Ο Ολυμπιακός έχασε πανεύκολα από τον ΠΑΟΚ στο ματς που αποδείχθηκε όντως τελικός: με τη νίκη τους, οι Θεσσαλονικείς φέρνουν ουσιαστικά το πρωτάθλημα στην πόλη τους μετά από 34 ολόκληρα χρόνια. Ήταν και τότε χρονιά εκλογών, υπήρχε και τότε Μητσοτάκης. Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος, πατέρας του σημερινού αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας. Τα… λογοπαίγνια με το όνομα του ΠΑΟΚ και του ΠΑΣΟΚ έδιναν κι έπαιρναν, μιλάμε για τρεισήμισι δεκαετίες πίσω…
Είναι πολλά τα χρόνια. Πάρα πολλά. Σκεφτείτε μόνο πως μεσολάβησαν 20 πρωταθλήματα του Ολυμπιακού, πως αγέννητοι άνθρωποι τότε σήμερα έχουν οικογένεια. Νομίζω ότι δε χρειάζεται να το συνεχίσω και ότι μπορείτε πλέον να αντιληφθείτε πόσο σημαντικό, πόσο σπουδαίο και πόσο ιστορικό είναι για έναν οπαδό του ΠΑΟΚ να δει την ομάδα του πρωταθλήτρια. Πόσο μάλλον ενός παίκτη, που, σε αντίθεση με τον οπαδό, δεν έχει τη δυνατότητα να παίζει μια ζωή, όσο κρατά ενδεχομένως η υποστήριξή της από κάποιον.
Όλοι όσοι εμπλέκονται με τον ΠΑΟΚ πρέπει να το ευχαριστηθούν. Να το γιορτάσουν σα να μην υπάρχει αύριο. Μεταξύ μας, κανείς δεν μπορεί να τους εγγυηθεί – βάσει προϊστορίας – κάτι τέτοιο θα έχουν την τύχη να το ξαναζήσουν, σύντομα ή έστω σε βάθος κάποιων δεκαετιών. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τι ζόρια τράβηξαν πέρυσι, όταν είδαν τον ιδιοκτήτη της ομάδας τους να μπουκάρει ένοπλος στον αγωνιστικό χώρο.
Μεταξύ μας, τις ώρες και τις μέρες που ακολούθησαν, ο ΠΑΟΚ φαινόταν πιο πιθανό να παίζει την επόμενη σεζόν σε κατώτερη κατηγορία, παρά να κατακτά το τρίτο του πρωτάθλημα. Κι έτσι ακριβώς θα γινόταν, αν στην Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ τηρούνταν οι νόμοι και δεν παρατηρούταν «σύγκλιση συμφερόντων» μεταξύ μιας κυβέρνησης κι ενός επιχειρηματία – ιδιοκτήτη ομάδας.
Ο ΠΑΟΚ της Κυριακής 10/2/2019 ήταν σαφώς καλύτερος από τον Ολυμπιακό. Είχε καλύτερο πλάνο, καθαρότερο μυαλό, μεγαλύτερη υποστήριξη, περισσότερο πάθος και κάμποση ρέντα παραπάνω. Εν ολίγοις, τα είχε όλα. Ακόμα και τις… πλατούλες του Χιλ Μανθάνο, όταν αυτός κλήθηκε να αποφασίσει για το αν θα έπρεπε ή όχι να στείλει στα αποδυτήρια τον Σάκχοφ, προτού τον τραβήξει στον πάγκο ο Λουτσέσκου. Έπρεπε, αλλά πάνω στη γενική ευφορία ο Ισπανός το είδε το πράγμα στις σωστές του διαστάσεις: «Γιατί να χαλάσω τη γιορτή;»…
Το βράδυ της 10ης Φεβρουαρίου 2019 ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε πολύ κακός στην Τούμπα. Όσο κι αν προσπαθούσαν οι παίκτες του, έμοιαζαν σε μεγάλο βαθμό αβοήθητοι. Γιατί προσπάθησαν, να είμαστε ξηγημένοι. Απλώς, δεν ήταν μέσα στις συμβατικές υποχρεώσεις τους να έχουν όλοι παραστάσεις και εικόνες από ένα τέτοιο γήπεδο, σε μια τόσο κρίσιμη αναμέτρηση.
Θεωρητικά, σε τόσο καταστροφικές βραδιές δεν μπορεί να βγει τίποτα καλό. Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω. Στην Τούμπα, όσοι εκπροσώπησαν τον Ολυμπιακό απέδειξαν ότι είναι στελέχη μιας πολύ μεγάλης ομάδας. Διότι το μεγαλείο κάποιου δε φαίνεται μονάχα στις σημαντικές νίκες, αλλά και στις καταδικαστικές ήττες. Απ’ όσους ερυθρόλευκους μίλησαν, κανείς δεν έψαξε να βρει την παραμικρή δικαιολογία. Είτε υπήρχε τέτοια, είτε όχι, αυτό που βγήκε προς τα έξω ήταν η δίχως περιστροφές παραδοχή της ανωτερότητας του αντίπαλου. Τόσο απλά, τόσο αντρίκεια. Και τόσο πειραιώτικα.
Ό,τι κριτική κι να προσπαθήσει να κάνει κάποιος, την έχουν δει κάνει σε μορφή αυτοκριτικής οι παίκτες και ο προπονητής. Από τον Τοροσίδη μέχρι τον Μαρτίνς, οι τοποθετήσεις των ερυθρολεύκων ήταν ξεκάθαρες, κρυστάλλινες. Ευθύνες προφανώς υπάρχουν και σε τέτοιες περιπτώσεις το μεγαλύτερο βάρος πέφτει στον προπονητή. Το ξέρει και ο ίδιος, όπως γνωρίζει ότι και ότι δεν υπάρχει χρόνος για μεμψιμοιρία.
H βραδιά ανήκει στους νικητές. Οι ηττημένοι έχουν έτσι κι αλλιώς περισσότερες υποχρεώσεις, αφού τους περιμένουν δυο μεγάλα ματς στους «32» του Γιουρόπα Λιγκ. Εκεί που δεν μπόρεσαν να φτάσουν οι αντίπαλοι που τους νίκησαν τόσο άνετα, προερχόμενοι μάλιστα από έναν μακράν ευκολότερο όμιλο.
Το από εδώ και πέρα είναι πάντα αυτό που μετράει. Υπάρχει ιδανική ευκαιρία στο επόμενο διάστημα προκειμένου να ξεχαστεί εντελώς η Τούμπα και να περάσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται. Τι στο καλό, από το καλοκαίρι γράφαμε πως το πρωτάθλημα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εκεί θα κατέληγε. Η ΑΕΚ πήρε πέρυσι το πρωτάθλημα και φέτος κρατιέται με τα χίλια ζόρια. Τι θα κάνει ο ΠΑΟΚ; Θα δείξει. Το σίγουρο είναι πως ανάμεσα στον ευκαιριακό και τον γεννημένο νικητή η διαφορά είναι χαώδης…