Για να μη λαλήσουμε εντελώς! Ο Παναγιώτης Φιλόπουλος (εν ενεργεία Πρόεδρος Εφετών) και ο Γεράσιμος Βρυώνης (εν ενεργεία Εφέτης) παραιτήθηκαν, επικαλούμενοι τυπικούς λόγους, εξαιτίας του οργανωμένου, ακραίου, απάνθρωπου, «δολοφονικού» (σε χαρακτήρα) bullying που υπέστησαν για μια καθόλα νόμιμη και σε απόλυτη εναρμόνιση με το εθνικό δίκαιο (ν.2725/1999) απόφαση τους, σχετικά με την πολυϊδιοκτησία ΠΑΟΚ – Ξάνθης.
Ούτε η απόφαση του CAS, ούτε οι σχετικές, υποτιμητικές, επισημάνσεις για τα δικαστικά όργανα της ΕΠΟ τους ώθησαν στην παραίτηση.
Οι δυο τους γνώριζαν (όπως κάθε νοήμων στη χώρα αυτή αναγνωρίζει), ότι η απόφαση τους υπήρξε προϊόν της ανύπαρκτης κανονιστικής τάξης της ΕΠΟ, η οποία δεν διαθέτει ούτε διάταξη για την πολυϊδιοκτησία, από τη μια και της απολύτως περιοριστικής πρόβλεψης του νόμου για τα πορίσματα της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού (ΕΕΑ) από την άλλη.
Τον περιοριστικό χαρακτήρα των πορισμάτων της ΕΕΑ επιβεβαίωσαν, αμέσως μετά από την Επιτροπή Εφέσεων και πριν την απόφαση του CAS, οι εν ενεργεία αρεοπαγίτες του Διαιτητικού Δικαστηρίου Ποδοσφαίρου της ΕΠΟ με τη γνωστή 53/2020 απόφαση τους.
Στο επίπεδο που τους αφορά, οι Παναγιώτης Φιλόπουλος και Γεράσιμος Βρυώνης είναι απολύτως εντάξει με το καθεστώς, μέσα στο οποίο κλήθηκαν να αποφανθούν για μια υπόθεση, την οποία το ίδιο το ποδόσφαιρο (δηλαδή η ΕΠΟ) εγκατέλειψε, οργανωμένα και σχεδιασμένα, στην κρατική εξουσία, όταν συνελήφθησαν οι Γραμμένος και Γκαγκάτσης με τη γίδα στην πλάτη αποπειρώμενοι να νομιμοποιήσουν την πολυϊδιοκτησία, για την οποία και γνώριζαν και σε συνεννόηση ήταν. Σήμερα, κρύφτηκαν και πάλι στο λαγούμι τους, επιλέγοντας την αφωνία, συνεπώς την άμεση στήριξη αυτού του πρωτοφανούς bullying, το οποίο, στην ουσία, επικροτούν και χειροκροτούν, αν δεν καθοδηγούν κιόλας.
Κι επειδή διαθέτουν, προφανώς, ενεργή δικαστική συνείδηση και προσωπική αξιοπρέπεια, αποχαιρέτησαν τον απόπατο του Πάρκου Γουδή κι ησύχασε το κεφάλι τους.
Είχε προηγηθεί η απολύτως σύμφωνη με τις ενέργειες τους απόφαση/στάση του Αρείου Πάγου στην αστεία, κωμική σχεδόν καταγγελία του ΠΑΟΚ εναντίον τους. Εμμέσως, η ίδια απόφαση του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου επιβεβαίωσε πλήρως την ορθότητα της απόφασης της Επιτροπής Εφέσεων με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο.
Είναι πρωτοφανές στα ποδοσφαιρικά χρονικά, αλλά συμβαίνει, το ζούμε και κανείς δεν γνωρίζει που θα οδηγήσει τελικά.
Μια διοικητική πράξη μιας ανεξάρτητης αρχής, της ΕΕΑ, κρίθηκε, όπως η ελληνική νομοθεσία ορίζει, ειδικά εν απουσία κάθε σχετικής κανονιστικής διάταξης της ΕΠΟ, από τρεις βαθμούς αθλητικής δικαιοσύνης, δηλαδή από τρεις βαθμίδες της τακτικής δικαιοσύνης (Πρωτοδίκης, Εφέτες, Αρεοπαγίτες), είπαν και οι τρεις τα ίδια ακριβώς, επειδή δεν μπορούσαν εκ του νόμου να πουν διαφορετικά, αλλά υπάρχουν ακόμη στη χώρα άνθρωποι που υποστηρίζουν ότι η αποδεδειγμένη πολυϊδιοκτησία ΠΑΟΚ – Ξάνθης «δεν κρίθηκε σε κανονικό δικαστήριο».
Κι όχι μόνο αυτό. «Επιτρέπουν» να ασκείται σε πολίτες, μέλη ενεργά του σώματος των δικαστών, ανωτέρου βαθμού μια αισχρή, απάνθρωπη, «δολοφονική» εκστρατεία bullying, χωρίς κανενός το αυτί να ιδρώνει, χωρίς κανένας να υπολογίσει ότι αύριο θα έρθει η δική του η σειρά.
Κανείς δεν υπάρχει να υπερασπιστεί την ελληνική έννομη τάξη, τις αναγκαστικού χαρακτήρα διατάξεις των νόμων, τους δικαστές που τις εφάρμοσαν κι εκείνους που επιβεβαίωσαν την εφαρμογή τους, ως απολύτως ορθή.
Κανενός η δημόσια στάση δεν υπερασπίζεται το θεσμικά κατοχυρωμένο «ανέλεγκτο» του πορίσματος της ΕΕΑ (άσχετα αν μας αρέσει ή όχι, αν είναι επαρκές ή όχι), το οποίο είναι ισχυρά δεσμευτικό για τα όργανα της δικαιοσύνης, άρα δεν μπορούν για κανένα λόγο να το αγνοήσουν ή να το παρακάμψουν.
Αναγκαία διευκρίνιση: Ενώπιον της Επιτροπής Εφέσεων της ΕΠΟ εξελίχθηκε, μέσω τηλεδιάσκεψης και με όλους του τύπους, μια κανονική ακροαματική διαδικασία για την υπόθεση ΠΑΟΚ – Ξάνθης. Έγινε κανονική εκδίκαση με παρόντες δικηγόρους των δύο πλευρών, με κατάθεση επιχειρημάτων (έλαμψε το συγκλονιστικό επιχείρημα «με τις πατάτες και τον μανάβη» του κ. Μπαλτάκου) με παρεμβάσεις και εξηγήσεις, η διάρκεια της οποίας έφτασε στις πέντε ώρες.
Τι «δικάστηκε»; Κατά βάση, η πρωτόδικη απόφαση της κας Τσαγκιά (Πειθαρχική Επιτροπή της Super League), δηλαδή η αρμοδιότητα ή όχι των δικαστικών οργάνων του ποδοσφαίρου να εξετάσουν την υπόθεση «από την αρχή και επί της ουσίας» και επικουρικά η ίδια η ουσία του πορίσματος, την οποία επιχείρησαν να αρνηθούν οι πλευρές του ΠΑΟΚ και της Ξάνθης και να υπερασπιστεί η πλευρά του Ολυμπιακού.
Έχω στη διάθεση μου ακόμη και τα πρακτικά της διαδικασίας, οπότε μη μπαίνετε στον κόπο να αρνηθείτε το περιεχόμενο τους.
Τι μέλλει γενέσθαι στην ιστορία; Τι θα κριθεί στη νέα εκδίκαση; Στην πράξη, η δυνατότητα του τακτικού δικαστή να δικάσει μια υπόθεση ποδοσφαιρικής διαφοράς ενάντια στις διατάξεις του αθλητικού νόμου (2725/1999), όταν απουσιάζει παντελώς κάθε σχετική αναφορά στους κανονισμούς της ΕΠΟ (άρα, δεν υπάρχει ποδοσφαιρική βάση εξέτασης) και όταν ο ίδιος ο δικαστής δεν μπορεί να αποστεί από τον νόμο. Η επισήμανση του CAS ουδεμία επιρροή ασκεί.
Για την ιστορία: Τα Μέλη της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού (τακτικά και αναπληρωματικά) δεν τα διορίζει ο εκάστοτε Υφυπουργός Αθλητισμού. Αυτός τα προτείνει. Τα διορίζει (στην ουσία) η Διαρκής Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής (σύμφωνα με την παράγραφο 5 του άρθρου 32 του Κανονισμού τη Βουλής). Ο λόγος; Χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Επιτροπής δεν είναι δυνατός ο διορισμός τους.
ΥΓ. Μέχρι να δημοσιευτεί το κείμενο προστέθηκαν και οι παραιτήσεις της κυρίας Ηλιοπούλου και του κυρίου Παπαϊωάννου σε αυτές των Φιλόπουλου και Βρυώνη. Το πράγμα έχει αρχίσει πλέον να γίνεται τρομερά επικίνδυνο από διάφορες απόψεις…
