Η δημόσια διαπίστωση του κ. Γιώργου Δώνη είναι σοβαρή και – το σημαντικότερο – αληθής. Ναι, υπάρχει συμμορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Με μια διαφορά. Δεν προέκυψε τώρα, δεν δημιουργήθηκε πριν λίγο, δεν συγκροτήθηκε καν στην έναρξη του φετινού πρωταθλήματος.
Υπάρχει ήδη από το 2015, όταν απέκτησε και πολιτικά χαρακτηριστικά δια της ενεργού συμμετοχής του κ. Σταυρομπάμπη Κοντονή (με τις υπουργικές φτερούγες του κάλυπτε από τότε τους συμμορίτες στις συναντήσεις του στο γραφείο του Φιλιππούση) και εξελίχθηκε σε καθεστώς στο ελληνικό ποδόσφαιρο το 2016 με τη γνωστή σε όλους Προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή, όπου ένας Κουτσοκούμνης ανακάλυψε έναν «γνωστό ποδοσφαιράνθρωπο», κάποιον Δρόσο και τον έκανε πρόεδρο στην κυβερνητική Π.Δ.Ε. της ΕΠΟ.
Απλώς, στο μεγάλο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μέχρι φέτος οι παρενέργειες της λειτουργίας της συμμορίας δεν προκάλεσαν ιδιαίτερες ζημιές στον Παναθηναϊκό, πλην του διαβόητου Κύζα σ’ εκείνο το αλησμόνητο ματς Κυπέλλου στην Τούμπα.
Τώρα ήρθε όπως όλα δείχνουν, η σειρά του κ. Δώνη (και του κ. Αλαφούζου) να μπει στο κλαμπ των θυμάτων της συμμορίας, να υποστεί, με εξαιρετικά σκληρό τρόπο, τις συνέπειες της απόφασης του «να μην είναι καλό παιδί» και να αντιληφθεί πως «τα άλλα καλόπαιδα της συμμορίας» δεν τον δέχονται πλέον στο παιχνίδι τους.
Δεν τον χρειάζονται πια για να ικανοποιήσουν τις επιδιώξεις τους, να επιβεβαιώσουν τη δυναμική της συμμορίας και να αποκτήσουν το ποθούμενο πλεονέκτημα στη μάχη του τίτλου (και στις παράλληλες στοιχηματζήδικες αναζητήσεις τους).
Στην πράξη το νέο καθεστώς έχει αποφασίσει, οργανώσει και σχεδιάσει, πριν την έναρξη του πρωταθλήματος τον αγωνιστικό χάρτη των play off, που θα κρίνουν τον πρωταθλητή. Τον Ολυμπιακό δεν μπορούν να τον ξωπετάξουν, την ΑΕΚ θα την ψιλοπαλέψουν, αλλά με τον Γιαννάκη παρόντα δεν έχουν ελπίδες. Οι επιθυμητές να συμμετάσχουν στη διαδικασία ομάδες είναι ορατές δια γυμνού οφθαλμού.
Το βασικό χαρακτηριστικό τους γνώρισμα είναι η διασύνδεση, με διαφορετικούς ίσως, ασφαλείς όμως τρόπους με τη μήτρα της συμμορίας. Στοιχεία όπως η ιδιοκτησία του μετοχικού πακέτου, το ελεγχόμενο ρόστερ, οι «αγαθές» προθέσεις, η «καλή» φιλοξενία και η ανταλλαγή αποτελεσμάτων με επόμενους αντιπάλους αποτελούν απολύτως επιθυμητές παραμέτρους και αναγνωρίζονται ως αξιόπιστα για τις προτεραιότητες της συμμορίας.
Το μέγεθος του Παναθηναϊκού δεν χωράει, προφανώς, σε αυτή την συμμοριακή κατασκευή, άρα η παρέα του Δώνη πρέπει, με κάθε κόστος, να βρεθεί εκτός των έξι πρώτων της τελικής βαθμολογίας της κανονικής περιόδου. Είναι ομάδα απρόβλεπτη αγωνιστικά, ανταγωνιστική (στην καλή της μέρα) και – το χειρότερο – είναι μη ελεγχόμενη.
Σε όλο αυτό το πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί ο κ. Δώνης χρειάζεται να ξεκινήσει από κάπου για να αντιληφθεί πλήρως τα δεδομένα, να κατανοήσει την πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί και στη συνέχεια, αν το επιθυμεί, να κινηθεί να την αλλάξει όσο περνάει από το χέρι του.
Μια καλή αρχή θα ήταν να μιλήσει, πρόσωπο με πρόσωπο, με τον κ. Αλαφούζο και να τον ρωτήσει ευθέως «τι έκανε από το 2015 μέχρι φέτος στο ποδοσφαιρικό παρασκήνιο, που πήγε εκείνο το αλησμόνητο “Παράγκα και Όραμα”, που δουλεύει τώρα ο συντάκτης του, με ποιους συμμάχησε έναντι τίνων ωφελημάτων, πως στο καλό βρέθηκε στην απόξω και πλέον τι προτίθεται να πράξει για να υπερασπίσει ένα εκ των δυο μεγαλύτερων ποδοσφαιρικών μεγεθών στη χώρα».
Από τις απαντήσεις που θα πάρει θα καταλάβει τι τον περιμένει τελικά και αν αξίζει να παλεύει απέναντι σε διάφορους Τζήλους…
Υ.Γ. Θέμα για το επόμενο χρονικό διάστημα είναι ποιος ελέγχει πολιτικά τη συμμορία. Ποιος δίνει τις συμβουλές. Ποιος καθοδηγεί τα διοικητικά γατάκια. Και δεν είναι αυτός που νομίζετε όλοι. Ο πολιτικός συμβουλάτορας έχει… μεγάλο εκτόπισμα!
