Πέρυσι ήταν η χρονιά της. Η Τότεναμ μπορεί να μην κατέκτησε κάποιον τίτλο, ωστόσο έπεισε ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό πλανήτη πως ο Μαουρίσιο Ποκετίνο έχει δημιουργήσει ένα σύνολο ικανό να απειλήσει οποιονδήποτε. Μια ομάδα που επί της ουσίας δεν περιλαμβάνει κάποιον σούπερ σταρ, αλλά καταφέρνει να κάνει κάθε μονάδα να… πολλαπλασιάζεται ποιοτικά δίπλα στις υπόλοιπες. Υπάρχει ένας απλοϊκός τρόπος για να το κατανοήσει κάποιος αυτό: αν ζητηθεί σε έναν Ευρωπαίο ποδοσφαιρόφιλο να δημιουργήσει την ιδανική ενδεκάδα, πόσους παίκτες της Τότεναμ θα έβαζε σε αυτήν;
Η λογική λέει πως δίπλα στα αστέρια της Μπαρτσελόνα, της Λίβερπουλ, της Μάντσεστερ Σίτι, της Γιουβέντους και της Ρεάλ, δύσκολα θα χωρούσε έστω και ένας ποδοσφαιριστής του Ποκετίνο. Ούτε καν ο Κέιν, που αποτελεί το ισχυρότερο όπλο των Λονδρέζων Αυτό ακριβώς είναι και το μεγαλύτερο παράσημο για την αποψινή αντίπαλο του Ολυμπιακού. Ότι μια ομάδα που δεν στήθηκε με αμέτρητα εκατομμύρια και πάμπολλες μεταγραφές, βασίζει την ύπαρξή της στη χημεία και στο δέσιμο που έχουν αναπτύξει με τα χρόνια οι παίκτες που αποτελούν τον κορμό της.
Η Τότεναμ έχει ένα… καλό. Είναι η φιναλίστ του προηγούμενου Τσάμπιονς Λιγκ. Η ιστορία έχει αποδείξει πως οι χαμένοι των τελευταίων τελικών φεύγουν με σκυμμένο το κεφάλι στο τέλος του 90λεπτου από την Ελλάδα, όταν αντίπαλός τους είναι ο Ολυμπιακός. Το 2002 ήταν η Λεβερκούζεν που ακόμα μετράει γκολ από εκείνο το απίθανο 6-2 της Ριζούπολης. Το 2004 ήταν η Μονακό που έχασε 1-0 από το γκολ του Σούρερ. Και το 2014 το μενού σερβιρίστηκε εις διπλούν: η Ατλέτικο του Γκριεζμάν ηττήθηκε με 3-2 και η μετέπειτα φιναλίστ Γιουβέντους υποκλίθηκε επίσης στον Ολυμπιακό. Η πρώην κι η επόμενη δηλαδή είδαν ερυθρόλευκα… αστράκια με διαφορά λίγων εβδομάδων. Αν μάλιστα δεν είχε μεσολαβήσει το χειρουργείο του Μάλμε, η Γιουβέντους δεν θα είχε φτάσει ούτε στον επόμενο γύρο, πόσο μάλλον στον τελικό…
Ο Ολυμπιακός επιστρέφει στον όμιλο μετά την εφιαλτική προπέρσινη σεζόν, τη χειρότερη της ιστορίας του στη διοργάνωση. Η μόλις μια ισοπαλία σε έξι ματς – το 0-0 με την Μπαρτσελόνα του Βαλβέρδε – αποτύπωνε ως έναν βαθμό την τεράστια δυσκολία του ομίλου. Τότε ήταν που χάλασε και η παράδοση με τις φιναλίστ: η Γιουβέντους νίκησε με 0-2 την τελευταία αγωνιστική, σφραγίζοντας τη μικρότερη ερυθρόλευκη συγκομιδή σε φάση ομίλων. Η ζημιά βεβαίως δεν έγινε κόντρα στα μεγαθήρια, αλλά στα ματς με τη Σπόρτινγκ που εικόνα του Ολυμπιακού ήταν απογοητευτική.
Αν πρόσφερε κάτι εκείνη η ομάδα, είναι ότι αποτέλεσε την αφορμή (ή και αιτία) για να φτάσουμε στο σήμερα. Το γενικό ξήλωμα ακολουθήθηκε από την επιστροφή της ποδοσφαιρικής λογικής και την αυτονόητη στήριξη σε έναν προπονητή που από νωρίς έδειξε ότι ξέρει που αλλά και πως να το πάει το πράγμα. Κι έτσι, ακόμα κι όταν ο Ολυμπιακός έχασε τον κατά τεκμήριο κορυφαίο και πιο επιδραστικό παίκτη του λίγο πριν την έναρξη των προκριματικών, όλοι οι υπόλοιποι ήταν εκεί για να συνεισφέρουν στο μικρό θαύμα. Το καλοκαίρι του 2019 ο Θρύλος έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που προκρίνεται στους ομίλους από το μονοπάτι των Μη Πρωταθλητών. Και αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά στο ελληνικό ποδόσφαιρο τα επόμενα χρόνια, θα παραμένει η μοναδική μέχρι τον αιώνα τον άπαντα. Ειδικά αν χαθεί το δεύτερο εισιτήριο για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ από τη σεζόν 2021/22…
Έχω διαβάσει κάμποσα κουλά αυτές τις μέρες σχετικά με το «που θα χτυπήσει» ο Ολυμπιακός. Είναι αυτά τα… πατροπαράδοτα που γράφονται εδώ και πολλά χρόνια, κυρίως επειδή κάτι πρέπει να γραφτεί. Ίσως από κεκτημένη ταχύτητα και επειδή στο μεταξύ δεν έχει μεσολαβήσει έστω και η στοιχειώδης σκέψη ώστε να γίνει ο απαραίτητος διαχωρισμός: είναι άλλο πράγμα να λες που θα χτυπήσει ο Ολυμπιακός τον ΠΑΟΚ, την ΑΕΚ, άντε την Μπασακσεχίρ και την Κράσνονταρ και άλλο να αναφέρεσαι στη φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ και μια από τις καλύτερες ομάδες στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου τα τελευταία χρόνια.
Προφανώς ο Μαρτίνς θα παρατάξει την ομάδα του με ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο, το οποίο θα το γνωρίζουν καλά οι παίκτες του. Από τα συμφραζόμενά του προκύπτει ότι θα δοθεί τεράστια σημασία στην αμυντική λειτουργία. Επισήμανση: άλλο η άμυνα, άλλο η αμυντική λειτουργία. Η άμυνα αναφέρεται στην υπεράσπιση του τέρματος και έχει συγκεκριμένη χωροταξική τοποθέτηση. Αμυντική λειτουργία όμως είναι μια γενικότερη έννοια που τα δεδομένα της έχουν μεγάλα περιθώρια προγραμματισμού. Είναι ουσιαστικά η συμπεριφορά κάθε παίκτη, κάθε γραμμής αλλά και ολόκληρου του συνόλου όταν η μπάλα βρίσκεται στην κατοχή του αντίπαλου.
Από εκεί θα ξεκινήσουν τα πάντα και από εκεί θα κριθούν τα πάντα. Όσο πιο αποτελεσματικά εφαρμοστεί το αμυντικό πλάνο, τόσο μεγαλύτερες θα είναι οι πιθανότητες νίκης για τον Ολυμπιακό. Ανάλογα με το που θα μπορεί να αναχαιτίζει τις αντίπαλες επιθέσεις και να ανακτά την κατοχή, θα δημιουργούνται και οι συνθήκες για πιθανή αντεπίθεση. Τα πραγματικά όπλα του Ολυμπιακού για απόψε θα είναι αυτά που θα του δώσει ο αντίπαλος προπονητής. Από την έκταση του rotation και από τον τρόπο που θα προσεγγίσει το ματς ο Ποκετίνο, θα προκύψουν και οι ανάλογες ευκαιρίες.
Το Καραϊσκάκη θα παίξει τη δική του μπάλα, αλλά η αποτελεσματικότητά της εξαρτάται από τους παίκτες του Μαρτίνς. Αν καταφέρουν να μεταφέρουν την ενέργεια και τον ηλεκτρισμό της εξέδρας στον αγωνιστικό χώρο, όπως έκαναν στα τρία προηγούμενα ευρωπαϊκά ματς, θα έχουν κάνει ένα σημαντικό βήμα για θετικό αποτέλεσμα. Τα υπόλοιπα θα τα μάθουμε στις 19:55…
