Ένα ανύπαρκτο οφσάιντ υπέρ του Ολυμπιακού επανέφερε μονομιάς την κουβέντα για τη διαιτησία και το πόσο ζοφερή είναι η κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Για τουλάχιστον ένα χρόνο και κάτι τέτοια θέματα δεν υπήρχαν: το να αδικείται ο Θρύλος ή να ευνοούνται οι ανταγωνιστές του δεν ενοχλεί κανέναν μη Ολυμπιακό. Εκείνο που δεν αντέχεται είναι να παίρνει σφυρίγματα. Ή έστω η ιδέα ότι παίρνει σφυρίγματα…
Η ομάδα του Μαρτίνς ήταν κακή στη Νέα Σμύρνη. Η πιο προφανής εξήγηση γι’ αυτό αναζητείται στην κόπωση. Ο Φορτούνης αδυνατούσε να κινηθεί στους υψηλούς ρυθμούς των προηγούμενων αγώνων, τα μπακ από ένα σημείο και μετά έδειχναν αποκαμωμένα, ακόμα και ο Καμαρά έμοιαζε… θνητός στο β’ μέρος. Είναι τόσο μικρό το ρόστερ όσο προσπαθεί μέχρι στιγμής να μας δείξει ο Πέδρο; Προφανώς όχι. Να συμπεράνουμε ότι δεν έχει σχέδιο ενσωμάτωσης των παικτών που αποκτήθηκαν τον Αύγουστο; Βιαστικό και επικίνδυνο…
Οι Πειραιώτες εμφανίζουν διαφορετικό πρόσωπο μετά τη διακοπή των εθνικών ομάδων. Δεν τους λείπει η διάθεση σε καμία περίπτωση, ωστόσο φαίνεται να υστερούν σιγά – σιγά σε κουράγια. Από το ματς με τον Αστέρα είχε διαφανεί μια σχετική έλλειψη φρεσκάδας σε παίκτες – κλειδιά και τα υπερβολικά τρεξίματα κόντρα στην Μπέτις έκαναν ακόμα πιο δύσκολη την κατάσταση: αυτός που δεν έχει την μπάλα τρέχει πάντα περισσότερο.
Εννοείται πως τα αποτελέσματα μετρούν πάντοτε πάνω απ’ όλα. Νικάς; Είσαι μάγκας. Αποτυγχάνεις; Είσαι Δάγκας (ο θρυλικός χαρακτήρας του Χάρη Ρώμα στους «Μεν και τους Δεν»). Αν ο Ολυμπιακός δε νικούσε τον Αστέρα στο 92′, θα υπήρχε μια μικρή γκρίνια. Αν την πατούσε στη Νέα Σμύρνη, η γκρίνια θα ήταν πολύ μεγαλύτερη. Κι αν δεν έμπαινε κανένα από τα δυο γκολ που μπήκαν στις καθυστερήσεις, ήδη θα κοιτούσαμε με τρόπο τις πτήσεις για Λισαβόνα…
Η υπομονή δεν ανήκε ποτέ στα χαρίσματα του (νεο)Έλληνα. Όταν μάλιστα πρόκειται και για οπαδό, αντίο κόσμε και ντουνιά. Δυο – τρία αποτελέσματα είναι αρκετά για να σε βγάλουν άσχετο, μυρωδιά, μάγειρα και ό,τι άλλο θέλετε. Κι ας δουλεύεις μεθοδικά κι ας έχεις αναλάβει ένα τρομερά δύσκολο: αλήθεια, πόσοι προπονητές στον κόσμο μπορούν να εγγυηθούν άμεσα αποτελέσματα με το «ενεργό» ρόστερ αλλαγμένο κατά τουλάχιστον 80%; Ασφαλώς και θα κρίνουμε τον Μαρτίνς και τον όποιο Μαρτίνς, επιδοκιμάζοντας ή επικρίνοντάς τον ανάλογα με το τι έχει συμβεί. Με την προϋπόθεση ωστόσο πως αναγνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι δεν ήρθε για μάγος στο Λιμάνι αλλά για προπονητής…
Για τη διαιτησία στη Νέα Σμύρνη δεν υπάρχουν πολλά πράγματα να πούμε, τα οποία δεν έχουν ήδη γραφτεί στο FWS.GR. Το οφσάιντ στον Μασούρα φαινόταν από την κεντρική κάμερα ότι δεν υπήρχε (το τι έγινε πριν δεν μπορούμε να το ξέρουμε), το παρατεταμένο ξεχείλωμα που οδήγησε στην ανατροπή του Μπουχαλάκη, επίσης.
Τη μια φάση την έχασε ο βοηθός Σπυρόπουλος, την άλλη ο διαιτητής Σκουλάς. Να υποθέσουμε ότι ο ένας ήθελε να ευνοήσει τον Ολυμπιακό και ο άλλος τον αδικήσει; Ή μήπως είναι προτιμότερο να χρεώσουμε και τα δυο σοβαρότατα λάθη στον ανθρώπινο παράγοντα, με δεδομένο ότι μοιράστηκαν; Αν κάποιο από τα δυο είχε εκλείψει, προφανώς η κουβέντα θα ήταν διαφορετική…
Μήπως δεν κάνουν λάθη οι οπαδοί και οι δημοσιογράφοι; Ας μην μπούμε στη διαδικασία να θυμηθούμε πόσες φορές αλλάζουν άποψη οι πρώτοι, ακόμα και κατά τη διάρκεια ενός και μόνο αγώνα, αλλά και πόσες έχουν αδικήσει παίκτες και προπονητές.
Όσο για το σινάφι μας, οι μπαρούφες μας τίθενται σε κοινή θέα 24 ώρες το 24ωρο και μάλιστα δωρεάν: κάποτε πληρώνατε για να τις διαβάζετε, τώρα τις βρίσκετε τζάμπα στο διαδίκτυο.
Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι πως όλοι κάνουμε λάθη. Είμαι βέβαιος όμως πως τα λάθη όσων που πράττουν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με μεγαλύτερη επιείκεια από ό,τι εκείνων που απλώς κρίνουν (και κατακρίνουν). Όσο για τον Ολυμπιακό, τα έχουμε πει εδώ και εβδομάδες: το αφύσικο είναι να γίνει ομάδα και να παίζει καλά μέσα σε τόσο σύντομο διάστημα, όχι το αντίθετο…