Ο Ανδρέας Καταχανάς γράφει για την επιστροφή του Παναθηναϊκού στις μεγάλες βραδιές και σχολιάζει τις κινήσεις του Μουνιόθ από τον πάγκο που έφεραν την ανατροπή, αλλά δεν ήταν αρκετές σε ένα ματς λεπτομερειών.
Τρεις ώρες και βάλε από ένα τρομερό βολεϊκό υπερθέαμα που έκανε και εκείνους που δεν παρακολουθούν το άθλημα σε σταθερή βάση να εντυπωσιαστούν, να καρδιοχτυπήσουν, να αγχωθούν. Ο τελικός του Λιγκ Καπ στον Άγιο Θωμά τα είχε όλα: Εκπληκτικούς πόντους, τρομερούς πρωταγωνιστές, έντονα συναισθήματα και τον Στέλιο Προσαλίκα στον σχολιασμό (πόσες φορές ακούσαμε στη μετάδοση ότι ήταν καλεσμένος;).
Αυτό που είχε περισσότερο όμως, ήταν η φωνή του Παναθηναϊκού. Το «είμαι εδώ, η μιζέρια τελείωσε». Με το πρωτάθλημα να έχει αποκτήσει μεγάλο ενδιαφέρον, τον ανταγωνισμό να αυξάνεται, η ομάδα του Δημήτρη Ανδρεόπουλου έδειξε έτοιμη να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις.
Μπορεί να μην έχει το βάθος, να υστερεί σε αρκετά κομμάτια ακόμα, ωστόσο η προσπάθεια που έχει κάνει και το σύνολο που έχει οικοδομήσει ο Έλληνας τεχνικός έδειξαν πως πλέον λογίζεται ως σοβαρός αντίπαλος στη μάχη ακόμα και για τον τίτλο.
Ο ΓΙΑΚΟΜΠΣΕΝ ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΟΛΑ
Όλα ξεκίνησαν ιδανικά για τους Πράσινους που είδαν τον Ολυμπιακό να είναι μουδιασμένος στο σέρβις. Με πολύ πρώτο χρόνο κι έναν φανταστικό, MVP Γιάκομπσεν να κρατά ζεστούς τους Ρανγκέλ, Στάροβιτς, Τσάτσιτς και Πελεκούδα, οι γηπεδούχοι ανταποκρίθηκαν άψογα στα δεδομένα που προέκυψαν στο ματς με το… καλησπέρα.
Ο εμπύρετος Ράπτης δεν ήταν σε θέση να αγωνιστεί, με αποτέλεσμα οι Πράσινοι να στερούνται το βασικό τους επιθετικό γρανάζι και τον παίκτη που έκανε την ανατροπή στο πρώτο ματς των δύο ομάδων στο Ρέντη.
Ο Γιάκομπσεν όμως, πραγματικά τα έκανε όλα. Έβγαλε άμυνες, μοίρασε το παιχνίδι μετά από χαλασμένες υποδοχές, έκανε ό,τι κάνει ένας πραγματικός ηγέτης. Ο Παναθηναϊκός δε θα είχε καταφέρει τίποτα χωρίς εκείνον, που είχε το καθαρό μυαλό στη μεγαλύτερη διάρκεια του ματς να πάρει τις σωστές αποφάσεις.
Ο Ολυμπιακός ήταν εκτός τόπου και χρόνου και η εικόνα του ματς έδειχνε πως το τριφύλλι θα πανηγυρίσει μια εύκολη νίκη. Ωστόσο, οι Ερυθρόλευκοι έφτασαν σε ανατροπή δυναμώνοντας το μπλοκ τους σε συνδυασμό με την άνοδο του Φίνγκερ από το τρίτο σετ και έπειτα.
Ο ΜΟΥΝΙΟΘ ΑΡΓΗΣΕ ΠΕΝΤΕ ΣΕΤ ΝΑ ΔΕΙ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟ ΤΟΥ
Ο Μουνιόθ αυτή τη φορά και συγκριτικά με το πρώτο ματς, εκεί που χάθηκε ο τίτλος για τον Ολυμπιακό, δεν έμεινε άπραγος όπως θα περίμεναν αρκετοί και δεν αρκέστηκε στην κλασική διπλή αλλαγή με Στιβαχτή και Ασπιώτη.
Έπρεπε ο Παναθηναϊκός να χαλαρώσει μετά την κατάκτηση των δύο πρώτων σετ -και πέντε σερί αν μετρήσουμε τα τρία σετ που πήρε στο ματς-, για να δει τον πάγκο του και να περάσει στο παιχνίδι παίκτες με μεγαλύτερη έφεση στην υποδοχή και στο μπλοκ.
Πολύ νωρίς αντιλήφθηκε πως από τον απογοητευτικό Γκέργκι δεν μπορούσε να πάρει πράγματα. Ο Ούγγρος δε βρέθηκε σε καλή μέρα στο σέρβις, επιθετικά δεν έκανε τίποτα και γρήγορα στη θέση του πέρασε ο Κουμεντάκης.
ΕΙΧΕ ΛΕΙΨΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΥΜΕΝΤΑΚΗΣ
Ο Έλληνας ακραίος συμμάζεψε την πίσω ζώνη του Ολυμπιακού με εξαιρετικά ποσοστά στην υποδοχή, τελείωσε πολύ δύσκολες μπάλες παρότι είχε το αντίπαλο μπλοκ να προσαρμόζεται γρήγορα πάνω του και συνολικά έδωσε πολύτιμους πόντους από το «4».
Ο 27χρονος σε λίγους μήνες αθλητής, έκανε ένα ματς παρόμοιο με τον ημιτελικό Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ στη Ρόδο. Είναι πολύτιμη μονάδα (και) για την Εθνική ομάδα και εννοείται ότι όσο περισσότερο χρόνο παίρνει, τόσο καλύτερα αποδίδει.
Ενδεχομένως λοιπόν αυτό το ματς του Κουμεντάκη να βάλει σε σκέψεις τον Μουνιόθ για τη συνέχεια: Αν και κατά πόσο θα πρέπει να τον ενεργοποιήσει αντί του Γκέργκι για να έχει μια σίγουρη επιθετική λύση από τη στιγμή που ο Χουσάι παίρνει ούτως ή άλλως μεγάλο κομμάτι της υποδοχής, οπότε «σβήνει» σταδιακά στην επίθεση σε κρίσιμες μπάλες.
Εξάλλου, ένας παίκτης είναι κομβικός όταν παίρνει αρκετό χρόνο συμμετοχής και όχι όταν είναι στο μπες – βγες. Τη φετινή σεζόν, ο Έλληνας ακραίος έχει θέση στον Ολυμπιακό.
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΙ ΟΙ ΑΝΔΡΕΑΔΗΣ – ΡΙΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν ήταν όμως ο Κουμεντάκης ο μοναδικός που βοήθησε τον Ολυμπιακό να αλλάξει την εικόνα του και να φτάσει στην ανατροπή. Ο Ανδρεάδης που πέρασε αντί του Βουλκίδη δυνάμωσε το μπλοκ, έσπασαν περισσότερες μπάλες και ο Παναθηναϊκός δεν είχε απάντηση στις κόντρα επιθέσεις των φιλοξενούμενων.
Αν μέσα σε αυτές τις δύο αλλαγές, συνυπολογίζουμε την είσοδο του Ριζόπουλου και τους άσσους που πήρε βοηθώντας τους Ερυθρόλευκους στο τρίτο και στο τέταρτο σετ της ισοφάρισης σε 2-2, θα δούμε πως αυτή τη φορά ο Μουνιόθ έκανε ό,τι μπορούσε για να φτάσει ο Ολυμπιακός σε μια απίστευτη ανατροπή.
ΣΤΟ ΡΕΝΤΗ ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
Ο τίτλος χάθηκε στο Ρέντη για τους Ερυθρόλευκους, εκεί όπου τα διαδοχικά λάθη και το μπέρδεμα του Ισπανού προπονητή έφεραν την ήττα με ανατροπή. Στις λεπτομέρειες, λοιπόν, ο Ανδρεόπουλος έδειξε να διαχειρίζεται καλύτερα την κατάσταση στο πρώτο ματς και το πάθος των παικτών του στο φινάλε έφεραν τον πρώτο τίτλο μετά από δέκα χρόνια.
Ο Ολυμπιακός πρέπει να μαζέψει τα κομμάτια του και να δει μπροστά τα κομβικά ματς που έρχονται. Η σεζόν θα παιχτεί στο Κύπελλο και στο πρωτάθλημα. Και πλέον έφτασε η στιγμή να δείξει στην πράξη πως είναι ο πρωταθλητής.
Ο ΠΑΟ ΕΣΤΕΙΛΕ ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΟΝ ΠΑΟΚ
Η συνέχεια στο πρωτάθλημα αναμένεται συναρπαστική, αφού πλέον ο Παναθηναϊκός δείχνει πως θα υπερβάλλει εαυτόν για την έκπληξη ώστε να μπει σφήνα και να πάει στους τελικούς.
Τις τελευταίες εβδομάδες η συζήτηση δικαιολογημένα έχει επικεντρωθεί στους «αιώνιους» και ο ΠΑΟΚ έχει μείνει εκτός κάδρου. Κοντεύουμε Μάρτιο και οι ασπρόμαυροι ακόμα δεν έχουν παρουσιάσει μια ομάδα που να δημιουργεί την αίσθηση πως θα πάρει τίτλο.
Βέβαια, κάτι παρόμοιο ίσχυε και τα προηγούμενα χρόνια, απλώς φέτος τα πράγματα είναι διαφορετικά. Πολλοί οι καινούργιοι παίκτες και μέχρι στιγμής τρομερά μονοδιάστατος τρόπος παιχνιδιού, μόνο με τον Βαν Ντεν Ντρις. Άμεσα ο ΠΑΟΚ πρέπει να βελτιώσει την εικόνα του, γιατί πλησιάζει η κρίσιμη καμπή της σεζόν και εκεί οι δικαιολογίες θα έχουν τελειώσει.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΕΤΡΑΕΙ ΟΤΙ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ
Δεν είναι σημαντικό για τον Παναθηναϊκό το τρόπαιο αυτό καθεαυτό. Το σημαντικό είναι ότι επιβραβεύτηκε η δουλειά του Ανδρεόπουλου και η προσπάθεια των τελευταίων ετών και δη από εκείνο το ματς με τη Νίκη Αιγινίου, όταν είχε βρεθεί κοντά στον υποβιβασμό ο σύλλογος.
Τα δεδομένα είναι αλλιώς πλέον και οι Πράσινοι θέλουν να πρωταγωνιστούν και να μην αρκούνται στην τετράδα του πρωταθλήματος. Ο Πανταλέων πήρε έναν τίτλο που τον χρειαζόταν και ο ίδιος, ενώ ο Ανδρεόπουλος junior που τόσο φανατικά υποστηρίζει τον σύλλογο που αγωνίζεται έδωσε το σύνθημα για τη συνέχεια.
Ας σκεφτούν όσοι δεν ήθελαν έναν ξένο ακραίο τον Γενάρη, τι θα έκανε χθες ο Παναθηναϊκός χωρίς τον Τσάτσιτς. Δεν είναι μια απλή υπόθεση, η εικόνα μίλησε από μόνη της.
Υ.Γ: Κρίμα που στον ελληνικό αθλητισμό δε δίνουμε ένα βραβείο στο φινάλε της σεζόν για εκείνους τους οπαδούς που κάνουν ό,τι μπορούν για να βλάψουν τόσο την ομάδα τους, όσο και αντίπαλους αθλητές.
Διαμάντι ο οπαδός που χτύπησε τον Κουμεντάκη κατά τη διάρκεια του χρυσού σετ και με τους Ερυθρόλευκους να έχουν το προβάδισμα. Διαμάντια γενικώς οι τύποι αυτοί που το κάνουν ανεξαρτήτως ομάδας. Εν προκειμένω, η επιβράβευση του θα είναι να συνεχίσει να παρακολουθεί τα ματς της ομάδας του ες αεί. Άλλωστε, στην Ελλάδα ζούμε.
Αυτοί είναι εκείνοι που πάση θυσία θα βρίσκονται στα γήπεδα, θα κάνουν ό,τι τους καπνίσει χωρίς επιπτώσεις. Και οι υπόλοιποι, δυστυχώς, είμαστε υποχρεωμένοι να τους ανεχόμαστε. Κατάντια.
