Ενώ το ελληνικό βόλεϊ κάνει διαρκώς βήματα προς τα πίσω και μένει ικανοποιημένο με μια απλή παρουσία στην τελική φάση του Eurovolley, η Ιταλία δείχνει τον δρόμο. Οι Γυναίκες έκαναν την αρχή, οι Άνδρες ολοκλήρωσαν την επιτυχία επιβεβαιώνοντας πως προδιαγράφεται λαμπρό μέλλον σε επίπεδο εθνικών ομάδων.
Ο ΤΖΟΥΛΙΑΝΙ ΕΔΡΑΙΩΣΕ ΣΤΟΥΣ ΚΟΡΥΦΑΙΟΥΣ ΤΗ ΣΛΟΒΕΝΙΑ
Οι Ιταλοί βγήκαν ζωντανοί απέναντι στην υπέροχη Σλοβενία που έφτασε για τρίτη φορά σε τελικό αλλά δεν ανέβηκε στον θρόνο. Ο Αλμπέρτο Τζουλιάνι έχει πραγματοποιήσει απίστευτη δουλειά στον πάγκο της ομάδας των Παγένκ, Στερν και Στάλεκαρ και του αξίζουν τα εύσημα που έχτισε ένα τρομερό σύνολο που κοντράρει στα ίσα τους αντιπάλους παίζοντας εξαιρετικό βόλεϊ.
Στο τέλος είδε τους συμπατριώτες του να πανηγυρίζουν, δίχως πάντως αυτό να αφαιρεί το μέγεθος της επιτυχίας του, πως δηλαδή εδραίωσε μια ομάδα στις κορυφαίες χωρίς να έχει τον σούπερ σταρ που θα τραβήξει το κουπί μόνος του. Μια ματιά στα στατιστικά των Σλοβένων στη διοργάνωση και στον τρόπο που μοιράστηκαν οι πόντοι αποδεικνύει του λόγου το αληθές.
Ας σταθούμε στους νικητές. Ας σταθούμε όχι μόνο γιατί κατέκτησαν τη διοργάνωση, αλλά γιατί η Ιταλία φαίνεται πως απλώς έκανε την αρχή για όσα θα ακολουθήσουν τα επόμενα χρόνια.
Στο Τόκιο δεν τα κατάφερε και μετά την Ολυμπιάδα ο Χουαντορένα αποσύρθηκε από την εθνική. Ο Ζάιτσεφ χτύπησε σοβαρά και χειρουργήθηκε, οπότε η ανανέωση στο ρόστερ ήταν επιβεβλημένη. Για την ακρίβεια, ξεκίνησε σε μεγάλο βαθμό από το VNL του Ιουνίου και τρεις μήνες μετά η ομάδα του Ντε Τζόρτζι αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης μετά από 16 χρόνια, παίζοντας στον πρώτο της τελικό έπειτα από τον χαμένο του 2013.
ΑΓΝΟΙΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΚΑΙ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΝΙΚΗΤΩΝ
Ο Ντε Τζόρτζι έδειξε στο τουρνουά πως είναι πλέον ο κατάλληλος για να οδηγήσει σε επιτυχίες τη συγκεκριμένη φουρνιά που είναι πληρέστατη σε όλες τις θέσεις και μπορεί να κυριαρχήσει τα επόμενα χρόνια. Ως προπονητής ο 59χρονος κατέκτησε τα πάντα με τη Λούμπε, είχε ένα αποτυχημένο πέρασμα από την εθνική Πολωνίας, αλλά στην ομάδα της πατρίδας του νιώθει μεγαλύτερη ασφάλεια και ξέρει από πρώτο χέρι πως το συγκεκριμένο τρόπαιο αποτελεί το σημείο εκκίνησης μιας χρυσής εποχής.
Τι είδαμε στο τουρνουά από την Ιταλία; Διάθεση, ενέργεια, νοοτροπία νικητών. Διψασμένους αθλητές που αγωνίζονται στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου να αποδείξουν πως οι επιτυχίες στους συλλόγους τους δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που μπορούν να κάνουν στην εθνική.
Άγνοια κινδύνου, μηδενικός φόβος κόντρα σε έμπειρες ομάδες που έχουν μεγαλύτερο know how σε νοκ άουτ αγώνες αυτού του επιπέδου.
Η ΠΕΡΟΥΤΖΙΑ ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ
Για τον Σιμόνε Τζιανέλι ό,τι και να πει κανείς είναι λίγο. Στα 25 του αποτελεί έναν εκ των κορυφαίων πασαδόρων στον κόσμο και αναδεικνύεται MVP του τουρνουά.
Πριν μερικούς μήνες, η Περούτζια του Νίκολα Γκρίμπιτς έδωσε συνολικά 1.000.000 ευρώ για να τον αποκτήσει από την Τρεντίνο. Αντιληφθείτε το ποσό για το οποίο μιλάμε και πάντα σε συνδυασμό με το άθλημα που έχει κατά κανόνα μεταγραφές ελεύθερων… Γρήγορη σκέψη, μπλοκ, ασύλληπτες πάσες ακόμα και μετά από χαλασμένη υποδοχή.
ΑΛΕΣΑΝΤΡΟ ΜΙΚΕΛΕΤΟ, TAKE A BOW
Αυτός που αν μη τι άλλο όμως τράβηξε τα βλέμματα είναι ο Αλεσάντρο Μικελέτο. Το παιδί-θαύμα του ιταλικού βόλεϊ πήρε από το χεράκι την ομάδα του στο tie break του τελικού με δύο άσους και μερικά ακόμα σέρβις που χάλασαν τη σλοβένικη υποδοχή, ενώ προσέφερε (παρά το ύψος και τη σωματοδομή του) ασφάλεια στην πίσω ζώνη σε κρίσιμα σημεία βγάζοντας και σπουδαίες άμυνες.
Ο – εντός ολίγων μηνών – 20χρονος ακραίος κατέγραψε 18 άσους στο τουρνουά και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της Ιταλίας (5ος στη διοργάνωση) με 4,46 πόντους ανά σετ και 116 συνολικά, ξεπερνώντας τον σούπερ σταρ της Πολωνίας Λεόν αλλά και τον επίσης ταλαντούχο Ιταλό παρτενέρ του στο άλλο άκρο, Ντανιέλε Λάβια που έκανε συγκλονιστικό τελικό με 21 πόντους.
Όσο και να ψάξεις, δύσκολα θα βρεις κάποιον που να μην έκανε φοβερές εμφανίσεις. Ακόμα και όποτε η Ιταλία βρέθηκε στα σχοινιά, κάποιος ξεπηδούσε και γινόταν ήρωας.
Ο ΡΟΜΑΝΟ ΕΒΓΑΛΕ ΑΣΠΡΟΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΝ ΝΤΕ ΤΖΟΡΤΖΙ
Με τη Σλοβενία να προηγείται με 2-1 σετ, ο Ντε Τζόρτζι έβγαλε άσο από το μανίκι και έριξε στο τάραφλεξ τον 24χρονο Ρομάνο που έπαιζε στην Α2 κατηγορία Ιταλίας.
Με 9/11 επιθέσεις και 2 άσους άλλαξε του ρου της ιστορίας, αιφνιδιάζοντας τον Τζουλιάνι που δεν περίμενε ένα παιδί που είχε παίξει ελάχιστα να μπει και να κάνει τη διαφορά σε τελικό, ενώ ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στον Μπαλάσο που ήταν το κορυφαίο λίμπερο με καταπληκτική υποδοχή που συνέβαλε στο εντυπωσιακό 52% που είχε η Ιταλία στο τουρνουά.
Ο πρόεδρος της ιταλικής ομοσπονδίας Τζουσέπε Μανφρέντι πανευτυχής με την κατάκτηση του τροπαίου, τόνισε πως μετά το Τόκιο έπρεπε να μπουν οι βάσεις για τις επόμενες διοργανώσεις και δη για την Ολυμπιάδα του 2024 στο Παρίσι.
ΔΕΔΟΜΕΝΕΣ ΟΙ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Η ομάδα που ήταν παρούσα στον τελικό του Eurovolley στο Κατόβιτσε είχε μόλις πέντε (!) παίκτες από την προηγούμενη διοργάνωση (προ δύο ετών) και αυτοί ήταν οι Τζιανέλι, Σμπερτόλι, Μπαλάσο, Λάβια και Αντσάνι με μεγαλύτερο σε ηλικία τον τελευταίο που είναι 29 και νεότερο τον Μικελέτο που κλείνει τον Δεκέμβριο τα 20.
Κάποιοι από τους νέους (Μικελέτο, Γκαλάσι, Μπότολο, Κορτεσία) έκαναν το ντεμπούτο τους στο επίσημο τουρνουά προετοιμασίας μεταξύ των κορυφαίων (VNL) στο Ρίμινι τον περασμένο Ιούνιο και ο αριστερόχειρας Ρομάνο που αναδείχθηκε σε ήρωα του τελικού φόρεσε για πρώτη φορά τη φανέλα της εθνικής ομάδας σε φιλικό πριν από έναν μήνα.
Σωστός σχεδιασμός, πλάνο για το μέλλον μέσα από ένα άρτια δομημένο πρωτάθλημα που αναδεικνύει ταλέντα και κερδίζει τους φιλάθλους. Συνολικά περισσότεροι από 3.000.000 Ιταλοί παρακολούθησαν τον τελικό και το βόλεϊ βγήκε κερδισμένο αφού ακόμα και όσοι δεν έχουν συχνή επαφή με το άθλημα εκτός της χώρας, θα διαπίστωσαν πως στο υψηλό επίπεδο είναι άκρως εντυπωσιακό.
Η συγκεκριμένη φουρνιά θα συνεχίσει να εξελίσσεται και να διακρίνεται γιατί αυτή είναι η μοίρα της (φρόντισε να την ορίσει χρόνια πριν) και για αυτό δουλεύουν σκληρά αθλητές, προπονητικό επιτελείο και ομοσπονδία.
ΕΜΕΙΣ ΑΣ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΣΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΑΡΙΩΝ
Τι ωραίο που θα ήταν να υπήρχε ένα πλάνο και για τη δική μας εθνική ομάδα που αντιμετώπισε τα παιχνίδια με ένα «ε, και τι έγινε;» και στον τελικό απολογισμό ο επικεφαλής της ομοσπονδίας τα είδε όλα περίφημα αποκαλώντας δημοσίως «βλάκες» όσους έκαναν αρνητική κριτική.
Βλέπετε, στην Ελλάδα δεν υπάρχει διάθεση για εξέλιξη. Πρωτίστως κοιτάμε να μεμψιμοιρούμε για όσα δεν έχουμε, αντί να παραδειγματιζόμαστε από τους καλύτερους και να επενδύουμε τουλάχιστον σε αλλαγή νοοτροπίας που είναι και τσάμπα.
Αντ’ αυτού όμως, είναι προτιμότερο να βλέπουμε τον πρόεδρο της ΕΟΠΕ σε κλήρωση που θύμισε τα βραβεία Αρίων να επιτίθεται σε όσους δεν θέλουν άλλη γκρίνια και απορούν πώς μέσα σε μια διετία δεν υπάρχει αγωνιστική πρόοδος. Γιατί, άσχημα είναι;