Οι παλιότεροι έλεγαν πως η δημοσιογραφία δεν είναι επάγγελμα, αλλά λειτούργημα. Μπορούμε να σας διαβεβαιώσουμε πως στην αθλητική δημοσιογραφία δεν ίσχυσε ποτέ το δεύτερο. Πλέον όμως, δεν ισχύει ούτε το πρώτο: είναι ντροπή να συστήνεσαι ως «επαγγελματίας δημοσιογράφος» και να κάνεις κάθε εβδομάδα κωλοτούμπες. Λες και αυτά που έγραφες τις προηγούμενες μέρες τα κατάπιε μια ιντερνετική μαύρη τρύπα. Και ακόμα χειρότερο είναι να κάνεις κωλοτούμπες και να μην παίρνεις ένα επίδομα ανθυγιεινής εργασίας βρε αδερφέ ή έστω μια wild card για τους Ολυμπιακούς Αγώνες!
Πήγε η ΑΕΚ στο Ηράκλειο, βρήκε τον ΟΦΗ διαλυμένο και του έβαλε τρία γκολ, παίζοντας μάλιστα με δέκα παίκτες από το 0-1. Για το ορθότατο της αποβολής του Λιβάι Γκαρσία δεν γίνεται λόγος. Όσο κι αν προσπάθησαν οι μεροκαματιάρηδες της ενημέρωσης, οι… ενημεροκαματιάρηδες δηλαδή, να πείσουν εαυτούς και αλλήλους πως το 3-3 ήταν αποτέλεσμα διαιτητικής σφαγής και όχι αγωνιστικής – προπονητικής ανεπάρκειας, δεν τα κατάφεραν. Η διάψευση ήρθε άμεσα και έσκασε σαν ηχηρό χαστούκι στον σβέρκο τους.
https://athlosnews.gr/i-chetafe-o-olybiakos-kai-to-teleftaio-kanonaki-tou-mitsel-sti-la-liga/
Οι ίδιοι που έλεγαν «κάτω τα χέρια από τον προπονητή», «μην τσιμπάτε στην προπαγάνδα, η διαιτησία έφταιγε» κλπ, μετά την καταστροφική εμφάνιση στην Τούμπα άρχισαν να τα φορτώνουν όλα στον προπονητή. Διότι αυτό είναι πάντα πιο εύκολο από το να τα βάλεις με το υλικό που έχει στη διάθεσή του, μια και επί της ουσίας θα πρέπει να κάνεις κριτική σε αυτόν που διοικεί. Αυτά όμως είναι κόλπα ζόρικα που κάνουν στην Ινδία και σίγουρα όχι στην Ελλάδα, όπου βασιλεύει το… δίπιτο, όπως είχε πει κάποτε – δυστυχώς χωρίς να διαψευστεί – ο Τιμούρ Κετσπάγια.
Η ΑΕΚ λοιπόν είναι η ίδια που έγινε ρεζίλι από ένα βοσνιακό χωριό το καλοκαίρι, που έφαγε τρία γκολ σε ένα τέταρτο από τον ΟΦΗ, που χρειάστηκε ένα σκανδαλώδες non call σε πέναλτι – μαρς στον Καραμάνο για να νικήσει τη Λαμία και που ξεγυμνώθηκε σε αγωνιστικό χώρο και πάγκο από τον ΠΑΟΚ. Ποιον ΠΑΟΚ; Αυτόν που έχασε στην πρεμιέρα από τον ΠΑΣ και που έκανε πορτοφολάδικες νίκες με Αστέρα Τρίπολης και Παναιτωλικό, έχοντας ήρωα τον Πασχαλάκη (και κάμποση βοήθεια στο Αγρίνιο).
Αλλάζουμε στρατόπεδο, όχι όμως και φιλοσοφία. Όπως οι «κιτρινόμαυροι» συντάκτες – ρεπόρτερ, έτσι και οι «ασπρόμαυροι» έχουν τη βεβαιότητα πως απευθύνονται σε λοβοτομημένους αναγνώστες. Στον ίδιο ρυθμό κινούνται και οι εκάστοτε «αντικειμενικοί» – που κατά έναν περίεργο τρόπο δεν είναι ποτέ Ολυμπιακοί – αρθρογράφοι/μυαλοπώληδες. Με τον ΟΦΗ έβλεπαν διαιτητική αδικία, με τη Λαμία έβλεπαν τα τρένα να περνούν όταν ο Σάκχοφ γκρέμιζε τον Καραμάνο γλιτώνοντας την ομάδα του από βέβαιη ισοφάριση στο 85′. Αυτοί βεβαίως είναι πιο καλοπληρωμένοι και ανήκουν στον συμπαθή κλάδο των ενημεροκαματιάρηδων. Το πνεύμα όμως είναι το ίδιο.
Από προβληματικός, παθητικός κλπ μέχρι πριν από λίγες μέρες, ο ΠΑΟΚ έγινε ξαφνικά Μάντσεστερ Σίτι και ο Ραζβάν Λουτσέσκου Γκουαρντιόλα στα καλύτερά του. Όλα αυτά επειδή οι Θεσσαλονικείς εκμεταλλεύτηκαν την ανεπάρκεια της ΑΕΚ για να κάνουν την πρώτη εύκολη νίκη τους στο πρωτάθλημα.
«Μα σε ποιους απευθύνονται;» θα αναρωτηθεί ο μέσος νοήμων αναγνώστης. Η σωστή ερώτηση όμως είναι «σε ποιους νομίζουν ότι απευθύνονται;». Προφανώς σε λοβοτομημένους που δεν θυμούνται τι έγινε χθες, προχθές και πάει λέγοντας. Υπάρχουν και τέτοιοι βεβαίως, αλλά είναι ελάχιστοι. Η πλειοψηφία είναι αυτή των κανονικών οπαδών που, διαβάζοντας κάθε φορά ένα σωρό παπαριές, είτε γελάνε είτε παίρνουν στο κυνήγι αυτούς που τα γράφουν, ανάλογα με τον βαθμό αίσθησης του χιούμορ που διαθέτει ο καθένας (οπαδός).
Σε όλη αυτή την ιστορία, εκείνοι που γράφουν για Ολυμπιακό είναι μακράν οι πιο τυχεροί. Διότι ακόμα η μεγαλύτερη βλακεία μπορεί να συγχωρεθεί και να ξεχαστεί μέσα από τα αποτελέσματα της ομάδας. Εννοείται ότι και στο ερυθρόλευκο ρεπορτάζ γράφονται συχνά εκτρώματα και υπερβολές. Όταν όμως η ομάδα σου αργά ή γρήγορα αποδεικνύεται ανώτερη των υπολοίπων, ως αναγνώστης – οπαδός δεν αντιμετωπίζεις τις υπερβολές με οργή (όπως συμβαίνει στις άλλες ομάδες) αλλά με μειδίαμα.
Στην τελική, οι ασχολούμενοι με τον Ολυμπιακό έχουν ως έναν βαθμό το ακαταλόγιστο, το οποίο τους έχει εξασφαλιστεί από τους αμέτρητους τίτλους και την απόλυτη ερυθρόλευκη υπεροχή των τελευταίων 25 ετών, έστω και με κάποια μικρά διαλείμματα. Οι άλλοι όμως με το ένα πρωτάθλημα στα 27 ή στα 36 χρόνια, δεν είναι δυνατόν να παρεκτρέπονται και να μιλούν για μεγαλεία, φανέλες κλπ. Όπου κάνω λάθος διορθώστε με…