτο με δύο χαμένες ευκαιρίες. Από εκεί και πέρα, όμως, σκόραρε στο 34′, δίχως να κάνει αισθητή την παρουσία της και να δημιουργήσει κινδύνους από το 6′ μέχρι το γκολ του Έντεγκααρντ. Από το 34′ μέχρι και το 79′, όταν ο Γκάμπριελ σημείωσε ένα γκολ που δεν έπρεπε να μετρήσει, η αγγλική ομάδα δεν έκανε υποψία ευκαιρίας. Ούτε φάση για 45 αγωνιστικά λεπτά. Ούτε ευκαιρία για ένα ολόκληρο ημίχρονο αγώνα. Και απολύτως ρεαλιστικά, βρήκε δύο γκολ-«προσευχές» με ισάριθμα σουτ από μακρινή απόσταση και ένα γκολ που ήταν επιθετικό φάουλ-μαρς και προήλθε από μία στατική φάση (κόρνερ).
Αντίθετα, ο Ολυμπιακός ήταν εκείνος που είχε τις τρεις καλύτερες ευκαιρίες στην αναμέτρηση. Στο 21′ με τον Μπρούμα, το 40′ με τον Μασούρα και το 67′ με τον Ελ Αραμπί. Μετά το κακό πρώτο δεκάλεπτο, οι Ερυθρόλευκοι άρχισαν να βρίσκουν τα πατήματά τους και μετά το εικοσάλεπτο άρχισαν να ανεβάζουν τις γραμμές τους και να πιέζουν ψηλά. Οι δύο από τις τρεις κλασικές ευκαιρίες και το γκολ προήλθαν από ασφυκτικό πρέσινγκ, οδηγώντας τους παίκτες της λονδρέζικης ομάδας σε διαδοχικά φάουλ. Η χαμένη ευκαιρία του Μασούρα στο 40′, όταν θα έπρεπε να «σπάσει» την μπάλα στον Ελ Αραμπί και δεν το έπραξε, είναι κομβική, όπως καθοριστική ήταν η μη υπόδειξη φάουλ του Γκάμπριελ στον Εμβιλά, στη φάση του 1-2. Αυτές οι δύο στιγμές διαμόρφωσαν την εικόνα της αναμέτρησης. Και ο Ολυμπιακός ήταν η ομάδα που προσπαθούσε για το νικητήριο γκολ μετά το 1-1 και όχι η Άρσεναλ.
Στο πιο κρίσιμο σημείο της σεζόν, ο Ολυμπιακός είδε τους τρεις από τους τέσσερις στόπερ της ομάδας να τίθενται εκτός αγωνιστικής δράσης λόγω τραυματισμού. Πόσο λογικό είναι να συμβεί κάτι τέτοιο, αλήθεια; Τον Ζοζέ Σα να περνάει παρατεταμένο ντεφορμάρισμα και να μη στέκεται στο ύψος της περιστάσεων, αν και άρχισε το παιχνίδι με μία εκπληκτική απόκρουση. Περιμέναμε πως αυτή η επέμβαση θα ανέβαζε την ψυχολογία του, αλλά ο Πορτογάλος τερματοφύλακας φέρει ευθύνη και στα τρία γκολ που δέχτηκε. Παράλληλα, στο συγκεκριμένο ματς, οι τρεις από τους τέσσερις παίκτες στην άμυνα δεν έχουν συμπληρώσει ούτε δίμηνο στην ομάδα, καθώς αποκτήθηκαν κατά τη διάρκεια της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου (Λαλά, Σωκράτης, Ρέαμπτσιουκ). Η έλλειψη «χημείας» έπαιξε και αυτή το ρόλο της.
Δεν καταλαβαίνω (και το γράφω ξανά) την επιμονή του Μαρτίνς στον Βαλμπουενά και τον Φορτούνη να έχει ρόλο αναπληρωματικού και να καλείται συνήθως να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, όταν οι αγώνες… στραβώνουν. Δεν καταλαβαίνω γιατί έγινε αλλαγή ο «εκρηκτικός» Ελ Αραμπί, ο οποίος σημείωσε μία γκολάρα, από την αρχή μέχρι το τέλος, βάζοντας την υπογραφή του. Ο Μαροκινός επιθετικός πήρε «πολλές ανάσες» το τελευταίο δίμηνο και απασχολούσε μία άμυνα μόνος του. Πραγματικά, αυτή η απόφαση του Μαρτίνς ήταν ακατανόητη.
Από τη στιγμή που υπάρχει ένας ακόμα αγώνας, ο Ολυμπιακός καλείται να τα δώσει όλα και να εξαντλήσει τις πιθανότητες που του αναλογούν ενόψει του επαναληπτικού στις 18 Μαρτίου. Κρατάω τη δήλωση του Εμβιλά: «Όπως η Άρσεναλ ήρθε στην έδρα μας και πέτυχε τρία γκολ, έτσι και εμείς μπορούμε να πάμε στο Λονδίνο και να κάνουμε το ίδιο». Το κλειδί είναι η πίεση γιατί οι Λονδρέζοι είναι επιρρεπής στο λάθος και δεν εμπνέουν σιγουριά στην άμυνα. Τρεις φορές πιέστηκαν στο Καραϊσκάκης και ο Ολυμπιακός πέτυχε μία γκολάρα και είχε δύο κραυγαλέες χαμένες ευκαιρίες.
https://athlosnews.gr/olympiakos-arsenal-1-3-itan-stravo-to-klima-to-fage-ki-o-simpert/?fbclid=IwAR0xJprpayk6sLQyz1z9gyRRH6GahGSoW8bkgwysLpcAWbYQhqPumrxiZxg
