Το έχουμε πει αρκετές φορές. Στον Παναθηναϊκό τα χειρότερο όλα αυτά τα χρόνια δεν ήταν αυτή καθ’ αυτή η κατάστασή του και τα όσα γινόντουσαν.
Το χειρότερο ήταν η εικόνα που είχε ο κόσμος για αυτή την κατάσταση, η απίστευτη ευκολία με την οποία την αποδεχόταν και ακόμα χειρότερα το πόσο ευάλωτος ήταν κάθε φορά στις υποσχέσεις, στα τάματα και στα εξαγγελίες για ένα φοβερό και τρομερό μέλλον που όλο ερχόταν και όλο έμενε άπιαστο όνειρο.
Μια ανάλογη κατάσταση ζούμε και σήμερα στον Παναθηναϊκό.
Η μαγική λέξη και η μαγική συνταγή που σερβίρεται από μια σειρά πλευρές παλιές και… νέες, είναι η «υπομονή».
Έτσι είναι. Υπομονή και όλα θα φτιάξουν, είναι η σύγχρονη συνταγή στον Παναθηναϊκό.
Το πώς θα φτιάξουν είναι μάλλον λεπτομέρεια.
Σημασία έχει να κάνουμε υπομονή και τα υπόλοιπα θα έρθουν.
Από μόνα τους; Από τον… ουρανό; Με κάποιο μαγικό και υπερφυσικό τρόπο;
Μικρή σημασία έχουν όλα αυτά. Σημασία έχει να κάνουμε υπομονή.
Τώρα αν επιχειρήσεις να αναρωτηθείς, να κάνουμε υπομονή για πιο πράγμα, περιμένοντας τι ακριβώς, εκεί οι απαντήσεις είναι και άφθονες και για όλα τα γούστα.
Υπομονή γιατί θα έρθει ο Παϊρότζ και θα μπούμε σε άλλη τροχιά, θα σωθούμε και θα εκτοξευθούμε.
Υπομονή γιατί το μόνο που μας λείπει είναι ένα σέντερ-φορ, που αν το πάρουμε θα χτυπήσουμε μέχρι και πρωτάθλημα.
Υπομονή γιατί ο Δώνης θα φτιάξει με τα μωρά του ένα σύνολο που θα μας κάνει όλους να τρίβουμε τα μάτια μας.
Υπομονή γενικώς γιατί όπου να είναι θα βγουν και τα… διαρκείας καθώς που θα πάει θα βγουν κι αυτά κάποια στιγμή και αυτό θα κινητοποιήσει ξανά τον κόσμο στο πλευρό της ομάδας και ξέρετε τώρα, το… κουμπί είναι ο κόσμος, αν ο κόσμος είναι κοντά στην ομάδα τότε και μπλα-μπλα-μπλα και όλα τα σχετικά.
Βέβαια για ένα μόνο πράγμα δεν συνιστά κανείς υπομονή.
Για την μοναδική περίπτωση που μπορεί να βγάλει τον Παναθηναϊκό από την καταστροφή στην οποία βαδίζει με μαθηματική ακρίβεια.
Στο να βρεθεί ένας άνθρωπος με λεφτά και γνώση, που θα αλλάξει τα δεδομένα σε όλα τα επίπεδα και θα αρχίσει το στήσιμο ενός πραγματικού Παναθηναϊκού στην πράξη και όχι στα λόγια.
Και βέβαια δεν συνιστά κανείς υπομονή για κάτι τέτοιο, πολύ απλά γιατί δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στον ορίζοντα.
Επομένως δεν υπάρχει και λόγος για… υπομονή σε σχέση με αυτό.
Καταλήγοντας;
Σημασία δεν έχει τι γίνεται στον Παναθηναϊκό. Ίσως σημασία να μην έχει ούτε καν το τι θα γίνει.
Σημασία έχει να μην μιλάμε για όλα αυτά. Να μην χαλάμε την νιρβάνα και το όνειρο. Να μην αναζητούμε αιτίες και ενόχους για το πώς φθάσαμε ως εδώ. Και κυρίως σημασία έχει να μην… αμφισβητούμε.
Να μην αμφισβητούμε τα πάντα. Σενάρια, προθέσεις, ανθρώπους που εμφανίστηκαν ξαφνικά στην Παναθηναϊκή καθημερινότητά μας και φυσικά καπάκι σε όλα αυτά να μην αμφισβητούμε και αυτούς που τα σερβίρουν όλα αυτά. Καθώς αυτοί… ξέρουν. Ξέρουν. Τόσα χρόνια άλλωστε κάνουν αυτή την «δουλειά». Το να αποκοιμίζουν τον κόσμο δηλαδή με μούφες και υποσχέσεις. Και την έχουν μάθει καλά πια την συγκεκριμένη «δουλειά».Απόδειξη το ότι ακόμα… πιάνει. Ακόμα έχει αποτελέσματα. Και γι’ αυτό το… σερβίρισμα συνεχίζεται…
