Στη μεγάλη εικόνα του ελληνικού ποδοσφαίρου, όπως αυτή ορίζεται σήμερα από τη βασική αντίθεση «Ολυμπιακός vs υπόλοιποι» η ανακοίνωση της Θύρας 4 δεν είναι παρά ένα, ακόμη, επεισόδιο στη μακρά ιστορία των δημόσιων παρεμβάσεων των οπαδών στη διοίκηση (και σε όλους τους περί αυτήν) της ομάδας σε περίοδο που (οι οπαδοί) την αντιλαμβάνονται με τις δικές τους προτεραιότητες, ως κρίσιμη. Ο Ολυμπιακός εμπλέκεται στην υπόθεση δια της τεθλασμένης, καθώς η αγωνιστική υπεροπλία του είναι, κατά βάση, αυτή που την προκαλεί, μιας και εξ αυτού ο ΠΑΟΚ παραδέρνει μεταξύ 2ης και… 6ης θέσης.
https://athlosnews.gr/sf-paok-thyra-4-skliri-anakoinosi-me-proeidopoiiseis-pros-pae-kai-dimosiografoys/
Ανάλογοι ρόλοι στο σύνολο, σχεδόν, των ομάδων έχουν παιχτεί και ξαναπαιχτεί χιλιάδες φορές, αφορούν (πάντα) έναν σύλλογο και τις εντός του διαφορές που αναπτύσσονται όταν η ομάδα «δεν τραβάει», δηλαδή προκαλεί ευθέως την κοινή γνώμη με τη δημόσια εικόνα της.
Με την έννοια αυτή δεν έχει κανένα λόγο ένας οπαδός της ΑΕΚ ή του Παναθηναϊκού και του Άρη να εμπλακεί στο «πλάκωμα» μεταξύ των οπαδών «και των άλλων» εντός της οικογένειας του «Δικεφάλου», μπορούν εύκολα και μόνοι τους στην Τούμπα και στην Μικράς Ασίας να σκοτωθούν για να ανακαλύψουν τη γωνία από το δεκάρικο (αυτό ακριβώς ψάχνουν).
Εμπλέκονται, όμως, σε όλα τα οπαδικά αλλά και τα «ενημερωτικά» site σε ένα δημόσιο διάλογο χωρίς κανένα τέλος (έτσι ή αλλιώς δεν υπάρχει) εξαιτίας μιας διατύπωσης της ανακοίνωσης της Θύρας 4 που είναι εκτός παραδεκτής συμπεριφοράς ακόμη και μεταξύ των οπαδών: «…αφού το να μας προσπεράσουν στη βαθμολογία ομάδες γειτονιάς και λοιποί ανύπαρκτοι θα θεωρηθεί ντροπή» αναφέρει η Θύρα 4 στην ανακοίνωση της και κάπου εκεί χάθηκε το παιχνίδι ή μάλλον μπήκαν σε αυτό οι οπαδοί των βασικών αντιπάλων του ΠΑΟΚ κι η κατάσταση έγινε μύλος.
Η διατύπωση είναι «εσκεμμένο φάουλ» της Θύρας 4. Δεν προκύπτει από καμία ανάγνωση της ελληνικής ποδοσφαιρικής ιστορίας. Δεν διασκεδάζεται από την απλή παράθεση των αριθμών των τίτλων (Παναθηναϊκός και ΑΕΚ είναι μακράν καλύτεροι του ΠΑΟΚ, ενώ ο Άρης μετράει τον ίδιο αριθμό πρωταθλημάτων), ενώ αν στην εξίσωση μπει η εικόνα των ομάδων στις διοργανώσεις της UEFA η απόσταση είναι χαώδης. Στην ουσία κάνει κακό στον ΠΑΟΚ, όπως και να την αναγνώσει κανείς, είτε με την εκδοχή της συσπείρωσης των υπόλοιπων εναντίον του «Δικεφάλου», είτε με εκείνη της ατελούς απόπειρας να επιτευχθεί μια κάποια συσπείρωση της ομάδας, αν αυτή είναι η επιδιωκόμενη κατάληξη.
Τίποτε καλό δεν προοιωνίζεται για τον ΠΑΟΚ ή για το μαχητικό πνεύμα που η περίοδος απαιτεί η συστηματική και ανιστόρητη υποβάθμιση των αντιπάλων ομάδων. Η πραγματικότητα είναι σκληρή, ξεπερνάει κατά πολύ τις οπαδικές ερμηνείες και δεν πρόκειται να αλλάξει όσο και αν στην λογική των οπαδών ο ΠΑΟΚ είναι ακριβώς πίσω από τη Μπαρτσελόνα, αλλά «πρέπει να το αποδείξει».
Η περίοδος που ξεκινάει από σήμερα έως και τον Τελικό του Κυπέλλου είναι η δυσκολότερη για τον «Δικέφαλο». Τον περιμένουν δώδεκα (12) σκληροί αγώνες για το πρωτάθλημα με όλες τις ομάδες από τις θέσεις 1-6 (δύο στην κανονική περίοδο και δέκα στα play off) και δύο (2), τουλάχιστον, εξίσου δυνατοί στα ημιτελικά του Κυπέλλου. Δεκατέσσερις, σίγουρα, συνεχόμενοι αγώνες με ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η ελληνική ποδοσφαιρική σκηνή αυτήν την περίοδο δεν είναι και το ασφαλέστερο περιβάλλον για να διεκδικήσει ο ΠΑΟΚ νίκες και βαθμούς τόσες και τόσους που να ικανοποιήσει τον βασικό σχεδιασμό του (αν έχει).
Η πιθανότητα με το ξεκίνημα (ανάλογα και με την κλήρωση) να «καταστραφεί» κάθε προγραμματισμός είναι ισχυρή. Μία ή δύο συνεχόμενες ήττες θα ανατινάξουν κάθε προσδοκία και θα τραυματίσουν βαρύτατα τη δημόσια εικόνα της ομάδας, θα δημιουργήσουν την απαραίτητη βάση για να εκτροχιαστεί εντελώς και, έτσι εύκολα που αποπροσανατολίζεται όταν της ασκείται ισχυρή πίεση, να καταστεί αντικείμενο ποδοσφαιρικής και επικοινωνιακής χλεύης.
Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται, αυτή την περίοδο, τη μεγαλύτερη δυνατή ηρεμία και την ισχυρότερη συσπείρωση για να καταφέρει να επιβιώσει στη φουρτουνιασμένη θάλασσα που ανοίγεται μπροστά του. Η ομάδα δεν είναι καθόλου καλά, οι προβλέψεις για το άμεσο μέλλον της είναι σκοτεινές, σταθερές για να ακουμπήσει δεν βρίσκει, το έδαφος που πατάει είναι κινούμενη άμμος και κάθε δημόσια απόπειρα να αναγνώσει τις συνθήκες του ανταγωνισμού έστω και για τη 2η θέση και τον Τελικό του Κυπέλλου, με όρους Λουδοβίκου 16ου και Μαρίας Αντουανέτας είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να της συμβεί.
«Λιγότερα συνθήματα και πιο πολύ δουλειά» χρειάζεται ο «Δικέφαλος» στο σκληρό δίμηνο που ξεκινάει κι όχι γενικές και γενικόλογες παρεμβάσεις επί παντός επιστητού με έντονη τη χροιά της προειδοποίησης (εναντίον ποιων και για ποιο λόγο;) χωρίς κανένα θετικό πρακτικό αντίκρισμα για την ομάδα. Κατανοητός ο καημός των οπαδών, αλλά «άλλαι αι βουλαί της Θύρας 4 και άλλα ο ποδοσφαιρικός Θεός κελεύει», σε απλά ελληνικά μια τρίχα χωρίζει τη νίκη από την καταστροφή κύριοι. Ευθύνες από ποδοσφαιρικά ερείπια κανείς δεν ζήτησε ποτέ, δεν υπάρχει λόγος.