Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Τα παιχνίδια κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Κατόπιν εορτής ασκείται η κριτική για όσα παρατηρούμε πάνω στο χορτάρι. Με τα «αν» δεν γίνεται δουλειά. Δεν θα μάθουμε ποτέ, λοιπόν, την εξέλιξη του αγώνα, αν ο Γιώργος Μασούρας έκανε το 1-0 στο 4ο λεπτό, σε μία ανεπανάληπτη χαμένη ευκαιρία για γκολ.
Ένας περιφερειακός κυνηγός που βασίζεται στο επιθετικό ένστικτο και την άμεση εκτέλεση χωρίς δισταγμό, προτίμησε να κοντρολάρει και μετά να επιχειρήσει σουτ υπό πίεση από το ύψος του πέναλτι. Λογικά, ο αντίπαλος θα ανέβαζε τις γραμμές του στη συνέχεια και ο Πρωταθλητής Ελλάδας θα έβρισκε περισσότερους χώρους για να «απλώσει» το παιχνίδι και να δράσει. Έτσι, ο γηπεδούχος από πολύ νωρίς θα έπαιζε με την πίεση εις βάρος του και την πλάτη στον τοίχο.
Ο Ολυμπιακός γνώρισε την ήττα από τον Παναθηναϊκό με 1-0, χωρίς ο αντίπαλος να είναι καλύτερος και να πιάσει σπουδαία απόδοση. Από μία καθαρή ευκαιρία είχαν οι δύο ομάδες, απλά οι γηπεδούχοι έβγαλαν περισσότερο πάθος και έπαιξαν με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Και αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να περάσει χωρίς κριτική και συνέπειες για τους παίκτες των Πειραιωτών. Δεν γίνεται ο αντίπαλος να έχει περισσότερο πάθος και τσαγανό στο ματς. Η διαφορά των δύο συλλόγων είναι τεράστια σε όλα τα επίπεδα και δεν δικαιολογείται ο Ολυμπιακός να μην έχει σκοράρει σε τρεις διαδοχικούς αγώνες με τη συγκεκριμένη ομάδα κατά τη διάρκεια της τρέχουσας σεζόν. Δεκαεννέα βαθμοί, τους χωρίζουν και μιλάμε για 270 αγωνιστικά λεπτά.
Ο Πέδρο Μαρτίνς φέρει μεγάλη ευθύνη για την εικόνα που παρουσιάζουν οι Ερυθρόλευκοι και το αγωνιστικό σκέλος. Ευθύνες ως επικεφαλής έχει τόσο ο Βαγγέλης Μαρινάκης όσο και τα διοικητικά στελέχη που αποφασίζουν για τη λειτουργία του ποδοσφαιρικού τμήματος. Η συντριπτική πλειοψηφία των μεταγραφών δεν έχουν «πιάσει» την τελευταία διετία και ο διοικητικός ηγέτης του συλλόγου πρέπει να έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις από τους συνεργάτες του. Ο Μαρτίνς, όμως, είναι προπονητής τετραετίας στην ομάδα και δείχνει ότι δεν μπορεί να ελέγξει την κατάσταση.
Ο Ολυμπιακός δυσκολεύεται σε βασικά μέρη του παιχνιδιού: δεν μπορεί να παίξει με ένταση, να κοντρολάρει το ρυθμό, να δημιουργήσει και να απειλήσει με συνέπεια. Ο Πορτογάλος τεχνικός βρέθηκε ξανά σε κακή βραδιά με αρκετές επιλογές να «ξενίζουν» και να μη βγαίνουν εντός αγωνιστικού χώρου. Ευτυχώς, τουλάχιστον, δεν είδαμε τον δίμετρο Σισέ σε ρόλο αριστερού μπακ μέσα στη Λεωφόρο. Ένα ανησυχητικό από τα αρκετά που έχουν μαζευτεί, είναι πως ο κόουτς βολεύεται στα σημαντικά παιχνίδια με την ισοπαλία και η ομάδα παίζει «σβηστά» στα ντέρμπι και παρατάσσεται για να μη χάσει.
Η παρουσία του Κανέ στην εντεκάδα δεν έχει ποδοσφαιρική λογική. Δεν ήταν ο χειρότερος ποδοσφαιριστής σε απόδοση, αλλά δεν γίνεται να μπαίνει να παίξει σε αυτό το ματς, ενώ έχουν περάσει πάνω από δύο μήνες από την πρώτη (και μοναδική μέχρι τις 17/4) συμμετοχή του με την πρώτη ομάδα. Ο μέσος από τη Γουινέα είχε αγωνιστεί για 66 λεπτά στην προημιτελική ρεβάνς Κυπέλλου με τον Παναιτωλικό (9/2). Αυτό ήταν όλο. Γενικότερα από τη στιγμή που ενσωματώθηκε στην ομάδα, βρέθηκε στον πάγκο τέσσερις φορές… Προφανώς, είδε φως και μπήκε, αρχικά στην τελική 20άδα και μετά στην εντεκάδα έπειτα από το πειθαρχικό παράπτωμα στο οποίο υπέπεσε ο Μαντί Καμαρά.
Ο Ολυμπιακός παρατάχθηκε με διάταξη 4-1-4-1 και τους Κανέ και Αγκιμπού μπροστά από τον Εμβιλά. Η μπάλα δεν κυκλοφόρησε στο πρώτο ημίχρονο, όπου οι Ερυθρόλευκοι πλήρωσαν μία αμυντική αδράνεια και δέχθηκαν το γκολ της ήττας σε κομβικό σημείο, χωρίς ο αντίπαλος να είναι καλύτερος και πριν από την ολοκλήρωση του πρώτου ημιχρόνου. Το πράγμα με τον Λαλά είχε φανεί από τη φάση του 6ου λεπτού, όταν έφυγε στην πλάτη του ο Αϊτόρ και ο Βατσλίκ απέκρουσε το τετ α τετ. Όλη η ομάδα δεν αντέδρασε σωστά στη φάση του γκολ, αλλά ο Γάλλος δεξιός μπακ έχασε ξανά στο μαρκάρισμα τον Ισπανό winger.
Ο κόουτς Μαρτίνς αποφάσισε να κάνει την πρώτη διορθωτική κίνηση με τη σέντρα στο δεύτερο μέρος, αλλάζοντας σέντερ φορ, με τον Τικίνιο στη θέση του Ελ Αραμπί. Λες και ήταν λειτουργικές οι άλλες γραμμές και το βασικό πρόβλημα ήταν ο Μαροκινός. Η τριπλή αλλαγή λίγο πριν από τη συμπλήρωση μιας ώρας αγώνα (με την είσοδο των Φορτούνη, Βαλμπουενά, Μπουχαλάκη) υποδηλώνει ότι το αρχικό πλάνο δεν ήταν το ενδεδειγμένο για το συγκεκριμένο ματς και υστερούσε σε όλους τους τομείς. Ούτε το σχήμα με τα δύο «δεκάρια» (Φορτούνη και Βαλμπουενά) απέδωσε, ενώ ο Γάλλος έγινε και αναγκαστική αλλαγή στη συνέχεια.
Τέλος, η εντολή στον Σισέ να παίξει σέντερ φορ στο φινάλε μπας και πάρει καμιά κεφαλιά με το μπόι του, δείχνει την απόλυτη σύγχυση του προπονητή, που καλείται να βρει τις λύσεις από εδώ και πέρα, καθώς η σεζόν δεν έχει ακόμα τελειώσει και οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές νομίζουν ότι βρίσκονται σε… διακοπές. Αγώνες και ευκαιρίες υπάρχουν ακόμα για να «γλυκάνει» το πράγμα, έστω και τώρα. Με πρόκριση επί του ΠΑΟΚ και τη δυνατότητα για «ρεβάνς» σε έναν ενδεχόμενο τελικό Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό.
ΥΓ1: Το θέμα με τον Πέδρο Μαρτίνς είναι βαθύτερο. Και δεν προκαλεί ανησυχία, εδώ και καιρό, μόνο το αγωνιστικό κομμάτι. Υπάρχουν και άλλα σημάδια, ξέχωρα από την εικόνα της ομάδας, που επιβεβαιώνουν ότι υφίσταται πρόβλημα. Τα υπόλοιπα, όταν πρέπει. Μαθηματικά, ο Ολυμπιακός χρειάζεται 8 βαθμούς σε 6 αγώνες για την κατάκτηση του τρίτου συνεχόμενου και 47ου Πρωταθλήματος, όντας στο +11 από τον δεύτερο ΠΑΟΚ, ενώ η ομάδα μάχεται για την κατάκτηση του Κυπέλλου και κατ’ επέκταση του νταμπλ. Καλά να είμαστε και θα καταγραφούν όλα τα δεδομένα όπως πρέπει. Τώρα, προέχει το 19ο νταμπλ στην ιστορία του μεγαλύτερου και ενδοξότερου ελληνικού συλλόγου.
ΥΓ2: Όλα αυτά τα χρόνια, οι Ερυθρόλευκοι έχουν το μεγάλο «πρέπει» στους σημαντικούς αγώνες εντός συνόρων και ιδιαίτερα σε αυτούς κόντρα στον Παναθηναϊκό. Σε μία φυσιολογική νίκη ούτε θα ακούσουν μπράβο ούτε θα γνωρίσουν την αποθέωση και θα δεχθούν συγχαρητήρια. Σε περίπτωση αρνητικού αποτελέσματος, όπως στην προκειμένη περίπτωση, βγαίνουν στην επιφάνεια φαντάσματα του παρελθόντος (μακρινού και πρόσφατου) και ψυχολογικά τραύματα που έχει δημιουργήσει ο Ολυμπιακός σε όλους τους αντιπάλους του, μικρούς και μεγάλους. Η ουσία είναι πως ο πρωτοπόρος, εν ενεργεία και εν δυνάμει Πρωταθλητής Ελλάδας, με τα 46 Πρωταθλήματα και οσονούπω 47 Πρωταθλήματα Ελλάδας, έπαιξε με μία ομάδα με 2 Πρωταθλήματα Ελλάδας τα τελευταία 26 χρόνια και 26 (σύντομα 27) λιγότερα Πρωταθλήματα. Κάθε ομάδα πρέπει να γνωρίζει τη θέση της. Στο Πρωτάθλημα, τη χώρα, την Ευρώπη, την ιστορία. Γουστάρουν να παλεύουν για την 3η θέση (και είναι τη δεδομένη χρονική στιγμή… 4οι) και το δείχνουν.
