Σύμφωνα με τον προπονητή του, ο Ολυμπιακός έχασε από τα λάθη του, που είναι ανεπίτρεπτα σε αυτό το επίπεδο και σε ένα όμιλο που η τελική κατάταξη θα κριθεί στις λεπτομέρειες.
Ανεξάρτητα από την ήττα (ως ένα βαθμό «εντός προγράμματος») στους Ερυθρόλευκους είναι πιθανό να κοστίσει, όταν ο όμιλος ολοκληρωθεί, περισσότερο το δεύτερο γκολ που δέχθηκαν στο τέλος του αγώνα παρά η ίδια η ήττα, η οποία μπορεί να διορθωθεί με μια νίκη στο Γ. Καραϊσκάκης.
Εκτιμώ, πως πίσω από αυτό το δεύτερο γκολ («αχρείαστο» το είπε ένας φίλος με μεγάλη εμπειρία σε ανάλογα πονηρά αποτελέσματα) κρύβεται όλη η φιλοσοφία πάνω στην οποία είναι δομημένη η ερυθρόλευκη ομάδα, ότι το γκολ είναι λογικό προϊόν μιας συγκεκριμένης αγωνιστικής άποψης, ενός τρόπου συμπεριφοράς στον αγωνιστικό χώρο κι εξηγούμαι:
Ακόμη πριν από την έλευση του Πέδρο Μαρτίνς ο Ολυμπιακός είχε ξεκινήσει να εμφανίζει και να θεμελιώνει σε αυτούς του αγώνες μια αγωνιστική συμπεριφορά που συναρτούσε άμεσα το τελικό αποτέλεσμα με την δεδομένη επιθυμία της ομάδας «να μπει στο γήπεδο και να νικήσει».
Με τον Μαρτίνς η συμπεριφορά, η φιλοσοφία αυτή αποθεώθηκε. Ο Ολυμπιακός στα χέρια του Πορτογάλου τεχνικού έχει υιοθετήσει μια συγκεκριμένη στάση σε οποιοδήποτε γήπεδο και αν αγωνίζεται και με οποιονδήποτε αντίπαλο. Παίζει, πάντα, για να νικήσει, ποτέ για να μην ηττηθεί ή για να διαφυλάξει το μικρότερο, έστω, αρνητικό αποτέλεσμα, δηλαδή το «ένα – μηδέν».
Δεν του λέει κάτι η ήττα με ένα γκολ διαφορά, δεν είναι συμβατή με τη φιλοσοφία του ως ομάδας, δεν τον ικανοποιεί αγωνιστικά.
Καλώς ή κακώς οι ερυθρόλευκοι έχουν αποτινάξει από πάνω τους εκείνη την παλιά, αρχαιοελληνική συμπεριφορά μιας μίζερης, κακομοίρικης, βαλκανικής ομάδας που εμφανίζεται στο γήπεδο, είτε για να διεκπεραιώσει μια υποχρέωση, είτε για να το εγκαταλείψει στο τέλος του αγώνα με τα λιγότερα σε βάρος της γκολ αρκούμενη σε μια επικοινωνιακή διαχείριση της ήττας που δεν οδηγεί πουθενά.
Είναι σε άλλο level, σε ένα επίπεδο που είναι συμβατό με εκείνα των μεγάλων ομάδων των ανεπτυγμένων ποδοσφαιρικά χωρών, με των ομάδων που αξιοκρατικά μετέχουν στην κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση του πλανήτη. Η λογική του, η νοοτροπία του, οι επιδιώξεις του, η στόχευση του είναι η νίκη ή η δίκαιη μοιρασιά των βαθμών. Δεν αισθάνεται καλά με την «τιμητική ήττα» και το δείχνει με κάθε τρόπο.
Κατέβαλε κόπο και χρήμα ο Ολυμπιακός για να αγγίξει αυτό το αγωνιστικό επίπεδο και να συμπεριφέρεται στα ευρωπαϊκά γήπεδα ως σοβαρή και ανταγωνιστική, ανεξαρτήτως αντιπάλου, ομάδα.
Μόνο που αυτό το επίπεδο έχει ένα κόστος, δηλαδή από κάθε επίπεδο που ανεβαίνεις στην ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική ιεραρχία προκύπτει ένα ανάλογο κόστος. Εκεί που βρίσκεται ο Ολυμπιακός το «κόστος» είναι πως για κανένα λόγο, πραγματικό η επικοινωνιακό, η ομάδα δεν συμβιβάζεται με την διαχείριση της ήττας, αντίθετα παίζει, ανεξαρτήτως συνθηκών, για τη νίκη ικανοποιούμενη κάποιες φορές και από την μη ήττα.
Το δεύτερο γκολ που δέχθηκε ο Ολυμπιακός είναι αποτέλεσμα αυτής ακριβώς της λογικής, ανεξάρτητα από το εάν συνάδει ή εάν θεωρείται συμβατή με την νεοελληνική ποδοσφαιρική κακομοιριά.
Όταν ξεκινάς να αλλάξει επίπεδο, να προσεγγίσεις την αγωνιστική συμπεριφορά των μεγάλων ομάδων και να ανταποκριθείς στο πνεύμα των μεγάλων διοργανώσεων ενσωματώνεις υποχρεωτικά, ανεξάρτητα από το ένα σου αρέσει ή όχι, τις βασικές αγωνιστικές αξίες των ομάδων αυτών, δηλαδή την σταθερή και μόνιμη επιδίωξη της νίκης και όχι την καρμοίρικη διαχείριση της ήττας.
Δύσκολη η επιβίωση στις συνθήκες αυτές, αλλά δεν είναι ζήτημα επιλογής. Αν δεν μπορείς να ανταποκριθείς υπάρχει μια άλλη ζωή στο Conference Cup που έρχεται, το επιλέγεις «και ξενοιάζεις».
Υ.Γ. Αν η δεύτερη θέση του ομίλου και η πρόκριση τα φέρει η ζωή να κρίνεται στο ματς με την Πόρτο στο Καραϊσκάκη ποντάρετε στον Ολυμπιακό και δεν θα χάσετε.