Πριν αλέκτωρ λαλήσει, οι διατυπωμένες δημόσια ενστάσεις για το ρόλο της σημερινής ΕΠΟ στις διεργασίες που ξεκίνησαν για την επόμενη μέρα στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο αποδείχθηκαν απολύτως βάσιμες.
Την ώρα που η Ομάδα Εργασίας της Super League ξεκίνησε να διαβουλεύεται για να προετοιμάσει ένα, κατά το μάλλον ή ήττον, πλήρη οδικό χάρτη για την επόμενη μέρα στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, που θα μπορεί να απαντήσει στο οικονομικό χάος που το απειλεί, οι «αρουραίοι» της ΕΠΟ φαντασιώνονται «ποινές κεκλεισμένων των θυρών» σε περίπτωση υποτροπής σε δυσμενείς κρίσεις.
Όλος, δηλαδή, ο καημός των καφετζήδων, των συνταξιούχων και των υδραυλικών είναι, στην ιστορική στιγμή που περνάει το ελληνικό ποδόσφαιρο, η επικοινωνιακή διαχείριση της υποτέλειας τους στα γνωστά επιχειρηματικά συμφέροντα που λυμαίνονται το χώρο και η διαμόρφωση γραμμής άμυνας απέναντι στη διαχρονική ξεφτίλα τους. Ένα τους ενδιαφέρει, μόνο γι’ αυτό καίγονται.
Πώς, με ποιες διαδικασίες και με ποιο πειθαρχικό δίκαιο θα περιορίσουν έως εξαφανίσεως τη δημόσια διατύπωση αρνητικών για τον βίο και την πολιτεία τους κρίσεων, ώστε απερίσπαστοι να μπορούν να επιδίδονται και στις επόμενες περιόδους, με όχημα «τα μαύρα κοράκια με τα γαμψά νύχια», στη χειραγώγηση αγώνων και στη διαμόρφωση αποτελεσμάτων προς όφελος των κάθε λογής βεζίρηδων που τους ελέγχουν.
Η έγνοια τους για το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, ακόμη και σε συνθήκες γενικευμένης ανατίναξης όλων των δεδομένων των προηγούμενων περιόδων, είναι μια και μόνη. Στις συνθήκες που σήμερα διαμορφώνονται και – το σημαντικότερο – σε αυτές που αναμένεται να επικρατήσουν στη νέα, εξαιρετικά δύσκολη, αγωνιστική περίοδο να βρουν τον τρόπο και τη μέθοδο να ελέγξουν τις εξελίξεις υπέρ των πατρόνων τους και να πριμοδοτήσουν τα αφεντικά τους με απλό και, κυρίως, νομιμοφανή τρόπο.
Ούτε η επιβίωση των ΠΑΕ, ούτε ο στοιχειωδώς απαραίτητος ανταγωνισμός, ούτε ένα απλώς υποφερτό πρωτάθλημα για την επόμενη περίοδο τους αφορούν και το δείχνουν.
Κυρίως, οργανώνουν την επίθεση τους στους απέναντι, στους οποίους έχουν ήδη κατατάξει τους γνωστούς και μη εξαιρετέους, με πρώτο και καλύτερο τον Ολυμπιακό, στην αγωνιστική αποδυνάμωση του οποίου με πειθαρχικά και διοικητικά εφευρήματα στοχεύουν από τώρα.
Οι δημόσιες κρίσεις των ανθρώπων των ερυθρολεύκων για τα διαιτητικά εγκλήματα που συντελούνται από την εξυγίανση είναι που τους αγγίζουν. Αυτές τους δημιουργούν προβλήματα συνοχής και εξυπηρέτησης των αφεντικών, αυτές οι δηλώσεις είναι που απηχούν μέγα ρεύμα, επειδή και αληθείς είναι και με την τηλεοπτική εικόνα αποδεικνύονται.
Βασική τους επιδίωξη είναι να διαμορφωθεί μια κανονιστική πραγματικότητα που θα αναγκάσει τον Ολυμπιακό, υπό το βάρος απιθάνως απίθανων ποινών, «να το βουλώσει», να υφίσταται αγόγγυστα όσα θα του κάνουν και στη νέα περίοδο οι κάθε λογής Μανούχοι, Φωτιάδες, Παπαπέτρηδες, Τζήλοι και Διαμαντόπουλοι και, σε τελευταία ανάλυση, να αποδεχθεί μια μοίρα «δευτερότριτου», άρα συμπληρωματική και ακίνδυνη για τους βεζίρηδες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μια επιδίωξη που ενισχύεται σημαντικά από την διαφαινόμενη διεύρυνση της διαφοράς που χωρίζει τον Ολυμπιακό από τις υπόλοιπες ομάδες στην επόμενη και στις μελλοντικές αγωνιστικές περιόδους.
Στην τροποποίηση του ερυθρόλευκου dna στοχεύουν οι προτάσεις αυτές και δεν είναι τυχαίος ούτε ο χρόνος που ρίχθηκαν στην αγορά για να μετρηθούν αντιδράσεις, ούτε η επικάλυψη τους με τη δήθεν αιγίδα της FIFA και της UEFA. Μάλιστα, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει πως στο βάθος της σκέψης των «αρουραίων» της ΕΠΟ εξακολουθεί να διατηρείται η πιθανότητα να επιβιώσει ο Περέιρα στη θέση του αρχιδιαιτητή και για το λόγο αυτό θέλουν να έχουν πάρει τα μέτρα τους από τώρα.
Την ίδια, ακριβώς, ώρα να τους ρωτήσεις για τον σχεδιασμό τους για το παρόν και το μέλλον του επαγγελματικού ποδοσφαίρου σηκώνουν απλώς τους ώμους και αποσύρονται στα ενδότερα για «συσκέψεις»… Κανονικοί αρουραίοι!
