Ο ένας διαθέτει μια σχεδόν έτοιμη ομάδα, με ελάχιστες προσθήκες σε σχέση με πέρυσι. Ο άλλος ξήλωσε ουσιαστικά ολόκληρο το ρόστερ της περασμένης σεζόν και τώρα τρέχει να καλύψει τα όποια κενά με κάποιες τελευταίες μεταγραφικές προσθήκες.
Αμφότεροι κληρώθηκαν με τις κατά τεκμήριο χειρότερες ελβετικές ομάδες τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, αν λάβουμε υπόψη μας τις εμφανίσεις τους στις δυο πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος.
Ο ένας έπαιξε ήδη τα δικά του «ελβετικά» ματς, διασύροντας την αντίπαλό του μέσα στην έδρα της. Ο άλλος ετοιμάζεται να ριχτεί στη μάχη την ερχόμενη Πέμπτη, επιζητώντας να λύσει τα όποια αγωνιστικά θέματα της προετοιμασίας εν ώρα αγώνα.
Από όποια πλευρά κι αν το δει κάποιος, είναι ξεκάθαρο πως το εντυπωσιακό 0-3 του ΠΑΟΚ μέσα στη Βασιλεία δημιουργεί μια έξτρα πίεση στην πλευρά του Ολυμπιακού. Όπως και να το κάνουμε, μπορεί η ελβετική ομάδα να έχει τα χάλια της, ωστόσο αποτελεί σαφώς πιο υπολογίσιμο μέγεθος από τη Λουκέρνη. Κι ας μην παίζουν μπάλα οι φανέλες ή η προϊστορία, όσο πρόσφατες κι αν είναι…
Λαμβάνοντας ως δεδομένο το ότι ο ΠΑΟΚ βρίσκεται σαφώς πιο μπροστά τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές (η χημεία και μόνο του δίνει ξεκάθαρο προβάδισμα την εποχή που βρισκόμαστε), είναι ξεκάθαρο πως οι συγκρίσεις μεταξύ «δικεφάλου» και Ολυμπιακού θα είναι άμεσες και αναπόφευκτες. Εν πολλοίς αυτό φαντάζει άδικο για τους ερυθρόλευκους στην παρούσα φάση, ωστόσο ποιος είπε ότι η ζωή είναι δίκαιη;
Η διάθεση πολλών οπαδών του Θρύλου δεν βρίσκεται στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο. Κάποιοι εξ αυτών χαλάστηκαν με την απώλεια του πρωταθλήματος. Μέσα σε αυτούς συγκαταλέγονται κι εκείνοι που δεν έβρισκαν ιδιαίτερο «νόημα» στα επτά σερί που προηγήθηκαν. Κάποιοι άλλοι ήταν ήδη ξενερωμένοι «από την προηγούμενη τριετία», κατά δήλωσή τους. Δηλαδή το διάστημα κατά το οποίο ο Ολυμπιακός νίκησε Ατλέτικο, Γιουβέντους και έκανε νταμπλ, έσπασε σχεδόν κάθε ρεκόρ πρωταθλήματος και έφερε διπλό στο Έμιρεϊτς, αλλά και που πήρε το 7ο συνεχόμενο ρεφάροντας τον αποκλεισμό-σοκ από τη Χάποελ με πρόκριση στους «16» του Γιουρόπα (και παρά ένα ημίχρονο στα προημιτελικά)…
Δεν μπορείς να υπαγορεύσεις σε κάποιον πως πρέπει να νιώθει. Μπορείς, ωστόσο, να διερευνήσεις τα πιθανά αίτια που προκαλούν αυτά τα συναισθήματα. Το «δεν παίζουμε καλή μπάλα» είναι μια γενίκευση που δεν θα μπορούσε ποτέ να έχει σοβαρή βάση. Πράγματι, ο Ολυμπιακός πέρυσι δεν έπαιξε καλή μπάλα στην πλειοψηφία των αγώνων του. Την τριετία που προηγήθηκε όμως; Θέλετε να θυμηθούμε πόσο απαξιώθηκαν παίκτες εκείνης της περιόδου που σήμερα είναι αφορμές νοσταλγίας για πολλούς; Κυρίως για εκείνους που τότε τους έβριζαν και τους ισοπέδωναν…
Το βασικό πρόβλημα που χρήζει άμεσης επίλυσης είναι η αδιαφορία που έχει επέλθει σε ένα μεγάλο μέρος των ερυθρόλευκων οπαδών. Οι οποίοι είναι ταυτόχρονα χορτάτοι και απογοητευμένοι. Πως γίνεται αυτό; Στον Ολυμπιακό όλα γίνονται. Στη διετία του Βαλβέρδε υπήρχαν άνθρωποι που γκρίνιαζαν; Πολλοί. Σε κάποιες πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις είχαν δίκιο, σε αρκετές άλλες όχι. Όσο κι αν ψάξεις, δύσκολα θα βρεις κάποιον που να μην αναπολεί τη περίοδο του Ερνέστο σήμερα. Εδώ υπάρχουν αμέτρητοι νοσταλγοί του Ζαρντίμ, ο οποίος τα άκουγε από παντού στους λίγους μήνες που έμεινε στο Λιμάνι…
Έτσι όπως βλέπω εγώ τα πράγματα, ο βασικός λόγος γκρίνιας και προβληματισμού θα έπρεπε να είναι το ατέρμονο πήγαινε – έλα παικτών και στελεχών στο Ρέντη. Ώσπου να προλάβεις να μάθεις τα ονοματεπώνυμα και τις φάτσες των καινούργιων, φεύγουν και στη θέση τους έρχονται άλλοι. Για να μιλάμε σοβαρά, κανένα κλαμπ υψηλού επιπέδου όπως ο Ολυμπιακός δεν θα μπορούσε να λειτουργεί συστηματικά με αυτό το σκεπτικό. Το έχω γράψει αμέτρητες φορές: μια δεμένη ομάδα με έντεκα μέτριους μπορεί να πάει πολύ καλύτερα από ένα συνονθύλευμα «παιχταράδων».
Φταίει αποκλειστικά η διοίκηση για όλο αυτό που συμβαίνει. Δυστυχώς όχι. Το γιατί, προκύπτει από τα συμφραζόμενα των όσων έγραψα πιο πάνω: όταν ο μέσος οπαδός απαξιώνει τον κάθε Μήτρογλου, τον κάθε Μιλιβόγεβιτς, τον κάθε Ζαρντίμ και πάει λέγοντας, κάποια στιγμή θα το πληρώσει με Οφόες, Καρσελάδες και Γκαρθίες. Από την άλλη βέβαια, ο κόσμος μπορεί να λέει ό,τι του κατεβαίνει στο κεφάλι. Αν αυτός που πληρώνει δεν επιβάλει τους κανόνες του και την πολιτική του, το παιχνίδι χάνεται. Και σωστή πολιτική δεν είναι σε καμία περίπτωση αυτό που συνέβη φέτος ή έστω πέρυσι…
Συνοψίζοντας, δεν είναι λίγοι εκείνοι που περιμένουν τα δυο παιχνίδια του Ολυμπιακού με τη Λουκέρνη για να τα βάλουν δίπλα σε αυτά του ΠΑΟΚ με τη Βασιλεία. Ακόμα κι αν απομονώσουμε τους κακεντρεχείς, καλώς ή κακώς τα όσα κάνουν και δεν κάνουν κόντρα στη Λουκέρνη οι Πειραιώτες θα μπουν στο ίδιο κάδρο με τα πεπραγμένα του ΠΑΟΚ. Το ζητούμενο βέβαια σε αυτή την περίπτωση δεν είναι να «απαντήσουν» στο σκορ οι ερυθρόλευκοι, αλλά να πάρουν την πρόκριση. Ο χρόνος που θα κερδίσουν ως τα επόμενα δυο ματς θα είναι θεωρητικά ελάχιστος, στην πραγματικότητα όμως θα είναι πολύς και από χρυσάφι. Ειδικά αν ο Μεριά είναι τόσο καλός όσο πιστεύουν οι άνθρωποι της ομάδας και αν στο μεταξύ έχει μπει σε αγωνιστικούς ρυθμούς ο Τοροσίδης αλλά και ο χαφ που έπρεπε να είναι ήδη στο ρόστερ από… πέρυσι. Το σενάριο για το τι θα γινόταν σε περίπτωση πρόωρου αποκλεισμού, νομίζω ότι μπορείτε να το πλάσετε και μόνοι σας…