16.6 C
Athens

ΠΑΟΚ: Καταδικασμένοι για φόνο πανηγυρίζουν επειδή έσβησαν μια κλήση…

Αποδεκτές οι επικοινωνιακές θριαμβολογίες ΠΑΟΚ και Ξάνθης για την «νίκη τους» στην υπόθεση της καταγγελίας του Ολυμπιακού κατά της απόφασης της Super League 1, η οποία με σχετική πλειοψηφία έξι (6) ψήφων αποφάσισε (;) ότι «ορθώς οι δύο ΠΑΕ προσέφυγαν στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών κατά του πορίσματος της Ε.Ε.Α.».

Ανεξαρτήτως των ενστάσεων για την ορθότητα ή μη της ίδιας της ψηφοφορίας, καθώς μέσω αυτής τεκμαίρεται ότι η Λίγκα είναι πιθανό να επιθυμεί για την εφαρμογή κάθε κανονισμού «να ψηφίζει» (αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα που οδηγεί μια ανάλογη τακτική), οι δύο πολύπαθες ΠΑΕ είχαν μεγάλη ανάγκη μια ανάσα, επικοινωνιακή έστω, μετά από ένα πεντάμηνο γεμάτο ήττες σε όλα τα επίπεδα και ανάλογες απογοητεύσεις.

Στην ουσία τώρα, επειδή αυτή έχει σημασία: Τι αποφάσισε ακριβώς το Διαιτητικό Δικαστήριο Ποδοσφαίρου; Έκρινε ότι η προσφυγή του Ολυμπιακού απορρίπτεται (με πλειοψηφία παρακαλώ) επειδή «δεν έχει νόημα».

Τι σημαίνει αυτό; Ότι η προσφυγή ΠΑΟΚ και Ξάνθης στα διοικητικά δικαστήρια δεν είναι ακριβώς σύννομη, αλλά είναι «άνευ αντικειμένου», επειδή στο μεταξύ διάστημα οι προσφυγές κρίθηκαν από το Διοικητικό Εφετείο και απορρίφθηκαν. Συνεπώς, όταν απορρίπτεται η έφεση του δολοφόνου για τον φόνο, ποιος ασχολείται τώρα με την κλήση για το παράνομο παρκάρισμα…

Είναι η λογική της τακτικής δικαιοσύνης, την οποία οφείλει κανείς να σεβαστεί, καθώς οι δικαστές, που πλειοψηφικά αποφάσισαν, είναι αρεοπαγίτες και σε όλη την καριέρα τους έχουν μάθει να προτάσσουν στις υποθέσεις την ουσία απέναντι σε ζητήματα δευτερεύουσας σημασίας.

Ποια είναι η ουσία; Η απόρριψη των προσφυγών του ΠΑΟΚ και της Ξάνθης από το Διοικητικό Εφετείο, εξέλιξη η οποία οχυρώνει το πόρισμα της Ε.Ε.Α., άρα νομιμοποιεί απολύτως όλη τη διαδικασία που ακολουθήθηκε τόσο στην Επιτροπή, που καθόρισε την παράβαση όσο και στα δικαστικά όργανα του ποδοσφαίρου, που την επικύρωσαν σε δύο βαθμούς και επέβαλαν τις γνωστές ποινές.

Η διαφωνία του Ολυμπιακού για το ύψος της ποινής θα κριθεί ενώπιον του CAS, άρα δεν απασχολεί το Διαιτητικό Δικαστήριο της ΕΠΟ.

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ της ουσίας και της δευτερεύουσας σημασίας ζητημάτων;  Το Διαιτητικό Δικαστήριο «δεν είπε λέξη» για την ουσία της υπόθεσης πολυϊδιοκτησίας. Αυτή ισχύει ως έχει, είναι ισχυρή και περιμένει να κριθεί σε τελευταίο βαθμό στη Λωζάνη.

Τι είπαν οι αρεοπαγίτες; Δύο πράγματα: Πρώτο, ότι δεν είναι ακριβώς ευκρινές, αν μια προσφυγή ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών εναντίον ενός πορίσματος μιας Επιτροπής του νόμου 2725/1999, αποτελεί «διαφορά που ανακύπτει από την εφαρμογή και ερμηνεία του Καταστατικού, του παρόντος Κανονισμού (σ.σ, του Κ.Α.Π.) και των εν γένει Κανονισμών, των αποφάσεων, οδηγιών, εγκυκλίων κ.λ.π. της ΕΠΟ…».

Η αμφισβήτηση αυτή έχει μια θεωρητική βάση και για το λόγο αυτό το Διαιτητικό Δικαστήριο προέκρινε την άποψη ότι «η απόφαση της Ε.Ε.Α. δεν προκύπτει από το καταστατικό και τους κανονισμούς της ΕΠΟ». Προσέξτε, μόνο το πόρισμα της Ε.Ε.Α. αφορά η αμφισβήτηση και όχι τις παρεπόμενες ποινές που επιβλήθηκαν με βάση το πόρισμα αυτό, καθώς οι ποινές αυτές «ανακύπτουν από την εφαρμογή του Καταστατικού και των Κανονισμών της ΕΠΟ».

Το Διαιτητικό Δικαστήριο, όμως, δεν κλήθηκε, επειδή δεν έχει αρμοδιότητα, να αποφασίσει περί του ύψους των ποινών. Αυτή ανήκει στο CAS.

Δεύτερο, ακόμη και αν η απόφαση ήταν υπέρ της προσφυγής του Ολυμπιακού, η προβλεπόμενη από τον Κ.Α.Π. ποινή στο άρθρο 35 είναι «προειδοποίηση και ποινή απαγόρευσης μετεγγραφών για την αμέσως επόμενη μετεγγραφική περίοδο (σ.σ. αυτή του καλοκαιριού, που λέγεται ότι θα ξεκινήσει την 01 Αυγούστου). Εφόσον, τριάντα (30) μέρες μετά την επιβολή της πρώτης ποινής, παρά την προειδοποίηση επιμένει (η ΠΑΕ) στην άσκηση του ενδίκου βοηθήματος, αποκλείεται με νέα απόφαση του Δ.Σ. ή της Ε.Ε. της διοργανώτριας από τους υπόλοιπους αγώνες του πρωταθλήματος που μετέχει ή θα μετάσχει και για όσο χρονικό διάστημα συνεχίζεται η παράβαση».

Η ημερολογιακή αποτύπωση αυτής της παραγράφου καθιστά την παρεπόμενη ποινή της «μη συμμετοχής στους αγώνες» άνευ σημασίας.

Ίσως, θα είχε περισσότερο νόημα να επιμείνει κανείς στη Λίγκα, να υποβάλλει, όπως είχε δικαίωμα να κάνει, προ της επιβολής ή όχι της ποινής ερώτημα στο Διαιτητικό Δικαστήριο περί του αν «το ασκηθέν ένδικο βοήθημα υπάγεται στην ανωτέρω απαγόρευση». Κι εκεί να δοθεί η μάχη.

Σημείωση: Από την γραμματική ανάγνωση των δύο πρώτων παραγράφων του άρθρου 35 δεν προκύπτει καμία δυνατότητα της Λίγκας «να μην επιβάλλει ποινή». Οι διατυπώσεις είναι σαφέστατες. Να ρωτήσει μόνο έχει δικαίωμα και μετά να οδηγηθεί σε απόφαση ανάλογα με την απάντηση.

Όλα αυτά συνέβησαν και προκύπτουν ως αποτελέσματα από την απόφαση (πλειοψηφική επαναλαμβάνω) του Διαιτητικού Δικαστηρίου Ποδοσφαίρου της ΕΠΟ.

Και πάλι συγχαρητήρια σε ΠΑΟΚ και Ξάνθη για την επικοινωνιακή ανάσα που πήραν. Όπως και να το δεις είναι μεγάλη υπόθεση να έχεις ασκήσει προσφυγή στον «ποδοσφαιρικό» Άρειο Πάγο για καταδίκη για φόνο και να πανηγυρίζεις την μη δίωξη για παράνομο παρκάρισμα!!!

ΕΥΘΕΩΣ με τον Γιώργο Χαλά Γιώργος Χαλάς